در فرهنگ فارسی معین واژۀ کفاره چنین تعریف شده است: «عملی که با انجام آن گناه پاک میشود». این کلمه در کتابمقدس فارسی برای بیان طریقی بهکار برده شده که خدا برای رفع و آمرزش گناه انسان فراهم آورده است. کلام خدا بهوضوح بر جهانشمول بودن گناه، وخامت وضع بشر و ناتوانایی انسان در مقابله با گناه تأکید میورزد (رومیان ۳:۲۳، مرقس ۱۰:۱۸، اول پادشاهان ۸:۴۶، مزمور ۱۴:۳، اشعیا ۵۹:۲، کولسیان ۱:۲۱ و امثال ۱۵:۲۹). از اینرو، لزوم کفاره بدیهی بهنظر میرسد.