|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب اشعیا)
واي بر آناني كه احكام غير عادله را جاري ميسازند و كاتباني كه ظلم رامرقوم ميدارند، 2 تا مسكينان را از داوري منحرف سازند و حقّ فقيران قوم مرا بربايند تا آنكه بيوه زنان غارت ايشان بشوند و يتيمان را تاراج نمايند. 3 پس در روز بازخواست در حيني كه خرابي از دور ميآيد، چه خواهيد كرد و بسوي كه براي معاونت خواهيد گريخت و جلال خود را كجا خواهيد انداخت؟ 4 غير از آنكه زير اسيران خم شوند و زير كشتگان بيفتند. با اينهمه غضب او برگردانيده نشده و دست او هنوز دراز است.
داوري بر آشور
5 واي بر آشور كه عصاي غضب من است و عصايي كه در دست ايشان است خشم من ميباشد. 6 او را بر امّت منافق ميفرستم و نزد قوم مغضوب خود مأمور ميدارم، تا غنيمتي بربايند و غارتي ببرند و ايشان را مثل گِل كوچهها پايمال سازند. 7 امّا او چنين گمان نميكند و دلش بدينگونه قياس نمينمايد، بلكه مراد دلش اين است كه امّتهاي بسيار را هلاك و منقطع بسازد. 8 زيرا ميگويد آيا سرداران من جميعاً پادشاه نيستند؟ 9 آيا كَلنو مثل كركميش نيست و آيا حمات مثل ارفاد ني، و آيا سامره مانند دمشق نميباشد، 10 چنانكه دست من بر ممالك بتها استيلا يافت؟ و بتهاي تراشيده آنها از بتهاي اورشليم و سامره بيشتر بودند؟ 11 پس آيا به نهجي كه به سامره و بتهايش عمل نمودم به اورشليم و بتهايش چنين عمل نخواهم نمود؟
12 و واقع خواهد شد بعد از آنكه خداوند تمامي كار خود را با كوه صهيون و اورشليم به انجام رسانيده باشد كه من از ثمره دل مغرورپادشاه آشور و از فخر چشمان متكبّر وي انتقام خواهم كشيد. 13 زيرا ميگويد: «به قوّت دست خود و به حكمت خويش چونكه فهيم هستم اين را كردم و حدود قومها را منتقل ساختم و خزاين ايشان را غارت نمودم و مثل جبّار سروران ايشان را به زير انداختم. 14 و دست من دولت قومها را مثل آشيانهاي گرفته است و به طوري كه تخمهاي متروك را جمع كنند، من تمامي زمين را جمع كردم. و كسي نبود كه بال را بجنباند يا دهان خود را بگشايد يا جك جك بنمايد.»
15 آيا تبر بر كسي كه به آن ميشكند فخر خواهد نمود يا ارّه بر كسي كه آن را ميكشد افتخار خواهد كرد، كه گويا عصا بلند كننده خود را بجنباند يا چوب دست آنچه را كه چوب نباشد بلند نمايد؟ 16 بنابراين خداوند يهوه صبايوت بر فربهان او لاغري خواهد فرستاد و زير جلال او سوختني مثل سوختن آتش افروخته خواهد شد. 17 و نور اسرائيل نار و قدّوس وي شعله خواهد شد، و در يكروز خار و خسش را سوزانيده، خواهد خورد. 18 و شوكت جنگل و بستان او هم روح و هم بدن را تباه خواهد ساخت و مثل گداختن مريض خواهد شد. 19 و بقيّه درختان و جنگلش قليل العدد خواهد بود كه طفلي آنها را ثبت تواند كرد.
بقية اسرائيل
20 و در آن روز واقع خواهد شد كه بقيّه اسرائيل و ناجيان خاندان يعقوب بار ديگر بر زننده خودشان اعتماد نخواهند نمود، بلكه بر خداوند كه قدّوس اسرائيل است به اخلاصاعتماد خواهند نمود. 21 و بقيّهاي يعني بقيّه يعقوب بسوي خداي قادر مطلق بازگشت خواهند كرد. 22 زيرا هرچند قوم تو اسرائيل مثل ريگ دريا باشند، فقط از ايشان بقّيتي بازگشت خواهند نمود. هلاكتي كه مقدّر است به عدالت مجرا خواهد شد، 23 زيرا خداوند يهوه صبايوت هلاكت و تقديري در ميان تمام زمين به عمل خواهد آورد. 24 بنابراين خداوند يهوه صبايوت چنين ميگويد: «اي قوم من كه در صهيون ساكنيد از آشور مترسيد، اگر چه شما را به چوب بزند و عصاي خود را مثل مصريان بر شما بلند نمايد. 25 زيرا بعد از زمان بسيار كمي، غضب تمام خواهد شد و خشم من براي هلاكت ايشان خواهد بود.» 26 و يهوه صبايوت تازيانهاي بر وي خواهد برانگيخت چنانكه در كشتار مدّيان بر صخره غراب. و عصاي او بر دريا خواهد بود و آن را بلند خواهد كرد به طوري كه بر مصريان كرده بود. 27 و در آن روز واقع خواهد شد كه بار او از دوش تو و يوغ او از گردن تو رفع خواهد شد و يوغ از فربهي گسسته خواهد شد.
