|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب اعداد)
نذر و قسم
و موسي سروران اسباط بني‌اسرائيل را خطاب كرده، گفت: «اين است كاري كه خداوند امر فرموده است: 2 چون شخصي براي خداوند نذر كند يا قَسَم خورد تا جان خود را به تكليفي الزام نمايد، پس كلام خود را باطل نسازد، بلكه برحسب هر آنچه از دهانش برآمد، عمل نمايد.
3 «و اما چون زن براي خداوند نذر كرده، خود را در خانة پدرش در جواني‌اش به تكليفي الزام نمايد، 4 و پدرش نذر او و تكليفي كه خود را بر آن الزام نموده، شنيده باشد، و پدرش دربارة او ساكت باشد، آنگاه تمامي نذرهايش استوار، و هر تكليفي كه خود را به آن الزام نموده باشد، قايم‌خواهد بود. 5 اما اگر پدرش در روزي كه شنيد او را منع كرد، آنگاه هيچ كدام از نذرهايش و از تكاليفش كه خود را به آن الزام نموده باشد، استوار نخواهد بود و از اين جهت كه پدرش او را منع نموده است، خداوند او را خواهد آمرزيد.
6 «و اگر به شوهري داده شود، و نذرهاي او يا سخني كه از لبهايش جسته، و جان خود را به آن الزام نموده، بر او باشد، 7 و شوهرش شنيد و در روز شنيدنش به وي هيچ نگفت، آنگاه نذرهايش استوار خواهد ماند. و تكليفهايي كه خويشتن را به آنها الزام نموده است، قايم خواهند ماند. 8 ليكن اگر شوهرش در روزي كه آن را شنيد، او را منع نمايد، و نذري را كه بر او است يا سخني را كه از لبهايش جسته، و خويشتن را به آن الزام نموده باشد، باطل سازد، پس خداوند او را خواهد آمرزيد. 9 اما نذر زن بيوه يا مطلقه، در هر چه خود را به آن الزام نموده باشد، بر وي استوار خواهد ماند. 10 و اما اگر زني در خانة شوهرش نذر كند، يا خويشتن را با قسم به تكليفي الزام نمايد، 11 و شوهرش بشنود و او را هيچ نگويد و منع ننمايد، پس تمامي نذرهايش استوار، و هر تكليفي كه خويشتن را به آن الزام نموده باشد، قايم خواهد بود. 12 و اما اگر شوهرش در روزي كه بشنود، آنها را باطل سازد، پس هر چه از لبهايش درآمده باشد دربارة نذرهايش يا تكاليف خود، استوار نخواهد ماند. و چونكه شوهرش آن را باطل نموده است، خداوند او را خواهد آمرزيد. 13 هر نذري و هر قسم الزامي را براي ذليل ساختن جان خود، شوهرش آن را استوار نمايد، و شوهرش آن را باطل سازد. 14 اما اگر شوهرش روز به روز به او هيچ نگويد، پس همة نذرهايش و همة تكاليفش را كه بر وي باشداستوار نموده باشد، چونكه در روزي كه شنيد به وي هيچ نگفت، پس آنها را استوار نموده است. 15 و اگر بعد از شنيدن، آنها را باطل نمود، پس او گناه وي را متحمل خواهد بود.»
16 اين است فرايضي كه خداوند به موسي امر فرمود، در ميان مرد و زنش و در ميان پدر و دخترش، در زمان جواني او در خانه پدر وي.
ترجمه تفسیری
موسي رهبران قبايل را جمع كرد و اين دستورات را از جانب خداوند به ايشان داد: هرگاه كسي براي خداوند نذر كند يا تعهدي نمايد، حق ندارد قول خود را بشكند بلكه بايد آنچه را كه قول داده است بجا آورد.
3 هرگاه دختري كه هنوز در خانه پدرش زندگي مي‌كند، براي خداوند نذر كند ياتعهدي نمايد، 4و5 بايد هر چه را قول داده است ادا نمايد مگر اينكه وقتي پدرش آن را بشنود او را منع كند. در اين صورت، نذر دختر خودبه‌خود باطل مي‌شود و خداوند او را مي‌بخشد، چون پدرش به او اجازه نداده است به آن عمل كند. ولي اگر پدرش در روزي كه از نذر يا تعهد دخترش آگاه مي‌شود، سكوت كند، دختر ملزم به‌اداي قول خويش مي‌باشد.
6 اگر زني قبل از ازدواج نذري كرده و يا با قول نسنجيده‌اي خود را متعهد كرده باشد، 7 و شوهرش از قول او با خبر شود و در همان روزي كه شنيد چيزي نگويد، نذر او به قوت خود باقي خواهد ماند. 8 ولي اگر شوهرش نذر يا تعهد او را قبول نكند، مخالفت شوهر نذر او را باطل مي‌سازد و خداوند آن زن را مي‌بخشد.
9 اگر زن بيوه‌اي يا زني كه طلاق داده شده باشد، نذر يا تعهدي كند، بايد آن را ادا نمايد.
10 اگر زني ازدواج كرده باشد و در خانه شوهرش نذر يا تعهدي كند، 11 و شوهرش از اين امر با اطلاع شود و چيزي نگويد، نذر يا تعهد او به قوت خود باقي خواهد بود. 12 ولي اگر شوهرش در آن روزي كه با خبر مي‌شود به او اجازه ندهد نذر يا تعهدش را به جا آورد، نذر يا تعهد آن زن باطل مي‌شود و خداوند او را خواهد بخشيد، چون شوهرش به او اجازه نداده است به آن عمل كند. 13 پس شوهر او حق دارد نذر يا تعهد او را تأييد يا باطل نمايد. 14 ولي اگر در روزي كه شنيد چيزي نگويد، معلوم مي‌شود با آن موافقت كرده است. 15 اگر بيش از يك روز صبر نموده، بعد نذر او را باطل سازد، شوهر مسئول گناه زنش است.
