|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی (کتاب خروج)
ساختن مذبح قرباني و حوض
و مذبح قرباني سوختني را از چوب شطيم ساخت. طولش پنج ذراع، و عرضش پنج ذراع مربع، و بلنديش سه ذراع. 2 و شاخهايش را بر چهار گوشه‌اش ساخت. شاخهايش از همان بود و آن را از برنج پوشانيد. 3 و همة اسباب مذبح را ساخت، يعني: ديگها و خاك‌اندازها و كاسه‌ها و چنگالها و مِجْمَرها و همة ظروفش را از برنج ساخت. 4 و براي مذبح، آتش‌داني مشبك از برنج ساخت، كه زير حاشيه‌اش بطرف پايين تا نصفش برسد. 5 و چهار حلقه براي چهار سر آتش‌دان برنجين ريخت، تا خانه‌هاي عصاها باشد. 6 و عصاها را از چوب شطيم ساخته، آنها را به برنج بپوشانيد. 7 و عصاها را در حلقه‌ها بر دو طرف مذبح گذرانيد، براي برداشتنش به آنها، و مذبح را از چوبها مجوف ساخت. 8 و حوض را از برنج ساخت، و پايه‌اش را از برنج از آينه‌هاي زناني كه نزد دروازة خيمة اجتماع براي خدمت جمع مي‌شدند.
ساختن صحن مسكن
9 و صحن را ساخت كه براي طرف جنوبي به سمت يماني، پرده‌هاي صحن از كتان نازك تابيده شده صد ذراعي بود. 10 ستونهاي آنها بيست بود، و پايه‌هاي آنها بيست بود، از برنج و قلابهاي آنها و پشتبندهاي آنها از نقره. 11 و براي طرف‌شمالي صد ذراعي بود، و ستونهاي آنها بيست از برنج، و قلابهاي ستونها و پشتبندهاي آنها از نقره بود. 12 و براي طرف غربي، پرده‌هاي پنجاه ذراعي بود، و ستونهاي آنها ده و پايه‌هاي آنها ده، و قلابها و پشت بندهاي ستونها از نقره بود. 13 و براي طرف شرقي به سمت طلوع، پنجاه ذراعي بود. 14 و پرده‌هاي يك طرف دروازه پانزده ذراعي بود، ستونهاي آنها سه و پايه‌هاي آنها سه. 15 و براي طرف ديگر دروازة صحن از اين طرف و از آن طرف پرده‌ها پانزده ذراعي بود، ستونهاي آنها سه و پايه‌هاي آنها سه. 16 همة پرده‌هاي صحن به هر طرف از كتان نازك تابيده شده بود. 17 و پايه‌هاي ستونها از برنج بود، و قلابها و پشتبندهاي ستونها از نقره، و پوشش سرهاي آنها از نقره، و جميع ستونهاي صحن به پشتبندهاي نقره پيوسته شده بود. 18 و پردة دروازة صحن از صنعت طراز از لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك تابيده شده بود. طولش بيست ذراع، و بلنديش به عرض پنج ذراع موافق پرده‌هاي صحن. 19 و ستونهاي آنها چهار، و پايه‌هاي برنجين آنها چهار، و قلابهاي آنها از نقره، و پوشش سرهاي آنها و پشتبندهاي آنها از نقره بود. 20 و همة ميخهاي مسكن و صحن، به هر طرف از برنج بود.
