|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب تثنیه)
فصح
ماه ابيب را نگاهدار و فصح را به جهت يَهُوَه، خدايت، بجا آور، زيرا كه در ماه ابيب يَهُوَه، خدايت، تو را از مصر در شب بيرون آورد. 2 پس فصح را از رمه و گله براي يَهُوَه، خدايت، ذبح كن، در مكاني كه خداوند برگزيند، تا نام خود را در آن ساكن سازد. 3 با آن، خميرمايه مخور، هفت روز نان فطير يعني نان مشقّت را با آن بخور، زيرا كه به تعجيل از زمين مصر بيرون آمدي، تا روز خروج خود را از زمين مصر در تماميِ روزهاي عُمرت بياد آوري. 4 پس هفت روز هيچ خميرمايه در تماميِ حدودت ديده نشود؛ و از گوشتي كه در شام روز اول، ذبح مي‌كني چيزي تا صبح باقي نماند. 5 فصح را در هر يكي از دروازه‌هايت كه يَهُوَه خدايت به تو مي‌دهد، ذبح نتواني كرد، 6 بلكه در مكاني كه يَهُوَه، خدايت، برگزيند تا نام خود را در آن ساكن سازد، در آنجا فصح را در شام، وقت غروب آفتاب، هنگام بيرون آمدنت از مصر ذبح كن. 7 و آن را در مكاني كه يَهُوَه، خدايت، برگزيند بپز و بخور و بامدادان برخاسته، به خيمه‌هايت برو. 8 شش روز نان فطير بخور، و در روز هفتم، جشن مقدس براي يَهُوَه خدايت باشد؛ در آن هيچ كار مكن.
عيد هفته‌ها
9 هفت هفته براي خود بشمار. از ابتداي نهادن داس در زرع خود، شمردن هفت هفته را شروع‌كن. 10 و عيد هفته‌ها را با هدية نوافل دست خود نگاهدار و آن را به اندازه بركتي كه يَهُوَه خدايت به تو دهد، بده. 11 و به حضور يَهُوَه، خدايت، شادي نما تو و پسرت و دخترت و غلامت و كنيزت و لاوي كه درون دروازه‌هايت باشد و غريب و يتيم و بيوه‌زني كه در ميان تو باشند، در مكاني كه يَهُوَه خدايت برگزيند تا نام خود را در آن ساكن گرداند. 12 و بياد آور كه در مصر غلام بودي، پس متوجه شده، اين فرايض را بجا آور.
عيد خيمه‌ها
13 عيد خيمه‌ها را بعد از جمع كردن حاصل از خرمن، و چرخشت خود هفت روز نگاهدار. 14 و در عيد خود شادي نما، تو و پسرت و دخترت و غلامت و كنيزت و لاوي و غريب و يتيم و بيوه‌زني كه درون دروازه‌هايت باشند. 15 هفت روز در مكاني كه خداوند برگزيند، براي يَهُوَه خدايت عيد نگاه دار، زيرا كه يَهُوَه خدايت تو را در همة محصولت و در تمامي اعمال دستت بركت خواهد داد، و بسيار شادمان خواهي بود.
16 سه مرتبه در سال جميع ذكورانت به حضور يَهُوَه خدايت در مكاني كه او برگزيند حاضر شوند، يعني در عيد فطير و عيد هفته‌ها و عيد خيمه‌ها؛ و به حضور خداوند تهي‌دست حاضر نشوند. 17 هر كس به قدر قوّه خود به اندازه بركتي كه يَهُوَه، خدايت، به تو عطا فرمايد، بدهد.
تعيين داوران
18 داوران و سروران در جميع دروازه‌هايي كه يَهُوَه، خدايت، به تو مي‌دهد برحسب اسباط خودبرايت تعيين نما، تا قوم را به حكم عدل، داوري نمايند. 19 داوري را منحرف مساز و طرفداري منما و رشوه مگير، زيرا كه رشوه چشمان حكما را كور مي‌سازد و سخنان عادلان را كج مي‌نمايد. 20 انصاف كامل را پيروي نما تا زنده ماني و زميني را كه يَهُوَه خدايت به تو مي‌دهد، مالك شوي.
خدايان غير
21 اشيره‌اي از هيچ نوع درخت نزد مذبح يَهُوَه، خدايت، كه براي خود خواهي ساخت غرس منما. 22 و ستوني براي خود نصب مكن زيرا يَهُوَه خدايت آن را مكروه مي‌دارد.
ترجمه تفسیری
عيد پسح
(خروج 12:1-20)
هميشه به ياد داشته باشيد كه در ماه ابيب، مراسم عيد پسح را به احترام خداوند، خدايتان بجا آوريد، چون در اين ماه بود كه او شما راشبانه، از سرزمين مصر بيرون آورد. 2 براي عيد پسح، شما بايد يك بره يا يك گاو در محلي كه خداوند، خدايتان بعنوان عبادتگاه خود برمي‌گزيند، براي او قرباني كنيد. 3 گوشت قرباني را با نان خميرمايه‌دار نخوريد. هفت روز نان بدون خميرمايه بخوريد. اين نان، يادگار سختيهاي شما در مصر و نيز يادگار روزي است كه با عجله از مصر خارج شديد. اين روز را در تمام عمر خود به خاطر داشته باشيد. 4 مدت هفت روز اثـري از خميرمايه در خانه شما نباشد و از گوشت قرباني پسـح تا صبح روز بعد چيزي باقي نماند.
