|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی (کتاب خروج)
قوانين سَبَّت
و موسي تمام جماعت بني‌اسرائيل را جمع كرده، بديشان گفت: «اين است سخناني كه خداوند امر فرموده است كه آنها را بكني: 2 شش روز كار كرده شود، و در روز هفتمين، سَبَّتِ آراميِ مقدس خداوند براي شماست؛ هر كه در آن كاري كند، كشته شود. 3 در روز سَبَّت آتش در همة مسكنهاي خود ميفروزيد.»
هديه جهت مسكن و خيمه
4 و موسي تمامي جماعت بني‌اسرائيل را خطاب كرده، گفت: «اين است امري كه خداوندفرموده، و گفته است: 5 از خودتان هديه‌اي براي خداوند بگيريد. هر كه از دل راغب است، هدية خداوند را از طلا و نقره و برنج بياورد، 6 و از لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك و پشم بز، 7 و پوست قوچ سرخ‌شده و پوست خز و چوب شطيم، 8 و روغن براي روشنايي، و عطريات براي روغن مسح و براي بخور معطر، 9 و سنگهاي جزع و سنگهاي ترصيع براي ايفود و سينه‌بند.» 10 و همة دانادلان از شما بيايند و آنچه را خداوند امر فرموده است، بسازند. 11 مسكن و خيمه‌اش و پوشش آن و تكمه‌هايش و تخته‌هايش و پشت‌بندهايش و ستونهايش و پايه‌هايش، 12 و تابوت و عصاهايش و كرسي رحمت و حجاب ستر، 13 و خوان و عصاهايش و كل اسبابش و نانِ تَقْدِمِه، 14 و چراغدان براي روشنايي و اسبابش و چراغهايش و روغن براي روشنايي، 15 و مذبح بخور و عصاهايش و روغن مسح و بخور معطر، و پردة دروازه براي درگاه مسكن، 16 و مذبح قرباني سوختني و شبكة برنجين آن، و عصاهايش و كل اسبابش و حوض و پايه‌اش، 17 و پرده‌هاي صحن و ستونهايش و پايه‌هاي آنها و پردة دروازة صحن، 18 و ميخهاي مسكن و ميخهاي صحن و طنابهاي آنها، 19 و رختهاي بافته شده براي خدمت قدس، يعني رخت مقدس هارون كاهن، و رختهاي پسرانش را تا كهانت نمايند.»
20 پس تمامي جماعت بني‌اسرائيل از حضور موسي بيرون شدند. 21 و هر كه دلش او را ترغيب كرد، و هر كه روحش او را با اراده گردانيد، آمدند و هدية خداوند را براي كار خيمة اجتماع، و براي تمام خدمتش و براي رختهاي مقدس آوردند. 22 مردان و زنان آمدند، هر كه از دل راغب بود، وحلقه‌هاي بيني و گوشواره‌ها و انگشتريها و گردن‌بندها و هر قسم آلات طلا آوردند، و هر كه هدية طلا براي خداوند گذرانيده بود. 23 و هر كسي كه لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك و پشم بز و پوست قوچ سرخ‌شده و پوست خز نزد او يافت شد، آنها را آورد. 24 هر كه خواست هدية نقره و برنج بياورد، هدية خداوند را آورد، و هر كه چوب شطيم براي هر كار خدمت نزد او يافت شد، آن را آورد. 25 و همة زنان دانادل به دستهاي خود مي‌رشتند، و رشته شده را از لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك، آوردند. 26 و همة زناني كه دل ايشان به حكمت مايل بود، پشم بز را مي‌رشتند. 27 و سروران، سنگهاي جزع و سنگهاي ترصيع براي ايفود و سينه‌بند آوردند. 28 و عطريات و روغن براي روشنايي و براي روغن مسح و براي بخور معطر. 29 و همة مردان و زنان بني‌اسرائيل كه دل ايشان، ايشان را راغب ساخت كه چيزي براي هر كاري كه خداوند امر فرموده بود كه به وسيلة موسي ساخته شود، براي خداوند به ارادة دل آوردند.
