|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب پیدایش)
نسل نوح
اين است پيدايش پسران نوح، سام و حام و يافث. و از ايشان بعد از طوفان پسران متولد شدند.
2 پسران يافث: جومَر و ماجوج و ماداي و ياوان و توبال و ماشَك و تيراس. 3 و پسران جومَر: اَشكناز و رِيفات و توجَرْمَه. 4 و پسران ياوان: اَلِيشَه و تَرشيش و كَتيم و دودانيم. 5 از اينان جزاير امّت‌ها منشعب شدند در اراضي خود، هر يكي موافق زبان و قبيله‌اش در امّت‌هاي خويش.
6 و پسران حام: كوش و مِصرايم و فوط و كنعان. 7 و پسران كوش: سِبا و حَويله و سَبْتَه و رَعْمَه و سَبْتِكا. و پسران رَعْمَه: شِبا و دَدان. 8 و كوش نِمرُود را آورد. او به جبار شدن در جهان شروع كرد. 9 وي در حضور خداوند صيادي جبار بود. از اين جهت مي‌گويند: «مثل نمرود،صياد جبار در حضور خداوند .» 10 و ابتداي مملكت وي، بابل بود و اَرَك و اَكَدّ و كَلْنَه در زمين شِنعار. 11 از آن زمين آشور بيرون رفت، و نينوا و رَحوبوت عير، و كالَح را بنا نهاد، 12 و ريسَن را در ميان نينوا و كالَح. و آن شهري بزرگ بود. 13 و مِصرايم لُوديم و عَناميم و لَهابيم و نَفتوحيم را آورد. 14 و فَتروسيم و كَسلوحيم را كه از ايشان فِلسطينيان پديد آمدند و كَفتوريم را. 15 و كنعان، صيدون، نخست‌زادة خود، وحَتّ را آورد. 16 و يبوسيان و اَموريان و جِرجاشيان را 17 و حِوّيان و عَرْقيان و سينيان را 18 و اَرواديان و صَماريان و حَماتيان را. و بعد از آن، قبايل كنعانيان منشعب شدند. 19 و سرحد كنعانيان از صيدون به سمت جرار تا غَزَه بود، و به سمت سُدُوم و عَمُورَه و اَدْمَه و صَبُوئيم تا به لاشَع. 20 اينانند پسران حام برحسب قبايل و زبانهاي ايشان، در اراضي و امّت‌هاي خود.
21 و از سام كه پدر جميع بني‌عابَر و برادر يافَث بزرگ بود، از او نيز اولاد متولد شد. 22 پسران سام: عيلام و آشور و اَرْفَكْشاد و لُود و اَرام. 23 و پسران اَرام: عُوص و حُول و جاتِر و ماش. 24 و اَرَفكشاد، شالِح را آورد، و شالِح، عابر را آورد. 25 و عابر را دو پسر متولد شد. يكي را فالِج نام بود، زيرا كه در ايام وي زمين منقسم شد. و نام برادرش يُقْطان. 26 و يُقْطان، المُوداد و شالف و حَضَرموت و يارِح را آورد، 27 و هَدُورام و اُوْزال و دِقْلَه را، 28 و عُوبال و ابيمائيل و شِبا را، 29 و اَوْفير و حَوِيلَه و يُوباب را. اين همه پسران يقطان بودند. 30 و مسكن ايشان از ميشا بود به سمت سَفارَه، كه كوهي از كوههاي شرقي‌است. 31 اينانند پسران سام برحسب قبايل و زبانهاي ايشان، در اراضي خود برحسب امّت‌هاي‌خويش. 32 اينانند قبايل پسران نوح، برحسب پيدايش ايشان در امّت‌هاي خود كه از ايشان امّت‌هاي جهان، بعد از طوفان منشعب شدند.
ترجمه تفسیری
اينها هستند نسـل سام و حام و يافث، پسـران نوح، كه بعد از طوفان متولد شدند:
نسل يافث
2 پسران يافث عبارت بودند از: جومر، ماجوج، ماداي، ياوان، توبال، ماشَك و تيراس.
3 پسران جومر: اَشكناز، ريفات و توجَرمِه.
