|
ترجمه شریف گویا
|
ترجمه شریف مکاشفه
سرود مقدسین
1. آنگاه نگاه کردم و بره را بر فراز کوه صیهون ایستاده دیدم. همراه او یکصد و چهل و چهار هزار نفر بودند که نام او و نام پدرش بر پیشانی آنها نوشته بود.
2. از آسمان صدایی شنیدم که مانند صدای آبشار و غرش شدید رعد و صدای سرود چنگ نوازانی بود که چنگ های خود را می نواختند.
3. آنها در برابر تخت و در حضور چهار حیوان و پیران سرودی تازه می سرائیدند. آن سرود را هیچ کس نمی توانست بیاموزد مگر آن یکصد و چهل و چهار هزار نفر که از تمام دنیا خریده و آزاد شده بودند.
4. اینان مردمانی هستند که خود را با زنان نیالوده اند و از روابط زناشوئی امتناع کرده اند و هر جا که بره می رود به دنبال او می روند. آنها برای خدا و بره به عنوان اولین نمونه از میان انسانها خریداری و آزاد گشته اند.
5. هیچ دروغی در لبهای ایشان یافت نشد و بی نقص و بی عیب هستند.
سه فرشته
6. آنگاه در وسط آسمان فرشتهً دیگری را به حال پرواز دیدم که یک مژدهً جاودانی به زمینیان و به همهً ملل و قبایل و زبانها و امتها می رسانید.
7. او با صدائی بلند فریاد می زد : « از خدا بترسید و او را حمد گوئید زیرا که ساعت داوری او آمده است. او را که آسمان و زمین و دریا و چشمه ها را آفرید پرستش نمائید ».
8. آنگاه فرشتهً دیگر یعنی فرشتهً دوم ظاهر گشت و فریاد بر آورد : « بابل بزرگ ــ آن زنی که تمام ملتها را مجبور کرده است از شراب شهوت و زناکاری او بنوشند ــ منهدم شد ».
9. فرشتهً سوم آمد و با صدای بلندی فریاد زده گفت : « هر آن کس که حیوان وحشی و پیکرهً او را پرستش نماید و نشانهً او را بر پیشانی و یا دست خود بگیرد ،
10. شراب غضب خدا را خواهد نوشید یعنی شرابی که رقیق نگشته د رجام خشم او ریخته می شود! آنها در برابر فرشتگان مقدس و در برابر بره در شعله های آتش و گوگرد عذاب خواهند دید.
11. دود آتشی که آنها را عذاب می دهد تا با ابد بلند خواهد بود و برای آنانی که حیوان وحشی و پیکره اش را پرستش می کنند ، و یا نشان او را دریافت می دارند نه در روز آرامشی است و نه در شب.
12. بردباری مقدسینی که فرمانهای خدا را حفظ می کنند و به عیسی وفادار هستند به این حقیقت بستگی دارد.»
13. صدایی از آسمان شنیدم که می گفت : « این را بنویس : خوشا به حال کسانی که از این پس در خداوند می میرند ! و روح خدا می گوید ، آری ، آنان از زحمات خویش راحت خواهند شد زیرا اعمال نیکشان با آنها خواهد بود ».
دروی محصول زمین
14. آنگاه همچنانکه من می نگریستم ابر سفیدی ظاهر شد و بر آن ابر کسی مانند پسر انسان نشسته بود تاجی زرین بر سر ، و داس تیزی دردست داشت
15. و فرشتهً دیگری از معبد بیرون آمد و با صدای بلند خطاب به آن کس که روی ابرنشسته بود گفت : « داس خود را بردار و درو کن زیرا موسم درو رسیده و محصول زمین کاملا آماده است.»
16. پس آن کس که روی ابر نشسته بود داس خویش را بکار برد و محصول زمین درو شد.
17. بعد فرشتهً دیگری از معبد آسمان بیرون آمد. او نیز داس تیزی در دست داشت
18. و از مذبح نیز فرشتهً دیگری که حافظ آتش مذبح بود آمد ، و به صاحب داس تیز فریاد زده گفت : « داس تیز خود را بکار ببر و انگورهای تاکستان این جهان را بچین زیرا خوشه های آن رسیده است ».
19. پس آن فرشته داس خود را بکار برد و انگورهای تاکستان این جهان را چید و آنها را در چرخشت بزرگ غضب خدا ریخت.
20. انگورها را در آن چرخشت که در خارج شهر بود زیر پاها کوبیدند ، سیلابی از خون جاری شد که به اندازهً چهل فرسنگ و به بلندی افسار اسبان بود.
