|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب اشعیا)
در سالي كه عزّيّا پادشاه مرد، خداوند را ديدم كه بر كرسي بلند و عالي نشسته بود، و هيكل از دامنهاي وي پر بود. 2 و سرافين بالاي آن ايستاده بودند كه هر يك از آنها شش بال داشت، و با دو از آنها روي خود را مي‌پوشانيد و با دو پايهاي خود را مي‌پوشانيد و با دو پرواز مي‌نمود. 3 و يكي ديگري را صدا زده، مي‌گفت: «قدّوس قدّوس قدّوس يهوه صبايوت، تمامي زمين از جلال او مملّو است.» 4 و اساس آستانه از آواز او كه صدا مي‌زد مي‌لرزيد و خانه از دود پر شد. 5 پس گفتم :«واي بر من كه هلاك شده‌ام زيرا كه مرد ناپاك لب هستم و در ميان قوم ناپاك لب ساكنم و چشمانم يهوه صبايوت پادشاه را ديده است.»
6 آنگاه يكي از سرافين نزد من پريد و در دست خود اخگري كه با انبر از روي مذبح گرفته بود، داشت. 7 و آن را بر دهانم گذارده، گفت كه «اينك اين لبهايت را لمس كرده است و عصيانت رفع شده و گناهت كفّاره گشته است.»
8 آنگاه آواز خداوند را شنيدم كه مي‌گفت: «كه را بفرستم و كيست كه براي ما برود؟» گفتم: «لبيّك مرا بفرست.» 9 گفت: «برو و به اين قوم بگو البّته خواهيد شنيد، امّا نخواهيد فهميد و هرآينه‌خواهيد نگريست امّا درك نخواهيد كرد. 10 دل اين قوم را فربه ساز و گوشهاي ايشان را سنگين نما و چشمان ايشان را ببند، مبادا با چشمان خود ببينند و با گوشهاي خود بشنوند و با دل خود بفهمند و بازگشت نموده، شفا يابند.»
11 پس من گفتم: «اي خداوند تا به كي؟» او گفت: «تا وقتي كه شهرها ويران گشته، غير مسكون باشد و خانه‌ها بدون آدمي و زمين خراب و ويران شود. 12 و خداوند مردمان را دور كند و در ميان زمين خرابيهاي بسيار شود. 13 امّا باز عشري در آن خواهد بود و آن نيز بار ديگر تلف خواهد گرديد. مثل درخت بلوط و چنار كه چون قطع مي‌شود، كُنده آنها باقي مي‌ماند، همچنان ذريّت مقدّس كُنده آن خواهد بود.»
ترجمه تفسیری
در سالي كه عزياي پادشاه درگذشت، خداوند را ديدم كه بر تختي بلند و باشكوه نشسته بود و خانه خدا از جلال او پر شده بود. 2 اطراف تخت را فرشتگان احاطه كرده بودند. هر فرشته شش بال داشت كه با دو بال صورت خود را مي‌پوشاند، و با دو بال پاهاي خود را، و با دو بال ديگر پرواز مي‌كرد. 3 آنها به نوبت سرود مي‌خواندند و مي‌گفتند: «مقدس، مقدس، مقدس است خداوند قادر متعال؛ تمام زمين از جلال او پر است!» 4 صداي سرود آنها چنان باقدرت بود كه پايه‌هاي خانه خدا را مي‌لرزاند. سپس تمام خانه از دود پر شد.
5 آنگاه گفتم: «واي بر من كه هلاك شدم! زيرا من كه مردي ناپاك لب هستم و در ميان قومي ناپاك لب زندگي مي‌كنم، خداوند، پادشاه قادر متعال را ديدم!»
6 سپس يكي از فرشتگان بطرف قربانگاه پرواز كرد و با انبري كه در دست داشت زغالي افروخته برداشت 7 و آن را روي دهانم گذاشت و گفت: «حال ديگر گناهكار نيستي. اين زغال افروخته لبهايت را لمس كرده و تمام گناهانت بخشيده شده است.»
8 آنگاه شنيدم كه خداوند مي‌فرمود: «چه كسي را بفرستم تا پيغام ما را به اين قوم برساند؟»
گفتم: «خداوندا، من حاضرم بروم. مرا بفرست.»
9 فرمود: «برو و به قوم من اين پيغام را بده: هر چه بيشتر بشنويد كمتر خواهيد فهميد و هر قدر بيشتر ببينيد كمتر درك خواهيد كرد.» 10 سپس افزود: «دل اين قوم را سخت ساز، گوشهايشان را سنگين كن وچشمانشان را ببند، مبادا ببينند و بشنوند و بفهمند و بسوي من بازگشت كرده، شفا يابند.»