30 و موسي بني‌اسرائيل را گفت: «آگاه باشيد كه خداوند بَصَلئيل بن اوري بن حور را از سبط يهودا به نام دعوت كرده است، 31 و او را به روح خدا از حكمت و فطانت و علم و هر هنري پر ساخته، 32 و براي اختراع مخترعات و براي كار كردن در طلا و نقره و برنج، 33 و براي تراشيدن و مرصع ساختن سنگها، و براي درودگري چوب تا هر صنعت هنري را بكند. 34 و در دل او تعليم دادن را القا نمود، و همچنين اُهُولياب بن اخيسامك را از سبط دان، 35 و ايشان را به حكمت دلي پر ساخت، براي هر عمل نقاش و نساج ماهر و طراز در لاجورد و ارغوان و قرمز وكتان نازك، و در هر كار نساج تا صانع هر صنعتي و مخترع مخترعات بشوند.
ترجمه تفسیری
موسي تمام قوم اسرائيل را دور خود جمع كرد و به ايشان گفت: «اين است دستوراتي كه خداوند به شما داده است تا از آن اطاعت كنيد: 2 فقط شش روز كار كنيد و روز هفتم را كه روز مقدس خداوند است استراحت و عبادت نماييد. هر كس كه در روز هفتم كار كند بايد كشته شود. 3 آن روز در خانه‌هايتان حتي آتش هم روشن نكنيد.»
هدايا براي خيمه عبادت
(خروج 25:1-9)
4 سپس موسي به قوم اسرائيل گفت: «خداوند فرموده كه 5 از آنچه داريد براي او هديه بياوريد. هداياي كساني كه از صميم قلب هديه مي‌دهند بايد شامل اين چيزها باشد: طلا، نقره، مفرغ؛ 6 نخهاي آبي، ارغواني و قرمز؛ كتان لطيف؛ پشم بز؛ 7 پوست قوچ كه رنگش سرخ شده باشد و پوست خز؛ چوب اقاقيا؛ 8 روغن زيتون براي چراغها؛ مواد خوشبو براي تهيه روغن مسح؛ بخور خوشبو؛ 9 سنگ جزع و سنگهاي قيمتي ديگر براي ايفود و سينه بند كاهن.
مقررات ساختن عبادتگاه
(خروج 39: 32-43)
10 «شما اي صنعتگران ماهر، بياييد و آنچه را كه خداوند امر فرموده است، بسازيد: 11 خيمه عبادت و پوششهاي آن، تكمه‌ها، چوب بست خيمه، پشت بندها، ستونها و پايه‌ها؛ 12 صندوق عهد و چوبهاي حامل آن، تخت رحمت، پرده حايل بين قدس و قدس الاقداس؛ 13 ميز و چوبهاي حامل آن و تمام ظروف آن، نان مقدس؛ 14 چراغدان با چراغها و روغن و لوازم ديگر آن؛ 15 قربانگاه بخور و چوبهاي حامل آن، روغن تدهين و بخور خوشبو؛ پرده در ورودي خيمه؛ 16 قربانگاه قرباني سوختني، منقل مشبك مفرغي قربانگاه و چوبهاي حامل با تمام لوازم آن؛ حوض مفرغي با پايه آن؛ 17 پرده‌هاي دور حياط، ستونها و پايه‌هاي آنها، پرده در ورودي حياط؛ 18 ميخهاي خيمه و حياط خيمه و طنابهاي‌آن؛ 19 لباسهاي بافته شده براي خدمت در قدس يعني لباس مقدس هارون كاهن و لباسهاي پسرانش.»
