|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب ارمیا)
«گناه يهودا به قلم آهنين و نوك الماس‌مرقوم است. و بر لوح دل ايشان و برشاخهاي مذبح‌هاي شما منقوش است. 2 مادامي كه پسران ايشان مذبح‌هاي خود و اشيريم خويش را نزد درختان سبز و بر تلّهاي بلند ياد مي‌دارند، 3 اي كوه من كه در صحرا هستي توانگري و تمامي خزاين تو را به تاراج خواهم داد و مكان‌هاي بلند تو را نيز به سبب گناهي كه در همه حدود خود ورزيده‌اي. 4 و تو از خودت نيز ملك خويش را كه به تو داده‌ام بي‌زرع خواهي گذاشت و دشمنانت را در زميني كه نمي‌داني خدمت خواهي نمود زيرا آتشي در غضب من افروخته‌ايد كه تا به ابد مشتعل خواهد بود.»
5 و خداوند چنين مي‌گويد: «ملعون باد كسي كه بر انسان توكّل دارد و بشر را اعتماد خويش سازد و دلش از يهوه منحرف باشد. 6 و او مثل درخت عرعر در بيابان خواهد بود و چون نيكويي آيد آن را نخواهد ديد بلكه در مكان‌هاي خشك بيابان در زمين شوره غيرمسكون ساكن خواهد شد. 7 مبارك باد كسي كه بر خداوند توكّل دارد و خداوند اعتماد او باشد. 8 او مثل درخت نشانده بر كنار آب خواهد بود كه ريشه‌هاي خويش را بسوي نهر پهن مي‌كند و چون گرما بيايد نخواهد ترسيد و برگش شاداب خواهد ماند و در خشكسالي انديشه نخواهد داشت و از آوردن ميوه باز نخواهد ماند. 9 دل از همه چيز فريبنده‌تر است و بسيار مريض است كيست كه آن را بداند؟ 10 من يهوه تفتيش كننده دل و آزماينده گُرده‌ها هستم تا بهر كس بر حسب راههايش و بر وفق ثمره اعمالش جزا دهم.»
11 مثل كبك كه بر تخمهايي كه ننهاده باشد بنشيند، همچنان است كسي كه مال را به‌بي‌انصافي جمع كند. در نصف روزهايش آن را ترك خواهد كرد و در آخرت خود احمق خواهد بود. 12 موضع قدس ما كرسي جلال و از ازل مرتفع است. 13 اي خداوند كه اميد اسرائيل هستي همگاني كه تو را ترك نمايند خجل خواهند شد. آناني كه از من منحرف شوند در زمين مكتوب خواهند شد چونكه خداوند را كه چشمه آب حيات است ترك نموده‌اند. 14 اي خداوند مرا شفا بده، پس شفا خواهم يافت. مرا نجات بده، پس ناجي خواهم شد زيرا كه تو تسبيح من هستي. 15 اينك ايشان به من مي‌گويند: «كلام خداوند كجاست؟ الا´ن واقع بشود.» 16 و اما من از بودن شبان براي پيروي تو تعجيل ننمودم و تو مي‌داني كه يوم بلا را نخواستم. آنچه از لبهايم بيرون آمد به حضور تو ظاهر بود. 17 براي من باعث ترس مباش كه در روز بلا ملجاي من تويي. 18 ستمكاران من خجل شوند امّا من خجل نشوم. ايشان هراسان شوند اما من هراسان نشوم. روز بلا را بر ايشان بياور و ايشان را به هلاكت مضاعف هلاك كن.
تقديس سَبَّت
19 خداوند به من چنين گفت كه «برو و نزد دروازه پسران قوم كه پادشاهان يهودا از آن داخل مي‌شوند و از آن بيرون مي‌روند و نزد همه دروازه‌هاي اورشليم بايست. 20 و به ايشان بگو: اي پادشاهان يهودا و تمامي يهودا و جميع سكنه اورشليم كه از اين دروازه‌ها داخل مي‌شويد كلام خداوند را بشنويد! 21 خداوند چنين مي‌گويد: برخويشتن با حذر باشيد و در روز سَبَّت هيچ‌باري حمل نكنيد و آن را داخل دروازه‌هاي اورشليم مسازيد. 22 و در روز سَبَّت هيچ باري از خانه‌هاي خود بيرون مياوريد و هيچكار مكنيد بلكه روز سَبَّت را تقديس نماييد چنانكه به پدران شما امر فرمودم.»