11 گفتم: «خداوندا، تا به كي اين وضع ادامه خواهد داشت؟»
پاسخ داد: «تا وقتي كه شهرهايشان خراب شود و كسي در آنها باقي نماند و تمام سرزمينشان ويران گردد، 12 و من همه آنها را به سرزمينهاي دور دست بفرستم و سرزمين آنها متروك شود. 13 در آن زمان هرچند يك دهم از قوم من در سرزمين خود باقي مي‌مانند، اما آنان نيز از بين خواهند رفت. با اين حال قوم اسرائيل مانند بلوط و چنار خواهند بود كه چون قطع شود كنده‌اش در زمين باقي مي‌ماند و دوباره رشد مي‌كند.»
راهنما
باب 6 . دعوت از اشعيا
در خصوص اينكه آيا اين رؤيا پيش از رؤياهاي 5 باب اول كتاب رخ داده است يا نه، اختلاف نظر وجود دارد. تاريخ‌هاي مذكور در اين كتاب از ترتيب زماني متوالي برخوردار مي‌باشند: 6 : 1 ، 1:7 ، 14 : 28 ، 20 : 1 ، 36 : 1. اين امر دلالت بر آن دارد كه كتاب اشعياء عموماً از قاعدة ترتيبِ زماني پيروي مي‌كند، اما نه الزاماً در تمام موارد. احتمالاً اشعياء بعدها رؤياهايي را كه در دوره‌هاي مختلف نبوت طولاني‌اش نگاشته بود، با هدايت خداوند مجدداً بر اساس ترتيب موضوعي مرتب كرده است، بطوري كه بعضي از باب‌ها ممكن است قبل از باب‌هايي كه از نظر زماني تقدم دارند، قرار گيرند.
همچنين اختلاف نظراتي مبني بر اينكه آيا اين باب حاكي از دعوت اولية اشعياء بوده است يا دعوت به مأموريت خاص و مقطعيِ او، وجود دارند. آنچه در 1:1 آمده است نشان مي‌دهد كه بخشي از خدمت و رسالتِ او در ايام عزياي پادشاه بوده است، در حالي كه رؤياي مذكور در باب 6 مربوط است به زمان فوت عزياي پادشاه. اين مطلب ممكن است دال بر آن باشد كه او قبلاً موعظات و پيغام‌هايي را داده بود و دعوتي كه در باب 6 از آن ياد شده، دعوتي بود كه خداوند طي آن اقتدار خود را نسبت به آنچه او قبلاً اعلام كرده بود، بدو مي‌بخشد.
ظاهراً مأموريت ويژه‌اي كه او بدان خوانده شد، عبارت بود از آشكار ساختن نهايتِ سخت‌دليِ قوم، به گونه‌اي كه به هلاكتِ آنها منجر مي‌شد (آيات 9 و 10). اما با اين حال، نقشة خدا اين نبود كه قوم خود را به كلّي از بين ببرد، بلكه بيشتر آنها را به توبه ترغيب نمايد، تا به اين طريق آنها را از هلاكت نجات دهد. سراسر خدمت اشعياء، با تمام رؤياهاي عجيب آن، با يكي از شگفت‌انگيزترين معجزه‌هاي دوران، به اوج خود مي‌رسد. اين را مي‌توان بدين صورت بيان نمود، انگار كه خدا بر سر راه قومي كه ديوانه‌وار به طرف گرداب نابودي پيش مي‌رفت، پرچم قرمزي را به نشانة خطر برمي‌افراشت تا آنها را به خود آوَرَد.
«تا به كي»؟ (آية 11) حاكي از آن است كه اين ويراني‌ها تا به كي ادامه خواهند داشت؟ پاسخ در اين است، تا وقتي كه شهرها ويران گشته و خانه‌ها بدون آدمي بماند (آيات 11 - 12). كلمة «عُشر» مذكور در آية 13 بيانگر آن است كه عده‌اي باقي خواهند ماند كه در صورت بازگشت، آنها نيز هلاك خواهند شد. اين مطلب در سال 735 ق.م. اعلام گرديد كه طي اين سال، حكومت شمالي توسط آشوريان شكست خورد. طي 14 سال، تمام بقية حكومت شمالي نيز سقوط كرده بود (721 ق.م.) و يهودا (يعني همان عشر كه تقريباً يك سبط از دوازده سبط بود)، به تنهايي باقي ماند كه صد سال بعد، آن نيز سقوط كرد.
