دوستان پیشین، دشمنان کنونی!

او در دمشق به موعظه مشغول شده و و ندا سر می دهد: که عیسی همان مسیحِ قیام کرده است؛ و انتظار برای نجات دهندۀ دیگر عبث و بیهوده است! در این اثناست که یهودیان مُتعصب که به سخنان او گوش می کنند، بشدت عصبانی شده و موعظه های او را بر نمی تابند و درصدد کشتن او بر می آیند! ( اعمال رسولان 9 : 19 - 25 ).او پس از سه سال اقامت دردمشق، آنگاه، تصمیم می گیرد به اورشلیم برگردد! در این مراجعت،او بخوبی آگاه است، که از دست یهودیان اورشلیم در امان نبوده، و خطر مرگ هر لحظه او را تهدید می کند! اما او از یهودیان انتظاری جز این ندارد، آنچه برای او دلهره آور است، واکنش ایمانداران مسیحی اورشلیم است که به شهادت ایمان و گفته های او بدیدۀ تردید می نگرند! و او را در جماعت خویش نمی پذیرند! ( اعمال رسولان 9 : 26 ) .

زیرا هنوز آنها تصویری قدیمی از شائول در ذهن خود داشته، و او را فریسی متعصب و سنگدلی می پندارند، که بروال گذشته، بهیچ رو به پیروان مسیح، رحم نخواهد کرد! بهمین خاطر ترجیح می دهند او را به جرگۀ خود راه نداده، و سعی می کنند تا آنجا که ممکن است، از او دوری کنند! اما در میان مسیحیان اورشلیم کسی بنام "برنابا" پیدا می شود که بیاری او شتافته، و به یعقوب برادر خداوند، و پطرس، خبر می رساند که شائول کاملاً دگرگون شده، و شهادت او در دمشق بر این دلالت می کند که او تولدی نو یافته است ! اعمال رسولان 9 :27 و غلاطیان 1 : 18، 19 ) .

بر ما معلوم نیست که "برنابا" خبر ایمان این مسیحی جدید را، که ما اینک او را "پولس رسول " می خوانیم از کدام کانال، بجز شائول، دریافت کرده است! اما شفاعت او باعث میشود که اوپانزده روز، نزد پطرس در نوعی قرنطینه بسر برد! بعد ها او ماجرای دیدار و زندگی کوتاه خویش را در کنار پطرس بتفصیل به جماعت غلاطیان می نو یسد! ( غلاطیان 1: 11 ، 12 ) بدون شک در آن مدت، پولس رسول نزد پطرس اقرار به ظهور وقیام مجدد مسیح می کند! ( لوقا 24 :12 و اول قرنتیان 15: 3 - 8 ). در این مورد بهیچ روی تردیدی وجود ندارد که پولس نیز سوالات خود را خصوص ظهور، مرگ، و قیام مسیح مطرح می سازد، و متقابلاً هم یعقوب و هم پطرس نظر او را در مورد عیسای قیام کرده، جویا می شوند، که آیا، طبق گزارش کُتب قدیم او، همان مسبح است، یا بابد هنوز در انتظار آمدن او بود! !

و اما کمی دقیق تر به شرح این رخداد بپردازیم: یهودیان اورشلیم قصد داشتند، تا جنایتی را که علیه" استیفان"، اولین شهید مسیحی مرتکب شده بودند، اینبار نیز تکرار کنند! "استیفان" در مناظره با اعضای کنیسۀ قیروانیان، لیبرتنیان و اسکندریان با حکمت روح و موعظه و استدلال می نمود !!! و چون طرف مقابل، دلیری او را در مباحث تاب نیاوردند، پس بر آن شدند که به او تهمت زده و در نتیجه" بکفرگوئی" مُتهم کنند! در مورد شائول نیز وضع بهمین صورت است! یهودیان یونانی که " هلینستان" خوانده می شدند،چون سخنان و شهادت "شائول" را مبنی بر اینکه عیسی همان مسیح است، تحمل نمی کنند، آنچنان خشمگین می شوند، که در صدد کشتن او بر می آیند !( اعمال رسولان 6 : 9 و 9 : 28 ، 29 ) .

