|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قديمي(کتاب عاموس)
مرثيه و دعوت به توبه
اي خاندان اسرائيل اين كلام را كه براي مرثيه بر شما ميخوانم بشنويد. 2 دختر باكره اسرائيل افتاده است و ديگر نخواهد برخاست. بر زمين خود انداخته شده، و احدي نيست كه او را برخيزاند. 3 زيرا خداوند يَهُوَه چنين مي‌گويد: شهري كه با هزار نفر بيرون رفت، صد نفر را براي خاندان اسرائيل باقي خواهد داشت و شهري كه با صد نفر بيرون رفت، ده نفر را باقي خواهد داشت. 4 زيرا خداوند به خاندان اسرائيل چنين مي‌گويد: مرا بطلبيد و زنده بمانيد. 5 اما بيت ئيل را مطلبيد و به جلجال داخل مشويد و به بئرشبع مرويد، زيرا جلجال البتّه به اسيري خواهد رفت و بيت ئيل نيست خواهد شد. 6 خداوند را بطلبيد و زنده مانيد، مبادا او مثل آتش در خاندان يوسف افروخته شده، بسوزاند و كسي در بيت ئيل نباشد كه آن را خاموش كند.
7 اي شما كه انصاف را به افسنتين مبدّل ميسازيد و عدالت را به زمين مي‌اندازيد، 8 آن كه ثُريّا و جبّار را آفريد و فجر را به سايه مـوت مبـدّل ساخت و روز را مثل شب تاريك گردانيد و آبهاي دريا را خوانده، آنها را بر روي زمين ريخت، يَهُوَه اسم او مي‌باشد؛ 9 آنكه خرابي را بر زورآوران مي‌رساند چنانكه خرابي بر قلعه‌هاوارد مي‌آيد؛ 10 ايشان از آناني كه در محكمه حكم مي‌كنند، نفرت دارند و راستگويان را مكروه مي‌دارند. 11 بنابراين چونكه مسكينان را پايمال كرديد و هداياي گندم از ايشان گرفتيد، خانه‌ها را از سنگهاي تراشيده بنا خواهيد نمود اما در آنها ساكن نخواهيد شد و تاكستانهاي دلپسند غرس خواهيد نمود و ليكن شراب آنها را نخواهيد نوشيد. 12 زيرا تقصيرهاي شما را ميدانم كه بسيار است و گناهان شما را كه عظيم مي‌باشد، زيرا عادلان را به تنگ مي‌آوريد و رشوه ميگيريد و فقيران را در محكمه از حق ايشان منحرف ميسازيد.
13 لهذا هر كه عاقل باشد در آن زمان خاموش خواهد ماند زيرا كه زمان بد خواهد بود. 14 نيكويي را بطلبيد و نه بدي را تا زنده بمانيد و بدين منوال يَهُوَه خداي لشكرها با شما خواهد بود، چنانكه ميگوييد. 15 از بدي نفرت كنيد و نيكويي را دوست داريد و انصاف را در محكمه ثابت نماييد، شايد كه يَهُوَه خداي لشكرها بر بقيّه يوسف رحمت نمايد.
روز خداوند
16 بنابراين، خداوند يَهُوَه خداي لشكرها چنين مي‌گويد: در همه چهارسوها نوحه‌گري خواهد بود و در همه كوچه‌ها واي واي خواهند گفت و فلاّحان را براي ماتم و آناني را كه مرثيه‌خواني آموخته شده‌اند، براي نوحه‌گري خواهند خواند. 17 و در همه تاكستانها نوحه‌گري خواهد بود، زيرا خداوند مي‌گويد كه من در ميان تو عبور خواهم كرد. 18 واي بر شما كه مشتاق روز خداوند مي‌باشيد. روز خداوند براي شما چه خواهد بود؟ تاريكي و نه روشنايي! 19 مثل‌كسي كه از شيري فرار كند و خرسي بدو برخورد، يا كسي كه به خانه داخل شده، دست خود را بر ديوار بنهد و ماري او را بگزد. 20 آيا روز خداوند تاريكي نخواهد بود و نه روشنايي و ظلمت غليظي كه در آن هيچ درخشندگي نباشد؟
21 من از عيدهاي شما نفرت و كراهت دارم و (عطر) محفل‌هاي مقدّس شما را استشمام نخواهم كرد. 22 و اگر چه قربانيهاي سوختني و هداياي آردي خود را براي من بگذرانيد، آن را قبول نخواهم كرد و ذبايح سلامتي پرواريهاي شما را منظور نخواهم داشت. 23 آهنگ سرودهاي خود را از من دور كن زيرا نغمه بربطهاي تو را گوش نخواهم كرد. 24 و انصاف مثل آب و عدالت مانند نهر دايمي جاري بشود. 25 اي خاندان اسرائيل آيا شما قرباني‌ها و هدايا براي من مدت چهل سال در بيابان گذرانيديد؟ 26 ني بلكه خيمه مَلكوم خود و تمثال اصنام خويش و كوكب خدايان خود را كه به جهت خويشتن ساخته بوديد برداشتيد. 27 پس يَهُوَه كه نام او خداي لشكرها مي‌باشد، ميفرمايد كه من شما را به آن طرف دمشق جلاي وطن خواهم ساخت.
ترجمه تفسيري
دعوت به توبه
اي اسرائيل، به مرثيهاي كه براي تو ميخوانم گوش بده:
2 اسرائيل زيبا از پاي افتاده است و نميتواند برخيزد. كسي نيست او را برخيزاند. او را به حال خود گذاشته اند تا بميرد.