قوم هديه تقديم مي‌كنند
20 پس تمام قوم اسرائيل از نزد موسي رفتند، 21 اما كساني كه تحت‌تأثير قرار گرفته بودند با اشتياق بازگشتند و هدايايي براي آماده ساختن لباسهاي مقدس، خيمه و وسايل موردنياز جهت خدمت در آن، با خود آوردند تا به خداوند تقديم كنند. 22 مردان و زنان با اشتياق زياد آمدند و جواهراتي از قبيل سنجاق، گوشواره، انگشتر، گردنبند و اشياء ديگري از طلا تقديم كردند. 23 برخي نيز نخهاي آبي، ارغواني و قرمز؛ كتان لطيف؛ پشم بز؛ پوست سرخ شده قوچ و پوست خز آوردند. 24 عده‌اي ديگر نقره و مفرغ به خداوند تقديم كردند. بعضي هم چوب اقاقيا براي ساختن خيمه با خود آوردند.
25و26 زناني كه در كار ريسندگي مهارت داشتند، نخهاي آبي و ارغواني و قرمز و كتان لطيف و پشم بز ريسيدند و آوردند. 27 بزرگان قوم، سنگ جزع و سنگهاي قيمتي ديگر براي تزيين ايفود و سينه‌بند كاهن آوردند، 28 و نيز عطريات و روغن براي روشنايي و روغن مسح و بخور معطر. 29 بدين ترتيب تمام مردان و زنان بني‌اسرائيل كه مشتاق بودند در كاري كه خداوند به موسي امر فرموده بود كمك كنند، با خرسندي خاطر هداياي خود را به خداوند تقديم كردند.
صنعتگران هنرمند
(خروج 31:1-11)
30و31 سپس موسي به قوم گفت: «خداوند، بصل‌ئيل (پسر اوري) را كه نوه حور و از قبيله يهودا است برگزيده و او را از روح خود پر ساخته است و حكمت و توانايي و مهارت بخشيده، تا خيمه عبادت و تمام وسايل آن را بسازد. 32 او در ساختن ظروف طلا و نقره و مفرغ، 33 همچنين در كار خراطي وجواهر سازي و هر صنعتي استاد است. 34 خدا به او و اهولياب (پسر اخيسامك از قبيله دان) استعداد تعليم دادن هنر به ديگران را عطا فرموده است. 35 خداوند به آنها دركار طراحي، نساجي و طرازي پارچه‌هاي آبي، ارغواني، قرمز و كتان لطيف مهارت خاصي بخشيده است. ايشان صنعتگران ماهري هستند.
راهنما
باب‌هاي 35 تا 40 . ساختن خيمه
خيمه با همة تجهيزات و لوازم آن دقيقاً طبق دستورالعملي كه در باب‌هاي 25 تا 31 داده شده بود، ساخته شد.
ابعاد آن عبارت بودند از : 5/13 متر طول، 5/4 متر عرض و 5/4 متر ارتفاع. بدنة آن ساخته شده از تيرك‌هاي عمودي بود كه با پرده‌ها پوشانده شده بودند. خيمه رو به شرق ساخته شده بود.
تيرك‌ها كه تعدادشان در ديوارهاي شمالي و جنوبي و غربي به ترتيب 20، 20 و 15 عدد بود، هر يك 2/4 متر طول و 67 سانتي متر عرض داشتند، و از چوب محكم اقاقيا ساخته شده و با طلا پوشانده شده بودند. هر تيرك در هر يك از دو انتهايش داراي دو زبانه بود تا بتواند بطور عمودي بر دو سوراخ از جنس نقره قرار گيرد، و تيرك‌ها بوسيلة پنج ميله به يكديگر وصل مي‌شدند، كه اين ميله‌ها از درون حلقه‌هايي كه بر تيرك‌ها نصب شده بودند، عبور داده مي‌شدند.
پرده‌ها تعدادشان 10 عدد بود و هر يك 6/12 متر طول و 8/1 متر عرض داشتند و از بهترين پارچة كتان به رنگهاي آبي، ارغواني و سرخ تهيه شده بودند، و كروبيان را با ظرافت بر آنها دوخته بودند.
