|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب دوم تواریخ)
آوردن تابوت عهد به خانة خدا
پس تمامي كاري كه سليمان به جهت خانة خداوند كرد تمام شد، و سليمان موقوفات پدرش داود را داخل ساخت، و نقره و طلا و ساير آلات آنها را در خزاين خانة خدا گذاشت.
2 آنگاه سليمان مشايخ اسرائيل و جميع رؤساي اسباط و سروران آباي بني‌اسرائيل را در اورشليم جمع كرد تا تابوت عهد خداوند را از شهر داود كه صهيون باشد، برآورند. 3 و جميع مردان اسرائيل در عيد ماه هفتم نزد پادشاه جمع شدند. 4 پس جميع مشايخ اسرائيل آمدند و لاويان تابوت را برداشتند. 5 و تابوت و خيمة اجتماع و همة آلات مقدّس را كه در خيمه بود برآوردند، و لاويانِ كَهَنَه آنها را برداشتند. 6 و سليمان پادشاه و تمامي جماعت اسرائيل كه نزد وي جمع شده بودند پيش تابوت ايستادند، و آنقدر گوسفند و گاو ذبح كردند كه به شماره و حساب نمي‌آمد. 7 و كاهنان تابوت عهد خداوند را به مكانش در محراب خانه، يعني در قدس‌الاقداس زير بالهاي كروبيان درآوردند. 8 و كروبيان بالهاي خود را بر مكان تابوت پهن مي‌كردند و كروبيان تابوت و عصاهايش را از بالا مي‌پوشانيدند. 9 و عصاها اينقدر دراز بود كه سرهاي عصاها از تابوت پيش محراب ديده‌مي‌شد، اما از بيرون ديده نمي‌شد، و تا امروز در آنجا است. 10 و در تابوت چيزي نبود سواي آن دو لوح كه موسي در حوريب در آن گذاشت وقتي كه خداوند با بني‌اسرائيل در حين بيرون آمدن ايشان از مصر عهد بست.
11 و واقع شد كه چون كاهنان از قدس بيرون آمدند (زيرا همة كاهناني كه حاضر بودند بدون ملاحظه نوبتهاي خود خويشتن را تقديس كردند. 12 و جميع لاوياني كه مُغَنّي بودند يعني آساف و هيمان و يَدُوتُون و پسران و برادران ايشان به كتان نازك ملبس شده، با سنجها و بربطها و عودها به طرف مشرق مذبح ايستاده بودند، و با ايشان صد و بيست كاهن بودند كه كَرِنّا مي‌نواختند). 13 پس واقع شد كه چون كَرِنّانوازان و مغنّيان مثل يك نفر به يك آواز در حمد و تسبيح خداوند به صدا آمدند، و چون با كَرِنّاها و سنجها و ساير آلات موسيقي به آواز بلند خواندند و خداوند را حمد گفتند كه او نيكو است زيرا كه رحمت او تا ابدالا´باد است، آنگاه خانه يعني خانة خداوند از ابر پر شد. 14 و كاهنان به سبب ابر نتوانستند براي خدمت بايستند زيرا كه جلال يَهُوَه خانة خدا را پر كرده بود.
ترجمه تفسیری
وقتي كارهاي خانه خداوند تمام شد، سليمان،طلا و نقره و تمام ظرفهايي را كه پدرش داود وقف خانه خدا كرده بود به خزانه خانه خدا آورد.
صندوق عهد به خانه خدا منتقل مي‌شود
(اول پادشاهان 8:1-9)
2 آنگاه سليمان پادشاه، تمام سران قبايـل و طوايف قوم اسرائيل را به اورشليم دعوت كرد تا صندوق عهد خداوند را كه در صهيون، شهر داود بود به خانه خدا بياورند. 3 همه آنها در روزهاي عيد خيمه‌ها در ماه هفتم در اورشليم جمع شدند. 4و5 آنگاه كاهنان و لاويان صندوق عهد و خيمه عبادت را با تمام ظروف مقدسي كه در آن بود، به خانه خدا آوردند. 6 آنوقت سليمان پادشاه و تمام بني‌اسرائيل در برابر صندوق عهد خداوند جمع شدند و آنقدر گاو و گوسفند قرباني كردند كه نمي‌شد حساب كرد!
