|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی (کتاب خروج)
دزدي و خيانت در امانت
«اگر كسي گاوي يا گوسفندي بدزدد،و آن را بكشد يا بفروشد، به عوض گاو پنج گاو، و به عوض گوسفند چهار گوسفند بدهد.2 «اگر دزدي در رخنه كردن گرفته شود، و او را بزنند بطوري كه بميرد، بازخواستِ خون براي او نباشد. 3 اما اگر آفتاب بر او طلوع كرد، بازخواست خون براي او هست. البته مكافات بايد داد، و اگر چيزي ندارد، به عوض دزدي كه كرد، فروخته شود. 4 اگر چيزي دزديده شده، از گاو يا الاغ يا گوسفند زنده در دست او يافت شود، دو مقابل آن را رد كند.
5 «اگر كسي مرتعي يا تاكستاني را بچراند، يعني مواشي خود را براند تا مرتع ديگري را بچراند، از نيكوترين مرتع و از بهترين تاكستان خود عوض بدهد.
6 «اگر آتشي بيرون رود، و خارها را فراگيرد و بافه‌هاي غله يا خوشه‌هاي نادرويده يا مزرعه‌اي سوخته گردد، هر كه آتش را افروخته است، البته عوض بدهد.
7 «اگر كسي پول يا اسباب نزد همساية خود امانت گذارد، و از خانة آن شخص دزديده شود،هر گاه دزد پيدا شود، دو چندان رد نمايد. 8 و اگر دزد گرفته نشود، آنگاه صاحب خانه را به حضور حكام بياورند، تا حكم شود كه آيا دست خود را بر اموال همساية خويش دراز كرده‌است يا نه. 9 در هر خيانتي از گاو و الاغ و گوسفند و رخت و هر چيزِ گم شده، كه كسي بر آن ادعا كند، امر هر دو به حضور خدا برده شود، و بر گناه هر كدام كه خدا حكم كند، دو چندان به همساية خود رد نمايد.
10 «اگر كسي الاغي يا گاوي يا گوسفندي يا جانوري ديگر به همساية خود امانت دهد، و آن بميرد يا پايش شكسته شود يا دزديده شود، و شاهدي نباشد، 11 قسم خداوند در ميان هر دو نهاده شود، كه دست خود را به مال همساية خويش دراز نكرده است. پس مالكش قبول بكند و او عوض ندهد. 12 ليكن اگر از او دزديده شد، به صاحبش عوض بايد داد. 13 و اگر دريده شد، آن را براي شهادت بياورد، و براي دريده شده، عوض ندهد. 14 و اگر كسي حيواني از همساية خود عاريت گرفت، و پاي آن شكست يا مرد، و صاحبش همراهش نبود، البته عوض بايد داد. 15 اما اگر صاحبش همراهش بود، عوض نبايد داد، و اگر كرايه شد، براي كرايه آمده بود.
حكم در مورد وظايف اجتماعي
16 «اگر كسي دختري را كه نامزد نبود فريب داده، با او هم بستر شد، البته مي‌بايد او را زن منكوحة خويش سازد. 17 و هرگاه پدرش راضي‌باشد كه او را بدو دهد، موافق مهر دوشيزگان نقدي بدو بايد داد.
18 «زن جادوگر را زنده مگذار.
19 «هر كه با حيواني مقاربت كند، هرآينه كشته شود.
20 «هر كه براي خدايي غير از يهوه و بس قرباني گذراند، البته هلاك گردد.
21 «غريب را اذيت مرسانيد و بر او ظلم مكنيد، زيرا كه در زمين مصر غريب بوديد.
22 «بر بيوه زن يا يتيم ظلم مكنيد. 23 و هر گاه بر او ظلم كردي، و او نزد من فرياد برآورد، البته فرياد او را مستجاب خواهم فرمود 24 و خشم من مشتعل شود، و شما را به شمشير خواهم كشت، و زنان شما بيوه شوند و پسران شما يتيم.