پرده‌ها بوسيلة قلاب‌هايي طلايي كه در حلقه‌هايي آبي رنگ قرار مي‌گرفتند، به يكديگر وصل مي‌شدند و يك پردة يكدست را تشكيل مي‌دادند. اين پردة يكدست، كه بدين گونه از 10 پرده درست شده بود، از شرق تا غرب بطول 20 متر، و از شمال تا جنوب به عرض 5/12 متر ديوارهاي خيمه را دربر مي‌گرفت و 5/4 متر اضافي آن در طرف غرب خيمه آويزان مي‌شد. اين پرده بر روي ديوارهاي ساخته شده از تيرك‌هاي طلايي گسترده مي‌شد و خيمه را كامل مي‌كرد.
چادر
چادر، خيمه را مي‌پوشاند. جنس آن از پارچة بافته شده از پشم بز بود. چادر از 11 پرده تشكيل شده بود كه هر يك 5/13 متر طول و 8/1 متر عرض داشتند، و بوسيلة قلاب‌هاي برنجي به يكديگر وصل مي‌شدند. و در مجموع، اين چادر از شرق تا غرب 8/19 متر طول و از شمال تا جنوب 5/13 متر عرض داشت. بر بالاي آن پوشش چرمي قرمزي ساخته شده از پوست قوچ قرار داشت، و بر بالاي آن نيز پوششي از پوست خز يا گوركن.
اين چادر سه لايه‌اي از پارچة پشم بز، چرم قرمز، و پوست خز ياگوركن، احتمالاً بوسيلة يك تير، محكم نگهداشته مي‌شد.
مقدس‌ترين مكان، يا قدس‌الاقداس
اين محل در 5/4 متر غرب خيمه قرار داشت كه يك مكعب كامل را تشكيل مي‌داد، و نشاندهندة محل سكونت خدا بود. فقط صندوقچة عهد در آنجا قرار داشت و سالي يكبار كاهن اعظم وارد آنجا مي‌شد. قدس الاقداس «ساية آسمان» بود (عبرانيان 9:24).
صندوق عهد
صندوقي بود به طول 13/1 متر، عرض 68 سانتي متر و ارتفاع 68 سانتي متر. از چوب اقاقيا ساخته شده و با طلا پوشانده شده بود. دو لوح ده فرمان، يك ظرف منّ و عصاي هارون در آن قرار داشت.
درپوش صندوق، تخت رحمت بود كه از طلاي خالص ساخته شده بود. در دو انتهاي آن دو كروبي، بصورت يك تكه با خود درپوش، روبروي هم قرار داشتند؛ در حاليكه بالهايشان را به اطراف باز كرده و بسوي پايين و به تخت رحمت مي‌نگريستند. تخت رحمت كه درست بالاي الواح ده فرمان قرار داشت، نشاندهندة محل ملاقات شريعت و رحمت بود، و به اين ترتيب «سايه‌اي» بود از خود مسيح. حضور كروبيان بيانگر علاقة موجودات آسماني به نجات بشر بود. ظاهراً پولس هنگامي كه گفت: «فرشتگان نيز مشتاق هستند كه در آنها نظر كنند» (اول پطرس 1 : 12)، به همين مطلب فكر مي‌كرد.
احتمالاً صندوق عهد در دوران اسارت بابل گم شده است. در مكاشفه 11 : 19، يوحنا آن را «در قدس» ديد. اما اين در رؤيا اتفاق افتاد، و مسلماً بدان معنا نبود كه صندوق عهد حقيقي و مادي در آنجا بود، چرا كه در آسمان «هيچ قدس» وجود نخواهد داشت (مكاشفه 21 : 22).
مكان اقدس
مكان اقدس در 9 متري شرق خيمه قرار داشت. در قسمت شمالي آن نيز نان تقدّمه؛ در قسمت جنوبي چراغدان؛ و درست جلوي پرده، مذبح بخور قرار داشت. شايد اين «سايه‌اي» از كليسا بود.
پرده
پرده از بهترين نوع پارچة كتان و به رنگهاي آبي، ارغواني و قرمز تهيه شده بود و بر آن طرح كروبيان با ظرافت گلدوزي شده بود. اين پرده، مكان اقدس را از قدس‌الاقداس جدا مي‌كرد، يا بعبارت ديگر، اتاق تخت سلطنت خدا را از اتاق انتظار انسان مجزا مي‌كرد. به هنگام مرگ عيسي، پرده از ميان پاره شد (متي 27 : 51)، به اين معني كه در آن لحظه، درِ حضور خدا بر انسان گشوده شد.
