|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب ارمیا)
روز بلا
و كلام خداوند بر من نازل شده، گفت:2 «براي خود زني مگير و تو را در اين مكان پسران و دختران نباشد. 3 زيرا خداوند درباره پسران و دختراني كه در اين مكان مولود شوند و درباره مادراني كه ايشان را بزايند و پدراني كه ايشان را در اين زمين توليد نمايند چنين مي‌گويد: 4 به بيماريهاي مهلك خواهند مرد. براي ايشان ماتم نخواهند گرفت و دفن نخواهند شد بلكه بر روي زمين سرگين خواهند بود. و به شمشير و قحط تباه خواهند شد و لاشهاي ايشان غذاي مرغان هوا و وحوش زمين خواهد بود. 5 زيرا خداوند چنين مي‌گويد: به خانه نوحه‌گري‌داخل مشو و براي ماتم گرفتن نرو و براي ايشان تعزيت منما زيرا خداوند مي‌گويد كه سلامتي خود يعني احسان و مراحم خويش را از اين قوم خواهم برداشت. 6 هم بزرگ و هم كوچك در اين زمين خواهند مرد و دفن نخواهند شد. و براي ايشان ماتم نخواهند گرفت و خويشتن را مجروح نخواهند ساخت و موي خود را نخواهند تراشيد. 7 و براي ماتم‌گري نان را پاره نخواهند كرد تا ايشان را براي مردگان تعزيت نمايند و كاسه تعزيت را با ايشان براي پدر يا مادر ايشان هم نخواهند نوشيد. 8 و تو به خانه بزم داخل مشو و با ايشان براي اكل و شرب منشين. 9 زيرا كه يهوه صبايوت خداي اسرائيل چنين مي‌گويد: اينك من در ايّام شما و در نظر شما آواز خوشي و آواز شادماني و آواز داماد و آواز عروس را از اين مكان خواهم برداشت. 10 و هنگامي كه همه اين سخنان را به اين قوم بيان كني و ايشان از تو بپرسند كه خداوند از چه سبب تماميِ اين بلاي عظيم را به ضدّ ما گفته است و عصيان و گناهي كه به يهوه خداي خود ورزيده‌ايم چيست؟ 11 آنگاه تو به ايشان بگو: خداوند مي‌گويد: از اين جهت كه پدران شما مرا ترك كردند و خدايان غير را پيروي نموده، آنها راعبادت و سجده نمودند و مرا ترك كرده، شريعت مرا نگاه نداشتند. 12 و شما از پدران خويش زياده شرارت ورزيديد چونكه هر يك از شما سركشي دل شرير خود را پيروي نموديد و به من گوش نگرفتيد. 13 بنابراين من شما را از اين زمين به زميني كه شما و پدران شما ندانسته‌ايد خواهم انداخت و در آنجا شبانه‌روز خدايان غير را عبادت خواهيد نمود زيرا كه من برشما ترحّم نخواهم نمود.»
14 بنابراين خداوند مي‌گويد: «اينك ايّامي مي‌آيد كه بار ديگر گفته نخواهد شد قسم به حيات يهوه كه بني‌اسرائيل را از زمين مصر بيرون آورد. 15 بلكه قسم به حيات يهوه كه بني‌اسرائيل را از زمين شمال و همه زمينهايي كه ايشان را به آنها رانده بود برآورد. زيرا من ايشان را به زميني كه به پدران ايشان داده‌ام باز خواهم آورد. 16 خداوند مي‌گويد: اينك ماهيگيران بسيار را خواهم فرستاد تا ايشان را صيد نمايند و بعد از آن صيّادان بسيار را خواهم فرستاد تا ايشان را از هر كوه و هر تلّ و از سوراخهاي صخره‌ها شكار كنند. 17 زيرا چشمانم بر همه راههاي ايشان است و آنها از نظر من پنهان نيست و عصيان ايشان از چشمان من مخفي ني. 18 و من اول عصيان و گناهان ايشان را مكافات مضاعف خواهم رسانيد چونكه زمين مرا به لاشهاي رجاسات خود ملوّث نموده و ميراث مرا به مكروهات خويش مملوّ ساخته‌اند.»
19 اي خداوند كه قوّت من و قلعه من و در روز تنگي پناهگاه من هستي! امّت‌ها از كرانهاي زمين نزد تو آمده، خواهند گفت: پدران ما جز دروغ و اباطيل و چيزهايي را كه فايده نداشت وارث هيچ نشدند. 20 آيا مي‌شود كه انسان براي خود خدايان بسازد و حال آنكه آنها خدا نيستند؟
21 «بنابراين هان اين مرتبه ايشان را عارف خواهم گردانيد بلي دست خود و جبروت خويش را معروف ايشان خواهم ساخت و خواهند دانست كه اسم من يهوه است.»
ترجمه تفسيری
روزگار مصيبت
بار ديگر خداوند با من سخن گفت و فرمود:
2 «تو نبايد در چنين مكاني ازدواج كني و صاحب فرزند شوي، 3 چون كودكاني كه در اينجا بدنيا بيايند همراه پدران و مادرانشان 4 در اثر بيماريهاي كشنده خواهند مرد؛ كسي براي آنها ماتم نخواهد گرفت؛ جنازه‌هايشان دفن نخواهد شد بلكه همچون فضله بر روي زمين باقي خواهد ماند. آنها در اثر جنگ و قحطي كشته خواهند شد و لاشه‌هايشان را لاشخورها و جانوران خواهند خورد. 5 من بركت خود را از ايشان گرفته‌ام و از احسان و رحمت خود محرومشان كرده‌ام؛ پس تـو براي آنها نه ماتم بگير و نه گريه كن!
