|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب ارمیا)
پيغام دربارة موآب
درباره موآب، يهوه صبايوت خداي اسرائيل چنين ميگويد: «واي بر نَبُو زيرا كه خراب شده است. قريه تايم خجل و گرفتار گرديده است. و مِسْجاب رسوا و منهدم گشته است. 2 فخر موآب زايل شده، در حِشْبون براي وي تقديرهاي بد كردند. بياييد و او را منقطع سازيم تا ديگر قوم نباشد. تو نيز اي مَدْمِين ساكت خواهي شد و شمشير تو را تعاقب خواهد نمود. 3 آواز ناله از حُورُونايم مسموع ميشود. هلاكت و شكستگي عظيم. 4 موآب بهم شكسته است و صغيرهاي او فرياد برميآورند. 5 زيرا كه به فراز لُوحِيْت با گريه سخت برميآيند و از سرازيري حورونايم صداي شكست يافتن از دشمنان شنيده ميشود. 6 بگريزيد و جانهاي خود را برهانيد و مثل درخت عَرْعَرْ در بيابان باشيد. 7 زيرا از اين جهت كه به اعمال و گنجهاي خويش توكّل نمودي تو نيز گرفتار خواهي شد. و كَمُوش با كاهنان و سرورانش با هم به اسيري خواهند رفت. 8 و غارتكننده به همه شهرها خواهد آمد و هيچ شهر خلاصي نخواهد يافت و برحسب فرمان خداوند اهل وادي تلف خواهند شد و اهل همواري هلاك خواهند گرديد. 9 بالها به موآب بدهيد تا پرواز نموده، بگريزد و شهرهايش خراب و غيرمسكون خواهد شد. 10 ملعون باد كسي كه كار خداوند را با غفلت عمل نمايد و ملعون باد كسي كه شمشير خود رااز خون باز دارد. 11 موآب از طفوليّت خود مستريح بوده و بر دُردهاي خود نشسته است و از ظرف به ظرف ريخته نشده و به اسيري نرفته است. از اين سبب طعمش در او مانده است و خوشبويي او تغيير نيافته است. 12 بنابراين اينك خداوند ميگويد: روزها ميآيد كه من ريزندگان ميفرستم كه او را بريزند و ظروف او را خالي كرده، مشكهايش را پاره خواهند نمود. 13 و موآب از كموش شرمنده خواهد شد چنانكه خاندان اسرائيل از بيتئيل كه اعتماد ايشان بود، شرمنده شدهاند. 14 چگونه ميگوييد كه ما شجاعان و مردان قوي براي جنگ ميباشيم؟ 15 موآب خراب شده، دود شهرهايش متصاعد ميشود و جوانان برگزيدهاش به قتل فرود ميآيند. پادشاه كه نام او يهوه صبايوت ميباشد اين را ميگويد: 16 رسيدن هلاكت موآب نزديك است و بلاي او بزودي هر چه تمامتر ميآيد. 17 اي جميع مجاورانش و همگاني كه نام او را ميدانيد براي وي ماتم گيريد. بگوييد عصاي قوت و چوبدستي زيبايي چگونه شكسته شده است! 18 اي دختر ديبُون كه (در امنيت) ساكن هستي از جلال خود فرود آي و در جاي خشك بنشين زيرا كه غارتكننده موآب بر تو هجوم ميآورد و قلعههاي تو را منهدم ميسازد. 19 اي تو كه در عَروُعير ساكن هستي به سر راه بايست و نگاه كن و از فراريان و ناجيان بپرس و بگو كه چه شده است؟ 20 موآب خجل شده، زيرا كه شكست يافته است پس ولوله و فرياد برآوريد. در اَرْنون اخبار نماييد كه موآب هلاك گشته است. 21 و داوري بر زمينِ همواري رسيده است.بر حُولُونْ و يَهْصَهْ و ميفاعَتْ، 22 و بر ديبُون و نَبُو و بَيتْدِبْلَتايِم، 23 و بر قريه تايم و بيتجامُول و بيتمَعُونْ، 24 و بر قَرْيُوت و بُصْرَه و بر تمامي شهرهاي بعيد و قريبِ زمين موآب.
