آنها به راه ادامه دادند تا به یک آبادی رسیدند و تصمیم به حمام رفتن در آنجا گرفتند. شخص سیلی خورده در باتلاق فرو رفته و شروع به غرق شدن کرد، ولی دوستش او را نجات داد. بعد از آن گرفتاری وقتی حالش بجا آمد بر روی یک سنگ نوشت:
"امروز بهترین دوستم زندگی مرا نجات داد."
دوستی که سیلی زده بود و جان دوستش را نجات داده بود پرسید: "بعد از اینکه تو را زدم بر روی شن نوشتی و حالا بر روی سنگ می نویسی، چرا؟"
دوست دیگر جواب داد: " وقتی که کسی به ما ضربه می زند باید آن را بر روی شن نوشت یعنی جایی که بادِ بخشش، آن را برده و پاک می نماید. اما زمانی که کسی در حق ما نیکویی می کند باید آن را بر روی سنگ نوشت یعنی جایی که هیچ بادی نمی تواند آن را از بین ببرد.
یاد بگیرید که زخمهای خود را بر روی شن نوشته و احسان ها را بر روی سنگ حک نمایید.
گفته ای هست که می گوید "پیدا کردن یک شخص ویژه یک دقیقه، قدردانی یک ساعت، و دوست داشتن او یک روز زمان می برد اما سپس فراموش کردن آن یک عمر طول می کشد."