25 «اگر نقدي به فقيري از قوم من كه همساية تو باشد قرض دادي، مثل رباخوار با او رفتار مكن و هيچ سود بر او مگذار.
26 «اگر رخت همساية خود را به گرو گرفتي، آن را قبل از غروب آفتاب بدو رد كن، 27 زيرا كه آن فقط پوشش او و لباس براي بدن اوست؛ پس در چه چيز بخوابد؟ و اگر نزد من فرياد برآوَرَد، هرآينه اجابت خواهم فرمود، زيرا كه من كريم هستم.
28 «به خدا ناسزا مگو و رئيس قوم خود را لعنت مكن.
29 «درآوردن نوبر غله و عصير رز خود تأخير منما. و نخست‌زادة پسران خود را به من بده. 30 با گاوان و گوسفندان خود چنين بكن. هفت روز نزدمادر خود بماند و در روز هشتمين آن را به من بده.
31 «و براي من مردان مقدس باشيد، و گوشتي را كه در صحرا دريده شود مخوريد؛ آن را نزد سگان بيندازيد.
ترجمه تفسیری
«اگر كسي گاو يا گوسفندي را بدزدد و بفروشد يا سرببرد بايد بعوض گاوي كه دزديده پنج گاو و بعوض گوسفند، چهار گوسفند پس بدهد. 2و3و4 اگر از عهده پرداخت كامل غرامت برنيايد، در قبال اين غرامت به غلامي فروخته شود. اگر دزد در حين دزديدن گاو، گوسفند و يا الاغ دستگير شود بايد دو برابر ارزش حيوان دزديده شده جريمه بدهد. اگر دزد به هنگام شب در حين عمل دزدي كشته شود، كسي كه او را كشته است مجرم شناخته نمي‌شود، اما اگر اين قتل در روز واقع شود كسي كه او را كشته مجرم است.
5 «اگر كسي چارپايان خود را عمداً به داخل تاكستان شخص ديگري رها كند، و يا آنها را در مزرعه شخص ديگري بچراند، بايد از بهترين محصول خود، برابر خسارت وارده به صاحب تاكستان يا مزرعه غرامت بپردازد.
6 «اگر كسي در مزرعه‌اش آتشي روشن كند و آتش به مزرعه شخص ديگري سرايت نمايد و بافه‌ها يا محصول درو نشده و يا تمام مزرعه او را بسوزاند، آنكه آتش را افروخته است بايد غرامت تمام خسارات وارده را بپردازد.
7 «اگر كسي پول يا شي‌اي را پيش شخصي به امانت گذاشت و آن امانت دزديده شد، اگر دزد دستگير شود بايد دو برابر آنچه را كه دزديده است عوض دهد. 8 ولي اگر دزد گرفتار نشود، آنوقت شخص امانتدار را نزد قضات ببرند تا معلوم شود آيا خود او در امانت خيانت كرده است يا نه.
9 «هر گاه گاو، گوسفند، الاغ، لباس و يا هر چيز ديگري گم شود و صاحبش ادعا كند كه گمشده او پيش فلان شخص است، ولي آن شخص انكار كند، بايد هر دو به حضور قضات بيايند و كسي كه مقصر شناختـه شد دو برابر مالي كه دزديده شده، تاوان دهد.
10 «اگر كسي گاو يا الاغ يا گوسفند يا هر حيوان ديگري را به دست همسايه به امانت بسپارد و آن حيوان بميرد، يا آسيب ببيند، و يا غارت شود وشاهدي در بين نباشد، 11 آن همسايه بايد سوگند بخورد كه آن را ندزديده است و صاحب مال بايد سوگند او را بپذيرد و از گرفتن تاوان مال، خودداري كند. 12 ولي اگر حيوان يا مال امانتي از نزد امانتدار دزديده شود، امانتدار بايد به صاحب مال غرامت دهد. 13 اگر احياناً جانوري وحشي آن را دريده باشد، شخص امانتدار بايد لاشه دريده شده را براي اثبات اين امر نشان دهد، كه در اينصورت غرامت گرفته نمي‌شود.
