|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب ارمیا)
بطالت خدايان غير
كلامي كه از جانب خداوند به ارميا نازل‌شده، گفت: 2 «به دروازه خانه خداوند بايست و اين كلام را در آنجا ندا كرده، بگو: اي تمامي يهودا كه به اين دروازه‌ها داخل شده، خداوند را سجده مي‌نماييد كلام خداوند را بشنويد. 3 يهوه صبايوت خداي اسرائيل چنين مي‌گويد: طريق‌ها و اعمال خود را اصلاح كنيد و من شما را در اين مكان ساكن خواهم گردانيد. 4 به سخنان دروغ توكّل منماييد و مگوييد كه هيكل يهوه، هيكل يهوه، هيكل يهوه اين است. 5 زيرااگر به تحقيق طريق‌ها و اعمال خود را اصلاح كنيد و انصاف را در ميان يكديگر بعمل آوريد، 6 و بر غريبان و يتيمان و بيوه‌زنان ظلم ننماييد و خون بي‌گناهان را در اين مكان نريزيد و خدايان غير را به جهت ضرر خويش پيروي ننماييد، 7 آنگاه شما را در اين مكان در زميني كه به پدران شما از ازل تا به ابد داده‌ام ساكن خواهم گردانيد. 8 اينك شما به سخنان دروغي كه منفعت ندارد توكّل مي‌نماييد. 9 آيا مرتكب دزدي و زنا و قتل نمي‌شويد و به دروغ قسم نمي‌خوريد و براي بَعل بخور نمي‌سوزانيد؟ و آيا خدايان غير را كه نمي‌شناسيد پيروي نمي‌نماييد؟ 10 و داخل شده، به حضور من در اين خانه‌اي كه به اسم من مسمّي است مي‌ايستيد و مي‌گوييد كه به گردن تمام اين رجاسات سپرده شده‌ايم. 11 آيا اين خانه‌اي كه به اسم من مسمّي است در نظر شما مغاره دزدان شده است؟ و خداوند مي‌گويد: اينك من نيز اين را ديده‌ام. 12 لكن به مكان من كه در شيلو بود و نام خود را اول در آنجا قرار داده بودم برويد و آنچه را كه به سبب شرارت قوم خود اسرائيل به آنجا كرده‌ام ملاحظه نماييد. 13 پس حال خداوند مي‌گويد: از آنرو كه تمام اين اعمال را بجا آورديد با آنكه من صبح زود برخاسته، به شما تكّلم نموده، سخن راندم اما نشنيديد و شما را خواندم اما جواب نداديد. 14 از اين جهت به اين خانه‌اي كه به اسم من مسمّي است و شما به آن توكّل داريد و به مكاني كه به شما و به پدران شما دادم به نوعي كه به شيلو عمل نمودم عمل خواهم كرد. 15 و شما را از حضور خود خواهم راند به نوعي كه جميع برادران شمايعني تمام ذريّت افرايم را راندم. 16 پس تو براي اين قوم دعا مكن و به جهت ايشان آواز تضرّع و استغاثه بلند منما و نزد من شفاعت مكن زيرا كه من تو را اجابت نخواهم نمود. 17 آيا آنچه را كه ايشان در شهرهاي يهودا و كوچه‌هاي اورشليم مي‌كنند نمي‌بيني؟ 18 پسران، هيزم جمع مي‌كنند و پدران، آتش مي‌افروزند و زنان، خمير مي‌سرشند تا قرصها براي ملكه آسمان بسازند و هداياي ريختني براي خدايان غير ريخته مرا متغّير سازند. 19 اما خداوند مي‌گويد آيا مرا متغّير مي‌سازند؟ ني بلكه خويشتن را تا رويهاي خود را رُسوا سازند. 20 بنابراين خداوند يهوه چنين مي‌گويد: اينك خشم و غضب من بر اين مكان برانسان و بر بهايم و بر درختان صحرا و بر محصول زمين ريخته خواهد شد و افروخته شده، خاموش نخواهد گرديد.»
