ترجمه تفسیری(کتاب لاویان)
كتاب لاويان سومين كتاب عهد عتيق است. برخي اين كتاب را «كتاب راهنماي كاهنان» نيز مي‌نامند، زيرا مراسم مذهبي كه توسط كاهنان اجرا مي‌شد در اين كتاب آمده است. كلمه «لاويان» از نام قبيله لاوي گرفته شده است. همه كاهنان اسرائيل از اين قبيله بودند. كتاب لاويان را موسي به هنگام سفر بياباني بني‌اسرائيل نوشته است.
هفت فصل اول كتاب در خصوص شيوه قرباني براي گناهان كاهنان و مردم ديگر نوشته شده است. بقيه فصول كتاب از قواعد مربوط به خوراك پاك و ناپاك، و نيزمقدس داشتن روز «سبت» و رفتار درست و نادرست سخن مي‌گويد. فصل شانزدهم از اهميت خاصي برخوردار است. در اين فصل مراسمي كه درباره روز معروف «كفاره» توسط كاهن اعظم اجرا مي‌شود، نوشته شده است. در كتاب لاويان خداوند به قوم خود وعده مي‌دهد كه همراه آنان باشد. «در ميان شما راه خواهم رفت و خداي شما خواهم بود و شما قوم من خواهيد بود.»
كلمه «مقدس» در اين كتاب بارها به كار رفته تا نشان دهد خدا چگونه است و چه رفتاري از قوم خود انتظار دارد. خداوند به آنان مي‌فرمايد كه حفظ احكام و مراسم او بايد جزئي از زندگي قوم او باشد.
راهنما
لاويان
قرباني‌ها - كهانت
ايام مقدس - قوانين مختلف
اين كتاب در بردارندة «نظام قوانين» است كه قوم يهود طبق آنها زندگي مي‌كرد و بواسطة كهانت لاويان اِعمال مي‌شدند. اغلب اين قوانين، در كوه سينا به قوم داده شدند و در طول دوران سرگرداني بيابان، اضافات و حواشي و تفسيرهايي بر آنها افزوده شدند.
لاويان، يكي از دوازده سبط اسرائيل، براي كار خدا جدا شده بودند. خدا آنها را به جاي نخست زادگان انتخاب كرد. خدا نخست زاده‌هاي انسانها و بهايم را به خود اختصاص داده بود. آنها از ده يك (عشر) قوم تأمين مي‌شدند و 48 شهر از آن خود داشتند (اعداد 35 : 7 ؛ يوشع 21 : 19).
خدا يكي از خانواده‌هاي لاويان، يعني هارون و پسرانش را براي كهانت برگزيد. ساير لاويان مي‌بايست به كاهنان كمك كنند. وظيفة آنان اين بود كه از خيمه، و بعدها از هيكل، محافظت كنند، و معلمين ، كاتبان، نوازندگان، و داوران قوم باشند (به اول تواريخ 23 مراجعه كنيد).
