|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی (کتاب خروج)
حكم در مورد غلامان عبري
«و اين است احكامي كه پيش ايشان‌مي‌گذاري: 2 اگر غلام عبري بخري، شش سال خدمت كند، و در هفتمين، بي‌قيمت، آزاد بيرون رود. 3 اگر تنها آمده، تنها بيرون رود و اگر صاحب زن بوده، زنش همراه او بيرون رود. 4 اگر آقايش زني بدو دهد و پسران يا دختران برايش بزايد، آنگاه زن و اولادش از آن آقايش باشند، و آن مرد تنها بيرون رود. 5 ليكن هرگاه آن غلام بگويد كه هرآينه آقايم و زن و فرزندان خود را دوست مي‌دارم و نمي‌خواهم كه آزاد بيرون روم، 6 آنگاه آقايش او را به حضور خدا بياورد، و او را نزديك در يا قايمة در برساند، و آقايش گوش او را با درفشي سوراخ كند، و او وي را هميشه بندگي نمايد.
7 «اما اگر شخصي، دختر خود را به كنيزي بفروشد، مثل غلامان بيرون نرود. 8 هر گاه به نظر آقايش كه او را براي خود نامزد كرده است ناپسند آيد، بگذارد كه او را فديه دهند، اما هيچ حق ندارد كه او را به قوم بيگانه بفروشد، زيرا كه بدوخيانت كرده است. 9 و هرگاه او را به پسر خود نامزد كند، موافق رسم دختران با او عمل نمايد. 10 اگر زني ديگر براي خود گيرد، آنگاه خوراك و لباس و مباشرت او را كم نكند. 11 و اگر اين سه چيز را براي او نكند، آنگاه بي‌قيمت و رايگان بيرون رود.
حكم در مورد برخوردهاي شخصي
12 «هر كه انساني را بزند و او بميرد، هر آينه كشته شود. 13 اما اگر قصد او نداشت، بلكه خدا وي را بدستش رسانيد، آنگاه مكاني براي تو معين كنم تا بدانجا فرار كند. 14 ليكن اگر شخصي عمداً بر همساية خود آيد، تا او را به مكر بكُشد، آنگاه او را از مذبح من كشيده، به قتل برسان.
15 «و هر كه پدر يا مادر خود را زند، هرآينه كشته شود.
16 «و هر كه آدمي را بدزدد و او را بفروشد يا در دستش يافت شود، هرآينه كشته شود.
17 «و هر كه پدر يا مادر خود را لعنت كند، هرآينه كشته شود.
18 «و اگر دو مرد نزاع كنند، و يكي ديگري را به سنگ يا به مشت زند، و او نميرد ليكن بستري شود، 19 اگر برخيزد و با عصا بيرون رود، آنگاه زنندة او بي‌گناه شمرده شود، اما عوض بيكاري‌اش را ادا نمايد، و خرج معالجة او را بدهد.
20 «و اگر كسي غلام يا كنيز خود را به عصا بزند، و او زير دست او بميرد، هرآينه انتقام او گرفته شود. 21 ليكن اگر يك دو روز زنده بماند، ازاو انتقام كشيده نشود، زيرا كه زرخريد اوست.
22 «و اگر مردم جنگ كنند، و زني حامله را بزنند، و اولاد او سقط گردد، و ضرري ديگر نشود، البته غرامتي بدهد موافق آنچه شوهر زن بدو گذارد، و به حضور داوران ادا نمايد. 23 و اگر اذيتي ديگر حاصل شود، آنگاه جان به عوض جان بده، 24 و چشم به عوض چشم، و دندان به عوض دندان، و دست به عوض دست، و پا به عوض پا، 25 و داغ به عوض داغ، و زخم به عوض زخم، و لطمه به عوض لطمه.
26 «و اگر كسي چشم غلام يا چشم كنيز خود را بزند كه ضايع شود، او را به عوض چشمش آزاد كند. 27 و اگر دندان غلام يا دندان كنيز خود را بيندازد، او را به عوض دندانش آزاد كند.
28 «و هرگاه گاوي به شاخ خود مردي يا زني را بزند كه او بميرد، گاو را البته سنگسار كنند، و گوشتش را نخورند و صاحب گاو بي‌گناه باشد. 29 و ليكن اگر گاو قبل از آن شاخ‌زن مي‌بود، و صاحبش آگاه بود، و آن را نگاه نداشت، و او مردي يا زني را كشت، گاو را سنگسار كنند، و صاحبش را نيز به قتل رسانند. 30 و اگر ديه بر او گذاشته شود، آنگاه براي فدية جان خود هرآنچه بر او مقرر شود، ادا نمايد. 31 خواه پسر خواه دختر را شاخ زده باشد، به حسب اين حكم با او عمل كنند. 32 اگر گاو، غلامي يا كنيزي را بزند، سي مثقال نقره به صاحب او داده شود، و گاو سنگسار شود.
