|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب دوم تواریخ)
وسايل خانة خداوند
و مذبح برنجيني ساخت كه طولش بيست‌ذراع، و عرضش بيست ذراع، و بلنديش ده ذراع بود. 2 و درياچة ريخته شده را ساخت كه از لب تا لبش ده ذراع بود، و از هر طرف مُدَوَّر بود، و بلنديش پنج ذراع، و ريسماني سي ذراعي آن را گرداگرد احاطه مي‌داشت. 3 و زير آن از هر طرف صورت گاوان بود كه آن را گرداگرد احاطه مي‌داشتند، يعني براي هر ذراع ده از آنها درياچه را از هرجانب احاطه مي‌داشتند؛ و آن گاوان در دو صف بودند و در حين ريخته شدن آن ريخته شدند. 4 و آن بر دوازده گاو قايم بود كه روي سه از آنها به سوي شمال و روي سه به سوي مغرب و روي سه به سوي جنوب و روي سه به سوي مشرق بود، و درياچه بر فوق آنها و همة مؤخرهاي آنها به طرف اندرون بود. 5 و حجم آن يك وجب بود و لبش مثل لب كاسه مانند گل سوسن ساخته شده بود كه گنجايش سه هزار بَتّ به پيمايش داشت. 6 و ده حوض ساخت و از آنها پنج را به طرف راست و پنج را به طرف چپ گذاشت تا در آنها شست و شو نمايند، و آنچه را كه به قربانيهاي سوختني تعلق داشت در آنها مي‌شستند، اما درياچه براي شست و شوي كاهنان بود.
7 و ده شمعدان طلا موافق قانون آنها ساخته، پنج را به طرف راست و پنج را به طرف چپ در هيكل گذاشت. 8 و ده ميز ساخته، پنج را به طرف‌راست و پنج را به طرف چپ در هيكل گذاشت، و صد كاسه طلا ساخت. 9 و صحن كاهنان و صحن بزرگ و دروازه‌هاي صحن (بزرگ را) ساخت، و درهاي آنها را به برنج پوشانيد. 10 و درياچه را به جانب راست خانه به سوي مشرق از طرف جنوب گذاشت.
11 و حورام ديگها و خاكندازها و كاسه‌ها را ساخت پس حورام تمام كاري كه براي سليمان پادشاه به جهت خانة خدا مي‌كرد به انجام رسانيد. 12 دو ستون و پياله‌هاي تاجهايي كه بر سر دو ستون بود و دو شبكه به جهت پوشانيدن دو پياله تاجهايي كه بر ستونها بود 13 و چهارصد انار براي دو شبكه و دو صف انار براي هر شبكه بود تا دو پياله تاجهايي را كه بالاي ستونها بود بپوشاند. 14 و پايه‌ها را ساخت و حوضها را بر پايه‌ها ساخت. 15 و يك درياچه و دوازده گاو را زير درياچه (ساخت). 16 و ديگها و خاكندازها و چنگالها و تمامي اسباب آنها را پدرش حورام براي سليمان پادشاه به جهت خانة خداوند از برنج صيقلي ساخت. 17 آنها را پادشاه در صحراي اردن در گِلِ رُسْت كه در ميان سُكُّوت و صَرَدَه بود ريخت. 18 و سليمان تمام اين آلات را از حدّ زياده ساخت، چونكه وزن برنج دريافت نمي‌شد.
19 و سليمان تمامي آلات را كه در خانة خدا بود و مذبح طلا و ميزها را كه نانِ تَقْدِمِه بر آنها بود ساخت. 20 و شمعدانها و چراغهاي آنها را از طلاي خالص تا برحسب معمول در مقابل محراب افروخته شود. 21 و گلها و چراغها و انبرها را از طلا يعني از زر خالص ساخت. 22 وگُلگيرها و كاسه‌ها و قاشقها و مجمرها را از طلاي خالص (ساخت)، و دروازه خانه و درهاي اندرونيِ آن به جهت قدس‌الاقداس و درهاي خانة هيكل از طلا بود.