حساب مسكن
21 اين است حساب مسكن، يعني مسكن شهادت، چنانكه حسب فرمان موسي به خدمت لاويان، به توسط ايتاماربن هارون كاهن حساب آن گرفته شد. 22 و بصلئيل بن اوري بن حور از سبط‌يهودا، آنچه را كه خداوند به موسي امر فرموده بود بساخت. 23 و با وي اُهُولِياب بن اخيسامك از سبط دان بود، نقاش و مخترع و طراز در لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك. 24 و تمام طلايي كه در كار صرف شد، يعني در همه كار قدس، از طلاي هدايا بيست و نه وزنه و هفتصد و سي مثقال موافق مثقال قدس بود. 25 و نقرة شمرده شدگان جماعت صد وزنه و هزار و هفتصد و هفتاد و پنج مثقال بود، موافق مثقال قدس. 26 يك درهم يعني نيم مثقال موافق مثقال قدس، براي هر نفري از آناني كه به سوي شمرده‌شدگان گذشتند، از بيست ساله و بالاتر، كه ششصد و سه هزار و پانصد و پنجاه نفر بودند. 27 و اما آن صد وزنة نقره براي ريختن پايه‌هاي قدس و پايه‌هاي پرده بود. صد پايه از صد وزنه يعني يك وزنه براي يك پايه. 28 و از آن هزار و هفتصد و هفتاد و پنج مثقال قلابها براي ستونها ساخت، و سرهاي آنها را پوشانيد، و پشت‌بندها براي آنها ساخت. 29 و برنج هدايا هفتاد وزنه و دو هزار و چهارصد مثقال بود. 30 و از آن پايه‌هاي دروازة خيمة اجتماع، و مذبح برنجين، و شبكة برنجين آن و همة اسباب مذبح را ساخت. 31 و پايه‌هاي صحن را به هر طرف، و پايه‌هاي دروازة صحن و همة ميخهاي مسكن و همة ميخهاي گرداگرد صحن را.
ترجمه تفسیری
قربانگاه قرباني سوختني نيز با چوب اقاقيا به شكل چهارگوش ساخته شد. هر ضلع آن دو و نيم متر و بلنديش يك و نيم متر بود. 2 آن را طوري ساخت كه در چهار گوشه‌اش چهار زايده به شكل شاخ بود. تمام قربانگاه و شاخها روكشي از مفرغ داشت. 3 لوازم آن كه شامل سطلها، خاك اندازها، كاسه‌ها، چنگكها و آتشدانها بود، همگي از مفرغ ساخته شد. 4و5 يك منقل مشبك مفرغي كه در هر گوشه آن يك حلقه فلزي بود، براي قربانگاه ساخت و آن را تا نيمه قربانگاه فرو برد تا روي لبه‌اي كه در آنجا وجود داشت قرار گيرد. 6و7 براي جابجا كردن قربانگاه چوبهايي از درخت اقاقيا با روكش مفرغ ساخت و چوبها را درحلقه‌هايي كه در دو طرف قربانگاه نصب شده بود، فرو كرد. قربانگاه، درونش خالي بود و از تخته ساخته شده بود.
ساختن حوض مفرغي
(خروج 30:18)
8 حوض مفرغي و پايه مفرغي‌اش را از آيينه‌هاي زناني كه در كنار در خيمه خدمت مي‌كردنـد، سـاخت.
حياط خيمه عبادت
(خروج 27:9-19)
9 بعد بصلئيل براي عبادتگاه حياطي درست كرد كه ديوارهايش از پرده‌هاي كتان لطيف ريزبافت بود. طول پرده‌هاي سمت جنوب پنجاه متر بود. 10 بيست ستون مفرغي براي پرده‌ها ساخت و براي اين ستونها پايه‌هاي مفرغي و قلابها و پشتبندهاي نقره‌اي درست كرد. 11 براي سمت شمالي حياط نيز همين كار را كرد. 12 طول ديوار پرده‌اي سمت غربي بيست و پنج متر بود. ده ستون با ده پايه براي پرده‌ها ساخت و براي هر يك از اين ستونها قلابها و پشتبندهاي نقره‌اي درست كرد. 13 طول ديوار پرده‌اي سمت شرقي هم بيست و پنج متر بود. 14و15 پرده‌هاي هر طرف در ورودي هفت و نيم متر بود. براي نگاه‌داشتن اين پرده‌ها هم سه ستون و سه پايه در هر طرف ساخت. 16 تمام پرده‌هاي ديوار حياط خيمه از كتان لطيف ريز بافت بود. 17 پايه‌هاي ستونها از مفرغ، و قلابها و پشت‌بندها و روكش سر ستونها از نقره بود. تمام ستونهاي اطراف حياط با پشتبندهاي نقره‌اي به هم مربوط شدند.
18 پرده در ورودي خيمه از كتان لطيف ريزبافت تهيـه گرديد و با نخهـاي آبي، ارغواني و قرمز گلدوزي شد. طول اين پرده ده متر و بلنديش مانند پرده‌هاي ديوار حياط، دو و نيم متر بود. 19 چهار ستون براي پرده ساخت. پايه‌هاي ستونها از مفرغ، و قلابها و پشت‌بندها و روكش سر ستونها از نقره بود.