33 «و اگر كسي چاهي گشايد يا كسي چاهي حفر كند و آن را نپوشاند، و گاوي يا الاغي در آن افتد، 34 صاحب چاه عوض او را بدهد، و قيمتش‌را به صاحبش ادا نمايد، و ميته از آن او باشد.
35 «و اگر گاو شخصي، گاو همساية او را بزند، و آن بميرد پس گاو زنده را بفروشند، و قيمت آن را تقسيم كنند، و ميته را نيز تقسيم نمايند. 36 اما اگر معلوم بوده باشد كه آن گاو قبل از آن شاخ‌زن مي‌بود، و صاحبش آن را نگاه نداشت، البته گاو به عوض گاو بدهد و ميته از آن او باشد.
ترجمه تفسیری
«ساير احكامي كه بايد اطاعت كنيد، اينها هستند:
2 «اگر غلامي عبراني بخري فقط بايد شش سال تو را خدمت كند. سال هفتم بايد آزاد شود بدون اينكه براي كسب آزادي خود قيمتي بپـردازد. 3 اگر قبل از اينكه غلام تو شود همسري نداشته باشد و در حين غلامي همسري اختيار كند در سال هفتم فقط خودش آزاد شود. اما اگر قبل از اينكه غلام تو شود همسري داشته باشد، آنگاه هر دو آنها در يك زمان آزاد شوند. 4 ولي اگر اربابش براي او زن گرفته باشد و او از وي صاحب پسران و دختراني شده باشد، آنگاه فقط خودش آزاد شود و زن و فرزندانش پيش او بمانند.
5 «اگر آن غلام بگويـد: من ارباب و زن و فرزندانـم را دوست دارم و آنهـا را بـر آزادي خـود ترجيح مي‌دهـم، 6 آنوقت اربابش او را پيش قضات قوم ببرد و در حضـور همـه گـوش او را با درفشـي سوراخ كند تا از آن پس هميشه غلام او باشد.
7 «اگر مردي دختر خود را به كنيزي بفروشد، آن كنيز مانند غلام در پايان سال ششم آزاد نشود. 8 اگر اربابش كه آن كنيز را خريده و نامزد خود كرده است، از او راضي نباشد، بايد اجازه دهد تا وي بازخريد شود؛ ولي حق ندارد او را به يك غيراسرائيلي بفروشد، چون اين كار در حق او خيانت شمرده مي‌شود. 9 اگر ارباب بخواهد كنيز را براي پسرش نامزد كند، بايد مطابق رسوم دختران آزاد با او رفتار كند، نه به رسم يك كنيز. 10 اگر خودش با او ازدواج كند و بعد زن ديگري نيز بگيرد، نبايد از خوراك و پوشاك و حق همسري او چيزي كم كند. 11 اگر ارباب در رعايت اين سه نكته كوتاهي كند، آنوقت آن كنيز آزاد است و مي‌تواند بدون پرداخت قيمتي، او راترك كند.
قوانين مربوط به مجازات مجرمين
12 «اگر كسي انساني را طوري بزند كه منجر به مرگ وي گردد، او نيز بايد كشته شود. 13 اما اگر او قصد كشتن نداشته و مرگ، تصادفي بوده باشد ، آنوقت مكاني برايش تعيين مي‌كنم تا به آنجا پناهنده شده، بست بنشيند 14 ولي اگر شخصي، به عمد و با قصد قبلي به كسي حمله كند و او را بكشد، حتي اگر به قربانگاه من نيز پناه برده باشد، بايد از بست بيرون كشيده، كشته شود.
15 «هـر كه پـدر يا مادرش را بزنـد، بايد كشتـه شود.
16 «هر كس انساني را بدزدد، خواه او را به غلامي فروخته و خواه نفروخته باشد، بايد كشته شود.
17 «هر كس پدر يا مادر خود را لعنت كند، بايد كشته شود.
18 «اگر دو نفر با هم گلاويز بشوند و يكي از آنها ديگري را با سنگ يا با مشت چنان بزند كه مجروح و بستري شود اما نميرد، 19 و بعد از اينكه حالش خوب شد بتواند با كمك عصا راه برود، آنوقت ضارب بخشيده شود، بشرطي كه تمام مخارج معالجه و تاوان روزهاي بيكاري مجروح را تا وقتي كه كاملاً خوب نشده بپردازد.