28 او به عيّات رسيد و از مجرون گذشت و در مكماش اسباب خود را گذاشت. 29 از معبر عبور كردند و در جبع منزل گزيدند، اهل رامه هراسان شدند و اهل جبعه شاؤل فرار كردند. 30 اي دختر جليم به آواز خود فرياد برآور! اي ليشه و اي عناتوت فقير گوش ده! 31 مدمينه فراري شدند و ساكنان جيبيم گريختند. 32 همين امروز در نوب توقّف ميكند و دست خود را بر جبل دختر صهيون و كوه اورشليم دراز ميسازد. 33 اينك خداوند يهوه صبايوت شاخهها را با خوف قطعخواهد نمود و بلند قدّان بريده خواهند شد و مرتفعان پست خواهند گرديد، 34 و بوتههاي جنگل به آهن بريده خواهد شد و لبنان به دست جبّاران خواهد افتاد.
ترجمه تفسیری
واي بر قاضيـان بيانصاف كه قوانين غير عادله وضع ميكنند تا حق فقيران و بيوه زنان و يتيمان قوم مرا پايمال كنند و اموالشان را به غارت ببرند و بر ايشان ظلم كنند. 3 در روز بازخواست، وقتي خدا از سرزمين دور دست بر شما مصيبت بفرستد، چه خواهيد كرد؟ به چه كسي پناه خواهيد برد؟ گنجهايتان را كجا مخفي خواهيد كرد؟ 4 در آن روز هر چه داريد زير پاي اسيران و كشته شدگان از بين خواهد رفت. با اين حال، غضب خدا فروكش نخواهد كرد و دست او براي مجازات شما همچنان دراز خواهد بود.
پادشاه آشور، وسيلهاي دردست خدا
5 خداوند ميفرمايد: «من آشور را مانند چوب تنبيه بدست خواهم گرفت و براي مجازات آناني كه بر ايشان خشمناك هستم به كار خواهم برد. 6 قوم آشور را برضد اين قوم خدانشناس كه مورد خشم من هستند خواهم فرستاد تا آنها را غارت كنند و مانند گل، زير پايهاي خود لگدمال نمايند.»
7 اما پادشاه آشور نميداند كه وسيلهاي است در دست خدا. مراد دل او اين است كه اقوام بسياري را نابود كند. 8 ميگويد: «سرداران من هر يك پادشاهي هستند! 9 شهرهاي كركميش و كلنو و حمات و ارفاد را تسخير كرديم؛ سامره و دمشق نيز تسليم ما شدند. 10 ممالكي را كه بتهايشان بيش از بتهاي اورشليم و سامره بودند از بين برديم. 11 ما سامره را با تمام بتهايش نابود كرديم و همين كار را نيز با اورشليم و بتهايش خواهيم كرد.»
12 پس از آن كه خداوند پادشاه آشور را براي مجازات اورشليم بكار گرفت، آنگاه برميگردد وپادشاه مغرور و متكبر آشور را نيز مجازات ميكند.
13 پادشاه آشور ميگويد: «من به قدرت و حكمت و دانش خود در اين جنگها پيروز شدهام. من به نيروي خود مرزهاي ممالك را ازميان برداشتم و پادشاهان را سركوب كردم و گنجهايشان را به يغما بردم. 14 ممالك دنيا را مانند آشيانه پرندگان تكان دادم و ثروت آنان را كه مثل تخمهاي پرندگان به زمين ميريخت جمع كردم بدون اين كه كسي جرأت كند بالي برايم تكان دهد و يا دهانش را باز كرده، جيكجيك كند.»
15 اما خداوند ميفرمايد: «آيا تبر به خود ميبالد كه قدرتش بيش از هيزم شكن است؟ آيا اره خود را بالاتر از كسي ميداند كه اره ميكند؟ آيا عصا انسان را بلند ميكند يا انسان عصا را؟»
16 خداوند قادر متعال بر جنگاوران تنومند پادشاه آشور بلايي خواهد فرستاد تا آنها را ضعيف و نحيف كند و مانند آتش آنها را بسوزاند. 17 خداي پاك كه نور اسرائيل است همچون شعله آتش در يك روز همه چيز را مانند خار و خس خواهد سوزاند. 18 جنگل و مزارع پهناور آنها از بين خواهد رفت درست مانند بيماري كه جسم و جانش تباه ميشود. 19 درختان جنگل بقدري كم خواهد شد كه يك كودك نيز خواهد توانست آنها را بشمارد.
