|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب حزقیال)
موت، مجازات گناه
2 و كلام خداوند بر من نازل شده، گفت: «شما چه كار داريد كه اين مَثَل را درباره زمين اسرائيل مي‌زنيد و مي‌گوييد: پدران انگور ترش خوردند و دندانهاي پسران كند گرديد.»
3 خداوند يهوه مي‌گويد: «به حيات خودم قَسَم كه بعد از اين اين مثل را در اسرائيل نخواهيد آورد. 4 اينك همه جانها از آن منند چنانكه جان پدر است، همچنين جان پسر نيز، هردو آنها از آن من مي‌باشند. هر كسي كه گناه ورزد او خواهد مرد. 5 و اگر كسي عادل باشد و انصاف و عدالت را بعمل آورد، 6 و بر كوهها نخورد و چشمان خود را بسوي بتهاي خاندان اسرائيل برنيفرازد و زن همسايه خود را بي‌عصمت نكند و به زن حايض نزديكي ننمايد، 7 و بر كسي ظلم نكند و گرو قرضدار را به او ردّ نمايد و مال كسي را به غصب نبرد، بلكه نان خود را به گرسنگان بدهد و برهنگان را به جامه بپوشاند، 8 و نقد را به سود ندهد و ربح نگيرد، بلكه دست خود را از ستم برداشته، انصاف حقيقي را در ميان مردمان اجرا دارد، 9 و به فرايض من سلوك نموده و احكام مرا نگاه داشته، به راستي عمل نمايد، خداوند يهوه مي‌فرمايد كه آن شخص عادل است و البتّه زنده خواهد ماند.
10 «امّا اگر او پسري ستم‌پيشه و خونريز توليد نمايد كه يكي از اين كارها را بعمل آورد، 11 و هيچكدام از آن اعمال نيكو را بعمل نياورد بلكه بر كوهها نيز بخورد و زن همسايه خود را بي‌عصمت سازد، 12 و بر فقيران و مسكينان ظلم نموده، مال مردم را به غصب ببرد و گِروْ را پس ندهد، بلكه چشمان خود را بسوي بتها برافراشته، مرتكب رجاسات بشود، 13 و نقد را به سود داده، ربح گيرد، آيا او زنده خواهد ماند ؟ البتّه او زنده نخواهد ماند و به سبب همه رجاساتي كه بجا آورده است خواهد مرد و خونش بر سرش‌خواهد بود.
14 «و اگر پسري توليد نمايد كه تمامي گناهان را كه پدرش بجا مي‌آورد ديده، بترسد و مثل آنها عمل ننمايد، 15 و بر كوهها نخورد و چشمان خود را بسوي بتهاي خاندان اسرائيل برنيفرازد و زن همسايه خويش را بي‌عصمت نكند، 16 و بر كسي ظلم نكند و گرو نگيرد و مال احدي را به غصب نبرد بلكه نان خود را به گرسنگان دهد و برهنگان را به جامه پوشاند، 17 و دست خود را از فقيران برداشته، سود و ربح نگيرد و احكام مرا بجا آورده، به فرايض من سلوك نمايد، او به سبب گناه پدرش نخواهد مرد، بلكه البتّه زنده خواهد ماند. 18 و امّا پدرش چونكه با برادران خود به شدّت ظلم نموده، مال ايشان را غصب نمود و اعمال شنيع را در ميان قوم خود بعمل آورد او البتّه به سبب گناهانش خواهد مرد.
19 «ليكن شما مي‌گوييد چرا چنين است؟ آيا پسر متحمّل گناه پدرش نمي‌باشد؟ اگر پسر انصاف و عدالت را بجا آورده، تمامي فرايض مرا نگاه دارد و به آنها عمل نمايد، او البتّه زنده خواهد ماند. 20 هر كه گناه كند او خواهد مرد. پسر متحمّل گناه پدرش نخواهد بود و پدر متحمّل گناه پسرش نخواهد بود. عدالت مرد عادل بر خودش خواهد بود و شرارت مرد شرير بر خودش خواهد بود.
21 «و اگر مرد شرير از همه گناهاني كه ورزيده باشد بازگشت نمايد و جميع فرايض مرا نگاه داشته، انصاف و عدالت را بجا آورد او البتّه زنده مانده نخواهد مرد. 22 تمامي تقصيرهايي كه كرده باشد به ضدّ او به ياد آورده نخواهد شد بلكه درعدالتي كه كرده باشد زنده خواهد ماند.»