20 «اگر كسي غلام يا كنيز خود را طوري با چوب بزند كه منجر به مرگ او گردد، بايـد مجـازات شـود. 21 اما اگر آن غلام يا كنيز چند روزي پس از كتك خوردن زنده بماند، اربابش مجازات نشود، زيرا آن غلام يا كنيز به او تعلق دارد.
22 «اگر عده‌اي با هم درگير شوند و در جريان اين دعوا، زن حامله‌اي را طوري بزنند كه به سقط جنين او منجر شود، ولي به خود او آسيبي نرسد، ضارب هر مبلغي را كه شوهر آن زن بخواهد و قاضي آن را تأييد كند، بايد جريمه بدهد. 23 ولي اگر به خود او صدمه‌اي وارد شود، بايد همان صدمه به ضارب نيز وارد گردد: جان بعوض جان، 24 چشم بعوض چشم، دندان بعوض‌دندان، دست بعوض دست، پا بعوض پا، 25 داغ بعوض داغ، زخم بعوض زخم، و ضرب بعوض ضرب.
26 «اگر كسي با وارد كردن ضربه‌اي به چشم غلام يا كنيـزش او را كـور كند، بايـد او را بعـوض چشمـش آزاد كند. 27 اگر كسي دندان غلام يا كنيز خود را بشكند، بايد او را بعوض دندانش آزاد كند.
28 «اگـر گاوي به مـرد يا زنـي شاخ بزنـد و او را بكشـد، آن گاو بايد سنگسار شـود و گوشتـش هـم خورده نشود، آنوقت صاحب آن گاو بي‌گنـاه شمـرده مي‌شود. 29 ولي اگر آن گاو قبـلاً سابقـه شـاخ زني داشته و صاحبش هم از اين موضـوع با خبر بـوده، امـا گاو را نبستـه باشد، در اينصـورت بايـد هـم گاو سنگسار گردد و هم صاحبش كشته شود. 30 ولي اگر بستگان مقتول راضي شوند كه خون‌بها را قبول كنند، صاحب گاو مي‌تواند با پرداخت خونبهاي تعيين شده، جان خود را نجات دهد.
31 «اگر گاوي به دختر يا پسري شاخ بزند و او را بكشد، همين حكم اجرا شود. 32 اما اگر گاو به غلام يا كنيزي شاخ بزند و او را بكشد، بايد سي مثقال نقره به ارباب آن غلام يا كنيز داده شود و گاو هم سنگسار گردد.
33 «اگر كسي چاهي بكند و روي آن را نپوشاند و گاو يا الاغي در آن بيفتد، 34 صاحب چاه بايد قيمت آن حيوان را تماماً به صاحبش بپردازد و حيوان مرده از آن او باشد.
35 «اگر گاوي، گاو ديگري را بزند و بكشد، صاحبان آن دو گاو بايد گاو زنده را بفروشند و قيمت آن را ميان خود تقسيم كنند، و هر يك از آنها هم مي‌تواند نيمي از گاو كشته شده را براي خود بردارد. 36 ولـي اگر گاوي كه زنده مانده، سابقه شاخ زني داشته و صاحبش آن را نبسته باشد، بايد گاو زنده‌اي بعوض گاو كشته بدهد و گاو كشته شده را براي خود بردارد.
راهنما
باب‌هاي 21 ، 22 ، 23 ، 24 . «كتاب عهد»
پس از ده فرمان، اين نخستين بخش شريعت است كه به قوم يهود داده شد. اين شريعت در كتابي نوشته شد، و پس از آن، «شريعت براي اطاعت» با خون مُهر شد (24 : 4 ، 7 ، 8).
قوانين در مورد موضوع‌هايي از اين قبيل بودند: بردگي، مجازات مرگ براي قتل، آدم دزدي، يا نفرين كردن پدر و مادر، قصاص «چشم به عوض چشم»، دزدي، آسيب رساندن به محصول، جبران، فريب دادن، جادوگري، همخوابگي با حيوانات، بت‌پرستي، مهرباني نسبت به بيوه زنان و يتيمان، قرض دادن، وثيقه، نفرين نكردن حاكم، نوبر محصول و نخست زاده، شهادت دروغ، مردم، عدالت، توجه به حيوانات، رشوه، غريبان، روز سبت، سال هفتم، عيد فصح (فطير)، عيد حصاد، عيد جمع، نجوشاندن كرّه در شير مادرش، عهد نبستن با كنعانيان، و پاداش اطاعت.