5و6 قرباني پِسَح را فقط بايد در مكاني كه خداوند، خدايتان بعنوان عبادتگاه تعيين مي‌كند، ذبح نماييد و نه در جاي ديگري از سرزميني كه او به شما مي‌دهد. قرباني پسح را هنگام غروب سرببريد، زيرا هنگامي كه از مصر خارج شديد، غروب بود. 7 گوشت قرباني را در همانجا بپزيد و بخوريد و صبح روز بعد، راهي خانه‌هايتان بشويد. 8 تمام شش روز بعد را هم نان فطير بخوريد. در روز هفتم، تمام قوم براي عبادت خداوند، خداي خود جمع شوند و هيچ كار ديگري نكنند.
عيد هفته‌ها
(خروج 34:22، لاويان 23:15-21)
9 هفت هفته پس از شروع فصل درو، 10 عيد ديگري در حضور خداونـد، خدايتـان خواهيـد داشت كه عيد هفته‌ها خوانـده مي‌شـود. در اين عيـد هديـه داوطلبانـه‌اي مطابـق بركتـي كه خـداونـد به شمـا داده است نـزد خداوند بياوريـد. 11 در اين عيد با پسران و دختـران، غلامان و كنيزان خـود در حضـور خداونـد شـادي كنيـد. فرامـوش نكنيـد كه لاوي‌هـا، غريبـان، بيوه‌زنـان و يتيمـان شهرتـان را هـم دعـوت كنيـد تا در مراسـم جشـن، در مكانـي كـه خـداونـد بعنـوان عبادتگاه خــود تعييــن مي‌كنـد، شركـت كننـد. 12 اين دستـور را حتماً بجا آوريـد، زيـرا خـود شمـا هـم در مصـر بـرده بوده‌ايـد.
عيد سايبانها
(لاويان 23:33-43)
13 جشن ديگر، عيد سايبانهاست كه بايد به مدت هفت روز در پايان فصل درو، پس از اينكه خرمن خود را كوبيديد و آب انگورتان را گرفتيد، برگزار كنيد. 14 دراين عيد به اتفاق پسران و دختران، غلامان و كنيزان خود شادي نماييد. فراموش نكنيد كه لاويها، غريبان، يتيمان و بيوه زنان شهر خود را نيز دعوت كنيد.
15 اين عيد را در محلي كه خداوند تعيين خواهد كرد به مدت هفت روز براي او برگزار كنيد. در اين عيد شادي كنيد، زيرا خداوند محصول و دسترنج شما را بركت داده است.
16 مردان اسرائيلي بايد سه بار در سال در حضور خداوند، خدايشان در محلي كه خداوند تعيين خواهد كرد بخاطر اين سه عيد حاضر شوند: عيد پسح، عيد هفته‌ها و عيد سايبانها. در هر كدام از اين اعياد، هدايايي براي خداوند بياوريد. 17 تا جايي كه از دستتان برمي‌آيد به نسبت بركتي كه از خداوند يافته‌ايد هديه بدهيد.
قضات
18 براي هر يك از قبايل خود در شهرهايي كه خداوند، خدايتان به شما مي‌دهد قضات و رهبراني تعيين كنيد تا ايشان مردم را عادلانه داوري كنند. 19 هنگام داوري از كسي طرفداري نكنيد، عدالت را زير پا نگذاريد و رشوه نگيريد، چون رشوه حتي چشمان عادلان را كور مي‌كند و راستگويان را به دروغگويي وا مي‌دارد. 20 عدل و انصاف را هميشه بجا آوريد تا بتوانيد زنده مانده، سرزميني را كه خداوند، خدايتان به شما مي‌بخشد تصرف نماييد.
بت‌پرستي
21 هرگز مجسمه‌هاي شرم‌آور بت‌پرستان را در كنار قربانگاه خداوند، خدايتان نسازيد 22 و ستونهاي آنها را برپا نكنيد، چون خداونـد از اين بتها بيزار است.
راهنما
باب 16 . بجا آوردن عيدها
همة افراد مذكّر، موظف بودند سالي سه مرتبه يعني در عيدهاي فصح، پنطيكاست و خيمه‌ها، در حضور خدا حاضر شوند. علاوه بر اينها، عيد شيپورها و روز كفاره نيز وجود داشت. هدف از اين اعياد اين بود كه فكر خدا را در ذهن مردم زنده نگهدارند و اتحاد ملي را ارتقاء بخشند.
عيد فصح كه عيد نان بدون خمير مايه نيز ناميده مي‌شد، در بهار و روز پانزدهم ماه اول جشن گرفته مي‌شد و 7 روز طول مي‌كشيد و يادآور رهايي قوم از مصر بود.
عيد پنطيكاست كه عيد هفته‌ها، يا عيد محصول يا عيد نوبرها ناميده مي‌شد، 50 روز پس از عيد فصح، و به مدت يك روز جشن گرفته مي‌شد.
عيد خيمه‌ها يا عيد جمع را، در روز پانزدهم ماه هفتم، يعني 5 روز پس از روز كفاره، به مدت 7 روز جشن مي‌گرفتند.
با عيد شيپورها در روز اول ماه هفتم، سال ملّي آغاز مي‌شد (به اعداد 28 مراجعه كنيد).
روز كفاره، روز دهم ماه هفتم بود (به لاويان 16 مراجعه كنيد).
