آیا خدمتکار مسیح هستیم؟!

تصدی جایگاه والای مذهب همواره بعنوان یکی از پر طرفدارترین موقعیتهای اجتماعی و فرهنگی برای بشر مطرح بوده‌است و افرادی نیز که در این موقعیت بسر می‌بردند چنان گاهی در هاله تخیلی قداست مسکن می‌گزیدند که گاهی ارتباط خود را با اطرافیان و بندگان پا بر زمین خدا از دست می‌دادند و پس از مدتی واژگانی دیگرگونه و فرهنگی دگرسان را می‌بایست آموخت تا بتوان با این تحفه‌گان از ما بهتر معاشرت نمود و ...

 

این دقیقا آن چیزی بود که روحانیت یهودی روزگار مسیح تا حد زیادی دچار آن بود و از این رو نوک پیکان راستی و شمشیر کلام خدا که از زبان جوانی اهل ناصره بیرون می‌آمد، قبل از هر کس تاریکی پنهان در زیر ردای بلند مذهب و زهد فروشان فریسی را می‌شکافت. عیسی در اناجیل به سرزنش رهبران مذهبی شتافت و با عباراتی بسیار تلخ به توصیف حقیقت آنها پرداخت: گورهای ناپیدا، افعی زادگان، قاتلین پیامبران، نادانان و ... عیسی فرمود : وای بر شما که بارهای توانفرسا بر دوش مردم می‌نهید، اما خود حاضر نیستید حتی انگشتی برای کمک بجنبانید...

عالمان حکمت معنوی و فقیهان طریق راستی که خود دعوت داشتند تا بار از دوش قوم بردارند و چراغ راه معرفت باشند؛ خود غاصبین کلید معرفت گشته، نه خود داخل می‌شدند و نه دیگران را مجال می‌دادند. عیسی ناصری؛ کلیسایش را نور و نمک جهان و خادم خدا بر زمین مقرر نمود و به روشنی خصوصیات این خدمت و ویژگیهای این خادم را در تعالیم و از آن بالاتر در رفتار و مرگ خود بعنوان خادم رنجبر یهوه (اشعیا 53) تجسم بخشید؛ عیسی حوله‌ای بر کمر بست و پاهای شاگردانش را شست و فرمود: "من با این کار سرمشقی به شما دادم تا شما نیز همان گونه رفتارکنید که من با شما کردم"(انجیل یوحنا 13: 15 ) پیامی بس آشکار و صریح که هیچ جایی برای تخفیف دادن به هوای نفس و استثمار مذهبی بر جای نمی‌گذارد.

هرگاه که کلیسای مسیح از چنین جایگاهی در طول تاریخ تخطی کرده است سرنوشتی جز انزوا و توصیفی جز آنچه عیسی در وصف فریسیان و رهبران مذهبی زمان خویش بر زبان راند؛ حاصل نکرده است. این حقیقت نه تنها در سطح کلیسایی و جهانی صادق است بلکه بیش از آن امری فردی و حقیقتی درونی است که تک تک خادمین و واعظین و کشیشان و رهبران کلیسا را به چالش و بازنگری فرا می‌خواند. خادم مسیح نه تنها باید فروتن چون غبار باشد بلکه شایسته است که همچون سرور خویش پایمال غبار گردد زیرا در مرگ است که زنده می‌شویم و با از دست دادن است که به دست می‌آوریم. دردناک است که برخی خادمین کلام مسیح یعنی واعظین کلام شستن پایها بر دیگران سروری می‌کنند و لباس خاکسارانه خدمت تبدیل به ردای تشخص طلبی مذهب می‌شود و چنان بوی تفخر و برتری جویی و آسایش طلبی فضای گفتاری و کرداری برخی را آلوده می‌کند که کمتر شمیم آسمانی و خادمانه عیسی از آنها به مشام می‌رسد.

بهتراست که هریک از ما بعنوان خادمین خدا بر زمین با دیدی تازه به سرزنش رهبران مذهبی توسط عیسی بنگریم و خود را با آنچه خداوند ایشان را به آن متهم می‌کند، سنجیده و به بوته نقد کشیم و این آیه کلام را سرلوحه خدمت و زندگی مسیحی خویش سازیم:" پس، شما نیز چون آنچه به شما فرمان داده شده است، به جای آورید، بگویید: خدمتکارانی نالایقیم و تنها انجام وظیفه کرده‌ایم." ( انجیل لوقا 17: 10 ).

  • مطالعه 1847 مرتبه
مطالب بیشتر از همین گروه « پرسشهای درگوشی!!! زمان تعمید آب »

مطالب مرتبط

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
  • 23
  • 24
  • 25
  • 26
  • 27
  • 28
  • 29
  • 30
  • 31
  • 32
  • 33
  • 34
  • 35
  • 36
  • 37
  • 38
  • 39
  • 40
  • 41
  • 42
  • 43
  • 44
  • 45
  • 46
  • 47
  • 48
  • 49
  • 50
  • 51
  • 52
  • 53
  • 54
  • 55
  • 56
  • 57
  • 58
  • 59
  • 60
  • 61
  • 62
  • 63
  • 64
  • 65
  • 66
  • 67
  • 68
  • 69
  • 70
  • 71
  • 72
  • 73
  • 74
  • 75
  • 76
  • 77
  • 78
  • 79
  • 80
  • 81
  • 82
  • 83
  • 84
  • 85
  • 86
  • 87
  • 88
  • 89
  • 90
  • 91
  • 92
  • 93
  • 94
  • 95
  • 96
  • 97
  • 98
  • 99
  • 100
  • 101
  • 102
  • 103
  • 104
  • 105
  • 106
  • 107
  • 108
  • 109
  • 110
  • 111
  • 112
  • 113
  • 114
  • 115
  • 116
  • 117
  • 118
  • 119
  • 120
  • 121
  • 122
  • 123
  • 124
  • 125
  • 126
  • 127
  • 128
  • 129
  • 130
  • 131