او به عنوان فرزند حکمت، آشکار کننده حکمت بر کودکان است، حکمتی که از دانایان پنهان شده است و بر کودکان و ساده دلان آشکار می گردد.
شناخت دو طرفه او با پدر آسمانی در انجیل لوقا باب ۱۰ آیات ۲۲ تا ۲۴ تصویر گشته است.
این آیات یکی از نادرترین و برجسته ترین لحظاتی را گواهی می دهد که در اناجیل هم نظر ذکر شده و به شکلی خاص بیانگر نقش و هویت عیسی به عنوان تنها طریق تضمین شده برای شناخت و ارتباط با خداست.
او به عنوان تجسم حکمت، صاحب حکمتی فراتر از سلیمان بعنوان نماینده حکمت معرفی شده در عهد عتیق است( حکمت سلیمان در لوقا ۱۱:۳۱). در مرگ مسیح بر صلیب و رستاخیزش از مردگان و ظهورات او بر شاگردانش، عیسی مسیح به عنوان عطاکننده روح و حکمت هم به جویندگان معرفت و حکمت وهم به جماعت ایمان در کل در طول تاریخ معرفی می شود. نقطه اوجی که نشانگر حکمت در کتاب مقدس است در مرگ عیسی بر صلیب به کمال می رسد، زمانی که مطابق با انجیل لوقا ۲۳:۴۶ عیسی فرمود:" ای پدر به دستهای تو روح خود را می سپارم.".
در کلام خدا اشتیاق مسیح، سرسپردگی، آسیب پذیری و گشودگی او نسبت به خدا و هستی، او را در جایگاهی قرار میدهد که سنگ محک سنجش هر ادعایی بر داشتن حکمت و بصیرت باشد.
روایت شاگردان راه عموآس در انجیل لوقا داستانی است در رابطه با سلوک روحانی فرد بر بازشدن قبر، باز شدن کلام خدا، باز شدن چشمان که برای هر کس که صادقانه در طلب حکمت و بصیرت در این جهان است مصداق خواهد داشت.
بازتاب و نتایج صلیب و رستاخیز در رابطه با حکمت، طریق جدیدی را از فهم و حکمت برای شاگردان مسیح در همه اعصارگشوده است. داستان اعمال رسولان و حیات کلیسای اولیه و تعالیم رسولان مسیح درسرتاسر عهد جدید و پدران کلیسا تا به امروز به زیبایی منعکس کننده این حقیقت و این طریق جدید حکمت است( اول قرنتیان، کولسیان، مکاشفه و غیره).
ترس خدا ابتدای حکمت است و مسیح تجسم حکمت و معرفت و حکمت طریق زندگی سعادتمند در این دنیا و ادامه بی زوال آن در جهانی است که می آید.