20 تمام ميخهايي كه در بناي خيمه و حياط آن بكار رفت، از مفرغ بود.
مقدار فلزي كه در عبادتگاه بكار رفت
21 اين است صورت مقدار فلزي كه در ساختن خيمه عبادت بكار رفت. اين صورت به دستور موسي، بوسيله لاويها و زير نظر ايتامار پسر هارون كاهن تهيه شد. 22 (بصلئيل پسر اوري و نوه حور از قبيله يهودا، آنچه را كه خداوند به موسي دستور داده بود، ساخت. 23 دستيار او در اين كار اهولياب پسر اخيسامك از قبيله دان بود كه در كار طراحي، نساجي‌و طرازي پارچه‌هاي آبي، ارغواني، قرمز و كتان لطيف مهارت داشت.)
24 بني‌اسرائيل جمعاً حدود هزار كيلوگرم طلا هديه كردند كه تمام آن صرف ساختن عبادتگاه شد.
25و26 مقدار نقره مصرف شده حدود سه هزار و چهارصد و سي كيلوگرم بود. اين مقدار نقره از 550ر603 نفر دريافت شده بود كه اساميشان در سرشماري نوشته شده و سنشان بيست سال به بالا بود. هر يك از اين افراد حدود شش گرم نقره هديه داده بودند. 27 براي پايه‌هاي چوب بست خيمه عبادت و پايه‌هاي ستونهاي پرده داخل آن، سه هزار و چهارصد كيلوگرم نقره مصرف شد، يعني براي هر پايه سي و چهار كيلوگرم. 28 باقي مانده نقره كه سي كيلوگرم بود براي قلابهاي ستونها، پشت‌بندها و روكش سر ستونها مصرف شد.
29و30و31 بني‌اسرائيل دوهزار و چهارصد و بيست و پنج كيلوگرم مفرغ هديه آوردند. اين مقدار مفرغ براي پايه‌هاي ستونهاي در ورودي خيمه، قربانگاه مفرغي، منقل مشبك و ساير لوازم قربانگاه، همچنين براي پايه‌هاي ستونهاي دور حياط و پايه‌هاي در ورودي آن، و نيز براي ميخهاي خيمه و پرده‌هاي دور حياط بكار رفت.
راهنما
باب‌هاي 35 تا 40 . ساختن خيمه
خيمه با همة تجهيزات و لوازم آن دقيقاً طبق دستورالعملي كه در باب‌هاي 25 تا 31 داده شده بود، ساخته شد.
ابعاد آن عبارت بودند از : 5/13 متر طول، 5/4 متر عرض و 5/4 متر ارتفاع. بدنة آن ساخته شده از تيرك‌هاي عمودي بود كه با پرده‌ها پوشانده شده بودند. خيمه رو به شرق ساخته شده بود.
تيرك‌ها كه تعدادشان در ديوارهاي شمالي و جنوبي و غربي به ترتيب 20، 20 و 15 عدد بود، هر يك 2/4 متر طول و 67 سانتي متر عرض داشتند، و از چوب محكم اقاقيا ساخته شده و با طلا پوشانده شده بودند. هر تيرك در هر يك از دو انتهايش داراي دو زبانه بود تا بتواند بطور عمودي بر دو سوراخ از جنس نقره قرار گيرد، و تيرك‌ها بوسيلة پنج ميله به يكديگر وصل مي‌شدند، كه اين ميله‌ها از درون حلقه‌هايي كه بر تيرك‌ها نصب شده بودند، عبور داده مي‌شدند.
پرده‌ها تعدادشان 10 عدد بود و هر يك 6/12 متر طول و 8/1 متر عرض داشتند و از بهترين پارچة كتان به رنگهاي آبي، ارغواني و سرخ تهيه شده بودند، و كروبيان را با ظرافت بر آنها دوخته بودند.
پرده‌ها بوسيلة قلاب‌هايي طلايي كه در حلقه‌هايي آبي رنگ قرار مي‌گرفتند، به يكديگر وصل مي‌شدند و يك پردة يكدست را تشكيل مي‌دادند. اين پردة يكدست، كه بدين گونه از 10 پرده درست شده بود، از شرق تا غرب بطول 20 متر، و از شمال تا جنوب به عرض 5/12 متر ديوارهاي خيمه را دربر مي‌گرفت و 5/4 متر اضافي آن در طرف غرب خيمه آويزان مي‌شد. اين پرده بر روي ديوارهاي ساخته شده از تيرك‌هاي طلايي گسترده مي‌شد و خيمه را كامل مي‌كرد.