25 « خداوند ميگويد كه شاخ موآب بريده و بازويش شكسته شده است. 26 او را مست سازيد زيرا به ضدّ خداوند تكبّر مينمايد. و موآب در قي خود غوطه ميخورد و او نيز مضحكه خواهد شد. 27 آيا اسرائيل براي تو مضحكه نبود؟ و آيا او در ميان دزدان يافت شد به حدّي كه هر وقت كه درباره او سخن ميگفتي سر خود را ميجنبانيدي؟ 28 اي ساكنان موآب شهرها را ترك كرده، در صخره ساكن شويد و مثل فاختهاي باشيد كه آشيانه خود را در كنار دهنه مغاره ميسازد. 29 غرور موآب و بسياري تكبّر او را و عظمت و خُيَلا و كبر و بلندي دل او را شنيديم. 30 خداوند ميگويد: خشم او را ميدانم كه هيچ است و فخرهاي او را كه از آنها هيچ برنميآيد. 31 بنابراين براي موآب ولوله خواهم كرد و به جهت تمامي موآب فرياد برخواهم آورد. براي مردان قيرحارَسْ ماتم گرفته خواهد شد. 32 براي تو اي مَوِ سِبْمَه به گريه يَعْزير خواهم گريست. شاخههاي تو از دريا گذشته بود و به درياچه يعزير رسيده، بر ميوهها و انگورهايت غارتكننده هجوم آورده است. 33 شادي و ابتهاج از بستانها و زمين موآب برداشته شد و شراب را از چرخشتها زايل ساختم و كسي آنها را به صداي شادماني به پا نخواهد فشرد. صداي شادماني صداي شادماني نيست. 34 به فرياد حشبون آواز خود را تا اَلْعالَه و ياهَصْ بلند كردند و از صوغر تا حُوُرونايم عِجْلَت شَلِيشيّا، زيرا كه آبهاي نِمريم نيز خرابه شده است. 35 و خداوندميگويد من آناني را كه در مكانهاي بلند قرباني ميگذرانند و براي خدايان خود بخور ميسوزانند از موآب نابود خواهم گردانيد. 36 لهذا دل من به جهت موآب مثل ناي صدا ميكند و دل من به جهت مردان قيرحارس مثل ناي صدا ميكند، چونكه دولتي كه تحصيل نمودند تلف شده است. 37 و هر سر بي مو گشته و هر ريش تراشيده شده است و همه دستها خراشيده و بر هر كمر پلاس است. 38 بر همه پشتبامهاي موآب و در جميع كوچههايش ماتم است زيرا خداوند ميگويد موآب را مثل ظرف ناپسند شكستهام. 39 چگونه منهدم شده و ايشان چگونه ولوله ميكنند؟ و موآب چگونه به رسوايي پشت داده است؟ پس موآب براي جميع مجاوران خود مضحكه و باعث ترس شده است. 40 زيرا خداوند چنين ميگويد: او مثل عقاب پرواز خواهد كرد و بالهاي خويش را بر موآب پهن خواهد نمود. 41 شهرهايش گرفتار و قلعههايش تسخيرشده، و دل شجاعان موآب در آن روز مثل دل زني كه درد زه داشته باشد خواهد شد. 42 و موآب خراب شده، ديگر قوم نخواهد بود چونكه به ضدّ خداوند تكبّر نموده است. 43 خداوند ميگويد: اي ساكن موآب خوف و حفره و دام پيش روي تو است. 44 آنكه از ترس بگريزد در حفره خواهد افتاد و آنكه از حفره برآيد گرفتار دام خواهد شد، زيرا خداوند فرموده است كه سال عقوبت ايشان را بر ايشان يعني بر موآب خواهم آورد. 45 فراريان بيتاب شده، در سايه حشبون ايستادهاند زيرا كه آتش از حَشْبُون و نار از ميان سِيْحُون بيرون آمده، حدود موآب و فرق سر فتنهانگيزان را خواهد سوزانيد. 46 واي بر تو اي موآب! قوم كموش هلاكشدهاند زيرا كه پسرانت به اسيري و دخترانت به جلاي وطن گرفتار گرديدهاند. 47 ليكن خداوند ميگويد كه در ايّام آخر، اسيران موآب را باز خواهم آورد. حكم درباره موآب تا اينجاست.»
ترجمه تفسیری
كلام خدا درباره موآب
خداوند قادر متعال، خداي اسرائيل، درباره موآب چنين ميفرمايد:
«واي به حال شهر نبو، زيرا خراب خواهد شد. قريه تايم و قلعههايش ويران و تسخير شده، مردمش رسوا خواهند گشت. 2و3و4 عظمت و شكوه موآب از بين خواهد رفت. مردم شهر حشبون براي خرابي آن نقشهها كشيدهاند. ميگويند: «بياييد ريشه اين قوم را از بيخ و بن بركنيم.» شهر مدمين در سكوت و خاموشي فرو خواهد رفت، چون دشمن، ساكنانش را تارومار خواهد كرد. مردم حورونايم فرياد خواهند زد: «نابودي، شكست بزرگ! موآب از بين رفت!» كودكانش نيز ناله سر خواهند داد. 5 فراريان، گريهكنان از تپههاي لوحيت بالا خواهند رفت و در سرازيري حورونايم فرياد شكست سر داده، خواهند گفت: 6 «براي حفظ جانتان فرار كنيد. در بيابانها پنهان شويد!» 7 اي موآب چون به ثروت و توانايي خود تكيه كردي، پس هلاك خواهي شد، و خدايت، كموش نيز با كاهنان و بزرگانش به سرزمينهاي دور تبعيد خواهند گرديد!