21 يهوه صبايوت خداي اسرائيل چنين مي‌گويد: «قرباني‌هاي سوختنيِ خود را بر ذبايح خويش مزيد كنيد و گوشت بخوريد. 22 زيرا كه به پدران شما سخن نگفتم و در روزي كه ايشان را از زمين مصر بيرون آوردم آنها را درباره قرباني‌هاي سوختني و ذبايح امر نفرمودم. 23 بلكه ايشان را به اين چيز امر فرموده، گفتم كه قول مرا بشنويد ومن خداي شما خواهم بود و شما قوم من خواهيد بود و بهر طريقي كه به شما حكم نمايم سلوك نماييد تا براي شما نيكو باشد. 24 اما ايشان نشنيدند و گوش خود را فرا نداشتند بلكه برحسب مشورتها و سركشي دل شرير خود رفتار نمودند و به عقب افتادند و پيش نيامدند. 25 از روزي كه پدران شما از زمين مصر بيرون آمدند تاامروز جميع بندگان خود انبيا را نزد شما فرستادم بلكه هر روز صبح زود برخاسته، ايشان را ارسال نمودم. 26 اما ايشان نشنيدند و گوش خود را فرا نداشتند بلكه گردن خويش را سخت نموده، از پدران خود بدتر عمل نمودند. 27 پس تو تمامي اين سخنان را به ايشان بگو اما تو را نخواهند شنيد و ايشان را بخوان اما ايشان تو را جواب نخواهند داد. 28 و به ايشان بگو: اينان قومي مي‌باشند كه قول يهوه خداي خويش را نمي‌شنوند و تأديب نمي‌پذيرند زيرا راستي نابود گرديده و از دهان ايشان قطع شده است. 29 (اي اورشليم) موي خود را تراشيده، دور بينداز و بر بلنديها آواز نوحه برافراز زيرا خداوند طبقه مغضوب خود را ردّ و ترك نموده است.
وادي حنوم
30 «چونكه خداوند مي‌گويد بني‌يهودا آنچه را كه در نظر من ناپسند است بعمل آوردند و رجاسات خويش را در خانه‌اي كه به اسم من مسمّي است برپانموده، آن را نجس ساختند. 31 و مكان‌هاي بلند خود را در توفت كه در وادي ابن حنّوم است بنا نمودند تا پسران و دختران خويش را در آتش بسوزانند كه من اينكار را امر نفرموده بودم و بخاطر خويش نياورده. 32 بنابراين خداوند مي‌گويد: اينك روزها مي‌آيد كه آن بار ديگر به توفت و وادي ابن حنّوم مسمّي نخواهد شد بلكه به وادي قتل و در توفت دفن خواهند كرد تا جايي باقي نماند. 33 و لاشهاي اين قوم خوراك مرغان هوا و جانوران زمين خواهد بود وكسي آنها را نخواهد ترسانيد. 34 و از شهرهاي يهودا و كوچه‌هاي اورشليم آواز شادماني و آواز خوشي و صداي داماد و صداي عروس را نابود خواهم ساخت زيرا كه آن زمين ويران خواهد شد.»
ترجمه تفسيری
موعظه ارميا در خانه خدا
آنگاه خداوند به ارميا فرمود 2 كه كنار دروازه خانه خداوند بايستد و اين پيام را به گوش مردم برساند: اي مردم يهودا، اي تمام كساني كه در اينجا خداوند را عبادت مي‌كنيد، به كلام خداوند گوش فرا دهيد! 3 خداوند قادر متعال، خداي قوم اسرائيل مي‌فرمايد: «اگر راه‌ها و اعمالتان را تغيير داده، اصلاح كنيد، اجازه خواهم داد در سرزمين خود باقي بمانيد. 4 فريب سخنان دروغ را نخوريد، فكر نكنيد كه چون خانه من در اينجاست نخواهم گذاشت كه اورشليم ويران شود. 5و6و7 من فقط درصورتي اجازه خواهم داد در اين سرزمين باقي بمانيد در سرزميني كه جاودانه به پدرانتان داده‌ام كه از كردار و رفتار بد دست كشيده، با يكديگر با درستي و انصاف رفتار كنيد، از يتيمان، بيوه‌زنان و غريبان بهره‌كشي نكنيد، از ريختن خون بي‌گناهان دست برداريد و از پيروي خدايان ديگر كه باعث زيان و لطمه شماست روي‌گردان شويد.
