|
ترجمه قدیمی گویا
|
تسبيح خداي توانا
هلّلوياه، زيرا خداي ما را سراييدن‌نيكو است و دل‌پسند، و تسبيح خواندن شايسته است! 2 خداوند اورشليم را بنا مي‌كند و پراكندگان اسرائيل را جمع مي‌نمايد. 3 شكسته دلان را شفا مي‌دهد و جراحت‌هاي ايشان را مي‌بندد. 4 عدد ستارگان را مي‌شمارد و جميع آنها را به نام مي‌خواند. 5 خداوند ما بزرگ است و قوّت او عظيم و حكمت وي غيرمتناهي. 6 خداوند مسكينان را برمي‌افرازد و شريران را به زمين مي‌اندازد. 7 خداوند را با تشكّر بسراييد. خداي ما را با بربط سرود بخوانيد. 8 كه آسمانها را با ابرها مي‌پوشاند و باران را براي زمين مهيّا مي‌نمايد و گياه را بر كوهها مي‌روياند. 9 كه بهايم را آذوقه مي‌دهد و بچّه‌هاي غراب را كه او را مي‌خوانند. 10 در قوّت اسب رغبت ندارد، و از ساقهاي انسان راضي نمي‌باشد. 11 رضامندي خداوند از ترسندگان وي است و از آناني‌كه به رحمت وي اميدوارند.
12 اي اورشليم، خداوند را تسبيح بخوان. اي صهيون، خداي خود را حمد بگو. 13 زيرا كه پشت بندهاي دروازه‌هايت را مستحكم كرده و فرزندانت را در اندرونت مبارك فرموده است. 14 كه حدود تو را سلامتي مي‌دهد و تو را از مغز گندم سير مي‌گرداند. 15 كه كلام خود را بر زمين فرستاده است و قول او به زودي هر چه تمام‌تر مي‌دود. 16 كه برف را مثل پشم مي‌باراند، و ژاله را مثل خاكستر مي‌پاشد. 17 كه تگرگ
خود را در قطعه‌ها مي‌اندازد؛ و كيست كه پيش سرماي او تواند ايستاد؟ 18 كلام خود را مي‌فرستد و آنها را مي‌گدازد. باد خويش را مي‌وزاند، پس آبها جاري مي‌شود. 19 كلام خود را به يعقوب بيان كرده، و فرايض و داوريهاي خويش را به اسرائيل. 20 با هيچ امّتي چنين نكرده است و داوريهاي او را ندانسته‌اند. هلّلوياه!
در ستايش خداي قادرمطلق
خداوند را سپاس باد!
چه خوب است كه خداي خود را با سرود بپرستيم؛ چه لذتبخش است كه او را بستاييم!2 خداوند اورشليم را دوباره بنا مي‌كند و پراكندگان اسرائيل را جمع مي‌نمايد. 3 او دلشكستگان را شفا مي‌بخشد و زخمهاي ايشان را مي‌بندد.
4 خداوند حسـاب ستارگان را دارد و نام هـر يك از آنهـا را مي‌دانـد. 5 خداونـد ما بـزرگ و تواناسـت و حكمـت او را انتهـا نيسـت. 6 او بيچارگـان را سرافـراز مي‌كند، اما روي بدكاران را به خاك مي‌مالد.
7 خداوند را با سرود بپرستيد! او را با نغمه بربط ستايش كنيد! 8 او ابرها را بر آسمان مي‌گستراند و باران را بر زمين مي‌باراند و گياه را مي‌روياند، 9 به حيوانات غذا مي‌دهد و روزي جوجه‌كلاغها را مي‌رساند.
10 خداوند به نيروي اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمي‌سازد؛ 11 خشنودي او از كساني است كه او را گرامي مي‌دارند و به رحمت وي اميد بسته‌اند.
12 اي اورشليم، خداوند را ستايش كن! اي صهيون، خداي خود را سپاس بگو! 13 زيرا او دروازه‌هايت را محكم به روي دشمن بسته و فرزنـدانت را كه در درون هستنـد بـركت داده است. 14 او مرزهايت را در صلح و آرامش نگه مي‌دارد و تو را با بهترين نان گندم سير مي‌نمايد.
15 خداوند به زمين دستور مي‌دهد و هر چه مي‌فرمايد فوري عملي مي‌شود. 16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمين مي‌گستراند و شبنم را همچون خاكستر همه جا پخش مي‌كند. 17 خداوند دانه‌هاي تگرگ را مانند سنگريزه فرو مي‌ريزد و كيست كه تاب تحمل سرماي آن را داشته باشد؟ 18 سپس دستور مي‌دهد و يخها آب مي‌شوند؛ باد مي‌فرستد و آبها جاري مي‌شوند.
19 او شريعت و احكام خود را به قوم اسرائيل داده است. 20 اين كار را تنها در مورد اسرائيل انجام داده است و نه قوم ديگري؛ لذا قومهاي ديگر با شريعت او آشنا نيستند.
راهنما
مزمور 147 : اي تمامي موجودات، خداوند را تسبيح بخوانيد. خداوند را با تشكر بسراييد. اسرائيل، خداوند را حمد بگويد. اي صهيون خداي خود را حمد بگو.
