|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب اشعیا)
اي يهوه، تو خداي من هستي؛ پس تو را تسبيح مي‌خوانم و نام تو را حمد مي‌گويم، زيرا كارهاي عجيب كرده‌اي و تقديرهاي قديم تو امانت و راستي است. 2 چونكه شهري را توده و قريه حصين را خرابه گردانيده‌اي و قصر غريبان را كه شهر نباشد و هرگز بنا نگردد. 3 بنابراين قوم عظيم، تو را تمجيد مي‌نمايند و قريه امّت‌هاي ستم پيشه از تو خواهند ترسيد. 4 چونكه براي فقيران قلعه و به جهت مسكينان در حين تنگي ايشان قلعه بودي و ملجا از طوفان و سايه از گرمي، هنگامي كه نفخه ستمكاران مثل طوفان بر ديوار مي‌بود. 5 و غوغاي غريبان را مثل گرمي در جاي خشك فرود خواهي آورد و سرود ستمكاران مثل گرمي از سايه ابر پست خواهد شد.
6 و يهوه صبايوت در اين كوه براي همه قومها ضيافتي از لذايذ برپا خواهد نمود، يعني ضيافتي از شرابهاي كهنه از لذايذ پر مغز و از شرابهاي كهنه مصفّا. 7 و در اين كوه روپوشي را كه بر تمامي قومها گسترده است و ستري را كه جميع امّت‌ها را مي‌پوشاند تلف خواهد كرد. 8 و موت را تا ابدالا´باد نابود خواهد ساخت و خداوند يهوه اشكها را از هر چهره پاك خواهد نمود و عار قوم خويش را از روي تمامي زمين رفع خواهد كرد، زيرا خداوند گفته است.
9 و در آن روز خواهند گفت: «اينك اين خداي ما است كه منتظر او بوده‌ايم و ما را نجات خواهد داد. اين خداوند است كه منتظر او بوده‌ايم پس ازنجات او مسرور و شادمان خواهيم شد.» 10 زيرا كه دست خداوند بر اين كوه قرار خواهد گرفت و موآب در مكان خود پايمال خواهد شد چنانكه كاه در آب مزبله پايمال مي‌شود. 11 و او دستهاي خود را در ميان آن خواهد گشاد مثل شناوري كه به جهت شنا كردن دستهاي خود را مي‌گشايد و غرور او را با حيله‌هاي دستهايش پست خواهد گردانيد. 12 و قلعه بلند حصارهايت را خم كرده، بزير خواهد افكند و بر زمين با غبار يكسان خواهد ساخت.
ترجمه تفسیری
اي خداوند، تو را ستايش مي‌كنم و نامت را گرامي مي‌دارم، چون تو خداي من هستي. تو كارهاي شگفت‌انگيز كرده‌اي و آنچه را كه از قديم اراده نموده‌اي در كمال درستي و امانت به انجام رسانيده‌اي. 2 شهرها را با خاك يكسان كرده‌اي‌و قلعه‌هاي مستحكم را از بين برده‌اي. كاخهاي دشمنان ما ويران شده‌اند و هرگز بنا نخواهند شد. 3 بنابراين، قويترين قومهاي جهان تو را خواهند پرستيد و ظالمترين قومها از تو خواهند ترسيد.
4 اي خداوند، تو براي فقيران و بي‌كسان به هنگام سختي پناهگاه هستي، در برابر طوفان سر پناه، و در گرماي روز سايه. نفس ستمگران مانند سيلابي است كه بر ديوار گلي يورش مي‌برد 5 و همچون گرمايي است كه زمين را مي‌سوزاند. اما تو، اي خداوند، صداي دشمنان ما را خاموش كردي، و مانند ابري كه گرماي روز را كاهش مي‌دهد، سرود ستمگران را خاموش ساختي.
ضيافت خداوند
6 خداوند قادر متعال در اورشليم، بر كوه صهيون، ضيافتي براي تمام قومهاي جهان بر پا خواهد كرد و سفره‌اي رنگين با انواع غذاهاي لذيذ و شرابهاي كهنه گوارا خواهد گستراند. 7 در آنجا او ابر تيره را كه بر تمام مردم دنيا سايه افكنده است كنار خواهد زد 8 و مرگ را براي هميشه نابود خواهد كرد. خداوند اشكها را از چشمها پاك خواهد كرد و ننگ قوم خود را از روي تمام زمين برخواهد داشت. اين را خداوند فرموده است.
9 در آن روز، مردم خواهند گفت: «اين همان خداي ماست كه بر او اميد بسته بوديم. اين همان خداوند ماست كه منتظرش بوديم. اينك او ما را نجات داده است، پس بياييد براي اين نجات شاد و مسرور باشيم.»
خداوند موآب را مجازات خواهد كرد
10 دست خداوند كوه صهيون را حفظ خواهد كرد، اما مردم موآب زير پاي او له خواهند شد همانگونه كه كاه در گنداب له مي‌شود. 11 آنها دستهاي خود را مثل شناگران، با مهارت باز خواهند كرد تا شنا كنند، اما خدا دستهايشان را سست خواهد كرد و غرور آنها را در هم خواهد شكست. 12 او قلعه‌هاي موآب را با حصارهاي بلندشان در هم‌كوبيده، بر زمين خواهد ريخت و با خاك يكسان خواهد كرد.
راهنما
باب 25 . نابودي مرگ
در اينجا اشعيا از نابودي جهان پا فراتر گذاشته، به زمان آسمان جديد و زمين جديد سير كرده، سرود حمد خدا را بخاطر اعمال عجيبش در دهان نجات يافتگان قرار مي‌دهد. عظيم‌ترين عجايب خدا عبارت است از «نابودي موت» (آية 8) كه «در اين كوه» (آية 6) يعني اورشليم اتفاق خواهد افتاد. اين نبوت نمي‌تواند به هيچ چيز ديگري غير از قيام عيسي مسيح از مردگان اشاره كند يعني تنها چيزي كه مرگ را باطل ساخت و اطمينان از حيات جاوداني را براي بشر به ارمغان آورد. چيزي كه مي‌توان از آن بعنوان «ضيافتي از شرابهاي كهنه (بهترين) براي همة قومها» ياد كرد (آية 6). بانگ شادي براي تمام ايام بخاطر آنكه «خداوند يهوه، اشكها را از هر چهره پاك خواهد نمود» (آية 8). اشارة اشعيا در اين آيات به موآب (آية 10) بيانگر شيوة عقلاني و هميشگي اشعيا در چگونگي طرح مسايل و تغيير بيان‌هاي ناگهاني او دارد كه گاه با برگشت‌هاي آني به گذشته و يا اشارات دفعي به آينده توأم مي‌باشد. او در اينجا نيز ضمن اشاره به آيندة پرجلال، به بيان شرايط و اوضاع و احوال زمان حاضر مي‌پردازد. سرنوشت موآب كه رقيب و دشمن هميشگي يهودا محسوب مي‌شد، احتمالاً بعنوان سمبولي براي بيان سرنوشت تمام دشمنان صهيون در حالت كلّي بكار رفته است.