بره بر كوه صهيون
و ديدم كه اينك برّه، بر كوه صهيون ايستاده است و با وي صد و چهل و چهار هزار نفر كه اسم او و اسم پدر او را بر پيشاني خود مرقوم مي‌دارند. 2 و آوازي از آسمان شنيدم، مثل آواز آبهاي بسيار و مانند آواز رعدِ عظيم؛ و آن آوازي كه شنيدم، مانند آواز بربط‌نوازان بود كه بربطهاي خود را بنوازند. 3 و در حضور تخت و چهار حيوان و پيران، سرودي جديد مي‌سرايند و هيچ‌كس نتوانست آن سرود را بياموزد، جز آن صد و چهل و چهار هزار كه از جهان خريده شده بودند. 4 اينانند آناني كه با زنان آلوده نشدند، زيرا كه باكره هستند؛ و آنانند كه برّه را هر كجا مي‌رود متابعت مي‌كنند و از ميان مردم خريده شده‌اند تا نوبر براي خدا و برّه باشند. 5 و در دهانِ ايشان دروغي يافت نشد، زيرا كه بي‌عيب هستند.
سه فرشته
6 و فرشته‌اي ديگر را ديدم كه در وسط آسمان پرواز مي‌كند و انجيل جاوداني را دارد تا ساكنان زمين را از هر امّت و قبيله و زبان و قوم بشارت دهد، 7 و به آواز بلند مي‌گويد: «از خدا بترسيد و او را تمجيد نماييد، زيرا كه زمان داوريِ او رسيده است. پس او را كه آسمان و زمين و دريا و چشمه‌هاي آب را آفريد، پرستش كنيد.»
8 و فرشته‌اي ديگر از عقب او آمده، گفت: «منهدم شد بابل عظيم كه از خَمر غضبِ زناي خود، جميع امّت‌ها را نوشانيد.»
9 و فرشته سوم از عقب اين دو آمده، به آواز بلند مي‌گويد: «اگر كسي وحش و صورت او را پرستش كند و نشان او را بر پيشاني يا دست خود پذيرد، 10 او نيز از خمرِ غضبِ خدا كه در پياله خشم وي بيغشّ آميخته شده است، خواهد نوشيد، و در نزد فرشتگانِ مقدّس و در حضور برّه، به آتش و كبريت، معذّب خواهد شد، 11 و دود عذابِ ايشان تا ابدالا´باد بالا مي‌رود. پس آناني كه وحش و صورت او را پرستش مي‌كنند و هر كه نشان اسم او را پذيرد، شبانه‌روز آرامي ندارند.» 12 در اينجاست صبرِ مقدّسين كه احكام خدا و ايمان عيسي را حفظ مي‌نمايند.
13 و آوازي را از آسمان شنيدم كه مي‌گويد: «بنويس كه از كنون خوشحالند مردگاني كه در خداوند مي‌ميرند.»
و روح مي‌گويد: «بلي، تا از زحمات خود آرامي يابند و اعمال ايشان از عقب ايشان مي‌رسد.»
درو كردن زمين
14 و ديدم كه اينك ابري سفيد پديد آمد و بر ابر، كسي مثل پسر انسان نشسته كه تاجي از طلا دارد و در دستش داسي تيز است. 15 و فرشته‌اي ديگر از قدس بيرون آمده، به آواز بلند آن ابرنشين را ندا مي‌كند كه «داس خود را پيش بياور و درو كن، زيرا هنگام حصاد رسيده و حاصل زمين خشك شده است.» 16 و ابرنشين داس خود را بر زمين آورد و زمين درويده شد.
17 و فرشته‌اي ديگر از قدسي كه در آسمان است، بيرون آمد و او نيز داسي تيز داشت. 18 و فرشته‌اي ديگر كه بر آتش مسلّط است، از مذبح بيرون شده، به آواز بلند ندا در داده، صاحب داسِ تيز را گفت: «داس تيز خود را پيش آور و خوشه‌هاي مَوِ زمين را بچين، زيرا انگورهايش رسيده است.» 19 پس آن فرشته داسِ خود را بر زمين آورد و مَوْهاي زمين را چيده، آن را در چَرْخُشتِ عظيمِ غضبِ خدا ريخت. 20 و چَرخُشت را بيرون شهر به پا بيفشردند و خون از چرخشت تا به دهن اسبان به مسافت هزار و ششصد تير پرتاب جاري شد.
بره و آزادشدگان
آنگاه برّه را ديدم كه در اورشليم بر كوه صهيون ايستاده است. همراه او صدو چهل و چهار هزار نفر بودند كه بر پيشاني‌شان نام او و نام پدر او نوشته شده بود. 2 آنگاه، صدايي از آسمان شنيدم كه مانند ريزش آبشار و غرش رعد بود، اما درعين حال به نغمه چنگ‌نوازان نيز شباهت داشت.
3 اين گروه، در برابر تخت خدا و در مقابل آن چهار موجود زنده و بيست و چهار رهبر روحاني سرودي تازه مي‌خواندند. اين سرود را كسي نمي‌توانست بخواند، مگر آن صد و چهل و چهار هزار نفر كه از تمام دنيا بازخريد و آزاد شده بودند. 4 آنان خود را با گناهان اين دنيا آلوده نكرده‌اند، بلكه مثل باكره پاك هستند و هر جا برّه مي‌رود، او را دنبال مي‌كنند. اين اشخاص از بين مردم خريداري شده‌اند تا به عنـوان هـديه مقـدس به خـدا و بـره تقديـم شوند. 5 ايشان پاك و بي‌عيب هستند و حتي يك دروغ از دهانشان خارج نشده است.