چادر
چادر، خيمه را مي‌پوشاند. جنس آن از پارچة بافته شده از پشم بز بود. چادر از 11 پرده تشكيل شده بود كه هر يك 5/13 متر طول و 8/1 متر عرض داشتند، و بوسيلة قلابهاي برنجي به يكديگر وصل مي‌شدند. و در مجموع، اين چادر از شرق تا غرب 8/19 متر طول و از شمال تا جنوب 5/13 متر عرض داشت. بر بالاي آن پوشش چرمي قرمزي ساخته شده از پوست قوچ قرار داشت، و بر بالاي آن نيز پوششي از پوست خز يا گوركن.
اين چادر سه لايه‌اي از پارچة پشم بز، چرم قرمز، و پوست خز ياگوركن، احتمالاً بوسيلة يك تير، محكم نگهداشته مي‌شد.
مقدس‌ترين مكان، يا قدس‌الاقداس
اين محل در 5/4 متر غرب خيمه قرار داشت كه يك مكعب كامل را تشكيل مي‌داد، و نشاندهندة محل سكونت خدا بود. فقط صندوقچة عهد در آنجا قرار داشت و سالي يكبار كاهن اعظم وارد آنجا مي‌شد. قدس الاقداس «ساية آسمان» بود (عبرانيان 9:24).
صندوق عهد
صندوقي بود به طول 13/1 متر، عرض 68 سانتي متر و ارتفاع 68 سانتي متر. از چوب اقاقيا ساخته شده و با طلا پوشانده شده بود. دو لوح ده فرمان، يك ظرف منّ و عصاي هارون در آن قرار داشت.
درپوش صندوق، تخت رحمت بود كه از طلاي خالص ساخته شده بود. در دو انتهاي آن دو كروبي، بصورت يك تكه با خود درپوش، روبروي هم قرار داشتند؛ در حاليكه بالهايشان را به اطراف باز كرده و بسوي پايين و به تخت رحمت مي‌نگريستند. تخت رحمت كه درست بالاي الواح ده فرمان قرار داشت، نشاندهندة محل ملاقات شريعت و رحمت بود، و به اين ترتيب «سايه‌اي» بود از خود مسيح. حضور كروبيان بيانگر علاقة موجودات آسماني به نجات بشر بود. ظاهراً پولس هنگامي كه گفت: «فرشتگان نيز مشتاق هستند كه در آنها نظر كنند» (اول پطرس 1 : 12)، به همين مطلب فكر مي‌كرد.
احتمالاً صندوق عهد در دوران اسارت بابل گم شده است. در مكاشفه 11 : 19، يوحنا آن را «در قدس» ديد. اما اين در رؤيا اتفاق افتاد، و مسلماً بدان معنا نبود كه صندوق عهد حقيقي و مادي در آنجا بود، چرا كه در آسمان «هيچ قدس» وجود نخواهد داشت (مكاشفه 21 : 22).
مكان اقدس
مكان اقدس در 9 متري شرق خيمه قرار داشت. در قسمت شمالي آن نيز نان تقدّمه؛ در قسمت جنوبي چراغدان؛ و درست جلوي پرده، مذبح بخور قرار داشت. شايد اين «سايه‌اي» از كليسا بود.
پرده
پرده از بهترين نوع پارچة كتان و به رنگهاي آبي، ارغواني و قرمز تهيه شده بود و بر آن طرح كروبيان با ظرافت گلدوزي شده بود. اين پرده، مكان اقدس را از قدس‌الاقداس جدا مي‌كرد، يا بعبارت ديگر، اتاق تخت سلطنت خدا را از اتاق انتظار انسان مجزا مي‌كرد. به هنگام مرگ عيسي، پرده از ميان پاره شد (متي 27 : 51)، به اين معني كه در آن لحظه، درِ حضور خدا بر انسان گشوده شد.
پردة ديگري نيز به نام «صحن»، براي ورود و خروج در انتهاي شرقي خيمه وجود داشت، و از كتان مرغوب به رنگهاي آبي، ارغواني و قرمز تهيه شده بود.