8 «تمام روستاها و شهرها، چه در دشت باشند چه در دره، همگي خراب خواهند شد، چون من، خداوند، اين را گفتهام. 9 كاش موآب بال ميداشت و ميتوانست پرواز كند و بگريزد، چون شهرهايش خراب خواهد شد و كسي در آنها باقي نخواهد ماند. 10 ملعون باد كسي كه شمشيرش را با خون تو سرخ نكند! ملعون باد كسي كه كاري را كه خداوند به او سپرده، به سستي انجام دهد!
11 «موآب از ابتداي تاريخ خود تاكنون، در امنيت و به دور از جنگ و جدال بسر برده و هرگز به تبعيد نرفته است. موآب همچون شراب دست نخوردهاي است كه از كوزهاي به كوزهاي ديگر ريخته نشده و به همين دليل طعم و بوي آن تغيير نكرده است. 12 ولي بزودي زماني فرا خواهد رسيد كه من افرادي را بسراغش خواهم فرستاد تا كوزههايش را بر زمين، خالي كنند و بشكنند! 13 سرانجام، موآب از وجود خداي خود كموش خجل خواهد شد، همانطور كه بنياسرائيل در بيتئيل از گوساله طلايي خود شرمسار شد.
14 «چگونه ميتوانيد به خود بباليد و بگوييد: "ماهمگي شجاع و جنگ آزموده هستيم؟" 15 حال آنكه موآب ويران خواهد شد و بهترين جوانانش به قتل خواهند رسيد. من كه پادشاه جهان هستم و نامم خداوند قادر متعال ميباشد، اين را گفتهام. 16 بلا و مصيبت بزودي بر موآب نازل خواهد شد.
17 «اي تمام قومهاي مجاور موآب، اي همه كساني كه با شهرت و آوازه او آشناييد، براي او ماتم بگيريد! ببينيد قدرت و عظمت او چگونـه در هم شكسته است! 18 اي اهالي ديبون، از شكوه و جلالتان به زير بياييد و به خاك سياه بنشينيد، چون كساني كه موآب را ويران ميكنند، ديبون را نيز ويران خواهند كرد و تمام برج و باروهايش را خراب خواهند نمود. 19 اي اهالي عروعير، بر سر راه بايستيد و تماشا كنيد و از فراريان و بازماندگان موآب بپرسيد كه چه اتفاقي افتاده است. 20 آنها جواب خواهند داد: "موآب به دست دشمن افتاده است. گريه و فرياد سر دهيد و در كنارههاي رود ارنون اعلام كنيد كه موآب ويران شده است."
21 «تمام شهرهاي واقع در فلات نيز مجازات و خراب شدهاند، يعني شهرهاي حولون، يهصه، ميفاعت، 22 ديبون، نبو، بيتدبلتايم، 23 قريه تايم، بيتجامول، بيتمعون، 24 قريوت، بصره، و تمام شهرهاي دور و نزديك سرزمين موآب.
25 «قدرت موآب درهم شكسته است، شاخهايش بريده شده و بازوهايش شكسته است. 26 بگذاريد موآب مثل يك مست، تلوتلو بخورد و بيفتد، چون از فرمان خداوند سرپيچي كرده است. او در قي خود ميغلطد، بطوري كه همه به او ميخندند. 27 اي موآب، بيادآور چگونه بنياسرائيل را مسخره ميكردي. با او چنان رفتار ميكردي كه گويي به همراه دزدان دستگير شده است!