14 «اگر كسي حيواني را از همسايه خود قرض بگيرد و آن حيوان آسيب ببيند يا كشته شود، و صاحبش هم در آن زمان در آنجا حاضر نبوده باشد، قرض گيرنده بايد عوض آن حيوان را بدهد. 15 اما اگر صاحبش در آنجا حاضر بوده باشد، احتياجي به پرداخت تاوان نيست. اگر حيوان كرايه شده باشد همان كرايه، غرامت را نيز شامل مي‌شود.
قوانين اخلاقي و ديني
16 «اگر مردي، دختر باكره‌اي را كه هنوز نامزد نشده اغفال كند، بايد مهريه دختر را پرداخته، او را به عقد خود در آورد. 17 ولي اگر پدر دختر با اين ازدواج راضي نباشد، آن مرد بايد فقط مهريه تعيين شده را به او بپردازد.
18 «زني كه جادوگري كند، بايد كشته شود.
19 «هر انساني كه با حيواني نزديكي نمايد، بايد كشته شود.
20 «اگر كسي براي خدايي ديگر، غير از خداوند قرباني كند، بايد كشته شود.
21 «به شخص غريب ظلم نكنيد. به ياد آوريد كه شما نيز در سرزمين مصر غريب بوديد.
22 «از بيوه زن و يتيم بهره‌كشي نكنيد. 23 اگر بر آنها ظلمي روا داريد و ايشان پيش من فرياد برآورند، من به داد آنها مي‌رسم، 24 و بر شما خشمگين شده، شما را به دست دشمنان هلاك خواهم نمود تا زنان شما بيوه شوند و فرزندانتان يتيم گردند.
25 «اگر به يكي از افراد قوم خود كه محتاج باشد، پول قرض دادي، مثل يك رباخوار رفتار نكن و از او سود نگير. 26 اگر لباس او را گرو گرفتي، قبل از غروب آفتاب آن را به او پس بده، 27 چون ممكن است آن لباس تنها پوشش او براي خوابيدن باشد. اگر آن لباس را به او پس ندهي و او پيش من ناله كند من به داد او خواهم رسيد، زيرا خدايي كريم هستم.
28 «به خدا كفر نگو و به رهبران قوم خود لعنت نفرست.
29 «نوبر غلات و عصير انگور خود را به موقع بحضور من بياور.
«براي پسر ارشد خود، عوض بده.
30 «نخست زاده‌هاي نر گاوان و گوسفندان خود را به من بده. بگذار اين نخست‌زاده‌ها يك هفته پيش مادرشان بمانند و در روز هشتم آنها را به من بده.
31 «شما قوم مقدس من هستيد، پس گوشت حيواني را كه بوسيله جانور وحشي دريده شده، نخوريد؛ آن را پيش سگان بيندازيد.
راهنما
باب‌هاي 21 ، 22 ، 23 ، 24 . «كتاب عهد»
پس از ده فرمان، اين نخستين بخش شريعت است كه به قوم يهود داده شد. اين شريعت در كتابي نوشته شد، و پس از آن، «شريعت براي اطاعت» با خون مُهر شد (24 : 4 ، 7 ، 8).
قوانين در مورد موضوع‌هايي از اين قبيل بودند: بردگي، مجازات مرگ براي قتل، آدم دزدي، يا نفرين كردن پدر و مادر، قصاص «چشم به عوض چشم»، دزدي، آسيب رساندن به محصول، جبران، فريب دادن، جادوگري، همخوابگي با حيوانات، بت‌پرستي، مهرباني نسبت به بيوه زنان و يتيمان، قرض دادن، وثيقه، نفرين نكردن حاكم، نوبر محصول و نخست زاده، شهادت دروغ، مردم، عدالت، توجه به حيوانات، رشوه، غريبان، روز سبت، سال هفتم، عيد فصح (فطير)، عيد حصاد، عيد جمع، نجوشاندن كرّه در شير مادرش، عهد نبستن با كنعانيان، و پاداش اطاعت.