چراغدان
چراغدان كه از طلاي خالص ساخته شده بود، داراي يك محور در وسط و سه شاخه در هر طرف بود. تصور بر آن است كه 5/1 متر ارتفاع داشته و عرض آن در بالا حدود يك متر بوده است. آن را از روغن زيتون پر مي‌كردند و هر روزه آن را پاك و روشن مي‌كردند (30 : 7 و 8).
چراغدانهاي معبد سليمان، كه مطابق الگوي اين چراغدان ساخته شده بودند و شايد خود آن نيز در ميانشان بود، بي‌ترديد جزو غنايمي بودند كه به بابل منتقل شده و بعدها بازگردانده شدند (حزقيال 1:7).
شايد چراغدان معبد هيروديس در زمان عيسي نيز يكي از همين چراغدانها بوده باشد. در سال 70م. آن را به روم بردند؛ طرح آن را بر طاق تيطس تراشيدند و بعدها در سال 533 م. «با احترام در كليساي مسيحي اورشليم نهادند.» بيش از اين، اطلاع ديگري در دست نيست. شكل تراشيده شده بر طاق تيطس احتمالاً تصوير درستي از چراغدان اوليه را بدست مي‌دهد.
ممكن است چراغدان، «سايه‌اي» از كلام خدا بوده باشد، گرچه در مكاشفه 1 : 12 و 20، چراغدانها نمايندة كليساها هستند.
ميز نان تقدّمه
طول اين ميز حدود يك متر، عرض آن نيم متر و ارتفاعش 70 سانتي متر بود. از چوب اقاقيا ساخته شده بود و روكش آن از طلاي خالص بود. 12 قطعه نان بر آن قرار داشت كه هر هفته در روز سبت آنها را با قطعات نان تازه عوض مي‌كردند. اين ميز در قسمت شمالي مكان اقدس قرار داشت، و سمبول شكرگزاري به خدا بخاطر نان روزانه بود (لوقا 11 : 3).
حوض
اين حوض درواقع تشت برنجي بزرگي پر از آبي بود كه كاهنان دست‌ها و پايهايشان را پيش از خدمت بر مذبح يا خيمه، در آن مي‌شستند. اين حوض نشانة پاكي بود؛ چه به لحاظ معناي حقيقي كلمه و چه از گناه. اين «سايه‌اي» از پاك شدن بواسطة خون مسيح، و شايد نيز تعميد مسيحي باشد.
حياط
حصار اطراف خيمة اجتماع : 50 متر طول و 25 متر عرض داشت و درِ آن بجانب شرق باز مي‌شد. پرده‌هايي از كتان خوب دو لايه به ارتفاع 5/2 متر، بر ستونهاي برنجي كه 5/2 متر از يكديگر فاصله داشتند، بر آن آويزان بودند و بوسيلة نوارها و قلابهاي نقره‌اي كه در سوراخهاي برنجي قرار مي‌گرفتند، به هم وصل مي‌شدند. دروازه، در انتهاي شرقي حياط قرار داشت و عرض آن 10 متر و از جنس كتان آبي و ارغواني رنگ بود.
مذبح بخور
ارتفاع آن يك متر و مساحتش نيم متر مربع بود. از چوب اقاقيا با روكش طلاي خالص ساخته شده بود، و در مقابل پردة خيمه قرار داشت. صبحگاه و شامگاه بر آن بخور سوزانده مي‌شد (30 : 8)، و نمايانگر دعاي دايمي بود (مكاشفه 8 : 3 - 5).
نقشه 26 - نقشة خيمه
مذبح قربانيهاي سوختني
سطح اين مذبح بزرگ كه براي قرباني كردن حيوانات بود، مربعي بود به ضلع 5/2 متر. ارتفاع آن 5/1 متر بود. از چوب اقاقيا ساخته شده بود و روكشي از برنج داشت. درون آن خالي بود تا از خاك پر شود. دور تا دور آن و تقريباً به اندازة نصف ارتفاعش، لبه‌اي ساخته شده بود تا كاهنان بر آن بايستند. مذبح در قسمت شرقي خيمه و نزديك درِ ورودي حياط قرار داشت. آتش روي آن بطور معجزه آسايي روشن بود و هرگز خاموش نمي‌شد (لاويان 9:24؛ 6:9). اين سمبولي است از انساني كه دسترسي به خدا ندارد، مگر بعنوان گناهكاري كه با خون كفاره شده. مذبح «سايه»اي از مرگ مسيح است.