7 سپس كاهنان، صندوق عهد را به درون قدس‌الاقداس خانه خداوند بردند و آن را زير بالهاي مجسمه فرشته‌ها قرار دادند. 8 مجسمه فرشته‌ها طوري ساخته شده بود كه بالهايشان روي صندوق عهد خداوند و روي چوبهاي حامل صندوق پهن مي‌شد و آن را مي‌پوشاند. 9 چوبهاي حامل آنقدر دراز بودند كه از داخل اتاق دوم يعني قدس ديده مي‌شدند، اما از حياط ديده نمي‌شدند. (اين چوبها هنوز هم در آنجا هستند.) 10 در صندوق عهد چيزي جز دو لوح سنگي نبود. وقتي خداوند با قوم خود، پس از بيرون آمدن از مصر، در كوه حوريب عهد و پيمان بست، موسي آن دو لوح را در صندوق عهد گذاشت.
حضور پرجلال خداوند
11 در آن روز، تمام كاهنان بدون توجه به نوبت خدمتشان، خود را تقديس كردند. هنگامي كه كاهنان از قدس بيرون مي‌آمدند 12 دسته سرايندگان لاوي به خواندن سرود پرداختند. سرايندگان عبارت بودند از: آساف، هيمان، يدوتون و تمام پسران و برادران ايشان كه لباس كتان بر تن داشتند و در سمت شرقي قربانگاه‌ايستاده بودند. صدوبيست نفر از كاهنان با نواي شيپور، و لاويان با سنج، عود و بربط، دسته سرايندگان را همراهي مي‌كردند. 13و14 دسته سرايندگان به همراهي نوازندگان شيپور، سنج و سازهاي ديگر، خداوند را حمد و سپاس مي‌گفتند. سرودي كه مي خواندند اين بود: «خداوند نيكوست و محبتش بي‌پايان!»
در همان وقت، ناگهان ابري خانه خداوند را پوشاند و حضور پرجلال خداوند آن مكان را فرا گرفت، بطوري كه كاهنان نتوانستند به خدمت خود ادامه دهند.
راهنما
دوم تواريخ
سلطنت سليمان
هيكل
تاريخ يهودا پس از جدا شدن ده سبط
كتاب دوم تواريخ در بردارنده مطالب كتابهاي اول و دوم پادشاهان است، با اين تفاوت كه به وقايع مربوط به پادشاهان ده سبط جدا شده نمي‌پردازد.
باب‌هاي 1 تا 9 . هيكل ، و شكوه سلطنت سليمان
(به اول پادشاهان 1 تا 11 نيز مراجعه كنيد).
به مدت 400 سال اسرائيل خيمه‌اي را به منظور مكان سكونت خدا در ميان خودشان، در اختيار داشتند و به نظر مي‌رسد خدا از اين امر راضي بود (دوم سموئيل 7 : 5 - 7). ولي هنگامي كه قوم مصلحت ديدند كه معبدي براي خدا بسازند، خدا نظر خود را دربارة نوع ساختمان آن اظهار داشت و نقشة آن را با «دست خط خودش» به داود داد (اول تواريخ 28 : 19 ؛ خروج 25 : 9)، تا «بسيار عظيم و نامي و جليل در تمامي زمينها» بشود (اول تواريخ 22 : 5).
داود قصد داشت هيكل را بسازد، ولي خدا او را منع كرد چرا كه او يك مرد جنگجو بود (اول تواريخ 22 : 8). خدا به داود در جنگها كمك مي‌كرد. ولي ظاهراً از نظر خدا مناسب نبود كه يك مرد جنگجو بنا كنندة خانة خدا باشد؛ تا ملل مغلوب احساس تلخي نسبت به خداي اسرائيل نداشته باشند، چرا كه در نهايت هدف خدا اين بود كه از طريق قوم خودش، ملل ديگر را به سوي خود بكشاند.
