|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قديمي(کتاب عاموس)
اسرائيل بسوي خدا بازگشت نمي‌كند
اي گاوان باشان كه بر كوههاي سامره‌مي‌باشيد و بر مسكينان ظلم نموده، فقيران را ستم ميكنيد و به آقايان ايشان ميگوييد بياوريد تا بنوشيم، اين كلام را بشنويد! 2 خداوند يَهُوَه به قدّوسيّت خود قسم خورده است كه اينك ايامي بر شما مي‌آيد كه شما را با غُلّها خواهند كشيد و باقي‌ماندگان شما را با قلاّبهاي ماهي. 3 و خداوند مي‌گويد كه هر يك از شما از شكافهاي‌روبروي خود بيرون خواهد رفت و شما به هَرْمُون افكنده خواهيد شد.
4 به بيت‌ئيل بياييد و عصيان بورزيد و به جلجال آمده، عصيان را زياد كنيد و هر بامداد قرباني‌هاي خود را بياوريد و هر سه روز عُشرهاي خود را. 5 و قرباني‌هاي تشكر با خميرمايه بگذرانيد و هداياي تَبَرُّعي را ندا كرده، اعلان نماييد زيرا اي بني‌اسرائيل همين پسنديده شما است! قول خداوند يَهُوَه اين است. 6 و من نيز نظافت دندان را در جميع شهرهاي شما و احتياج نان را در جميع مكانهاي شما به شما دادم. معهذا خداوند مي‌گويد بسوي من بازگشت ننموديد.
7 و من نيز حيني كه سه ماه تا درو مانده بود، باران را از شما منع نمودم و بر يك شهر بارانيدم و بر شهر ديگر نبارانيدم و بر يك قطعه باران آمد و قطعه ديگر كه باران نيافت خشك شد. 8 پس اهل دو يا سه شهر بسوي يك شهر براي نوشيدن آب آواره شدند، اما سيراب نگشتند و خداوند مي‌گويد كه بسوي من بازگشت ننموديد. 9 و شما را به باد سموم و يرقان مبتلا ساختم و ملخْ بسياري از باغها و تاكستانها و انجيرها و زيتونهاي شما را خورد. معهذا خداوند مي‌گويد بسوي من بازگشت ننموديد. 10 و وبا را به رسم مصر بر شما فرستادم و جوانان شما را به شمشير كشتم و اسبان شما را بردند و عفونت اردوهاي شما به بيني شما برآمد. معهذا خداوند مي‌گويد بسوي من بازگشت ننموديد. 11 و بعضي از شما را به نَهْجي كه خدا سَدُوْم و عَمُورهَ را واژگون ساخت سرنگون نمودم و مانند مشعلي كه از ميان آتش گرفته شود بوديد. معهذا خداوند مي‌گويد بسوي من بازگشت ننموديد.
12 بنابراين اي اسرائيل به اينطور با تو عمل‌خواهم نمود و چونكه به اينطور با تو عمل خواهم نمود، پس اي اسرائيل خويشتن را مهيا ساز تا با خداي خود ملاقات نمايي. 13 زيرا اينك آن كه كوهها را ساخته و باد را آفريده است و انسان را از فكرهاي خودش اطلاع مي‌دهد و فجر را به تاريكي مبدّل مي‌سازد و بر بلنديهاي زمين مي‌خرامد، يَهُوَه خداي لشكرها اسم او مي‌باشد.
ترجمه تفسيري
ياغيگري اسرائيل
گوش كنيد، اي زنان سامره كه مانند گاوهاي سرزمين باشان، چاق شده ايد و بر فقيران ظلم ميكنيد، نيازمندان را پايمال مينماييد و به شوهران خود ميگوييد: «شراب بياوريد تا بنوشيم.» 2 خداوند به ذات پاك خود قسم خورده و فرموده است: «زماني ميرسد كه قلاب به دهانتان انداخته همه شما را مثل ماهي خواهند كشيد و با خود خواهند برد! 3 شما را از خانه هاي زيبايتان بيرون ميكشند و از نزديكترين شكاف حصار بيرون مي اندازند.
