|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب ارمیا)
شكايت ارميا
اي خداوند تو عادلتر هستي از اينكهمن با تو محاجّه نمايم. ليكن درباره احكامت با تو سخن خواهم راند. چرا راه شريران برخوردار ميشود و جميع خيانتكاران ايمن ميباشند؟ 2 تو ايشان را غرس نمودي پس ريشه زدند و نموّ كرده، ميوه نيز آوردند. تو به دهان ايشان نزديكي، امّا از قلب ايشان دور. 3 اما تو اي خداوند مرا ميشناسي و مرا ديده، دل مرا نزد خود امتحان كردهاي. ايشان را مثل گوسفندان براي ذبح بيرون كش و ايشان را به جهت روز قتل تعيين نما. 4 زمين تا به كي ماتم خواهد نمود و گياه تمامي صحرا خشك خواهد ماند. حيوانات و مرغان به سبب شرارت ساكنانش تلف شدهاند زيرا ميگويند كه او آخرت ما را نخواهد ديد.
جواب خداوند
5 اگر وقتي كه با پيادگان دويدي، تو را خسته كردند؟ پس چگونه با اسبان ميتواني برابري كني؟ و هر چند در زمين سالم، ايمن هستي در طغيان اردنّ چه خواهي كرد؟ 6 زيرا كه هم برادرانت و هم خاندان پدرت به تو خيانت نمودند و ايشان نيز در عقب تو صداي بلند ميكنند پس اگر چهسخنان نيكو به تو بگويند ايشان را باور مكن.
7 من خانه خود را ترك كرده، ميراث خويش را دور انداختم. و محبوبه خود را به دست دشمنانش تسليم نمودم. 8 و ميراث من مثل شير جنگل براي من گرديد. و به ضدّ من آواز خود را بلند كرد از اين جهت از او نفرت كردم. 9 آيا ميراث من برايم مثل مرغ شكاري رنگارنگ كه مرغان دور او را گرفته باشند شده است؟ برويد و جميع حيوانات صحرا را جمع كرده، آنها را بياوريد تا بخورند. 10 شبانان بسيار تاكستان مرا خراب كرده، ميراث مرا پايمال نمودند. و ميراث مرغوب مرا به بيابان ويران مبدّل ساختند. 11 آن را ويران ساختند و آن ويران شده نزد من ماتم گرفته است. تمامي زمين ويران شده، چونكه كسي اين را در دل خود راه نميدهد. 12 بر تمامي بلنديهاي صحرا، تاراجكنندگان هجوم آوردند زيرا كه شمشير خداوند از كنار زمين تا كنار ديگرش هلاك ميكند و براي هيچ بشري ايمني نيست. 13 گندم كاشتند و خار درويدند، خويشتن را به رنج آورده، نفع نبردند. و از محصول شما به سبب حدّت خشم خداوند خجل گرديدند.
14 خداوند درباره جميع همسايگان شرير خود كه ضرر ميرسانند به ملكي كه قوم خود اسرائيل را مالك آن ساخته است چنين ميگويد: «اينك ايشان را از آن زمين برميكَنم و خاندان يهودا را از ميان ايشان برميكَنم. 15 و بعد از بركَندن ايشان رجوع خواهم كرد و بر ايشان ترحّم خواهم نمود و هر كس از ايشان را به ملك خويش و هر كس را به زمين خود باز خواهم آورد. 16 و اگر ايشان طريقهاي قوم مرا نيكو ياد گرفته، به اسم من يعني به حيات يهوه قسم خورند چنانكه ايشان قوم مرا تعليم دادند كه به بعل قسمخورند، آنگاه ايشان در ميان قوم من بنا خواهند شد. 17 اما اگر نشنوند آنگاه آن امّت را بالكلّ بَركَنده، هلاك خواهم ساخت.» كلام خداوند اين است.