4 پسران ياوان: اليشه، ترشيش، كتيم و رودانيم.
5 فرزندان اين افراد بتدريج در سواحل و جزايردنياپخش شدند و اقوامي را با زبانهاي گوناگون به وجود آوردند.
نسل حام
6 پسران حام عبارت بودند از: كوش، مصرايم، فوط و كنعان.
7 پسران كوش: سبا، حويله، سبته، رعمه و سبتكا. پسران رعمه: شبا و ددان.
8 يكي از فرزندان كوش، شخصي بود به نام نمروُد كه در دنيا، دلاوري بزرگ و معروف گشت. 9 او با قدرتي كه خداوند به وي داده بود، تيرانداز ماهري شد؛ از اين جهت، وقتي مي‌خواهند از مهارتِ تيراندازيِ كسي تعريف كنند، مي‌گويند: «خداوند تو را در تيراندازي مانند نمرود گرداند.» 10 قلمرو فرمانروايي او ابتدا شامل بابل، ارك، اكدوكلنه در سرزمين شنعار بود. 11و12 ولي بعد كشور آشور را نيز به قلمرو خود در آورد و نينوا، رحوبوت عير، كالح وريسن را (واقع در بين نينوا و كالح) كه با هم شهر بزرگي را تشكيل مي‌دادند، در آن كشوربنا كرد.
13و14 مصرايم، جد اقوام زير بود: لودي‌ها، عناميـها، لهابيـها، نفتوحيـها، فتروسيـها، كسلوحيــها (كه فلسطـينيها از ايـن قوم به وجـود آمـدند) و كفـتوريـها.
15-19 صيدون پسر ارشد كنعان بود و از كنعان اقوام زير به وجود آمدند: حيتّي‌ها، يبوسي‌ها، اموري‌ها، جرجاشي‌ها، حوّي‌ها، عرقي‌ها، سيني‌ها، اروادي‌ها، صماري‌هـا و حماتي‌هـا. فرزندان كنعـان از سرزمين صيدون بسمت جرار تا غزه و بطرف سدوم و عموره و ادمه و صبوئيم تا به لاشـع پراكنده شدنـد.
20 اينها نسل حام بودند كه در قبايل و سرزمينهاي خود زندگي مي‌كردند و هر يك زبان خاص خود را داشتند.
نسل سام
21 از نسل سام، كه برادر بزرگ يافث بود، عابر به وجودآمد (عابر جد عبرانيان است). 22 اين است اسـامي پسران سام: عيلام، آشور، ارفكشاد، لود و ارام.
23 اينانند پسران ارام: عوص، حول، جاتر و ماشك.
24 ارفكشاد پدر شالح، و شالح پدر عابر بود.
25 عابر صاحب دو پسر شد به نامهاي: فالح (يعني «تفرقه» زيرا در زمان او بود كه مردم دنيا متفرق شدند) و يُقطان.
26-30 الموداد، شالف، حضرموت، يارح، هدورام، اوزال، دقله، عوبال، ابيمائيل، شبا، اوفير، حويله و يوبـاب پسران يُقطان بودند. ايشان از نواحي ميشا تا كوهستانهاي شرقي سفاره پراكنده بودند و در آنجا زندگي مي‌كردند.
31 اينها بودند فرزندان سام كه در قبايل و سرزمينهاي خود زندگي مي‌كردند و هر يك زبان خاص خود را داشتند.
32 همه افرادي كه در بالا نام برده شدند، از نسل نوح بودند كه بعد از طوفان، در دنيا پخش شدند و ملل گوناگون را به وجود آوردند.
راهنما
«پيدايش پسران نوح» . 10:1 - 11:9
اين پنجمين سندي است كه كتاب پيدايش را تشكيل مي‌دهد و احتمالاً سام آنرا تهيه كرده و به ابراهيم سپرده است: سام از 950 سال پيش از طوفان تا 150 سال پس از تولد ابراهيم زندگي كرد (11:10).