ترجمه تفسیری
اسباب خانه خدا
(اول پادشاهان 7:23-51)
سليمان پادشاه يك قربانگاه مفرغي ساخت به طول بيست ذراع، عرض بيست ذراع و بلندي ده ذراع. 2 سپس يك حوض گرد از مفرغ درست كرد كه عمق آن پنج ذراع، قطرش ده ذراع و محيطش سي ذراع بود. 3 بركناره‌هاي لبه حوض دو رديف نقش‌هايي بشكل گاو (در هر ذراع ده نقش) قرار داشتند. اين نقش‌ها با خود حوض قالبگيري شده بود. 4 اين حوض بر پشت دوازده مجسمه گاو قرار داشت. سر گاوها بطرف بيرون بود: سه گاو رو به شمال، سه گاو رو به جنوب، سه گاو رو به مغرب و سه گاو رو به مشرق. 5 ضخامت ديواره حوض به پهناي كف دست بود. لبه آن به شكل جام بود و مانند گلبرگ سوسن بطرف بيرون باز مي‌شد. گنجايش آن بيش از شصت هزار ليتر بود.
6 ده حوضچه نيز ساخته شد پنج عدد در طرف شمال خانه خدا و پنج عدد در طرف جنوب آن. از آب اين حوضچه‌ها براي شستن قطعه‌هاي بدن حيوان قرباني كه مي‌بايست روي قربانگاه سوزانده شود استفاده مي‌شد. كاهنان براي شستن خود از آب حوضچه‌ها استفاده نمي‌كردند، بلكه با آب حوض خود را مي‌شستند.
7 ده چراغدان طلا مطابق طرح، ساخته شد و در خانه خدا قرار گرفت. چراغدانها را در دو دسته پنج‌تايي روبروي هم، بطرف شمال و جنوب، نهادند. 8 همچنين ده ميز ساختند و پنج عدد از آنها را در طرف شمال و پنج عدد ديگر را در سمت جنوب‌خانه خدا قرار دادند. صد كاسه طلا نيز درست كردند. 9 سپس يك حياط داخلي براي كاهنان و يك حياط بيروني ساخته شد و درهاي بين آنها را با مفرغ پوشانيدند. 10 حوض در گوشه جنوب شرقي خانه خدا بود. 11 حورام سطلها، خاك اندازها و كاسه‌هاي مربوط به قربانيها را هم ساخت.
سرانجام حورام اين كارهاي مربوط به خانه خدا را كه سليمان پادشاه براي او تعيين كرده بود، به پايان رسانيد. اشيايي كه او ساخت عبارت بودند از:
12-16 دو ستون،
دو سر ستون كاسه مانند براي ستونها،
دو رشته زنجير روي سر ستونها،
چهار صد انار مفرغي براي دو رشته زنجير (يعني براي هر رشته زنجير سر ستون، دويست انار كه در دو رديف قرار داشتند)،
ميزها و حوضچه‌هاي روي آنها،
حوض بزرگ با دوازده گاو مفرغي زير آن،
سطلها، خاك اندازها و چنگك‌هاي مخصوصِ آويزان كردن گوشت قربانيها.
حورام، اين صنعتگر ماهر، تمام اشياء خانه خداوند را از مفرغ صيقلي براي سليمان پادشاه ساخت. 17 به دستور سليمان اين اشياء در دشت اردن كه بين سوكوت و صرده قرار داشت قالب‌ريزي شده بود. 18 مقدار مفرغي كه استعمال شد، بي‌اندازه زياد بود و نمي‌شد آن را وزن كرد!
19 در ضمن به دستور سليمان وسايلي از طلاي خالـص براي خانه خـدا ساخته شد. اين وسايل عبارت بودنـد از: قربانگاه، ميـز نان مقـدس، 20و21 چرغدانها با نقش‌هاي گل و چراغهاي روي آنها كه مطابق طرح مي‌بايست روبروي قدس‌الاقداس قرار مي‌گرفت، انبرك‌ها، 22 انبرها، كاسـه‌ها، قاشقها و آتش دانها. در ضمن درهاي خانه خدا يعني درهاي اصلي و درهاي قدس‌الاقداس نيز از طلاي خالص بود.
راهنما
دوم تواريخ
سلطنت سليمان
هيكل
تاريخ يهودا پس از جدا شدن ده سبط
كتاب دوم تواريخ در بردارنده مطالب كتابهاي اول و دوم پادشاهان است، با اين تفاوت كه به وقايع مربوط به پادشاهان ده سبط جدا شده نمي‌پردازد.
باب‌هاي 1 تا 9 . هيكل ، و شكوه سلطنت سليمان
(به اول پادشاهان 1 تا 11 نيز مراجعه كنيد).
