تا اینکه با کسی آشنا شدم و او در مورد عیسی مسیح و هدف او صحبت کرد و من متوجه شدم که تمام خصوصیات این شخص با آن موضوعی که به دنبالش بودم مطابقت دارد. از او خیلی خوشم آمد اما باز هم افکار من نمی توانست درک کند. من در افکار خودم نمی خواستم خدا را قبول کنم. و به خودم می گفتم که خدای من باید با علم ثابت شود.
تا اینکه یک روز که در یک جلسه کلیسائی شرکت کرده بودم واعظ در این مورد صحبت می کرد که خدا را فقط از طریق عیسی می توان شناخت. و من در افکار خودم غوطه ور شده بودم با خودم گفتم خدایا اگر تو واقعاّ وجود داری خودت را با علم به من ثابت کن و گرنه من قبول نمی کنم.
انگار یک صدایی در درون من گفت باشد من با علم ثابت می کنم به تو که هستم. از من پرسید میخواهی از بزرگترین اجسام شروع کنی یا از کوچکترین گفتم از بزرگترین افکار مرا برد به سمت کرات و کهکشانها و دانستن نحودۀ تشکیل آنها. گفتم دانستن اینها خیلی وقت می خواهد شاید عمر من کفاف ندهد. گفت میخواهی از کوچکترین شروع کنیم .
دوباره افکار مرا برد به سمت بدن خودم دست و پا و سلول و اتم و ... باز گفتم برای دانستن تمام اینها هم عمر من کفاف نمی دهد. گفت پس چرا از خود من شروع نمی کنی "عیسی مسیح" و یک آرامشی به من دست داد بعد از آن جلسه شروع به خواندن عمیق تر کتاب مقدس و گوش دادن به صحبت های دیگر ایمانداران کردم و رفته رفته متوجه شدم که عیسی انسانی است که با دیگر انسانها فرق دارد. کم کم شخصیت الهی او برایم آشکار شد و اکنون او را خداوند و نجات دهنده خود می دانم.
و هر چه با او بیشتر آشنا می شوم بیشتر پی می برم که راه نجات انسانها ایمان به عیسی مسیح است. و زندگی و هر چیز با او مفهوم پیدا می کند و حالا تلاش می کنم هرچه بیشتر از او قوت بگیرم و مطابق خواسته او عمل کنم و ضعف ها یم را به او می دهم تا او قوت من باشد. و همانطور که مرا لایق فرزندی دانسته فرزند لایق او باشم.
جلال تا ابدالآباد لایق اوست
