ترجمه قدیمی گویا
|
روز خداوند
زيرا اينك آن روزي كه مثل تنور مشتعلميباشد، خواهد آمد و جميع متكبّران و جميع بدكاران كاه خواهند بود. و يهوه صبايوت ميگويـد: آن روز كه ميآيد ايشان را چنان خواهد سوزانيد كه نه ريشه و نه شاخهاي براي ايشان باقي خواهد گذاشت. 2 امّا براي شما كه از اسم من ميترسيد، آفتاب عدالت طلوع خواهد كرد و بر بالهـاي وي شفـا خواهـد بود و شما بيرون آمده، مانند گوسالههاي پرواري جست و خيز خواهيد كرد. 3 و يهوه صبايوت ميگويد: شريران را پايمال خواهيد نمود زيـرا در آن روزي كه من تعيين نمودهام، ايشان زير كف پايهاي شما خاكستر خواهند بود. 4 توراتِ بنده من موسي را كه آن را با فرايض و احكام به جهت تمامي اسرائيل در حُوريب امر فرمودم بياد آوريد. 5 اينك من ايليّاي نبي را قبل از رسيدن روز عظيم و مَهيب خداوند نزد شما خواهم فرستاد. 6 و او دل پدران را بسوي پسران و دل پسران را بسوي پدران خواهد برگردانيـد، مبـادا بيايـم و زمين را به لعنت بزنـم.
فرا رسيدن روز داوري خداوند
خداوند قادر متعال مي فرمايد: «روز داوري مثل تنوري شعله ور فرا مي رسد و همه اشخاص مغرور و بدكار را مانند كاه مي سوزاند. آنها مانند درخت تا ريشه خواهند سوخت و خاكستر خواهند شد.
2 «اما براي شما كه ترس مرا در دل داريد، آفتاب عدالت با پرتو شفابخش خود طلوع خواهد كرد، و شما شاد و سبكبال مثل گوساله هايي كه به چراگاه مي روند، جست و خيز خواهيد نمود. 3 در آن روزي كه من تعيين كرده ام ، بدكاران را مثل خاكستر زير پاي خود له خواهيد كرد.
4 «دستورات و قوانيني را كه بر كوه سينا توسط خدمتگزار خود موسي به همه قوم اسرائيل دادم به ياد داشته باشيد و از آن اطاعت كنيد.
راهنما
باب 4 . آمدن روز خداوند
ملاكي عبارت «روز خداوند» را چهار بار بكار ميبرد (1 : 11 ؛ 3 : 1 - 6 و 16 - 18 ؛ 4 : 1 - 6). او آن را «روز» مينامد (3 : 2 و 17 ؛ 4 : 1 و 3 و 5). چنين بنظر ميرسد كه اين واژه بيانگر كلّ دوران مسيحي به انضمام مقطع خاصي از آخر زمان ميباشد.
هشدار پاياني عهد عتيق حاكي از آن است كه : تورات موسي را بياد آوريد (آية 4). پيشگويي پاياني عهد عتيق عبارت است از اينكه: ايلياي نبي پيشاپيش «روز خداوند» خواهد خراميد (آية 5). چنين نيز شد، 400 سال بعد، اين نبوت در شخص يحيي تعميد دهنده صورت تحقق بخود گرفت (متي 3 : 1 - 12 ؛ 11 : 14).
آخرين تذكر در خصوص فضيلت و محسنات عبارت است از: روابط و محبت پدر-فرزندي
(آية 6) كه در انجيل لوقا 1 : 17 نيز نقل قول شده و شامل احترام به آمال نياكان است.
آخرين كلمه در عهد عتيق عبارت است از: «لعنت»، كه به وضع بد و نوميد كنندة بشر تا زمان آمدن خداوند اشاره ميكند.