ترجمه تفسيری
گفتگوي ارميا با خداوند
اي خداوند، تو عادلتر از آن هستي كه من با تو بحث و جدل كنم؛ اما ميخواهم بدانم كه چرا بدكاران موفقند؟ چرا اشخاص نادرست در رفاه و آسايشند؟ 2 تو ايشان را مانند درختي كه ريشه ميدواند و ميوه ميآورد، كامياب ميسازي. به زبان تو را شكر ميكنند، اما دلهايشان از تو دور است! 3 حال آنكه تو از دل من آگاهي و مرا خوب ميشناسي. خداوندا، ايشان را مثل گوسفند به كشتارگاه بكشان و به سزاي اعمالشان برسان!
4 تا به كي بايد اين سرزمين بسبب اعمال و رفتار آنها ماتم گيرد؟ حتي گياهان صحرا هم بعلت گناهان آنها خشك شده و حيوانات و پرندگان از بين رفتهاند؛ با اينحال ايشان ميگويند: «خدا ما را مجازات نخواهد كرد!»
5 خداوند فرمود: «اگر پيام مرا به مردم عادي رساندي و اينهمه خسته شدي، پس چگونه آن را به پادشاه و بزرگان خواهي رساند؟ اگر در زمين صاف نميتواني بايستي و ميلغزي، در جنگلهاي انبوه اردن چه خواهي كرد؟ 6 حتي برادران و خانواده خودت، عليه تو هستند و برايت توطئه چيدهاند! پس اگر چه با تو دوستانه صحبت كنند، به آنها اعتماد نكن و سخنانشان را باور منما.»
اندوه خداوند بخاطر قومش
7 آنگاه خداوند فرمود: «من بنياسرائيل را ترك گفته و قوم برگزيده خود را طرد كردهام! عزيـزان خود را تسليم دشمن كردهام. 8 قوم من مانند شير جنگل بر من غريدهاند، پس من نيز از ايشان بيزار شدهام.
9 «قوم من همانند پرنده رنگارنگي است كه از هر طرف مورد حمله مرغان وحشي قرار گرفته است؛ پس حيوانات درنده را نيز فرا خوانيد تا به اين ضيافت بپيوندند!
10 «بسياري از حكام بيگانه، تاكستانم را غارت كردهاند و سرزمين محبوب مرا پايمال نمودهاند. آنها سرزمين حاصلخيز مرا به بيابان خشك تبديل كردهاند. 11 بلي، آن را ويران ساختهاند؛ اينك نالههاي ماتم از آن به گوشم ميرسد؛ همه جا ويران شده و كسي بدان توجه ندارد. 12 مهاجمين همه گوشه و كنار سرزمين را غارت ميكنند، زيرا من شمشير و جنگ را فرستادهام تا فرد فرد قوم را هلاك سازد، و هيچكس در امان نخواهد بود. 13 گندم كاشتهاند، ولي خار درو كردهاند؛ زحمت بسيار كشيدهاند، ولي چيزي عايدشان نشده است؛ ازشدت خشم من، محصولشان از بين رفته است و به اين علت همه شرمسارند.»
وعده خدا به همسايگان اسرائيل
14 خداوند درباره همسايگان شرور قوم اسرائيل كه سرزمين او را مورد تهاجم قرار دادهاند سرزميني كه خدا به او داده است چنين ميفرمايد: «ايشان را مانند يهودا از سرزمينشان بيرون خواهم راند، 15 ولي بعد از آن، بار ديگر بر آنها ترحم خواهم نمود و هر يك را به زمين و مملكت خـود بـاز خـواهم گرداند. 16 اگر اين قومهاي بتپرست، راه و رسم قوم مرا خوب بياموزند (همانگونه كه قبلاً به قوم من راه و روش بعل را آموخته بودند)، و بجاي بعل مرا خداي خود بدانند، آنگاه جزو قوم من شده كامياب خواهند شد. 17 اما هر قومي كه نخواهد مرا اطاعت نمايد، او را بكلي ريشه كن كرده، از بين خواهم برد.» اين كلام خداوند است.
راهنما
باب 12 . نالة ارمياء
ارمياء وقتي مصيبتهاي خود را با خوشبختي و كاميابي آشكار آنهايي كه تمسخركنندگان كلام خدا بودند (آية 4) مقايسه ميكند، از روشهاي خدا و آنچه او بعمل ميآورد شكايت ميكند. در آيات 15 الي 17 به احياي مجدد قوم در آينده اشاره شده است.