باقي ماندگان اسرائيل
20 زماني فرا خواهد رسيد كه كساني كه در اسرائيل و يهودا باقي مانده باشند، ديگر تكيهگاهشان آشور نخواهد بود، بلكه از صميم قلب بر خداوند كه يگانه وجود پاك اسرائيل است توكل خواهند داشت. 21 ايشان بسوي خداي قادر مطلق باز خواهند گشت. 22 هر چند اكنون قوم اسرائيل مثل ريگ ساحل دريا بيشمارند، ولي در آن زمان عده كمي از ايشان باقي خواهند ماند و اين عده به وطن باز خواهند گشت، زيرا مجازات عادلانهاي كه تعيين شده، اجرا خواهد شد. 23 خداوند، خداي قادر متعال همانطور كه مقرر فرموده تمام سرزمين ايشان را ويران خواهد كرد.
24 خداوند، خداي قادر متعال ميفرمايد: «اي قوممن كه در اورشليم ساكنيد، از آشوريها نترسيد، حتي اگر مانند مصريهاي قديم بر شما ظلم كنند. 25 زيرا پس از مدت كوتاهي از مجازات شما دست خواهم كشيد و به هلاك كردن آنها خواهم پرداخت. 26 ايشان را مجازات خواهم كرد همانگونه كه مديانيها را در كنار صخره غراب، و مصريها را در دريا هلاك كردم. 27 در آن روز به اسارت شما پايان خواهم داد و شما قوي خواهيد شد و يوغ بندگي از گردن شما خواهد افتاد.»
28 سربازان دشمن به شهر عاي رسيدهاند! از مغرون عبور كرده و ساز و برگ خود را در مكماش گذاشتهاند. 29 از گذرگاه گذشتهاند و ميخواهند شب را در جبع بسر برند. اهالي شهر رامه هراسانند. تمام مردم جبعه، شهر شائول، از ترس جان خود فرار ميكنند. 30 اي مردم جليم فرياد برآوريد! اي اهالي ليشه و اي مردم بيچاره عناتوت گوش دهيد! 31 اهالي مدمينه و ساكنان جيبيم فراري شدهاند. 32 امروز دشمن در نوب توقف ميكند. او مشت خود را گره كرده و بطرف اورشليم كه بر كوه صهيون قرار دارد تكان ميدهد.
33و34 اما همانگونه كه هيزمشكن درختان جنگل لبنان را با ضربههاي تبر قطع ميكند، خداوند، خداي قادر متعال نيز آن درخت بزرگ را با يك ضربه قطع خواهد كرد، و شاخههاي بلند و تنومند آن كنده شده به زمين خواهند افتاد.
راهنما
باب 10 : 5 - 34
اين باب پس از سقوط سامره نوشته شده است (آية 11) و آشوريان متكبر و مغرور را كه به يهودا حمله كردند و بر شهر اورشليم و دروازههاي آن يورش بردند به مبارزه ميطلبد. شهرهايي كه در آيات 28 - 32 از آنها نام برده شده است درست در شمال اورشليم قرار داشتند. اگرچه خداوند، آشوريان را به منظور تنبيه اسرائيل بكار برد، اما در اين بخش در خصوص ادعاها و لاف زدنهايشان به آنها هشدار ميدهد (آية 15) و اظهار ميدارد كه همچنان كه مديان را بدست جدعون شكست داد (داوران 7 : 19 - 25) و يا مصريان را در درياي سرخ غرق كرد، با آنها نيز چنين رفتار خواهد كرد (خروج 14). سارگون يكسال پس از نابود كردن سامره، متوجه جنوب شده، به يهودا حمله كرد (سال 720 ق.م.). او در اين يورش شهرهايي از فلسطين را تسخير كرد و همچنين سپاه مصر را نيز شكست داد. سپاه سارگون در سال 713 ق.م. مجدداً به يهودا، فلسطين، ادوم و موآب حمله كرد. يكبار ديگر سپاه عظيمي از آشوريان در سال 701 ق.م. به ارض مقدس حمله كردند، كه اينبار، خداوند وعدة باشكوه خود را عملي ساخت و آنان را آنچنان سخت زد كه ديگر قادر به پيشروي بطرف اورشليم نبودند (36:37).