16 اينها دستوراتي است كه خداوند به موسي داد، در مورد اداي نذر يا تعهد دختري كه در خانه پدر زندگي مي‌كند يا زني كه شوهر دارد.
راهنما
باب‌هاي 27 - 36 . قوانين و وقايع مختلف
دختران بدون برادر (27)، عيدها و قرباني‌ها (28 و 29)، نذرها (30)، قتل عام مدياني‌ها (31)، سكونت دو سبط و نيم در شرق اردن (32)، تاريخچة مختصر 40 سال (33)، دستورهايي براي تقسيم زمين (34 ؛ به يوشع مراجعه كنيد)، شهرهاي لاويان (35 ؛ به يوشع 21 مراجعه كنيد)، دختران بدون برادر (36 ، و نيز 27).
تقويم يهودي
يك سال مقدس و يك سال ملّي وجود داشت. سال مقدس در بهار، و سال ملّي در پاييز آغاز مي‌شد. هفتمين ماه مقدس، اولين ماه ملّي بود. سال به 12 ماه قمري تقسيم شده بود و در هر 19 سال 7 بار ماه سيزدهم نيز داشت.
روز «طبيعي» از طلوع تا غروب خورشيد بود. شب طبيعي از غروب تا طلوع خورشيد بود. روز «رسمي» از غروب تا غروب روز ديگر بود.
شمارش ساعتها از 6 صبح و 6 عصر آغاز مي‌شد. پاس اول در شب از 6 تا 9، پاس دوم از 9 تا 12، پاس سوم از 12 تا 3، و پاس چهارم از 3 تا 6 بود.
ماه نام حدوداً معادل با عيدها
اول اَبيب يا نيسان (فروردين) آوريل فصح
دوم زيو يا ايار (ارديبهشت) مه
سوم سيوان (خرداد) ژوئن پنطيكاست
چهارم تموز (تير) ژوئيه
پنجم آب (مرداد) اوت
ششم الول (شهريور) سپتامبر
هفتم اِتانيم يا تيشري (مهر) اكتبر خيمه‌ها
هشتم بول يا حشوان (آبان) نوامبر
نهم كيسلو (آذر) دسامبر وقف
دهم طبت (دي) ژانويه
يازدهم شواط (بهمن) فوريه
دوازدهم ادار (اسفند) مارس پوريم
عيد وقف بعدها و در دورة مكابيان بنياد نهاده شد، و عيد پوريم در زمان استر.
معجزات
كتاب‌مقدس، كلام خدا است. يك جزء لاينفك آن «معجزه» است تا نشان دهد كه كلام خدا است. بجز بوسيلة معجزات چگونه مي‌توانستيم بدانيم كه كتاب‌مقدس مكاشفة خدا است؟ اگر معجزه‌اي نبود، نشانه‌اي از الوهيت ديده نمي‌شد.
در عين حال كه معجزات يكي از ويژگيهاي شاخص كتاب‌مقدس هستند، ولي در همة قسمت‌هاي آن به وفور ديده نمي‌شوند. معجزات كتاب‌مقدس را، صرفنظر از نبوت‌ها و انجام آنها، بخصوص در چهار دورة مهم مي‌توان يافت:
تشكيل قوم: موسي و يوشع 1400 ق.م.
بحران ستيز با بت پرستي: ايليا و اليشع 850 ق.م.
اسارت، كه بت پرستي در آن حاكم بود: دانيال 600 ق.م.
ظهور مسيحيت: عيسي و رسولان
معجزات موسي
بجز عيسي، هيچ انسان ديگري واسط اينهمه تجلّي‌هاي شگفت‌انگيز قدرت الهي نبوده است:
بلاياي مصر، خشك شدن آبهاي درياي سرخ، شيرين كردن آب در مارّه، فرستادن بلدرچين‌ها در بيابان سينا و تبعيره، فرستادن روزانة منّ به مدت 40 سال، بيرون آوردن آب از صخره در رفيديم و مريبا، صحنه‌ها و تحولات عظيم كوه سينا، صداي خدا از كوه، ده فرمان نوشته شده بر سنگ بوسيلة انگشت خدا، درخشش چهرة موسي، صحبت رو در روي موسي با خدا، ابتلاي مريم به برص و شفا يافتن از آن، فرو رفتن قورح و فتنه انگيزان در زمين، بلاهاي تنبيه‌آميز در تبعيره و قادش و فغور، شكوفه‌آوردنِ عصاي هارون، شفا يافتن مردم بوسيلة مار برنجين، حرف‌زدن خرِ بلعام، نبوت‌هاي عجيب بلعام، هدايت قوم اسرائيل به مدت چهل سال بوسيلة يك ابر مافوقِ طبيعي، كهنه و پاره نشدن لباسها و ورم نكردن پايهاي مردم.
اگر به واسطة كمك معجزه‌آساي مستقيم خدا نبود، موسي نمي‌توانست اسرائيل را از مصر رهايي بخشد، و 40 سال در بيابان حفظ كند. اين امتياز عالي، همچون مورد پولس، با رنج و عذابي باورنكردني همراه بود.