23 امّا ايشان نشنيدند و گوش خود را فرا نداشتند بلكه گردنهاي خود را سخت ساختند تا نشنوند و تأديب را نپذيرند. 24 و خداوند مي‌گويد: «اگر مرا حقيقتاً بشنويد و در روز سَبَّت، هيچ باري از دروازه‌هاي اين شهر داخل نسازيد و روز سَبَّت را تقديس نموده، هيچكار در آن نكنيد، 25 آنگاه پادشاهان و سروران بر كرسي داود نشسته و بر ارابه‌ها و اسبان سوار شده، ايشان و سروران ايشان مردان يهودا و ساكنان اورشليم از دروازه‌هاي اين شهر داخل خواهند شد و اين شهر تا به ابد مسكون خواهد بود. 26 و از شهرهاي يهودا و از نواحي اورشليم و از زمين بنيامين و از همواري و كوهستان و جنوب خواهند آمد و قرباني‌هاي سوختني و ذبايح و هداياي آردي و بخور خواهند آورد و ذبايح تشكّر را به خانه خداوند خواهند آورد. 27 و اگر مرا نشنيده روز سَبَّت را تقديس ننماييد و در روز سَبَّت باري برداشته، به شهرهاي اورشليم داخل سازيد آنگاه در دروازه‌هايش آتشي خواهم افروخت كه قصرهاي اورشليم را خواهد سوخت و خاموش نخواهد شد.»
ترجمه تفسيری
گناه و مجازات يهودا
«اي قوم يهودا، گناهان شما با قلم آهنين و با نوكي از الماس بر دلهاي سنگي‌تان نوشته شده وبرگوشه‌هاي قربانگاه‌هايتان كنده‌كاري شده است. 2و3 جوانانتان يك دم از گناه غافل نمي‌مانند، زير هر درخت سبز و روي هر كوه بلند بت مي‌پرستند؛ پس بسبب گناهانتان، تمام گنجها و بتخانه‌هايتان را به تاراج خواهم داد، 4 و مجبورخواهيد شد اين سرزمين را كه به ميراث به شما داده بودم ترك كنيد و دشمنانتان را در سرزمينهاي دور دست بندگي نماييد، چون آتش خشم مرا شعله‌ور ساخته‌ايد، آتشي كه هرگز خاموش نخواهد شد!
گفتار گوناگون
5 «لعنت بر كسي كه به انسان تكيه مي‌كند و چشم اميـدش به اوست و بر خداوند توكل نمي‌نمايد. 6 او مثل بوته‌اي است كه در بيابان خشك و سوزان و در شوره‌زارها مي‌رويد، جايي كه هيچ گياه ديگري وجود ندارد؛ او هرگز خير و بركت نخواهد ديد!
7 «خوشابحال كسي كه بر خداوند توكل دارد و تمام اميد و اعتمادش بر اوست! 8 او مانند درختي خواهد بود كه در كنار رودخانه است و ريشه‌هايش از هر طرف به آب مي‌رسد درختي كه نه از گرما مي‌ترسد و نه از خشكسالي! برگش شاداب مي‌ماند و از ميوه آوردن باز نمي‌ايستد!
9 «هيچ چيز مانند دل انسان فريبكار و شرور نيست؛ كيست كه از آنچه در آن مي‌گذرد آگاه باشد؟ 10 تنها من كه خداوند هستم مي‌دانم در دل انسان چه مي‌گذرد! تنها من از درون دل انسان آگاهم و انگيزه‌هاي او را مي‌دانم و هر كس را مطابق اعمالش جزا مي‌دهم.
11 «شخصي كه ثروتش را از راه نادرست به دست مي‌آورد، همانند پرنده‌اي است كه لانه خود را از جوجه‌هاي ديگران پر مي‌سازد. همانگونه كه اين جوجه‌ها خيلي زود او را واگذارده مي‌روند، او نيز بزودي ثروتش را از دست خواهد داد و سرانجام چوب حماقتش را خواهد خورد.»