پردة ديگري نيز به نام «صحن»، براي ورود و خروج در انتهاي شرقي خيمه وجود داشت، و از كتان مرغوب به رنگهاي آبي، ارغواني و قرمز تهيه شده بود.
چراغدان
چراغدان كه از طلاي خالص ساخته شده بود، داراي يك محور در وسط و سه شاخه در هر طرف بود. تصور بر آن است كه 5/1 متر ارتفاع داشته و عرض آن در بالا حدود يك متر بوده است. آن را از روغن زيتون پر مي‌كردند و هر روزه آن را پاك و روشن مي‌كردند (30 : 7 و 8).
چراغدانهاي معبد سليمان، كه مطابق الگوي اين چراغدان ساخته شده بودند و شايد خود آن نيز در ميانشان بود، بي‌ترديد جزو غنايمي بودند كه به بابل منتقل شده و بعدها بازگردانده شدند (حزقيال 1:7).
شايد چراغدان معبد هيروديس در زمان عيسي نيز يكي از همين چراغدانها بوده باشد. در سال 70م. آن را به روم بردند؛ طرح آن را بر طاق تيطس تراشيدند و بعدها در سال 533 م. «با احترام در كليساي مسيحي اورشليم نهادند.» بيش از اين، اطلاع ديگري در دست نيست. شكل تراشيده شده بر طاق تيطس احتمالاً تصوير درستي از چراغدان اوليه را بدست مي‌دهد.
ممكن است چراغدان، «سايه‌اي» از كلام خدا بوده باشد، گرچه در مكاشفه 1 : 12 و 20، چراغدانها نمايندة كليساها هستند.
ميز نان تقدّمه
طول اين ميز حدود يك متر، عرض آن نيم متر و ارتفاعش 70 سانتي متر بود. از چوب اقاقيا ساخته شده بود و روكش آن از طلاي خالص بود. 12 قطعه نان بر آن قرار داشت كه هر هفته در روز سبت آنها را با قطعات نان تازه عوض مي‌كردند. اين ميز در قسمت شمالي مكان اقدس قرار داشت، و سمبول شكرگزاري به خدا بخاطر نان روزانه بود (لوقا 11 : 3).
حوض
اين حوض درواقع تشت برنجي بزرگي پر از آبي بود كه كاهنان دست‌ها و پايهايشان را پيش از خدمت بر مذبح يا خيمه، در آن مي‌شستند. اين حوض نشانة پاكي بود؛ چه به لحاظ معناي حقيقي كلمه و چه از گناه. اين «سايه‌اي» از پاك شدن بواسطة خون مسيح، و شايد نيز تعميد مسيحي باشد.
حياط
حصار اطراف خيمة اجتماع : 50 متر طول و 25 متر عرض داشت و درِ آن بجانب شرق باز مي‌شد. پرده‌هايي از كتان خوب دو لايه به ارتفاع 5/2 متر، بر ستونهاي برنجي كه 5/2 متر از يكديگر فاصله داشتند، بر آن آويزان بودند و بوسيلة نوارها و قلاب‌هاي نقره‌اي كه در سوراخهاي برنجي قرار مي‌گرفتند، به هم وصل مي‌شدند. دروازه، در انتهاي شرقي حياط قرار داشت و عرض آن 10 متر و از جنس كتان آبي و ارغواني رنگ بود.
مذبح بخور
ارتفاع آن يك متر و مساحتش نيم متر مربع بود. از چوب اقاقيا با روكش طلاي خالص ساخته شده بود، و در مقابل پردة خيمه قرار داشت. صبحگاه و شامگاه بر آن بخور سوزانده مي‌شد (30 : 8)، و نمايانگر دعاي دايمي بود (مكاشفه 8 : 3 - 5).
نقشه 26 - نقشة خيمه
مذبح قربانيهاي سوختني
مذبح قربانيهاي سوختني