6 در اين سرزمين چه ثروتمند و چه فقير، همه خواهند مرد، ولي جنازه‌هايشان دفن نخواهد شد؛ نه كسي براي آنها ماتم خواهد گرفت، نه خود را براي ايشان مجروح خواهد كرد و نه موهاي سرش را خواهد تراشيد، 7 و نه كسي براي تسلي‌شان با آنها بر سر سفره خواهد نشست؛ حتي در مرگ والدينشان نيز هيچكس با ايشان همدردي نخواهد كرد!
8 «پس تو از هم اكنون ديگر در مهمانيها و جشنهاي آنها شركت نكن، و حتي با ايشان غذا هم نخور! 9 چون من، خداوند قادر متعال، خداي بني‌اسرائيل در طول زندگي‌تان و در برابر چشمانتان، به تمام خنده‌ها و خوشي‌ها، به همه نغمه‌هاي شاد، و همه جشنهاي عروسي پايان خواهم داد.
10 «وقتي تمام اين چيزها را به مردم بازگو كني، خواهند پرسيد: «چرا خداوند چنين مجازات سختي براي ما در نظر گرفته است؟ مگر تقصيرمان چيست؟ به خداوند، خداي‌مان چه گناهي كرده‌ايم؟» 11 آنگاه به ايشان بگو كه خداوند چنين پاسخ مي‌دهد: «علت اينست كه پدران شما مرا ترك كرده، از بتها پيروي نمودند و قوانين مرا اطاعت نكردند. 12 ولي شما از پدرانتان هم بدكارتر هستيد. شما در پي هوسهاي گناه‌آلود خود مي‌رويد و نمي‌خواهيد مرا پيروي كنيد؛ 13 از اين رو شما را از اين سرزمين بيرون انداخته، به سرزميني خواهم راند كه هرگز نه خود شما آنجا بوده‌ايد و نه اجدادتان؛ در آنجا مي‌توانيد شبانه روز به بت‌پرستي بپردازيد و من هم ديگر بر شما رحم نخواهم نمود.»
وعده بازگشت از تبعيد
14و15 با اينحال خداوند مي‌فرمايد: «زماني مي‌آيد كه مردم هرگاه بخواهند درمورد كارهاي شگفت‌انگيز من گفتگو كنند، ديگر اعمال عجيب مرا به هنگام بيرون آوردن بني‌اسرائيل از مصـر، ذكر نخواهند نمود، بلكه در اين باره سخن خواهند گفت كه من چگونه بني‌اسرائيل را از سرزمين شمال و همه‌سرزمينهايي كه ايشان را به آنها رانده بودم، باز آورده‌ام. بلي، من ايشان را به سرزميني كه به پدرانشان داده‌ام باز خواهم گرداند!»
مجازات قريب‌الوقوع
16 خداوند مي‌فرمايد: «اكنون بدنبال ماهيگيران بسيار مي‌فرستم تا بيايند و شما را از اعماق دريا كه در آنجا از ترس خشم من خود را پنهان كرده‌ايد، صيد كنند! همچنين بدنبال شكارچيان بسيار خواهم فرستاد تا شما را شكار كنند، همان‌گونه كه گوزن را در كوه‌ها و تپه‌ها، و بزكوهي را در ميان صخره‌ها شكار مي‌كنند. 17 من با دقت مراقب رفتار شما هستم و هيچ عمل شما از نظر من مخفي نيست؛ هرگز نمي‌توانيد گناهانتان را از من پنهان كنيد؛ 18 من بسبب همه آنها شما را دو برابر مجازات مي‌كنم، چون با بتهاي نفرت‌انگيز خود، زمين مرا آلوده كرده‌ايد و آن را با اعمال بدتان پر ساخته‌ايد.»
دعاي ارميا
19 اي خداوند، اي قوت من، اي پشتيبان من، كه به هنگام سختي پناهگاهم هستي، قومها از سراسر جهان نزد تو آمده، خواهند گفت: «پدران ما چقدر نادان بودند كه خدايان پوچ و دروغين را پيروي مي‌كردند! 20 آيا انسان مي‌تواند براي خود خدا بسازد؟ بتي كه بدست انسان ساخته شود خدا نيست!»
21 خداوند مي‌گويد: «قدرت و توانايي خود را به آنها نشان خواهم داد و سرانجام به ايشان خواهم فهماند كه تنها من خداوند هستم.»
راهنما
باب‌هاي 16 . نهي شدن ارمياء از ازدواج
در پاره‌اي از موارد، زندگي خانوادگي انبياء به عنوان نقطة قوت و عامل تقويت پيغام و رسالت آنها مورد استفاده قرار مي‌گرفت. اشعيا و هوشع ازدواج كرده بودند و اسامي فرزندان آنها نمايانگر پيغام و نبوت‌هاي مهم آنها بود. اما خداوند به ارمياء فرمان داد تا مجرد باقي بماند، كه سمبول و نشانه‌اي بود از تأكيد بر نبوت‌هاي او مبني بر كشتارها و جنگ‌هايي كه در آينده به وقوع مي‌پيوست: «از ازدواج و تشكيل خانواده چه فايده جز آنكه آنها را در معرض كشتاري كه در انتظار ساكنان يهودا بود، قرار مي‌داد؟» در آيات 14 و 15 مجدداً به وعدة احياي قوم اشاره شده است.