هيكل از سنگهاي عظيم و تيرها و تخته‌هايي از جنس سرو كه با طلا پوشانده شده بودند، ساخته شده بود (اول پادشاهان 6 : 14 - 22؛ 7 : 9 - 12). ارزش طلا و نقره و مواد ديگري كه در بناي هيكل بكار رفته‌اند (اول تواريخ 22 : 14 - 16 ؛ 29 : 2 - 9)، با پول امروزي ما بين 2 تا 5 ميليارد دلار تخمين زده شده كه بدون ترديد در آن زمان گرانقيمت‌ترين و باشكوه‌ترين ساختمان روي زمين بوده است. جلال و عظمت هيكل شايد هدفي داشته، ولي طلاي آن حرص و آز پادشاهان ديگر را برانگيخت.
هيكل بر اساس نقشة كلي خيمه ساخته شد (به نقشة 26 مراجعه كنيد)، ولي اندازة هر قسمت آن دو برابر خيمه بود؛ يعني اگر هر ذراع را 5/0 متر حساب كنيم، ابعاد هيكل به اين صورت بودند: 30 متر طول، 10 متر عرض و 15 متر ارتفاع (اول پادشاهان 6:2).
هيكل رو به شرق داشت. 10 متر غربي آن، قدس‌الاقداس يا محراب را تشكيل مي‌داد. 20 متر شرقي مكان اقدس يا خانه بود (اول پادشاهان 6 : 16 - 20). اين دو قسمت بوسيلة يك پرده از يكديگر جدا مي‌شدند (دوم تواريخ 3 : 14).
در قدس‌الاقداس، صندوق عهد قرار داشت كه دو كروبي بر آن سايه مي‌افكندند (اول پادشاهان 6:23 - 28). در مكان اقدس در كنار پرده و در مركز، مذبح طلايي بخور، در قسمت شمالي و قسمت جنوبي هر يك 5 شمعدان طلايي و 5 ميز نان تقدمه وجود داشت (اول پادشاهان 7 : 48 ، 49 ؛ دوم تواريخ 4 : 8).
در جلو، به جانب شرق، ايواني به عرض خانه وجود داشت كه عرض آن 5 متر بود. در دو سوي ايوان دو ستون برنزي، هر يك به قطر 2 متر و ارتفاع 12 متر قرار داشت (اول پادشاهان 6:3؛ 7:15-21).
در طول ديوارهاي شمالي، جنوبي و غربي هيكل، سه طبقه اتاق براي كاهنان بنا شده بود (اول پادشاهان 6 : 5 - 10).
در برابر هيكل، مذبح برنزي قربانيهاي سوختني به مساحت 10 مترمربع و ارتفاع 5 متر نصب شده بود (دوم تواريخ 4 : 1)؛ كه تصور مي‌شود محل آن همان صخره‌اي بوده كه ابراهيم اسحق را بر آن تقديم كرد و امروزه صخرة گنبد ناميده مي‌شود و دقيقاً در زير مركز مسجد مسلمانان قرار دارد. در نزديكي آن در سمت جنوب حوض برنزي عظيمي به قطر 15 فوت و عمق 8 فوت قرار داشت كه بر روي 12 گاو برنزي نصب شده بود تا كاهنان در آن شستشو كنند. و 10 حوضچة كوچك‌تر قابل حمل نيز، يعني 5 عدد در قسمت شمالي و 5 عدد در قسمت جنوبي، وجود داشت كه آب لازم را براي گذراندن قربانيها فراهم مي‌كرد (اول پادشاهان 7:38و39؛ دوم تواريخ 4:1-6).
هيكل بين دو حياط احاطه شده بود: حياط يا «صحن دروني» و «صحن بزرگ» (اول پادشاهان 6:36 ؛ 7:12). مساحت آنها مشخص نيست. احتمالاً ساختمان قصر نيز در صحن بزرگ قرار داشته است.
