|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قديمي(کتاب عاموس)
خداوند چنين مي‌گويد: به سبب سه وچهار تقصيرِ موآب، عقوبتش را نخواهم برگردانيد زيرا كه استخوانهاي پادشاه اَدُوْم را آهك پختند. 2 پس آتش بر موآب مي‌فرستم تا قصرهاي قَرْيُوْت را بسوزاند و موآب با هنگامه و خروش و صداي كَرِنّا خواهد مُرد. 3 و خداوند مي‌گويد كه داور را از ميانش منقطع خواهم‌ساخت و همه سرورانش را با وي خواهم كُشت.
داوري بر يهودا و اسرائيل
4 خداوند چنين مي‌گويد: به سبب سه و چهار تقصيرِ يهودا، عقوبتش را نخواهم برگردانيد زيرا كه شريعت خداوند را ترك نموده، فرايض او را نگاه نداشتند و دروغهاي ايشان كه پدرانشان آنها را پيروي نمودند ايشان را گمراه كرد. 5 پس آتش بر يهودا خواهم فرستاد تا قصرهاي اورشليم را بسوزاند.
6 خداوند چنين مي‌گويد: به سبب سه و چهار تقصيرِ اسرائيل، عقوبتش را نخواهم برگردانيد زيرا كه مرد عادل را به نقره و مسكين را به زوج نعلين فروختند. 7 و به غبار زمين كه بر سر مسكينان است، حرص دارند و راه حليمان را منحرف مي‌سازند و پسر و پدر به يك دختر درآمده، اسم قدّوس مرا بي‌حرمت مي‌كنند. 8 و بر رختي كه گرو ميگيرند، نزد هر مذبح مي‌خوابند و شراب جريمه‌شدگان را در خانه خداي خود مي‌نوشند.
9 و حال آنكه من اَمُوْريان را كه قامت ايشان مانند قدّ سرو آزاد بود و ايشان مثل بلوط تنومند بودند، پيش روي ايشان هلاك ساختم و ميوه ايشان را از بالا و ريشه‌هاي ايشان را از پايين تلف نمودم. 10 و من شما را از زمين مصر برآورده، چهل سال در بيابان گردش دادم تا زمين اَمُوْريان را به تصرّف آوريد. 11 و بعضي از پسران شما را انبيا و بعضي از جوانان شما را نذيره قرار دادم. خداوند مي‌گويد: اي بني‌اسرائيل آيا چنين نيست؟ 12 اما شما نذيره‌ها را شراب نوشانيديد و انبيا را نهي نموده، گفتيد كه نبوّت مكنيد.
13 اينك من شما را تنگ خواهم گذارد چنانكه ارابه‌اي كه از بافه‌ها پر باشد، تنگ گذارده مي‌شود. 14 و مَفَرّ براي تندرو فوت خواهد شد و تنومند به توانايي خويش غالب نخواهد آمد و جبّار جان خود را نخواهد رهانيد. 15 و تيرانداز نخواهد ايستاد و تيزپا خود را نخواهد رهانيد و اسب‌سوار جان خود را خلاصي نخواهد داد. 16 و خداوند مي‌گويد كه شجاع‌ترين جبّاران در آن روز عريان خواهند گريخت.
ترجمه تفسيري
عاموس، چوپاني از اهالي تقوع بود. دو سال قبل از وقـوع زلزله، در زمـان عزيـا، پادشاه يهودا و يربعام (پسر يهوآش) پادشاه اسرائيـل، خداونـد ايـن رؤيا را در باره آينده اسرائيل به او نشان داد. 2 عاموس در باره آنچـه ديـد و شنيـد چنيـن ميگويـد:
«خداوند از كوه صهيون در اورشليم، مانند شير غرش ميكند و چراگاههاي سبز و خرم كوه كرمل خشك ميشوند و چوپانها ماتم ميگيرند.»
مجازات همسايگان اسرائيل
سوريه
3 خداوند ميفرمايد: «اهالي دمشق بارها گناه كرده اند و من اين را فراموش نخواهم كرد و از سر تقصيرشان نخواهم گذشت، زيرا همانطور كه با ميلههاي آهني خرمن را ميكوبند، آنها هم در جلعاد قوم مرا درهم كوبيدند. 4 پس من قصر حزائيل پادشاه را به آتش خواهم كشيد و قلعه مستحكم بنهدد را ويران خواهم كرد. 5 پشتبندهايي را كه دروازههاي دمشق را ميبندند خواهم شكست و مردمانش را تا دشت آون هلاك خواهم ساخت و پادشاه بيت عدن را نابود خواهم كرد. اهالي سوريه به شهر قير به اسارت خواهند رفت.»