به مدت 400 سال اسرائيل خيمه‌اي را به منظور مكان سكونت خدا در ميان خودشان، در اختيار داشتند و به نظر مي‌رسد خدا از اين امر راضي بود (دوم سموئيل 7 : 5 - 7). ولي هنگامي كه قوم مصلحت ديدند كه معبدي براي خدا بسازند، خدا نظر خود را دربارة نوع ساختمان آن اظهار داشت و نقشة آن را با «دست خط خودش» به داود داد (اول تواريخ 28 : 19 ؛ خروج 25 : 9)، تا «بسيار عظيم و نامي و جليل در تمامي زمينها» بشود (اول تواريخ 22 : 5).
داود قصد داشت هيكل را بسازد، ولي خدا او را منع كرد چرا كه او يك مرد جنگجو بود (اول تواريخ 22 : 8). خدا به داود در جنگها كمك مي‌كرد. ولي ظاهراً از نظر خدا مناسب نبود كه يك مرد جنگجو بنا كنندة خانة خدا باشد؛ تا ملل مغلوب احساس تلخي نسبت به خداي اسرائيل نداشته باشند، چرا كه در نهايت هدف خدا اين بود كه از طريق قوم خودش، ملل ديگر را به سوي خود بكشاند.
هيكل از سنگهاي عظيم و تيرها و تخته‌هايي از جنس سرو كه با طلا پوشانده شده بودند، ساخته شده بود (اول پادشاهان 6 : 14 - 22؛ 7 : 9 - 12). ارزش طلا و نقره و مواد ديگري كه در بناي هيكل بكار رفته‌اند (اول تواريخ 22 : 14 - 16 ؛ 29 : 2 - 9)، با پول امروزي ما بين 2 تا 5 ميليارد دلار تخمين زده شده كه بدون ترديد در آن زمان گرانقيمت‌ترين و باشكوه‌ترين ساختمان روي زمين بوده است. جلال و عظمت هيكل شايد هدفي داشته، ولي طلاي آن حرص و آز پادشاهان ديگر را برانگيخت.
هيكل بر اساس نقشة كلي خيمه ساخته شد (به نقشة 26 مراجعه كنيد)، ولي اندازة هر قسمت آن دو برابر خيمه بود؛ يعني اگر هر ذراع را 5/0 متر حساب كنيم، ابعاد هيكل به اين صورت بودند: 30 متر طول، 10 متر عرض و 15 متر ارتفاع (اول پادشاهان 6:2).
هيكل رو به شرق داشت. 10 متر غربي آن، قدس‌الاقداس يا محراب را تشكيل مي‌داد. 20 متر شرقي مكان اقدس يا خانه بود (اول پادشاهان 6 : 16 - 20). اين دو قسمت بوسيلة يك پرده از يكديگر جدا مي‌شدند (دوم تواريخ 3 : 14).
در قدس‌الاقداس، صندوق عهد قرار داشت كه دو كروبي بر آن سايه مي‌افكندند (اول پادشاهان 6:23 - 28). در مكان اقدس در كنار پرده و در مركز، مذبح طلايي بخور، در قسمت شمالي و قسمت جنوبي هر يك 5 شمعدان طلايي و 5 ميز نان تقدمه وجود داشت (اول پادشاهان 7 : 48 ، 49 ؛ دوم تواريخ 4 : 8).
در جلو، به جانب شرق، ايواني به عرض خانه وجود داشت كه عرض آن 5 متر بود. در دو سوي ايوان دو ستون برنزي، هر يك به قطر 2 متر و ارتفاع 12 متر قرار داشت (اول پادشاهان 6:3؛ 7:15-21).
در طول ديوارهاي شمالي، جنوبي و غربي هيكل، سه طبقه اتاق براي كاهنان بنا شده بود (اول پادشاهان 6 : 5 - 10).
در برابر هيكل، مذبح برنزي قربانيهاي سوختني به مساحت 10 مترمربع و ارتفاع 5 متر نصب شده بود (دوم تواريخ 4 : 1)؛ كه تصور مي‌شود محل آن همان صخره‌اي بوده كه ابراهيم اسحق را بر آن تقديم كرد و امروزه صخرة گنبد ناميده مي‌شود و دقيقاً در زير مركز مسجد مسلمانان قرار دارد. در نزديكي آن در سمت جنوب حوض برنزي عظيمي به قطر 15 فوت و عمق 8 فوت قرار داشت كه بر روي 12 گاو برنزي نصب شده بود تا كاهنان در آن شستشو كنند. و 10 حوضچة كوچك‌تر قابل حمل نيز، يعني 5 عدد در قسمت شمالي و 5 عدد در قسمت جنوبي، وجود داشت كه آب لازم را براي گذراندن قربانيها فراهم مي‌كرد (اول پادشاهان 7:38و39؛ دوم تواريخ 4:1-6).