23 خداوند يهوه مي‌فرمايد: «آيا من از مردن مرد شرير مسرور مي‌باشم؟ ني بلكه از اينكه از رفتار خود بازگشت نموده، زنده ماند. 24 و اگر مرد عادل از عدالتش برگردد و ظلم نموده، موافق همه رجاساتي كه شريران مي‌كنند عمل نمايد آيا او زنده خواهد ماند؟ ني بلكه تمامي عدالت او كه كرده است به ياد آورده نخواهد شد و در خيانتي كه نموده و در گناهي كه ورزيده است خواهد مرد.
25 «امّا شما مي‌گوييد كه طريق خداوند موزون نيست. پس حال اي خاندان اسرائيل بشنويد: آيا طريق من غير موزون است و آيا طريق شما غير موزون نيست؟ 26 چونكه مرد عادل از عدالتش برگردد و ظلم كند در آن خواهد مرد. به سبب ظلمي كه كرده است خواهد مرد. 27 و چون مرد شرير را از شرارتي كه كرده است بازگشت نمايد و انصاف و عدالت را بجا آورد، جان خود را زنده نگاه خواهد داشت. 28 چونكه تعقّل نموده، از تمامي تقصيرهايي كه كرده بود بازگشت كرد البتّه زنده خواهد ماند و نخواهد مرد. 29 ليكن شما اي خاندان اسرائيل مي‌گوييد كه طريق خداوند موزون نيست. اي خاندان اسرائيل آيا طريق من غير موزون است و آيا طريق شما غير موزون نيست؟» 30 بنابراين خداوند يهوه مي‌گويد: «اي خاندان اسرائيل من بر هريك از شما موافق رفتارش داوري خواهم نمود. پس توبه كنيد و از همه تقصيرهاي خود بازگشت نماييد تا گناه موجب هلاكت شما نشود. 31 تمامي تقصيرهاي خويش را كه مرتكب آنهاشده‌ايد از خود دور اندازيد و دل تازه و روح تازه‌اي براي خود ايجاد كنيد. زيرا كه اي خاندان اسرائيل براي چه بميريد؟ 32 زيرا خداوند يهوه مي‌گويد: من از مرگ آنكس كه مي‌ميرد مسرور نمي‌باشم. پس بازگشت نموده، زنده مانيد.»
ترجمه تفسیری
ثمره عدالت و ثمره گناه
بارديگر خداوند به من پيغامي داد و فرمود:
«چرا مردم در سرزمين اسرائيل اين ضرب‌المثل را بكار مي‌برند كه غوره را پدران خوردند و دندان فرزندانشان كند شد؟ 3 به حيات خود قسم كه شما ديگر در اسرائيل اين ضرب‌المثل را بكار نخواهيد برد، 4 چون جان همه، براي داوري و محاكمه در دست من است، چه جان پدران، چه جان پسران؛ و قانون من براي داوري اينست: هر كه گناه كند، فقط خودش خواهد مرد.
5 «كسي كه خوب و با انصاف و درستكار باشد، 6 و به كوهها براي پرستش بتهاي اسرائيل نرود؛ زنا نكند و با زني كه در دوران قاعدگي‌اش است، همبستر نشود؛ 7 ظلم نكند؛ گرو بدهكار را به او برگرداند؛ مال مردم را نخورد، بلكه گرسنگان را سير كند و برهنگان را بپوشاند؛ 8 قرض بدهد و سود نگيرد؛ از ستم دوري كند و در مورد ديگران درست و بدون غرض قضاوت نمايد؛ 9 و خلاصه تمام دستورات و قوانين مرا اطاعت كند، چنين شخص درستكار و نيكوكردار است و به يقين زنده خواهد ماند.
10 «ولي اگر يك چنين شخصي، پسري ستم‌پيشه و يا آدمكش داشته باشد و مرتكب تمام اين كارهاي زشت بشود، 11 و نخواهد آن اعمال نيك را بجا آورد، بلكه بر كوهها بت‌پرستي نمايد؛ همسر مرد ديگري را اغفال كند؛ 12 به فقرا و مستمندان ظلم كند؛ مال مردم را بخورد؛ گرو بدهكاران را پس ندهد؛ بتها را دوست بدارد و آنها را بپرستد؛ 13 و رباخوار باشد؛ آيا اين شخص زنده خواهد ماند؟ به هيچ وجه! او بسبب همه كارهاي زشتي كه انجام داده است، خواهد مرد و خونش بر گردن خودش خواهد بود.
