چاپ کردن صفحه

"اوباما" با ماست یا "او" با ماست؟

بالاخره تب و تاب تصدی ریاست جمهوری آمریکا توسط اولین سیاه پوست آفریقایی تبار در آمریکا کمی فرو نشست و حرف و حدیثهای مربوط به این رویداد مهم نیز کمی فروکش کرد و این درحالی بود که نه تنها در آمریکا بلکه در سراسر جهان و حتی کشور ایران نیز این انتخاب غیر منتظره بیم و امیدهای خاص خود را به ارمغان آورده است که هنوز پس لرزه هایش باقیست.

 

بسیاری در جهان این رویداد را نقطه عطفی در تاریخ ‏آمریکا و حتی استقرار دموکراسی و برابری انسانها تلقی کرده و آن را به فال نیک گرفتند و چه در آفریقا در کشور کنیا که زادگاه پدری رئیس جمهور آمریکا است و چه در خود آمریکا و حتی در نقاط دیگری از جهان مردم با افتخار و تعلق خاطر مراسم ریاست جمهوری را دنبال نموده و هر روز سر تیتر خبرها به ریاست جمهور محبوب و میانه رو آمریکا تعلق داشته و دارد.

اوباما که از منتقدین سیاستهای بوش و جنگ عراق می باشد با وعده هایی که بوی تفاهم و گفتگو را به جای بوی باروت وسرب به مشامها می رساند به کاخ سفید قدم نهاد و از آنجایی که خطیبی زبردست و کاریزماتیک است امیدهای فراوانی را در ملتها و دولتها برای برقراری صلح و آشتی و حل بحرانهای حال حاضر جهان بوجود آورد که در این میان کشور ما و ملت ما نیز از آن بی بهره نبودند و سیاستمداران ایران نیز فصل تازه ای از روابط را با آمریکا در آینده در برابر خود گشوده می بینند و دورنمای روشنتری را ظاهرا از گفته های اوباما در رابطه با ایران و خاورمیانه و سیاستهای خارجی آمریکا تصویر می کنند.

خلاصه اینکه هر کسی از ظن خود شد یار من و در این میانه همه  می خواهند بگویند اوباما با ماست و البته اوباما نیز خود را  چنین معرفی کرده و چنین سیاستی را ظاهرا تجویز می کند. ایرانیان نیز در عین این استقبال فصل تازه ای را برای کشور و دولت خود و دولت آمریکا آرزومند هستند اما در اوج این همه خوشبینی ها که واقعا هم جای خوشبینی دارد باید کمی نیز به ابعاد دیگر این بیم و امیدها نگریست. در ضمن اینکه سیاستمداران صلح پرور در روند رشد دموکراسی و حقوق انسانها و سعادت ملتها نقش کلیدی دارند اما بالاتر از همه اینها افراد و رویکردشان نسبت به سوالات اساسی زندگی است که سعادتشان را چه در سطح فردی و چه اجتماعی رقم می زند.

اینکه آقای اوباما با ماست و یا با ما نیست اهمیت دارد اما نه به این اندازه که حقیقی ترین شخصیت تاریخ بشر، و موثرترین چهره ای که بشریت به خود دیده است باید با ما باشد تا صلح و آرامش و سعادت جهان را لبریز کند. چنان مردم جهان امروزه محو وعده های سیاستمداران می شوند که این حقیقت را فراموش می کنند که انسانها مانند غباری هستند که امروز هستند و فردا محو می شوند. 
کتاب مقدس به وضوح این نکته را اشاره می کند که ‘دل پادشاهان مثل نهرهای آب در دست خداوند است، آن را به هر سو که بخواهد  برمی گرداند’( امثال سلیمان باب ۲۱ آیه ۱) . نه تنها این آیه بلکه در جای جای کلام خدا با این حقیقت روبرو می شویم که تمامی اقتدار و قدرت در دستان خداوند است و اوست که در نهایت بر همه هستی حکم می راند. در این حقیقت نیز بیم و امیدی نهفته است. امید برای مظلومان و ستمدیدگان به اینکه روزی خداوند پادشاه جهان چنانکه خود وعده داده است عدل و انصاف را بر جهان برقرار خواهد کرد و صلح و نظم جهان را فرا خواهد گرفت و ترس برای مستبدان عالم بر اینکه اریکه قدرتشان زودگذر و تباه شدنی است.

آنانکه خود را با نقشه عالی پادشاهی خدا که صلح و برابری و محبت و پرستش راستین اوست همسو می کنند خود را در این کاروان عظیم عدالت که خدا خود سرور آن است نام نویسی کرده اند و در ‏آن سهیم هستند همان گونه که خداوند ما عیسی مسیح در موعظه سر کوه فرمود:" خوشا به حال صلح کنندگان، زیرا ایشان پسران خدا خوانده خواهند شد."(متی باب  ۵ آیه ۹) و نیز “خوشا به حال گرسنگان و تشنگان عدالت، زیرا ایشان سیر خواهند شد.” آیه ۶.

پس در این معرکه سیاست و بیم و امیدهایش ضمن اینکه برای دولتمندان جهان باید انصاف و حکمت و سرسپردگی به خداوند زنده ما عیسی مسیح را آرزو کنیم اما نباید باکمان باشد که اوباما با ماست و یا با ما نیست. زیرا اگر در راز عظیم تجسم خدا چنانکه خدا خود وعده اش را داد( متی باب ۱ آیه ۲۳)  عمانوییل که معنی آن این است" خدا با ما" با ما ساکن شده است و در قلوب ما و جهان بیمار و نیازمند ما مسکن گزیده است، دیگر نباید چشمانمان را بیش از حد بر چهره های سیاست مدار دنیا بدوزیم و توکلمان بر ‏آنان باشد. کلام خدا می گوید ‘ملعون باد کسی که بر انسان توکل دارد و بشر را اعتماد خویش سازد و دلش از یهوه منحرف باشد.’( ارمیا باب ۱۷ آیه ۵) پس بجاست که توکل خویش را بر عمانوییل ( خدا با ما) بدوزیم و نه بر "اوباما".

مزمور نویس به زیبایی می گوید( مزمور ۱۲۳):‘ به سوی تو چشمان خود را بر می افرازم، ای که بر آسمانها جلوس فرموده ای!’ پس بر خدا با ما( عمانوییل ) پسندیده است که چشم بدوزیم و برای خویش ، خانواده و دوستان و کشور و جهان خویش شفاعت کنیم. پاسخ دردهای بشری را نمی توان در هیچیک از رویکردهای بشر محورانه جهان یافت بلکه تنها پاسخ رنجها و دردها و تنها التیام حقیقی که در سایه ‏آن صلح پایدار بر جهان برقرار میشود در دستان مردی است که با مرگش ما را با خدا آشتی داد. با نگاه کردن بر قربانیان جنگ و خونریزی در غزه، عراق، یازده سپتامبر، بمبگذاری لندن، سودان و اسراییل و جای جای صحنه گیتی تنها صلیب آشتی بخش عیسی مسیح است که می تواند آدمیان را به صلح و آتش بسی حقیقی در سایه مصالحه خدا و انسان با هم رهنمون شود. پاسخ نه در اوباماست و نه در هیچ شخصیت سیاسی دیگر بلکه مرهم رنجهای بشر عمانوییل است که ‘تفسیرش این است: خدا با ما’.

کیوان

برگرفته از وبلاگ پسر خدا

  • مطالعه 1920 مرتبه

Twitter

Facebook

Google+