4 «حال، اگر ميخواهيد، باز هم در بيت ئيل و جلجال براي بتها قرباني كنيد! تا ميتوانيد سرپيچي نماييد و گناهانتان را زياد كنيد! هر روز صبح قرباني كنيد و هفته اي دوبار ده يك هايتان را بياوريد! 5 به مراسم ظاهري خود ادامه داده، هداياي خود را تقديم كنيد و همه جا از اين هدايايي كه داده ايد سخن بگوييد!
6 «من به شهرهاي شما قحطي فرستادم، ولي فايدهاي نداشت و باز بسوي من بازگشت نكرديد. 7 سه ماه به فصل درو مانده بود كه جلو باران را گرفتم و محصول شما را از بين بردم. در يك شهر باران فرستادم و در شهر ديگر نفرستادم! بر يك مزرعه باران ميباريد، ولي مزرعه ديگر خشك و بي آب بود. 8 مردم چند شهر براي نوشيدن جرعهاي آب، تن به سفر خسته كننده ميدادند و به شهري كه باران باريده بود ميرفتند، ولي در آنجا هم آب كافي پيدا نميكردند. با اينحال، بسوي من بازگشت نكرديد.
9 «آفت بر مزرعه ها و تاكستانهاي انگور شما فرستادم. ملخ، درختان انجير و زيتون شما را خورد. با اينحال، بسوي من بازگشت نكرديد. 10 همان بلاهايي را كه بر مصر فرستادم بر سر شما نيز آوردم. جوانان شما را در جنگ كشتم و اسبهاي شما را تارومار كردم. بيني شما از بوي تعفن اجساد اردوگاهتان پر شد. با اين حال بسوي من بازگشت نكرديد. 11 بعضي از شهرهاي شما را مثل سدوم و عموره بكلي از بين بردم، و آنهايي نيز كه باقي ماندند مانند هيزم نيم سوختهاي بودند كه آنها را از ميان آتش بيرون كشيده باشند.» خداوند ميفرمايد: «با اينحال، بسوي من بازگشت نكرديد.
12 «بنابراين، تمام بلاهايي را كه درباره آنها سخن گفته ام بر سر شما خواهم آورد. پس اي اسرائيل، آماده شو تا هنگام داوري با خداي خود روبرو شوي؛ 13 زيرا تو با كسي سروكار داري كه كوهها را ساخت و بادها را آفريد و تمام افكار انسان را ميداند. او صبح روشن را تاريك ميگرداند و كوهها را در زير پاهايش خرد ميكند. نام او خداوند، خداي قادر متعال است.»
راهنما
باب 4 . «خويشتن را مهيا ساز تا با خداي خود ملاقات نمايي»
بانوان نازپروردة سامره (1 - 3) زندگي بي‌بند و بار و مجللي داشتند كه حاصل دسترنج فقيران بود. «گاوان باشان» (1 : 1)، حيوانات فربهي بودند كه منتظر ذبح شدن بودند. در عرض سالهاي اندكي، همة آنها «با قلاب‌ها» (آية 2)، از ميان رفتند. ظاهراً آشوريان قلاب‌هايي به لبهاي اسيران خود مي‌زدند و توسط آنها، اسراي خود را به سرزمين اسارت مي‌بردند.
آيات 4 و 5 بيانگر دينداري كوركورانة اسرائيل مي‌باشد. آنها در ظاهر خود را خيلي ديندار نشان ميدادند، در حاليكه ظالمان ستمگر و بي‌رحمي بودند. چه تضاد وحشتناكي!
در آيات 6 الي 13 تلاش‌هاي مكرر خدا را براي نجات دادن آنها مشاهده مي‌كنيم كه متأسفانه بي‌اثر بود. زمان آن فرا رسيده بود تا اسرائيل با خداي خود ملاقات كند.