هيكل بين دو حياط احاطه شده بود: حياط يا «صحن دروني» و «صحن بزرگ» (اول پادشاهان 6:36 ؛ 7:12). مساحت آنها مشخص نيست. احتمالاً ساختمان قصر نيز در صحن بزرگ قرار داشته است.
هيكل بدست 000/30 اسرائيلي و 000/150 كنعاني بنا شد (اول پادشاهان 5:13-16؛ دوم تواريخ 2:17، 18؛ 8:7-9). بناي آن 7 سال طول كشيد (اول پادشاهان 6 : 38). هر قسمت آن در فاصله‌اي دور از محل هيكل ساخته و آماده مي‌شد و سپس در جاي مناسب خودش قرار داده مي‌شد، بي‌آنكه صداي چكش يا ابزار ديگري شنيده شود (اول پادشاهان 6:7).
اورشليم بر 5 تپه بنا شده بود (به نقشة شماره 8 مراجعه كنيد). «ديوار داود» تپة جنوب شرقي را مي‌پوشاند. «ديوار سليمان» تصور مي‌شود تپه‌هاي شرقي مركزي و جنوب غربي را در برداشته. «قصر سليمان» در پايين تپه و درست در شرق حياط هيكل قرار داشت؛ در جنوب قصر محل تخت سلطنت سليمان و در جنوب آن خانة جنگل لبنان بود، كه تصور مي‌شود اسلحه خانه بوده باشد (اول پادشاهان 7 : 2 و 8).
هيكل سليمان 400 سال پا بر جا ماند (970 - 589 ق. م.)؛ معبد زروبابل 500 سال (520 - 20 ق. م.) و معبد هيروديس 90 سال (20 ق. م. 70 ميلادي).
معبدهاي خدا
خيمه: به صورت چادر بود. محل سكونت خدا در ميان قوم اسرائيل به مدت 400 سال بود. بيشتر مواقع در شيلوه نگهداري مي‌شد (به خروج 25 تا 40 مراجعه كنيد).
معبد سليمان: شكوه آن چندان دوامي نداشت. در عرض پنج سال پس از مرگ سليمان اين معبد دستخوش غارت و چپاول گرديد. سرانجام در 586 ق.م. بدست بابلي‌ها ويران شد.
معبد حزقيال (حزقيال 40 - 43): معبد واقعي نبود بلكه رؤياي معبد ايده‌آل ساخته شدة آينده بود.
نقشه 41 - نماي احتمالي هيكل (معبد) و كاخ سليمان
كنايس: در طول دوران اسارت به وجود آمدند. به صورت معبد نبودند بلكه بصورت ساختمانهايي كوچك در جوامع پراكندة يهودي بودند.
معبد زروبابل: پس از بازگشت از اسارت ساخته شد (به قسمت مربوط به عزرا و نحميا مراجعه كنيد). 500 سال دوام آورد.
معبد هيروديس: اين همان معبدي است كه مسيح در آن پا نهاد. بدست هيروديس، و از مرمر و طلا ساخته شد. شكوه و جلال آن غير قابل توصيف بود. در 70 ق. م. بدست روميان تخريب شد (به قسمت مربوط به يوحنا 2 : 13 مراجعه كنيد).
بدن مسيح: عيسي از بدن خود به عنوان معبد ياد مي‌كرد (يوحنا 2:19-21). خدا بواسطة او در ميان انسانها سكونت گزيد. از نظر عيسي، وجود معابد زميني براي پرستش خدا ضروري نيست (يوحنا 4:20-24).
كليسا به صورت جامع، معبد خدا و محل سكونت خدا در جهان است (اول قرنتيان 3:16-19).
هر فرد مسيحي، يك معبد خداست (اول قرنتيان 6:19)، كه عظمت و جلال معبد سليمان شايد نمونه‌اي از آن بوده باشد.
ساختمانهاي كليساها گاهي معابد خدا ناميده مي‌شوند، ولي اين مطلب در هيچ جاي كتاب‌مقدس ذكر نشده است.
معبد در آسمان: خيمه، الگوي چيزي در آسمان بود (عبرانيان 9:11 و 24). يوحنا معبدي را در رؤيا ديد (مكاشفه 11:19). بعدها خدا و بره خودشان معبد شدند (مكاشفه 21:22).
