|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب حزقیال)
سرو آزاد لبنان
و در روز اوّل ماه سوّم از سال يازدهم،كلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 2 «اي پسر انسان به فرعون پادشاه مصر و به جمعيّت او بگو: كيست كه در بزرگي‌ات به او شباهت داري؟ 3 اينك آشور سرو آزاد لبنان با شاخه‌هاي جميل و برگهاي سايه‌گستر و قّد بلند مي‌بود و سر او به ابرها مي‌بود. 4 آبها او را نمّو داد. و لجّه او را بلند ساخت كه نهرهاي آنها بهر طرف بوستان آن جاري مي‌شد و جويهاي خويش را بطرف همه درختان صحرا روان مي‌ساخت. 5 از اين جهت قدّ او از جميع درختان صحرا بلندتر شده، شاخه‌هايش زياده گرديد و اغصان خود را نمّو داده، آنها از كثرت آبها بلند شد. 6 و همه مرغان هوا در شاخه‌هايش آشيانه ساختند. و تمامي حيوانات صحرا زير اغصانش بچه آوردند. و جميع امّت‌هاي عظيم در سايه‌اش سكني گرفتند. 7 پس در بزرگي خود و در درازي شاخه‌هاي خويش خوشنما شد چونكه ريشه‌اش نزد آبهاي بسيار بود. 8 سروهاي آزاد باغ خدا آن را نتوانست پنهان كرد. و صنوبرها به شاخه‌هايش مشابهت نداشت. و چنارها مثل اغصانش نبود بلكه هيچ درخت در باغ خدا به زيبايي او مشابه نبود. 9 من او را به كثرت شاخه‌هايش به حدّي زيبايي دادم كه همه درختان عدن كه در باغ خدا بود بر او حسد بردند.»
10 بنابراين خداوند يهوه چنين مي‌فرمايد: «چونكه قدّ تو بلند شده است، و او سر خود را در ميان ابرها برافراشته و دلش از بلنديش مغرور گرديده است، 11 از اين جهت من او را به دست قوّي‌ترين (پادشاه) امّت‌ها تسليم خواهم نمود و او آنچه را كه مي‌بايد به وي خواهد كرد. و من او را به سبب شرارتش بيرون خواهم انداخت. 12 و غريبان يعني ستمكيشان امّت‌ها او را منقطع ساخته، ترك خواهند نمود. و شاخه‌هايش بر كوهها و در جميع دره‌ها خواهد افتاد و اغصان او نزد همه واديهاي زمين شكسته خواهد شد. و جميع قوم‌هاي زمين از زير سايه او فرود آمده، او را ترك خواهند نمود. 13 و همه مرغان هوا بر تنه افتاده او آشيانه گرفته، تمامي حيوانات صحرا بر شاخه‌هايش ساكن خواهند شد. 14 تا آنكه هيچكدام از درختاني كه نزد آبها مي‌باشند قدّ خود را بلند نكنند و سرهاي خود را در ميان ابرها برنيفرازند. و زورآوران آنها از همگاني كه سيراب مي‌باشند، در بلندي خود نايستند. زيرا كه جميع آنها در اسفلهاي زمين در ميان پسران انساني كه به هاويه فرود مي‌روند به مرگ تسليم شده‌اند.»
15 و خداوند يهوه چنين مي‌گويد: «در روزي‌كه او به عالم اموات فرود مي‌رود، من ماتمي برپا مي‌نمايم و لجّه را براي وي پوشانيده، نهرهايش را باز خواهم داشت. و آبهاي عظيم باز داشته خواهد شد و لبنان را براي وي سوگوار خواهم كرد. و جميع درختان صحرا برايش ماتم خواهند گرفت. 16 و چون او را با آناني كه به هاويه فرود مي‌روند به عالم اموات فرود آورم، آنگاه امّت‌ها را از صداي انهدامش متزلزل خواهم ساخت. و جميع درختان عدن يعني برگزيده و نيكوترين لبنان از همگاني كه سيراب مي‌شوند، در اسفلهاي زمين تسلّي خواهند يافت. 17 و ايشان نيز با مقتولان شمشير و انصارش كه در ميان امّت‌ها زير سايه او ساكن مي‌بودند، همراه وي به عالم اموات فرود خواهند رفت. 18 به كدام يك از درختان عدن در جلال و عظمت چنين شباهت داشتي؟ امّا با درختان عدن به اسفلهاي زمين تو را فرود خواهند آورد و در ميان نامختونان با مقتولان شمشير خواهي خوابيد. خداوند يهوه مي‌گويد كه فرعون و تمامي جماعتش اين است.»