8 «اما شما به سخنان دروغ و بي‌پايه اميد بسته‌ايد؛ 9 دزدي مي‌كنيد، مرتكب زنا و قتل مي‌شويد، به دروغ قسم مي‌خوريد، براي بت بعل بخور مي‌سوزانيد و خدايان بيگانه را مي‌پرستيد، 10 و بعد به خانه‌اي كه به نام من ناميده شده آمده، در حضور من مي‌ايستيد و مي‌گوييد: «ما در امن و امانيم!» و باز برمي‌گرديد و غرق كارهاي زشتتان مي‌شويد. 11 مگر خانه‌اي كه نام مرا بر خود دارد، آشيانه دزدان است؟ هر آنچه در آنجا مي‌كنيد، مي‌بينم.
12 «به شيلوه برويد، به شهري كه نخستين عبادتگاه من در آن قرار داشت، و ببينيد بسبب گناهان قومم اسرائيل، با آن چه كردم! 13و14 بسبب تمام گناهاني كه مرتكب شده‌ايد همان بلا را بر سر شما نيز خواهم آورد. با اينكه بارها در اين مورد با شما سخن گفته، هشدار دادم و شما را فرا خواندم، ولي شما نه گوش كرديد و نه جواب داديد. پس همانطور كه اجازه دادم خانه مرا در شيلوه خراب كنند، اجازه خواهم داد تا اين خانه را نيز خراب كنند. بلي، اين خانه را كه به نام من بوده و چشم اميدتان به آن است و اين سرزمين را كه به شما و به پدرانتان داده‌ام، ويران خواهم كرد؛ 15 همانطور كه برادران افرايمي شما را تبعيد نمودم، شما را نيز تبعيد خواهم كرد.
نافرماني قوم
16 «پس تو اي ارميا، ديگر براي اين قوم دعاي خير نكن و براي آنها گريه و زاري و شفاعت ننما، چون نخواهم پذيرفت. 17 مگر نمي‌بيني در تمام شهرهاي يهودا و در كوچه‌هاي اورشليم چه مي‌كنند؟ 18 ببين چطور بچه‌ها هيزم جمع مي‌كنند، پدرها آتش مي‌افروزند، زنها خمير درست مي‌كنند تا براي بت «ملكه آسمان» گرده‌هاي نان بپزند و براي ساير خدايانشان هداياي نوشيدني تقديم كنند و به اين ترتيب مرا به خشم آورند! 19 آيا اين كارها، به من لطمه مي‌زند؟ بيشتر از همه به خودشان ضررمي‌رسانند و خودشان را رسوا مي‌كنند. 20 پس من آتش خشم و غضب خود را فرو خواهم ريخت. بلي، شعله‌هاي خشم و غضب من، اين عبادتگاه را سوزانده، مردم، حيوانات، درختان و محصولات زمين را از ميان خواهد برد و كسي نخواهد توانست آن را خاموش كند!»
21 خداوند قادر متعال، خداي اسرائيل مي‌فرمايد: «گوشت قرباني‌هايي را كه ذبح مي‌كنيد چه آنهايي را كه مجاز به خوردنشان هستيد، چه آنهايي كه خوردنشان ممنوع است، همه را بخوريد، 22 چون وقتي پدران شما را از مصر بيرون آوردم، و با ايشان سخن گفته، دستورات خود را به ايشان دادم از ايشان هديه و قربانـي نخواستم، 23 بلكه آنچه به ايشان فرموده بودم اين بود: از من پيروي كنيد تا من خداي شما باشم و شما قوم من! فقط به هر راهي كه من مي‌گويم، برويد تا همه چيز برايتان به خير و خوبي باشد. 24 ولي ايشان گوش فرا ندادند و توجهي ننمودند، بلكه بدنبال هوس دل خود رفتند و بجاي پيشرفت و بهتر شدن، وضعشان بدتر شد. 25 از روزي كه پدران شما از مصر بيرون آمدند تا به امروز، خادمين يعني انبياي خود را هر روز نزد شما فرستادم. 26 ولي نه به سخنانشان گوش داديد و نه به ايشان اعتنايي كرديد، بلكه سختدل و ياغي شده بدتر از پدرانتان رفتار نموديد.