28 «اي اهالي موآب، از شهرهاي خود فرار كنيد و مثل فاختهها كه در شكاف صخرهها آشيانه ميسازند، در غارها ساكن شويد. 29 غرور موآب را همه شنيدهاند؛ همه از تكبر، نخوت و دل مغرور او باخبرند. 30 من، خداوند، از ادعاهاي گستاخانه و پوچ او آگاهم؛ و ميدانم كاري از دستش برنميآيد. 31 ازاين رو براي موآب گريانم و براي اهالي قيرحارس دلم ميسوزد. 32 بيشتر از آنچه براي مردم يعزير گريستم، براي مردم سبمه خواهم گريست. شهر سبمه، مانند درخت مويي بود كه شاخههايش تا درياي مرده و تايعزير ميرسيد؛ ولي اكنون ميوهها و انگورهايش را غارتگران از بين بردهاند. 33 شادي و خرمي از سرزمين حاصلخيز موآب رخت بربسته است؛ از چرخشتها ديگر شراب بيرون نميآيد و كسي انگورها را با فرياد شادي نميافشرد. فريادهايي به گوش ميرسد، ولي نه فرياد شادي. 34 نالهها و فريادهاي دلخراش در همه جا شنيده ميشود از حشبون تا العاله و ياهص، و از صوغر تا حورونايم و عجلت شليشيا. حتي چراگاههاي سرسبز نمريم نيز خشك شده است.
35 «من در موآب تمام كساني را كه در بتكدهها براي بتها قرباني ميكنند و براي خدايان بخور ميسوزانند، از بين خواهم برد. 36 دلم براي موآب و قيرحارس به فغان آمده، چون تمام داراييشان از ميان رفته است. 37 از غم و غصه، موي سر و ريش خود را ميكنند و دستشان را ميخراشند و لباس عزا ميپوشند. 38 از تمام خانهها و كوچههاي موآب صداي آه و ناله بلند است، چون موآب را مثل يك ظرف بيمصرف، خرد كردهام. 39 ببينيد چگونه درهم شكسته شده است! به صداي شيون و زاري او گوش دهيد! به رسوايي موآب نگاه كنيد! اينك براي همسايگان خود باعث خنده شده است و براي عدهاي، موجب وحشت!»
40 خداوند ميفرمايد: «عقابي با بالهاي گشوده برفراز موآب پرواز خواهد كرد و براي تخريب و نابودي بر آن فرود خواهد آمد. 41 شهرها و قلعههاي موآب تسخير خواهند شد. در آن روز جنگاورانش مانند زني كه از درد زايمان به خود ميپيچد، هراسان و پريشان خواهند گشت. 42 ديگر قومي به نام موآب وجود نخواهد داشت، چون برضد خداوند طغيان كرده است. 43 اي مردم موآب، وحشت و چاه و دام در انتظار شماست. 44 هر كه از شما بخواهد از چنگال وحشت بگريزد، در چاه خواهد افتاد و آنكه خود رااز چاه بيرون بكشد، در دام گرفتار خواهد شد. راه فرار نخواهيد داشت، چون زمان مجازاتتان فرا رسيده است. 45 فراريان بيتاب، به حشبون پناه خواهند برد، ولي از اين شهر كه زماني، سيحون پادشاه بر آن حكمراني ميكرد، آتشي بيرون خواهد آمد و سراسر موآب و تمام اهالي ياغي آن را خواهد سوزاند.»
46 واي به حال قوم موآب، قومي كه خدايشان، بت كموش است! زيرا نابود گشتهاند و پسران و دخترانشان، به اسارت برده شدهاند. 47 ولي خداوند ميفرمايد كه در ايام آخر بار ديگر موآب را مورد توجه و لطف خود قرار خواهد داد.
(در اينجا پيشگويي درباره موآب به پايان ميرسد.)
راهنما
باب 48 . موآب
اين باب نمايي است از هلاكتي كه موآب را تهديد ميكند. موآب از نبوكدنصر در برابر يهودا حمايت و پشتيباني كرد، اما بعدها توسط او ويران شد (582 ق.م.). اين سرزمين، قرنهاست كه بصورت ويرانهاي باقي مانده و تنها در نقاط پراكندهاي، عدهاي در آن زندگي ميكنند. ويرانههاي شهرهاي آن گواه آن است كه اين سرزمين از قديمالايام بصورت متروكه و خالي از جمعيت بوده است. احتمالاً اختلاط موآب و بني عمون با قبايل و نژاد عرب، كه برخي از آنها در روز پنطيكاست، به هنگام نخستين دعوت جهاني انجيل شركت داشتند (اعمال رسولان 2 : 11)، تحقق نبوتي است مربوط به تفقد خدا از موآب (آية 47) و بني عمون (49 : 6). يا احتمالاً به اين معني است كه اين سرزمين بار ديگر در آينده ترقي خواهد كرد. ساير نبوتها در خصوص موآب عبارتند از: اشعيا بابهاي 15 و 16؛ حزقيال 8:25-11؛ عاموس 1:2-3؛ صفنيا 8:2-11.