ترجمه تفسیری
تشبيه مصر به درخت سرو
در سال يازدهم تبعيدمان در روز اول ماه سوم، پيغام ديگري از جانب خداوند به من رسيد:
2و3 «اي انسان خاكي، به پادشاه مصر و تمام قوم او بگو: «تو نيز مانند آشور هستي. آشور قومي بزرگ و توانا بود؛ او همچون درخت سرو لبنان، پر شاخ و بـرگ و سايـه‌گستر بـود و سـرش بـه ابـرها مـي‌رسيد. 4 آبهاي زيرزمين و نهرها او را سيراب مي‌كردند و باعث رشد آن مي‌شدند، همچنين اين آبها تمام درختان اطرافش را نيز آبياري مي‌نمودند. 5 بسبب فراواني آب، او از همه درختان بلندتر و پر شاخ و برگ‌تر شد. 6 در ميان شاخه‌هايش پرندگان آشيانه مي‌ساختند و در زير شاخه‌هايش، گله‌ها و رمه‌ها بچه مي‌زاييدند. تمام قوم‌هاي بزرگ جهان زير سايه اوبودند. 7 او بزرگ و زيبا بود و ريشه‌هايش در آب فرو رفته بودند. 8 اين درخت از هر درخت ديگري در باغ خدا بلندتر و زيباتر بود. شاخه‌هاي هيچ درخت صنوبري مثل شاخه‌هاي آن نبود و جوانه‌هاي هيچ درختي به جوانه‌هاي آن نمي‌رسيد. 9 بسبب عظمتي كه من به او بخشيده بودم، تمام درختان باغ عدن به او حسادت مي‌كردند.»
10 خداوند مي‌فرمايد: «اكنون مصر، اين درخت بلند، مغرور و متكبر شده است و خود را از ديگران بهتر و برتر مي‌داند و سر به فلك كشيده است، 11 پس، او را بدست يك قوم نيرومند تسليم مي‌كنم تا او را بسزاي شرارتش برساند. من خودم او را سرنگون مي‌كنم. 12 لشكر بيگانه‌اي كه مايه وحشت و دلهره قوم‌هاست مي‌آيد و او را قطع مي‌كند و به زمين مي‌اندازد. شاخه‌هاي شكسته آن در اطراف كوهها، دره‌ها و رودخانه‌ها پخش و پراكنده مي‌شود. تمام كساني كه در زير سايه‌اش بودند آن را به همان حال افتاده، مي‌گذارند و از آنجا مي‌روند. 13 پرندگان، بر تنه آن لانه مي‌كنند و حيوانات وحشي در ميان شاخه‌هاي بزرگ آن مي‌خوابند. 14 اين درس عبرتي است براي قوم‌هاي قوي و كامياب، تا مغرور نشوند؛ زيرا همه محكوم به مرگ هستند و مثل تمام مردم ديگر به دنياي مردگان مي‌روند.»
15 خداوند مي‌فرمايد: «وقتي مصر سقوط كند درياها را برمي‌انگيزانم تا برايش ماتم گيرند و از حركت باز ايستند. لبنان را سياه‌پوش مي‌كنم و تمام درختان، پژمرده مي‌شوند. 16 وقتي مصر و تمام كساني را كه مانند وي هستند به دنياي مردگان بفرستم، قومها از صداي افتادنش وحشت خواهند كرد. تمام درختان عدن، مرغوبترين و بهترين درختان لبنان كه هميشه سيراب بودند، وقتي ببينند كه مصر هم در دنياي مردگان در كنار آنهاست، خوشحال‌خواهند شد. 17 تمام هم‌پيمانان او نيز كه در زير سايه‌اش بودند هلاك شده، همراه وي به دنياي مردگان خواهند رفت.
18 «اي مصر، تو در ميان درختان عدن (يعني ممالك جهان)، بسيار با شكوه و عظيم هستي، ولي همراه همه ممالك ديگر به قعر دنياي مردگان سرنگون خواهي شد و در ميان ممالكي قرار خواهي گرفت كه آنها را پست شمرده، با شمشير كشتي.»
خداوند مي‌فرمايد: «اين است عاقبت پادشاه مصر و تمام قوم او.»
راهنما
چهارمين رؤيا (باب 31). اين رؤيا در خرداد ماه سال 586 ق.م. يعني يك ماه پيش از سقوط اورشليم رؤيت مي‌شود. به مصر هشدار داده مي‌شود تا به سرنوشتي كه آشوريان بدان دچار شدند، توجه كند. آشورياني كه به مراتب مقتدرتر از مصر بودند و بدست بابليان منقرض شدند.