فلسطين
6 خداوند ميفرمايد: «مردم غزه بارها مرتكب گناه شدهاند و من اين را فراموش نخواهم كرد و از سر تقصيرشان نخواهم گذشت، زيرا آنها قوم مرا تبعيد نموده، ايشان را بعنوان برده در ادوم فروختند. 7 پس من حصارهاي غزه را به آتش خواهم كشيد و تمام قلعه هايش را ويران خواهم كرد. 8 اهالي اشدود را ميكشم. شهر عقرون و پادشاه اشقلون را از بين ميبرم. تمام فلسطينيهايي كه باقي ماندهاند هلاك خواهند شد.»
صور
9 خداوند ميفرمايد: «اهالي صور بارها گناه كرده اند و من اين را فراموش نخواهم كرد و از سر تقصيرشان نخواهم گذشت، زيـرا پيمان برادري خود را با اسرائيل شكستند و به ايشان حمله كرده، آنها را به ادوم به اسارت بردند. 10 پس من حصارهاي شهر صور را به آتش ميكشم و تمام قلعه ها و كاخهايش را ميسوزانم.»
ادوم
11 خداوند ميفرمايد: «مردم ادوم بارها مرتكب گناه شده اند و من اين را فراموش نخواهم كرد و از سر تقصيرشان نخواهم گذشت، چون آنها با بيرحمي تمام به جان برادران اسرائيلي خود افتادند و با خشم و غضب آنها را از دم شمشير گذراندند. 12 پس من هم شهر تيمان را به آتش خواهم كشيد و قلعه هاي بصره را خواهم سوزاند.»
عمون
13 خداوند ميفرمايد: «اهالي عمون بارها مرتكب گناه شده انـد و من اين را فراموش نخواهم كرد و از سر تقصيرشان نخواهـم گذشت، زيـرا در جنگ جلعاد براي توسعه مرزهاي خود دست به كشتار هولناكي زدنـد و با شمشيـر، شكم زنان حامله را پاره كردنـد.
14 «پس، من حصارهاي شهر ربه را به آتش خواهم كشيد و قلعه ها و كاخهايش را خواهم سوزاند. در آنجا غريو جنگ، همچون غرش طوفان بلند خواهد شد. 15 پادشاه و شاهزادگان عمون همه با هم به اسارت خواهند رفت.»
راهنما
باب‌هاي 1 و 2 . عقوبت اسرائيل و همسايگان آن
عاموس نبوت خود را با ذكر تقصيرات عمومي اقوام آن سرزمينهاي مجاور آغاز ميكند. اين اقوام عبارت بودند از: اراميان (دمشق)، فلسطينيان (غزه)، فينيقيها (صور)، ادوم، بني عمون، موآب، يهودا و اسرائيل. سپس توجه خود را بر اسرائيل متمركز مي‌سازد. او هر يك از آنان را در قالب مشابهي خطاب ميكند كه عبارت بود از: «بسبب سه و چهار تقصير»، كه حاكي از تقصيرات و گناهان ويژه‌اي است كه هر يك از آنها دارا بودند. واژة «اسارت» يكي از كلمات كليدي اين كتاب محسوب مي‌شود (5:1 و 15 ؛ 5 : 5 و 27 ؛ 6 : 7 ؛ 7 : 9 و 17). اين نبوت‌ها در عرض 50 سال كاملاً بوقوع پيوست.
خانة عاموس در «تقوع» (1 : 1) كه در 16 كيلومتري جنوب اورشليم و در 9 كيلومتري بيت‌لحم در ارتفاع تقريبي 800 متري در دشت گسترده‌اي مشرف بر بيابان يهودا، يعني جايي كه گفته مي‌شود يحيي تعميد دهنده 8 قرن بعد جواني خود را در آن بسر برد، قرار داشت. عاموس در اينجا بعنوان فردي عادي معرفي مي‌شود؛ اونه كاهن بود و نه در سَلك انبياء قرار داشت (7 : 14)، بلكه رمه‌باني بود كه انجيرهاي بيابان را مي‌چيد. انجير بيابان از انواع تيرة انجيرهاي نامرغوب بود كه چيزي بود بين انجير و توت.
به احتمال قريب به يقين «زلزلة» مذكور در (1 : 1) بسيار شديد بوده بطوريكه 200 سال بعد نيز از آن ياد مي‌شود (زكريا 14 : 5)، و همچون روز داوري، دهشتناك توصيف شده است.