14 «ولي اگر اين پسر گناهكار نيز پسري داشته باشد كه تمام گناهان پدرش را ببيند و تصميم بگيرد خداترس باشد و برخلاف روش پدرش زندگي كند؛ 15 براي پرستش بتها به كوهها نرود؛ زنا نكند؛ 16 ظلم نكند؛ گرو نگيرد؛ مال ديگران را نخورد، بلكه گرسنگان را سير كند و برهنگان را بپوشاند؛ 17 مستمندان را دستگيري نمايد و رباخوار نباشد ودستورات و قوانين مرا اطاعت كند، او بسبب گناهان پدرش نخواهد مرد، بلكه حتماً زنده خواهد ماند. 18 اما پدرش بسبب گناهان خودش خواهد مرد، چون نسبت به ديگران بي‌رحم بوده و مال مردم را غصب كرده و اعمال نادرست در ميان قوم انجام داده است.
19 «ممكن است بپرسيد كه چرا پسر براي گناهان پدرش مجازات نمي‌شود؟ به اين دليل كه پسر درستكار و راست‌كردار بوده و احكام و قوانين مرا اطاعت نموده است. بنابراين حتماً زنده خواهد ماند. 20 هر كه گناه كند، خودش خواهد مرد! نه پسر براي گناهان پدرش مجازات خواهد شد و نه پدر براي گناهان پسرش. انسان خوب و درستكار، پاداش خوبي و نيكوكاري خود را خواهد يافت و انسان بدكردار نيز به سزاي اعمال خود خواهد رسيد. 21 اما اگر شخص شروري از تمام بديها و گناهان خود دست بكشد و مطيع احكام و قوانين من گردد و راستي و انصاف را پيشه خود سازد، به يقين زنده مانده، نخواهد مرد. 22 تمام گناهان گذشته او آمرزيده خواهد شد و بسبب راست‌كرداري‌اش، زنده خواهد ماند.»
23 خداوند مي‌فرمايد: «آيا فكر مي‌كنيد كه من از مردن شخص خطاكار، شاد مي‌شوم؟ هرگز! شادي من در اينست كه او از راه‌هاي بد خويش باز گردد و زنده بماند. 24 اما اگر شخص درستكار عدالت را ترك گويد و مرتكب گناه گردد و مانند ساير گناهكاران رفتار كند، آيا او زنده خواهد ماند؟ البته كه نه! تمام خوبي‌هاي گذشته‌اش ناديده گرفته مي‌شود و بسبب خيانت و گناهاني كه كرده است، خواهد مرد.
25 «ولي شما مي‌گوييد: "روش خداوند منصفانه نيست!" اي قوم اسرائيل به من گوش دهيد! آيا من بي‌انصافم يا شما؟ 26 وقتي شخص خوب از درستكاري دست كشد و به گناه روي آورد، يقيناً خواهد مرد؛ او بسبب گناهاني كه كرده است، خواهد مرد. 27 و اگر شخص بدكار از بدي‌هايش دست بكشد و درستكار و با انصاف گردد، جان خود را نجات خواهد داد، 28 زيرا به وضع بد خود پي‌برده و تصميم گرفته است كه از گناهان خود دست بكشد و زندگي درستي را در پيش بگيرد. بنابراين، او زنده مانده،نخواهد مرد.
29 «با وجود اين، شما اي قوم اسرائيل مي‌گوييد: «روش خداوند منصفانه نيست!» اي قوم اسرائيل، آيا روش من غيرمنصفانه است، يا روش شما؟ 30 اي بني‌اسرائيل، من هر يك از شما را مطابق اعمالتان داوري خواهم نمود. پس تا فرصت داريد توبه كنيد و از گناهان خود دست بكشيد، تا باعث هلاكتتان نگردد! 31 گناهانتان را از خود دور نماييد و دل و روحي تازه در خود ايجاد كنيد! اي قوم اسرائيل، چرا بايد هلاك شويد؟ 32 من از مرگ شما شاد نمي‌شوم. پس توبه كنيد و زنده بماني
راهنما
باب 18 . «هر كسي كه گناه ورزد، او خواهد مُرد.»
در ميان معلمان و انبياي كذبة اسرائيل اين سخن بسيار گفته مي‌شد كه اسارت اسرائيل، مجازات و نتيجة گناهان اجداد و نياكان آنان بود. اينگونه نگرش موجب شده بود تا نسلي كه در اسارت بسر مي‌بردند اين حقيقت را كه آنها «بدتر از پدرانشان» مي‌باشند، ناديده بگيرند؛ لذا سعي داشتند تا پدران خود را مسبب و مقصر، قلمداد كرده و آنها را سرزنش كنند. تكيه كلام اين باب بر اين حقيقت استوار است كه خداوند هر كس را موافق رفتار و عملكرد شخصي‌اش داوري مي‌كند. بدين ترتيب خداوند آنها را برمي‌انگيزاند تا توبه كنند واز تقصيرهاي خود بازگشت نمايند (آيات 30 - 32).