باب 10 . ملتهايي كه از تبار نوح هستند
خانوادة نوح بر كوه آرارات در نزديكي سرچشمة رود فرات، از كشتي پياده شدند. بنظر مي‌رسد پس از آن 500 مايل را طي كردند و به بابل يعني سرزمين خود در دورة پيش از طوفان، مهاجرت كردند و سپس، 100 سال بعد (10 : 25)، با مغشوش شدن زبانها پراكنده شدند.
فرزندان يافث، ملل منطقة شمالي . 2 - 5
ذريّت يافث بسوي شمال رفتند و در نواحي اطراف درياي سياه و درياچة خزر ساكن شدند، و نياكان نژادهاي بزرگ قفقاز در اروپا و آسيا شدند.
فرزندان حام، ملل منطقه جنوبي . 6 - 20
فرزندان حام به جنوب رفتند. اسامي ذكر شده ظاهراً به عربستان جنوبي و مركزي، مصر، ساحل شرقي مديترانه و ساحل شرقي آفريقا، اشاره مي‌كنند. كنعان پسر حام، و فرزندانش در زمين ساكن شدند و نام خود را بر آن نهادند، كه بعدها سرزمين يهوديان شد. مصر، «سرزمين حام» ناميده شد. ممكن است مهاجرت به مصر به سرپرستي خود حام انجام شده باشد. «خِن» يكي از خدايان مصر، معادل مصري واژة عبري «حام» بود. مصر، «مِصرايم» ناميده مي‌شد كه نام پسر سام است، نمرود نيز از نژاد حام بود.
نقشه 17 - منطقه‌اي كه كشتي نوح به زمين نشست
فرزندان سام، ملل منطقه مركزي . 21 - 31
ساميها شامل يهوديان، آشوريان، اهالي سوريه و عيلامي‌ها، در درة شمالي فرات و مرزهاي آن ساكن بودند.
نمرود . 8 - 12
نمرود برجسته‌ترين رهبر در 400 سال فاصله بين طوفان و ابراهيم است. او نوة حام بود(8)، برحسب سنين ذكر شده در 11 : 10 - 16 ، كمي پس از طوفان بدنيا آمد و شايد در تمام طول اين دوره زندگي كرده باشد. او مردي بسيار متهور بود.
شهرت او بعنوان «صياد جبّار» (10 : 9)، به اين معني است كه در زماني كه خطر حيوانات وحشي تهديدي دايمي بشمار مي‌آمد، او از مردم محافظت مي‌كرد. بر مُهرهاي بابلي قديمي، تصوير پادشاهي در حال جنگ با يك شير نقش بسته است. ممكن است اين مُهر اشاره‌اي به نمرود باشد.
او با آرزوي تسلط بر جمعيتي كه بسرعت بر تعدادشان اضافه مي‌شد و به اطراف پراكنده مي‌شدند، رهبري بناي برج بابل را بر عهده گرفت (10 : 10 ، 11 : 9). پس از اغتشاش زبانها و پراكندگي مردم، ظاهراً بعدها نمرود كار در بابل را از سر گرفت. سپس سه شهر در نزديكي آن ساخت كه عبارت بودند از اِرِك، اَكَد و كَلنِه، و آنها را بصورت يك حكومت تحت فرمان خود درآورد.
مدتهاي مديد، بابل بعنوان «شهر نمرود» شناخته مي‌شد، بعدها او را به مقام خدايي رساندند و نامش معادل «مِروداك» شد.
نمرود كه هنوز هم آرزوي فرمان راندن بر جمعيت روبه افزايش را در سر مي‌پروراند، 300 مايل به جانب شمال رفت و شهر نينوا را بنياد نهاد (گرچه طبق يكي از روايات، اين شهر آشور بود)، و در نزديكي نينوا سه شهر رحوبوت، كاله و ريسن را بنا كرد. اينها حكومت شمالي نمرود را تشكيل مي‌دادند. تا چندين قرن پس از آن، دو شهر بابل و نينوا كه نمرود آنها را بنا كرد، برجسته‌ترين و مهمترين شهرهاي جهان بودند.
طبق كتيبه‌هاي خط ميخي، مردم شهر نينوا از بابل به آنجا آمدند و سكني گزيدند، كه اين خود تأييد باستانشناختي پيدايش 10 : 11 است.