27 «بنابراين اي ارميا، هر آنچه مي‌فرمايم به ايشان بگو، ولي انتظار نداشته باش گوش بدهند! به ايشان هشدار بده، ولي منتظر پاسخي نباش. 28 بگو كه ايشان قومي هستند كه نمي‌خواهند دستورات خداوند، خداي خود را اطاعت كنند و نمي‌خواهند درس عبرت بگيرند، چون راستي و درستي از بين رفته و سخني نيز از آن به ميان نمي‌آيد.»
گناه در وادي هنوم
29 خداوند مي‌فرمايد: «اي اهالي اورشليم، عزاداري كنيد؛ موي خود را به نشانه شرم تراشيده، دور بريزيد؛ بر بلنديها برآييد و نوحه‌سرايي كنيد، چون من از شما خشمگين هستم و شما را طرد كرده وترك نموده‌ام. 30 اهالي يهودا در برابر چشمان من شرارت ورزيده‌اند و بتهاي خود را به خانه من آورده و آنجا را نجس ساخته‌اند. 31 در وادي «ابن هنوم» نيز قربانگاهي به نام «توفت» بنا نموده‌اند و در آنجا پسران و دختران خود را براي بتها زنده‌زنده در آتش، قرباني مي‌كنند كار زشت و هولناكي كه نه امر فرموده بودم و نه حتي از خاطرم گذشته بود. 32 بنابراين روزي خواهد رسيد كه ديگر به آنجا «توفت» يا وادي «ابن هنوم» نخواهند گفت، بلكه آن را «وادي كشتارگاه» خواهند ناميد، چون اجساد بي‌شماري از كشته‌شدگان را در آنجا دفن خواهند كرد، طوري كه جايي باقي نماند؛ 33 و لاشه‌هاي قوم من خوراك پرندگان هوا و حيوانات بيابان خواهد شد و كسي باقي نخواهد ماند كه آنها را براند. 34 من آواي سرود و شادماني و هلهله عروس و داماد را از شهرهاي يهودا و كوچه‌هاي اورشليم قطع خواهم نمود و اين سرزمين را به ويرانه مبدل خواهم ساخت.»
راهنما
باب 7 . توبه تنها راه نجات يهودا
اين باب يكي از درخواست‌هاي ملتمسانة ارمياء از قوم براي توبه مي‌باشد كه بر وعدة خدا مبني بر اينكه اگر فقط به كلام خدا گوش فرا دهند، اورشليم هرگز سقوط نخواهد كرد، استوار شده است (آيات 5 الي 7). آنها علي‌رغم اعمال زشتي كه مرتكب شده (آيات 9 و 31) و اينكه حتي بتهاي خود را نيز وارد هيكل ساخته بودند، اعتقادي عجيب بلكه موهوم به هيكل و عبادات مربوط به آن داشتند؛ چرا كه بنظر مي‌رسد اينطور فكر مي‌كردند كه هر اتفاقي هم بيفتد، خداوند اجازه نخواهد داد كه اورشليم ويران شود، زيرا هيكل مقدس او در اين شهر قرار داشت (آيات 4 و 10). منظور از «ملكة آسمان» عشتاروت مي‌باشد كه مهمترين الهة كنعانيان محسوب مي‌شد و عبادت آن با زشت‌ترين شيوه‌هاي اخلاقي توأم مي‌بود. «حِنوم» مذكور در آيات (31 و 32) عبارت بود از دره‌اي در جنوب اورشليم كه كودكان را در اين محل براي خداي ديگري از كنعانيان بنام «ملوك» قرباني مي‌كردند. بعدها نام اين محل براي ناميدن جهنم بكار برده شد كه در اصل عبراني «گِهِنّا» (Gehenna) تلفظ مي‌شود.