فرشته حامل پيام انجيل
6 در اين هنگام، فرشته ديگري را ديدم كه در وسط آسمان پرواز مي‌كرد و پيغام شاد انجيل جاوداني را براي اهالي زمين مي‌برد تا به گوش هر قوم و قبيله، از هر زبان و نژاد برساند. 7 فرشته با صداي بلند مي‌گفت: «خدا را احترام و تمجيد كنيد، زيرا وقت آن رسيده است كه مردم را داوري كند. او را بپرستيد كه آسمان‌و زمين و دريا و چشمه‌ها را آفريده است.»
فرشته ويراني
8 سپس فرشته ديگري را ديدم كه به دنبال او آمد و گفت: «بابِل، آن شهر بزرگ ويران شد، زيرا تمام قومهاي دنيا را فاسد مي‌كرد و آنها را وا مي‌داشت تا از شراب فساد و هرزگي او مست شوند.»
فرشته داوري
9 سپس فرشته سوم آمد و فرياد زد: «كساني كه آن جانور و مجسمه‌اش را بپرستند و علامت مخصوص او را بر پيشاني يا دست خود بگذارند، 10 جام غضب و مكافات خدا را كه در آن هيچ تخفيف و استثنائي نيست، خواهند نوشيد و در حضور فرشتگان مقدس و «برّه»، در شعله‌هاي آتش عذاب خواهند كشيد. 11 دود آتشي كه ايشان را عذاب مي‌دهد تا ابد بالا مي‌رود، بطوري كه شب و روز آسايش نخواهند داشت، زيرا آن جانور و مجسمه‌اش را پرستيدند و علامت نام او را بر بدن خود گذاشتند. 12 پس بگذاريد خلق خدا نااميد نشوند و هرگونه آزار و اذيت را تحمل كرده، دستورهاي خدا را اطاعت نمايند و ايمان خود را به عيسي نگاه دارند.»
پاداش شهدا
13 آنگاه، صدايي از آسمان شنيدم كه به من مي‌گفت: «اين را بنويس: خوشابه حال كساني كه در راه مسيح شهيد شده‌اند. زيرا روح خدا مي‌گويد: حالا ديگر از تمام دردها آسوده مي‌شوند، و به خاطر كارهاي خوبي كه كرده‌اند پاداش مي‌گيرند.»
زمين آماده داوري است
14 سپس همينطور كه نگاه مي‌كردم، ابري سفيد ديدم كه يك نفر شبيه انسان بر آن نشسته است. بر سر او، تاجي زرّين و در دستش داس تيزي به چشم مي‌خورد. 15 فرشته ديگري از درگاه خداوند آمد و به كسي كه بر ابر نشسته بود، با صداي بلند گفت: «داس را به كار بينداز و درو كن، چون وقت درو است ومحصول زمين رسيده است.» 16 پس او كه بر ابر نشسته بود، داس خود را به كار انداخت و محصول زمين درو شد.
راهنما
14 . شادي نجات يافتگان؛ درو
اين باب تضاد زيادي با بابهاي 12 و 13 دارد. قوم خدا بايد انتظار دشمني سختي را در جهان داشته باشند. اما در ملكوت خدا، ماجرا بر خلاف اين است (آيات 9 - 11 را با 13 : 15 - 17 مقايسه كنيد). دنيا خود را بر خلاف خدا برمي‌افرازد؛ و خدا خود را بر ضد شرير. خدا انجيل جاوداني را به انسانها تقديم مي‌كند (6)؛ حتي عظيم‌ترين قدرتهاي جهاني موقتي هستند (8). در نهايت، عدالت مطلق حكمفرما خواهد شد. آنچه نيكوست، به صورت زيبايي درو مي‌شود و آنچه از شرير است، كاملاً نابود خواهد شد (13 - 20).
آيات 3 - 4 : به شرح مربوط به 4:7 مراجعه كنيد. در هيچ كجاي كتاب‌مقدس گفته نشده كه آميزش جنسي بخودي خود آلوده كننده است، يا اينكه تجرد، روحاني‌تر از ازدواج است. در اين صورت آية 4 به كساني اشاره مي‌كند كه به خدا وفادار هستند. انبياء مكرراً از اين زبان مجازي استفاده مي‌كنند: اسرائيل بت‌پرست، «فاحشه» و «زناكار» است. «نوبر»ها بخشي از دِروِ جهاني هستند كه به خدا تعلق دارند.
بابل (8): به شرح مربوط به باب 17 مراجعه كنيد.
كسي مثل پسر انسان (14): از آنجا كه اين موجود تحت فرمان است (15)، بايد يك فرشته باشد و نه خود مسيح.