دعاي ارميا
12و13 اي خداوند، تخت بلند و باشكوه و ابدي تو پناهگاه ماست. اي اميد اسرائيل، تمام كساني كه از تو برگردند، رسوا و شرمسار مي‌شوند؛ آنها مانند نوشته‌هاي روي خاك محو خواهند شد، چون خداوند را كه چشمه آب حيات است، ترك كرده‌اند. 14 خداوندا، تنها تو مي‌تواني مرا شفا بخشي، تنها تومي‌تواني مرا نجات دهي و من تنها تو را ستايش مي‌كنم!
15 مردم با تمسخر به من مي‌گويند: «پس هشدارهاي خداوند كه مدام درباره آن سخن مي‌گفتي چه شد؟ اگر آنها واقعاً از سوي خدا هستند، پس چرا انجام نمي‌شوند؟»
16 خداوندا، من هيچگاه از تو نخواسته‌ام كه بر آنها بلا نازل كني و هرگز خواستار هلاكت ايشان نبوده‌ام؛ تو خوب مي‌داني كه من تنها هشدارهاي تو را به ايشان اعلام كرده‌ام. 17 پس اينك خداوندا، مرا ترك مكن، چون اميد من تنها تويي! 18 تمام كساني را كه مرا آزار مي‌دهند، به رسوايي و هراس گرفتار بساز، ولي مرا از هر بلايي محفوظ بدار. آري، بر ايشان دو چندان بلا بفرست و نابودشان كن!
نگاه داشتن سَبَت
19 آنگاه خداوند فرمود كه بروم و در كنار دروازه «پسران قوم» (كه پادشاهان از آن عبور مي‌كنند) و در كنار ساير دروازه‌هاي اورشليم بايستم، 20 و در آنجا خطاب به همه مردم بگويم كه خداوند چنين مي‌فرمايد: «اي پادشاهان و مردم يهودا، اي ساكنان اورشليم و همه كساني كه از اين دروازه‌ها عبور مي‌كنيد، 21و22 به اين هشدار توجه كنيد تا زنده بمانيد: نبايد در روز سبت كار كنيد بلكه اين روز را به عبادت و استراحت اختصاص دهيد. به اجدادتان هم همين دستور را دادم، 23 ولي آنها گوش ندادند و اطاعت نكردند بلكه با سرسختي به دستور من بي‌توجهي نمودند و اصلاح نشدند.
24 «حال، اگر شما از من اطاعت نماييد و روز سبت را مقدس بداريد و در اين روز كار نكنيد، 25 آنگاه قوم شما هميشه پايدار خواهد ماند، و از دودمان سلطنتي داود هميشه يك نفر در اورشليم سلطنت خواهد كرد. اين شهر براي هميشه آباد خواهد ماند و همواره پادشاهان و حكمرانان سوار بر عرابه‌ها و اسبان، با شكوه و جلال در ميان مردم رفت و آمد خواهند نمود. 26 از اطراف اورشليم و از شهرهاي يهودا و سرزمين بنيامين و از دشتها و كوهستانها وجنوب يهودا مردم همه خواهند آمد و قرباني‌هاي گوناگون به خانه خداوند تقديم خواهند نمود.
27 «اما اگر از من اطاعت نكنيد و روز سبت را به عبادت و استراحت اختصاص ندهيد، و اگر در اين روز همچون روزهاي ديگر، از اين دروازه‌ها كالا به شهر وارد كنيد، آنگاه اين دروازه‌ها را به آتش خواهم كشيد، آتشي كه به كاخ‌هايتان سرايت كند و آنها را از بين ببرد و هيچكس نتواند شعله‌هاي آن را خاموش كند.»
راهنما
باب 17 . گناه هميشگي يهودا
سقوط و اضمحلال يهودا غير قابل اجتناب و محتوم است. با وجود اين، وعدة خدا مبني بر اينكه اگر فقط بسوي خداوند بازگشت كنند، اورشليم تا به ابد مسكون خواهد بود، بارها و بارها تكرار مي‌شود (آيات 24 و 25).