باید خاطر نشان ساخت، که طبیعتا، برای شائول بسیار راحت تر بود که هنگام مراجعت به اورشلیم، ابتدا نزد دوستان پیشین خود رفته و با آنها راجع بکار عظیم خداوند، ودر نتیجه تغییراتی که در او بوجود آمده بود، سخن بگوید! ولی وقتی تهدید ها را می بیند، در کمال یاس و ناامیدی به خانۀ خدا می رود، وبهنگام دعا از خود بیخود شده و می شنود که خداوند به او می گوید: "بشتاب و از اورشلیم بزودی روانه شو، زیرا شهادت تو را در حق من نخواهند پذیرفت" ! و او در جواب می گوید : خداوندا ایشان می دانند، که من در هر کنیسه مومنین تو را حبس کرد ، می زدم و هنگامیکه، خون شهید استیفان را می ریختند، من نیز ایستاده رضا بدان دادم، و جامه های قاتلین را نگاه می داشتم ! ( اعمال رسولان 22 : 17 - 20 ). از محتوای آیات پیداست، "شائول"در بازگشت به اورشلیم، پنداشته بود که دوستان قدیم، شهادت او را مبنی بر ایماون آوردنش به مسیح، و دگرگونی او را بسهولت خواهند پذیرفت! اما برخلاف پندارش، که بسیار خوش بینانه بود ، دوستان و آشنایان نه تنها او را نمی پذیرند، بلکه از سر کینه و عناد با او بر می آیند! اما خداوند به او می گوید "روانه شو زیرا که من تو را بسوی امت های بعید می فرستم" !( اعمال رسولان 22 :21 و22 ).

و حالا چون اعضای کلیسای اورشلیم از حال و روز شائول با خبر شده و از خطری که او را تهدید می کند، مطلع می گردند، بسرعت دست بکار شده و او را از اورشلیم خارج کرده و بمحل تولدش طرسوس که تقریبا درً 500 کیلومتر اورشلیم قرار دارد روانه میکنند !! (اعمال رسولان 9 :30 ). این عمل سریع و تـصمیم گیری مناسب باعث می شود تا که، کلیسای نو پای یهودیه و سامرا بعد از این واقعه، در امنیت و آرامش بسر برده، و در خداترسی زندگی کرده و تسلی یابند! ( اعمال رسولان 9 : 31 ) . یرادران و دوستانِ ارجمند م آیا می توان از ماجرائی که بر شائول رفت ، درسی آموخت! جزئیات واقعه بما می آموزد ، "احتیاط شرط عقل است" خیلی مواقع اعضای کلیسا با بی احتیاطی آنچه را که نباید به افراد مطمئن و امین بروز دهند، با سهل انگاری، و فقط از روی احساس "سفرۀ " دل را برای غریبه و آشنا باز میکنند و در این مسیر هم خود را بخطر می اندارند و هم کلیسا و اعضای آن را در معرض تهدید قرار می دهند ! در اینجا شایسته است، تا به این کلام خدا نظری بیاندازیم ! ( دوم تیموتائوس 3 :13 ) و ( امثال 3 :27 ).

موعظۀ پولس رسول در اورشلیم باعث شد تا ابتدا، اعضای کلیسا، با ملاحظه کاری دست و پای خود را جمع کرده، و سپس با احتیاط از او اجتناب کنند! باید خاطر نشان کرد که: پاره ای اوقات مباحث و مناظره با دوستان سخت گیر و متعصب قدیم، که شهادت ایمان ما را ناباورانه رد میکنند، می تواند لطماتی روحانی برای ما، در پی داشته باشد و به جریحه دار شدن ما و یا طرف مقابل بحث منجر شده، و به پرده دری و فحاشی همراه شود، و حتی، بعضی مواقع به برخورد فیزیکی بیانجامد! برای ما ایمانداران تشخیص مکان، زمان و چگونه بزبان آوردن مطالب فوق العاده اهمیت دارد! مثلی است عامیانه که می گوید "هرسخن جائی و هرنکته مکانی دارد". اما، توجه به کلام خدا از این نظر در خور تعمق است ! ( امثال 22 : 3 ) و( انجیل متی 10 : 16 ) .

برادران و خواهران گرام : ضمن احتیاط و بکارگیری نکات حفاظتی نا گفته پیداست : که همۀ ما موظف شده ایم تا، بشارت ملکوت خدا را امروز نیز چون زمان پولس رسول به گوش جهانیان برسانیم! و بنام پدر، پسر و روح القدس مردم را شاگردان خداوندمان عیسی مسیح سازیم ! در این راستا ،" شائول" به کارستان بزرگی، دست زد، و در برابر دوستان پیشین و دشمنان کنونی خود لب گشود و با دلیری مُژدۀ آمدن ملکوت خداوند را موعظه کرد! (اعمال رسولان 9 : 28 ). 
آمین"