3 خداوند ميفرمايد: «از يك شهر اسرائيل هزار نفر به جنگ ميروند و فقط صد نفر زنده باز ميگردند؛ از شهر ديگر صد نفر ميروند و فقط ده نفر زنده برميگردند.»
4 خداوند به قوم اسرائيل ميفرمايد: «مرا بطلبيد و زنده بمانيد. 5 در طلب بتهاي بيت ئيل و جلجال و بئرشبع نباشيد؛ زيرا مردم جلجال به اسارت برده خواهند شد و مردم بيت ئيل نابود خواهند گرديد.»
6 خدا را بطلبيد و زنده بمانيد، در غيراينصورت او مثل آتش در سراسر اسرائيل افروخته ميشود و آن را ميسوزاند و هيچكدام از بتهاي بيت ئيل نميتوانند آن را خاموش كنند.
7 اي مردم شرور، شما انصاف را به كام مردم تلخ كرده ايد و عدالت را پايمال نموده ايد.
8 در طلب كسي باشيد كه صورت فلكي ثريا و جبار را آفريد، او كه تاريكي شب را به صبح روشن، و روز را به شب تبديل ميكند، او كه آب دريا را فرا ميخواند و آن را بر زمين ميباراند. بلي، در طلب خداوند باشيد. 9 او قلعه هاي مستحكم قدرتمندان را بر سر آنها خراب ميكند.
10 شما از قضات درستكار نفرت داريد و از كساني كه راست ميگويند بيزاريد. 11 حق فقيران را پايمال ميكنيد و گندمشان را به زور ميگيريد. بنابراين، هرگز در خانه هاي زيبايي كه از سنگ ميسازيد، ساكن نخواهيد شد و شراب تاكستانهاي دلپسندي را كه غرس ميكنيد، نخواهيد چشيد، 12 زيرا ميدانم چه گناهان بزرگي مرتكب شده ايد و چه جنايات بيشماري از شما سر زده است. شما دشمن تمام خوبيها هستيد. رشوه ميگيريد و در حق فقرا، عدالت را بجا نمي آوريد. 13 پس هر كه عاقل باشد سكوت خواهد كرد، زيرا زمان بدي خواهد بود.
14 نيكوكار باشيد و از بدي دوري كنيد تا زنده بمانيد. آنگاه چنانكه ادعا كرده ايد، خداوند، خداي قادر متعال مددكار شما خواهد بود. 15 از بدي نفرت كنيد و نيكي را دوست بداريد. دادگاههاي خود را به جايگاه واقعي عدالت تبديل كنيد تا شايد خداوند، خـداي قادر متعـال به بازمانـدگان قـوم خود رحم كند.
16 خداوند، خداي قادر متعال چنين ميفرمايد: «در تمام كوچه هاي شهر ناله و شيون خواهد بود. حتي از كشاورزان نيز خواهند خواست تا همراه مرثيه خوانان نوحه گري نمايند. 17 در هر تاكستاني ماتم و زاري خواهد بود، زيرا من براي مجازاتتان از ميان شما عبور خواهم كرد.»
18 واي بر شما كه ميگوييد: «اي كاش روز خداوند فرا ميرسيد.» شما نميدانيد چه مي طلبيد، چون آن روز، روز روشنايي و كاميابي نخواهد بود، بلكه روز تاريكي و فنا! 19 در آن روز شما مثل شخصي خواهيد بود كه از شيري فرار كند و با خرسي روبرو شود؛ و يا مثل كسي كه به خانه اش وارد شده، دستـش را به ديـوار تكيه دهـد و ماري او را بگـزد. 20 آري، روز خداوند براي شما روزي تاريك و نااميد كننده خواهد بود و اثري از روشنايي در آن ديده نخواهد شد.
21 خداوند ميفرمايد: «من از ظاهرسازي و رياكاري شما نفرت دارم كه با عيدها و مجالس مذهبي خود، وانمود ميكنيد كه به من احترام ميگذاريد. 22 من قربانيهاي سوختني و شكرگزاري شما را نمي پذيرم و به قربانيهاي سلامتي شما توجه نميكنم. 23 سرودهاي حمد خود را از من دور كنيد، زيرا من به آنها گوش نميدهم. 24 بجاي آن بگذاريد عدالت مانند رودخانه و انصاف همچون نهر دايمي جاري شود!
25 «اي اسرائيل، مدت چهل سالي كه در بيابان بوديد، براي من قرباني و هديه مي آورديد، 26 ولي علاقه واقعي شما به خدايانتان بود يعني به سكوت، خداي پادشاه شما و به كيوان، خداي ستارگانتان و به تمامي تمثالهايي كه براي خود ساخته بوديد.»27 خداوند، خداي قادر متعال ميفرمايد: «بنابراين، من آنها را با شما به ديار دوردست واقع در شرق دمشق به اسارت ميفرستم.»
راهنما
باب 5 . روز خداوند
آيات 1 الي 3 دربرگيرندة مرثيهاي است بر سقوط اسرائيل. آيات 4 الي 9 دعوت مجدد خدا را از قوم به بازگشت بسوي او مشاهده مي‌كنيم. آيات 10 الي 27 بيانگر نفرت خدا از طريق‌هاي شريرانة آنها است.
چنين بنظر مي‌رسد كه آيات 18 الي 26 حاكي از اشتياق آنها به بازگشت بسوي خدا و گذراندن قرباني براي خدا بجاي گوسالة زرين است. اما آنچه عاموس از آنها مي‌خواهد تا بجا آورند، گذراندن قرباني نبود، بلكه اصلاح روش زندگي‌شان بود. به عبارت ديگر او خواهان اين بود كه گناهكار از طريق بد خويش بازگردد. چرا او بايد بميرد؟
