|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب میکاه)
تدبير خدا
واي بر آناني كه بر بسترهاي خود ظلم را تدبير مي‌نمايند و مرتكب شرارت‌مي‌شوند. در روشنايي صبح آن را بجا مي‌آورند، چونكه در قوّت دست ايشان است. 2 بر زمينها طمع مي‌ورزند و آنها را غصب مي‌نمايند و بر خانه‌ها نيز و آنها را مي‌گيرند و بر مرد و خانه‌اش و شخص و ميراثش ظلم مي‌نمايند. 3 بنابراين خداوند چنين مي‌گويد: هان من بر اين قبيله بلايي را تدبير مي‌نمايم كه شما گردن خود را از آن نتوانيد بيرون آورد و متكبّرانه نخواهيد خراميد زيرا كه آن زمان زمان بد است. 4 در آن روز بر شما مَثَل خواهند زد و مرثيه سوزناك خواهند خواند و خواهند گفت بالّكل هلاك شده‌ايم. نصيب قوم مرا به ديگران داده است. چگونه آن را از من دور مي‌كند و زمينهاي مرا به مرتدّان تقسيم مي‌نمايد. 5 بنابراين براي تو كسي نخواهد بود كه ريسمان را به قرعه در جماعت خداوند بكَشَدْ.
انبياي كذبه
6 ايشان نبوّت كرده، مي‌گويند نبوّت مكنيد. اگر به اينها نبوّت ننمايند، رسوايي دور نخواهد شد. 7 اي كه به خاندان يعقوب مسمّي هستي آيا روح خداوند قاصر شده است و آيا اينها اعمال او مي‌باشد؟ آيا كلام من براي هر كه به استقامت سالك مي‌باشد، نيكو نيست؟ 8 لكن قوم من در اين روزها به دشمني برخاسته‌اند. شما ردا را از رخت آناني كه به اطمينان مي‌گذرند و از جنگ روگردانند، مي‌كَنيد. 9 و زنان قوم مرا از خانه‌هاي مرغوب ايشان بيرون مي‌كنيد و زينت مرا از اطفال ايشان تا به ابد مي‌گيريد. 10 برخيزيد و برويد زيرا كه اين آرامگاه شما نيست چونكه نجس شده است. شما را به هلاكت سخت هلاك خواهد ساخت. 11 اگر كسي به بطالت و دروغ سالك باشد و كاذبانه گويد كه من براي تو دربارة‌شراب و مُسْكِرات نبوّت خواهم نمود، هرآينه او نبّي اين قوم خواهد بود.
وعدة رهايي
12 اي يعقوب، من البتّه تمامي اهل تو را جمع خواهم نمود و بقيّه اسرائيل را فراهم آورده، ايشان را مثل گوسفندان بُصْرَه در يك جا خواهم گذاشت. ايشان مثل گله‌اي كه در آغل خود باشد، به سبب كثرت مردمان غوغا خواهند كرد. 13 رخنه كننده پيش روي ايشان برآمده است. ايشان رخنه نموده و از دروازه عبور كرده، از آن بيرون رفته‌اند و پادشاه ايشان پيش روي ايشان و خداوند بر سر ايشان پيش رفته است.
ترجمه تفسیری
سرنوشت ظالمان
واي بر شما كه شب، بر بستر خود نقشه هاي شوم مي كشيد و صبح زود برمي خيزيد تا آنها را عملي سازيد. هر كار بدي كه از دستتان برآيد انجام مي دهيد.2 به زمينها و خانه هاي مردم طمع مي كنيد و آنها را از چنگشان در مي آوريد. اموال و خانة كسي از دست شما در امان نيست.
3پس خداوند مي فرمايد: « من قصد دارم بر سر شما بلا نازل كنم و شما قادر نخواهيد بود از آن فرار كنيد. روزگارتان سياه خواهد شد و ديگر با تكبر راه نخواهيد رفت،4 بلكه نوحه سرايي خواهيد كرد و خواهيد گفت: «خانه خراب و نابود شديم. خداوند سرزمين ما را از ما گرفته و ما را آواره نموده و اموالمان را به ديگران داده است. » آنگاه مردم شما را مسخره كرده به شما خواهند خنديد.5 هنگامي كه سرزمين قوم من به آنان بازگردانده شود، شما سهمي از آن نخواهيد داشت. »
6ولي آنان مي گويند: « اين چيزها را بر زبان نياور، در اينمورد صحبت نكن! ما هرگز اينچنين رسوا نخواهيم شد. »
7خداوند مي فرمايد: « اي خاندان يعقوب، آيا فكر مي كنيد صبر من تمام شده است كه اينچنين با خشونت با شما صحبت مي كنم؟ مكر نمي دانيد كه من با كساني كه راست كردار باشند با مهرباني سخن مي رانم؟8 ولي شما بضد من برخاسته ايد و بر برادرانتان ظلم مي كنيد و پيراهن كسي را كه به شما اطمينان دارد مي رباييد.9 بيوه زنان را از هرگونه حق خدادادي محروم مي كنيد.10 برخيزيد و برويد! اينجا ريگر در امنيت و آسايش نخواهيد بود، زيرا بخاطر گناها شما اين مكان محكوم به فنا شده است.
11« اگر آدم ولگرد و دروغگويي بيايد و از لذت شراب و باده نوشي برايتان حرف بزند، فوري او را به پيغمبري قبول مي كنيد.
وعدة بازگشت
12« اي اسرائيل، زماني مي رسد كه من بازماندگان قوم تو را مانند گوسفندان به آغل باز مي گردانم و سرزمين تو، بار ديگد مانند مرتعي مملو از گوسفند، پر از جمعيت خواهد شد.13 من راه را براي ايشان باز مي كنم تا از ميان دروازه هاي شهرهايي كه در آنها اسير هستند عبور كرده، به سرزمين خود بازگردند. من كه خداوند و پادشاه ايشان هستم ايشان را رهبري خواهم كرد. »
راهنما
بابهاي 2 و 3 . مظالم سران و سلاطين
سيستم حكومتي حاكم علاوه بر پرداختن به بت پرستي (1 : 5 - 7)، در رابطه با مسكينان و فقيران با بي‌رحمي و ظلم و ستم رفتار مي‌كرد؛ بطوري كه نه تنها املاك و خانه‌هاي آنان را غصب مي‌كرد، بلكه حتي رخت و لباس آنان را نيز تصرف كرده، زنان را با اطفال ايشان از خانه‌هايشان بيرون مي‌كردند. مهمتر از همه اين بود كه تعدادي انبياي دروغين را كه از بي‌عدالتي‌ها و اعمال ناپاك آنها چشم پوشي مي‌كردند، بر خود منصوب كرده بودند (6 : 11). ميكاه كه قبلاً اسارت آنها را گريز ناپذير اعلام كرده بود (1 : 16)، اكنون دفعتاً تجديد حيات آنان را با بيان اينكه «خداوند بر سر ايشان پيش رفته است» به تصوير مي‌كشد (2 : 12 - 13).
او در آية 10 به ذكر اتهامات و مفاسد و مظالم سران حكومتي به همراه اشاره‌اي خاص به اورشليم مي‌پردازد و در آيات 5 الي 7 و همچنين آية 11 بطور خاصي رهبران مذهبي آنان را مخاطب قرار مي‌دهد. سپس ميكاه به همانطوري كه در باب 1 آية 6 دربارة سامره نبوت كرده بود، از ويراني و نابودي اورشليم سخن مي‌گويد.
