|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب یوشع)
شهرهاي ملجاء
و خداوند يوشع را خطاب كرده، گفت:2 «بني‌اسرائيل را خطاب كرده، بگو: شهرهاي ملجايي را كه دربارة آنها به واسطه موسي به شما سخن گفتم، براي خود معين سازيد 3 تا قاتلي كه كسي را سهواً و ندانسته كشته باشد به آنها فرار كند، و آنها براي شما از ولي مقتول ملجا باشد. 4 و او به يكي از اين شهرها فرار كرده، و به مدخل دروازة شهر ايستاده، به گوش مشايخ شهر ماجراي خود را بيان كند، و ايشان او را نزد خود به شهر درآورده، مكاني به او بدهند تا با ايشان ساكن شود. 5 و اگر ولّيِ مقتول او را تعاقب كند، قاتل را به دست او نسپارند، زيرا كه همساية خود را از نادانستگي كشته، و او را پيش از آن دشمن نداشته بود. 6 و در آن شهر تا وقتي كه به‌جهت محاكمه به حضور جماعت حاضر شود تا وفات رئيس كهنه كه در آن ايام مي‌باشد توقف نمايد، و بعد از آن قاتل برگشته، به شهر و به خانه خود يعني به شهري كه از آن فرار كرده بود، داخل شود.
7 پس قادش را در جليل در كوهستان نَفْتالي و شكيم را در كوهستان افرايم و قريه اربع را كه حَبْرُون باشد در كوهستان يهودا، تقديس نمودند. 8 و از آن طرف اُرْدُن به سمت مشرق اريحا باصر را در صحرا در بيابان از سبط رؤبين و راموت را در جِلْعاد از سبط جاد و جولان را در باشان از سبط مَنَسَّي تعيين نمودند. 9 اينهاست شهرهايي كه براي تمامي بني‌اسرائيل و براي غريبي كه در ميان ايشان مأوا گزيند معين شده بود، تا هر كه كسي را سهواً كشته باشد به آنجا فرار كند، و به دست ولي مقتول كشته نشود تا وقتي كه به حضور جماعت حاضر شود.
و خداوند يوشع را خطاب كرده، گفت:2 «بني‌اسرائيل را خطاب كرده، بگو: شهرهاي ملجايي را كه دربارة آنها به واسطه موسي به شما سخن گفتم، براي خود معين سازيد 3 تا قاتلي كه كسي را سهواً و ندانسته كشته باشد به آنها فرار كند، و آنها براي شما از ولي مقتول ملجا باشد. 4 و او به يكي از اين شهرها فرار كرده، و به مدخل دروازة شهر ايستاده، به گوش مشايخ شهر ماجراي خود را بيان كند، و ايشان او را نزد خود به شهر درآورده، مكاني به او بدهند تا با ايشان ساكن شود. 5 و اگر ولّيِ مقتول او را تعاقب كند، قاتل را به دست او نسپارند، زيرا كه همساية خود را از نادانستگي كشته، و او را پيش از آن دشمن نداشته بود. 6 و در آن شهر تا وقتي كه به‌جهت محاكمه به حضور جماعت حاضر شود تا وفات رئيس كهنه كه در آن ايام مي‌باشد توقف نمايد، و بعد از آن قاتل برگشته، به شهر و به خانه خود يعني به شهري كه از آن فرار كرده بود، داخل شود.
7 پس قادش را در جليل در كوهستان نَفْتالي و شكيم را در كوهستان افرايم و قريه اربع را كه حَبْرُون باشد در كوهستان يهودا، تقديس نمودند. 8 و از آن طرف اُرْدُن به سمت مشرق اريحا باصر را در صحرا در بيابان از سبط رؤبين و راموت را در جِلْعاد از سبط جاد و جولان را در باشان از سبط مَنَسَّي تعيين نمودند. 9 اينهاست شهرهايي كه براي تمامي بني‌اسرائيل و براي غريبي كه در ميان ايشان مأوا گزيند معين شده بود، تا هر كه كسي را سهواً كشته باشد به آنجا فرار كند، و به دست ولي مقتول كشته نشود تا وقتي كه به حضور جماعت حاضر شود.
ترجمه تفسیری
شهرهاي پناهگاه
(اعداد 35:6-32 و تثنيه 19:1-31)
خداوند به يوشع فرمود: 2 «به مردم اسرائيل بگو كه شهرهاي پناهگاه را كه قبلاً دستورات آن را توسط موسي به شما داده بودم ، تعيين كنند، 3 تا اگر كسي مرتكب قتل غير عمد شود به آنجا پناه ببرد و از انتقام بستگان مقتول در امان باشـد. 4 وقتي قاتل به يكي از اين شهرها برسد بايد به دروازه شهر كه محل قضاوت است برود و قضيه را براي بزرگان شهر شرح دهد. آنها نيز بايد او را به داخل شهر برده، مكاني براي زندگي كردن به او بدهند تا پيش ايشان بماند. 5 اگر يكي از بستگان مقتول براي كشتن قاتل بيايد، نبايد قاتل را تسليم نمايند، چون او بطور تصادفي مرتكب عمل قتل شده است، نه از روي كينه و غرض. 6 او بايد تا زمان محاكمه‌اش در حضور مردم، و تا وفات رئيس كهنه‌اي كه در زمان واقعه بر مصدر كار بوده است، در آن شهر بماند. اما بعد از آن، آزاد است و مي‌تواند به شهر و خانه خود بازگردد.»
7 پس اين شهرها براي پناهگاه اختصاص يافتند: قادش جليل در كوهستان نفتالي، شكيم در كوهستان افرايم و قريه اربع (كه حبرون نيز ناميده مي‌شد) در كوهستان يهودا. 8 همچنين در سمت شرقي رود اردن، در شرق اريحا، اين شهرها براي پناهگاه اختصاص يافتند: باصر در صحرا از ملك قبيله رئوبين، راموت در جلعاد از ملك قبيله جاد و جولان در باشان از ملك قبيله منسي.
9 شهرهـاي پناهگاه، هم براي اسرائيلي‌هـا بود و هم براي غريباني كه در ميان ايشـان زندگـي مي‌كردند، تا اگر كسي تصادفاً مرتكب قتل شود، به يكي از آنها فرار كند تا قبـل از محاكمه‌اش در حضـور مردم، به دست مدعيِ خون مقتول، كشته نشود.
راهنما
باب‌هاي 13 - 22 . تقسيم سرزمين كنعان
نقشة 31 محل تقريبي سكونت ملل كنعاني و استقرار دوازده سبط اسرائيل را نشان مي‌دهد. شش شهر ملجاء (باب 20 ، و تثنيه 19)؛ و 48 شهر براي لاويان، شامل 13 شهر براي كاهنان (21 : 19 و 14) تعيين شد. مذبح در كنارة رود اردن (باب 22)، بعنوان نشانة وحدت ملي ملتي كه رودخانه‌اي بزرگ آنرا به دو قسمت مي‌كرد، در نظر گرفته شد.