هيكل بدست 000/30 اسرائيلي و 000/150 كنعاني بنا شد (اول پادشاهان 5:13-16؛ دوم تواريخ 2:17، 18؛ 8:7-9). بناي آن 7 سال طول كشيد (اول پادشاهان 6 : 38). هر قسمت آن در فاصله‌اي دور از محل هيكل ساخته و آماده مي‌شد و سپس در جاي مناسب خودش قرار داده مي‌شد، بي‌آنكه صداي چكش يا ابزار ديگري شنيده شود (اول پادشاهان 6:7).
اورشليم بر 5 تپه بنا شده بود (به نقشة شماره 8 مراجعه كنيد). «ديوار داود» تپة جنوب شرقي را مي‌پوشاند. «ديوار سليمان» تصور مي‌شود تپه‌هاي شرقي مركزي و جنوب غربي را در برداشته. «قصر سليمان» در پايين تپه و درست در شرق حياط هيكل قرار داشت؛ در جنوب قصر محل تخت سلطنت سليمان و در جنوب آن خانة جنگل لبنان بود، كه تصور مي‌شود اسلحه خانه بوده باشد (اول پادشاهان 7 : 2 و 8).
هيكل سليمان 400 سال پا بر جا ماند (970 - 589 ق. م.)؛ معبد زروبابل 500 سال (520 - 20 ق. م.) و معبد هيروديس 90 سال (20 ق. م. 70 ميلادي).
معبدهاي خدا
خيمه: به صورت چادر بود. محل سكونت خدا در ميان قوم اسرائيل به مدت 400 سال بود. بيشتر مواقع در شيلوه نگهداري مي‌شد (به خروج 25 تا 40 مراجعه كنيد).
معبد سليمان: شكوه آن چندان دوامي نداشت. در عرض پنج سال پس از مرگ سليمان اين معبد دستخوش غارت و چپاول گرديد. سرانجام در 586 ق.م. بدست بابلي‌ها ويران شد.
معبد حزقيال (حزقيال 40 - 43): معبد واقعي نبود بلكه رؤياي معبد ايده‌آل ساخته شدة آينده بود.
نقشه 41 - نماي احتمالي هيكل (معبد) و كاخ سليمان
كنايس: در طول دوران اسارت به وجود آمدند. به صورت معبد نبودند بلكه بصورت ساختمانهايي كوچك در جوامع پراكندة يهودي بودند.
معبد زروبابل: پس از بازگشت از اسارت ساخته شد (به قسمت مربوط به عزرا و نحميا مراجعه كنيد). 500 سال دوام آورد.
معبد هيروديس: اين همان معبدي است كه مسيح در آن پا نهاد. بدست هيروديس، و از مرمر و طلا ساخته شد. شكوه و جلال آن غير قابل توصيف بود. در 70 ق. م. بدست روميان تخريب شد (به قسمت مربوط به يوحنا 2 : 13 مراجعه كنيد).
بدن مسيح: عيسي از بدن خود به عنوان معبد ياد مي‌كرد (يوحنا 2:19-21). خدا بواسطة او در ميان انسانها سكونت گزيد. از نظر عيسي، وجود معابد زميني براي پرستش خدا ضروري نيست (يوحنا 4:20-24).
كليسا به صورت جامع، معبد خدا و محل سكونت خدا در جهان است (اول قرنتيان 3:16-19).
هر فرد مسيحي، يك معبد خداست (اول قرنتيان 6:19)، كه عظمت و جلال معبد سليمان شايد نمونه‌اي از آن بوده باشد.
ساختمانهاي كليساها گاهي معابد خدا ناميده مي‌شوند، ولي اين مطلب در هيچ جاي كتاب‌مقدس ذكر نشده است.
معبد در آسمان: خيمه، الگوي چيزي در آسمان بود (عبرانيان 9:11 و 24). يوحنا معبدي را در رؤيا ديد (مكاشفه 11:19). بعدها خدا و بره خودشان معبد شدند (مكاشفه 21:22).
