|
ترجمه قدیمی گویا
|
سعادت توكل به خدا
هلّلوياه! اي جان من خداوند را تسبيح بخوان! 2 تا زنده هستم، خداوند را حمد خواهم گفت. مادامي كه وجود دارم، خداي خود را خواهم سراييد. 3 بر رؤسا توكّل مكنيد و نه بر ابن آدم كه نزد او اعانتي نيست. 4 روح او بيرون مي‌رود و او به خاك خود برمي‌گردد و در همان روز فكرهايش نابود مي‌شود.
5 خوشابحال آنكه خداي يعقوب مددكاراوست، كه اميد او بر يهوّه خداي وي مي‌باشد، 6 كه آسمان و زمين را آفريد و دريا و آنچه را كه در آنهاست؛ كه راستي را نگاه دارد تا ابدالا´باد؛ 7 كه مظلومان را دادرسي مي‌كند؛ و گرسنگان را نان مي‌بخشد. خداوند اسيران را آزاد مي‌سازد. 8 خداوند چشمان كوران را باز مي‌كند. خداوند خم شدگان را برمي‌افرازد. خداوند عادلان را دوست مي‌دارد. 9 خداوند غريبان را محافظت مي‌كند و يتيمان و بيوه زنان را پايدار مي‌نمايد. ليكن طريق شريران را كج مي‌سازد. 10 خداوند سلطنت خواهد كرد تا ابدالا´باد و خداي تو اي صهيون، نسلاً بعد نسل. هلّلوياه!
در ستايش خداي نجات دهنده
خداوند را سپاس باد!
اي جان مـن، خداونـد را ستايـش كـن. 2 آري، تا زنده‌ام خداوند را سپاس خواهم گفت؛ تا نفس دارم خداي خود را ستايش خواهم كرد.
3 بر رهبران انساني توكل نكنيد؛ آنها همگي فاني هستند و قادر به نجات دادن نيستند. 4 وقتي آنها مي‌ميرند به خاك باز مي‌گردند و تمام نقشه‌هايشان نقش برآب مي‌شود!
5 اما خوشابحال كسي كه خداي يعقوب مددكار اوست و اميدش بر يهوه، خداي او مي‌باشد، 6 همان خدايي كه آسمان و زمين و دريا و آنچه را كه در آنهاست، آفريد. او خدايي است كه هميشه نسبت به وعده‌هايش امين مي‌ماند، 7 به داد مظلومان مي‌رسد، و گرسنگان را سير مي‌كند. خداوند اسيران را آزاد مي‌سازد، 8 چشمان كوران را باز مي‌كند و آنان را كه زير بار مشقت خم شده‌اند، راست مي‌گرداند. خداوند نيكان را دوسـت دارد، 9 از غريبـان محافظت مي‌كند، از يتيمان و بيوه‌زنان نگهداري مي‌نمايد؛ اما نقشـه‌هاي بدكاران را نقش برآب مي‌كند.
راهنما
مزامير 146 الي 150 . مزامير هللوياه
اين مزامير به مزامير «هللوياه» معروفند، زيرا اين كلمه كه به معني «خدا را حمد گوييد» مي‌باشد، در آغاز و پايان هر يك از اين مزامير ديده مي‌شود. اين كلمه اغلب در ساير مزامير نيز بكار رفته است.
وجود برجستة كلمة هللوياه كه در كتاب مزامير به اوج خود مي‌رسد، در آخرين كتاب از كتاب‌مقدس نيز به چشم مي‌خورد: سرايندگان سرود نجات در آسمان اين كلمه را بر زبان مي‌آورند (مكاشفه 19 : 1 ، 3 ، 4 و 6).
