|
ترجمه قدیمی گویا
|
كتاب پنجم: مزامير 107-150
ستايش نيكويي خداوند
خداوند را حمد بگوييد زيرا كه او نيكو است و رحمت او باقي است تا ابدالا´باد. 2 فديه شدگان خداوند اين را بگويند كه ايشان را از دست دشمن فديه داده است. 3 و ايشان را از بُلدان جمع كرده، از مشرق و مغرب و از شمال و جنوب. 4 در صحرا آواره شدند و درباديه‌اي بي‌طريق و شهري براي سكونت نيافتند. 5 گرسنه و تشنه نيز شدند و جان ايشان در ايشان مستمند گرديد. 6 آنگاه در تنگي خود نزد خداوند فرياد برآوردند و ايشان را از تنگيهاي ايشان رهايي بخشيد، 7 و ايشان را به راه مستقيم رهبري نمود، تا به شهري مسكون درآمدند.
8 پس خداوند را به سبب رحمتش تشكّر نمايند و به سبب كارهاي عجيب وي با بني‌آدم. 9 زيرا كه جان آرزومند را سير گردانيد و جان گرسنه را از چيزهاي نيكو پر ساخت، 10 آناني كه در تاريكي و سايه موت نشسته بودند، كه در مذلّت و آهن بسته شده بودند. 11 زيرا به كلام خدا مخالفت نمودند و به نصيحت حضرت اعلي اهانت كردند. 12 و او دل ايشان را به مشقّت ذليل ساخت؛ بلغزيدند و مدد كننده‌اي نبود. 13 آنگاه در تنگي خود نزد خداوند فرياد برآوردند و ايشان را از تنگيهاي ايشان رهايي بخشيد. 14 ايشان را از تاريكي و سايه موت بيرون آورد و بندهاي ايشان را بگسست.
15 پس خداوند را به سبب رحمتش تشكّر نمايند و به سبب كارهاي عجيب او با بني‌آدم. 16 زيرا كه دروازه‌هاي برنجين را شكسته، و بندهاي آهنين را پاره كرده است. 17 احمقان به سبب طريق شريرانه خود و به سبب گناهان خويش، خود را ذليل ساختند. 18 جان ايشان هر قسم خوراك را مكروه داشت و به دروازه‌هاي موت نزديك شدند. 19 آنگاه در تنگي خود نزد خداوند فرياد برآوردند و ايشان را از تنگيهاي ايشان رهايي بخشيد. 20 كلام خود را فرستاده، ايشان را شفا بخشيد و ايشان را از هلاكتهاي ايشان رهانيد.
21 پس خداوند را به سبب رحمتش تشكرنمايند و به سبب كارهاي عجيب او با بني‌آدم. 22 و قرباني‌هاي تشكّر را بگذرانند و اعمال وي را به ترّنم ذكر كنند. 23 آناني كه در كشتيها به دريا رفتند، و در آبهاي كثير شغل كردند. 24 اينان كارهاي خداوند را ديدند و اعمال عجيب او را در لجّه‌ها. 25 او گفت پس باد تند را وزانيد و امواج آن را برافراشت. 26 به آسمانها بالا رفتند و به لجّه‌ها فرود شدند و جان ايشان از سختي گداخته گرديد. 27 سرگردان گشته، مثل مستان افتان و خيزان شدند و عقل ايشان تماماً حيران گرديد. 28 آنگاه در تنگي خود نزد خداوند فرياد برآوردند و ايشان را از تنگيهاي ايشان رهايي بخشيد. 29 طوفان را به آرامي ساكت ساخت كه موجهايش ساكن گرديد. 30 پس مسرور شدند زيرا كه آسايش يافتند و ايشان را به بندرِ مرادِ ايشان رسانيد.
31 پس خداوند را به سبب رحمتش تشكّر نمايند و به سبب كارهاي عجيب او با بني‌آدم. 32 و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و در مجلس مشايخ او را تسبيح بگويند. 33 او نهرها را به باديه مبدّل كرد و چشمه‌هاي آب را به زمين تشنه. 34 و زمين بارور را نيز به شوره‌زار، به سبب شرارت ساكنان آن. 35 باديه را به درياچه آب مبدّل كرد و زمين خشك را به چشمه‌هاي آب. 36 و گرسنگان را در آنجا ساكن ساخت تا شهري براي سكونت بنا نمودند. 37 و مزرعه‌ها كاشتند و تاكستانها غرس نمودند و حاصل غلّه به عمل آوردند. 38 و ايشان را بركت داد تا به غايت كثير شدند و بهايم ايشان را نگذارد كم شوند. 39 و باز كم گشتند و ذليل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن. 40 ذلّت را بر رؤسا مي‌ريزد و ايشان را در باديه‌اي كه راه ندارد آواره مي‌سازد. 41 اما مسكين را ازمشقّتش برمي‌افرازد و قبيله‌ها را مثل گله‌ها برايش پيدا مي‌كند. 42 صالحان اين را ديده، شادمان مي‌شوند و تمامي شرارت دهان خود را خواهد بست. 43 كيست خردمند تا بدين چيزها تفكّر نمايد؟ كه ايشان رحمت‌هاي خداوند را خواهند فهميد.
در ستايش مهرباني خداوند
خداوند را حمد گوييد، زيرا او مهربان است و رحمتش تا ابد باقي است.
2 كساني كه توسط خداوند نجات يافته‌اند به همه اعلام كنند كه خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است 3 و آنها را از سرزمينهاي بيگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمين خودشان باز گردانيده است. 4 بني‌اسرائيل در صحرا آواره و سرگردان بودند و جاي معيني براي سكونت نداشتند، 5 گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسيـده بـود. 6و7 آنگاه در گرفتاري خود نزد خداوند فرياد برآوردند و او ايشان را از همه گرفتاريهايشان رهانيد و ايشان را از راه راست به سرزميني هدايت كرد كه بتوانند در آن زندگي كنند. 8 پس بايد از خداوند، بسبب رحمتش و كارهاي بزرگي كه در حق ايشان انجام داده است، تشكر كنند. 9 او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهاي خوب سير مي‌كند.
10و11 آناني كه از دستورات خدا سرپيچيدند و به او اهانت كردند، اسير و زنداني شدند و مرگ بر آنها سايه افكند. 12 پشت آنها در زير بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و كسـي نبـود كه ايشان را ياري كند. 13 آنگاه در گرفتاري خود نزد خداوند فرياد برآوردند و او آنها را از همـه گرفتاريهايشان رهانيد. 14 آنها را از مرگي كه بر آنها سايه افكنده بود رهانيد و زنجيرهاي اسارت ايشان را پاره كرد.
15 پس بايد از خداوند، بسبب رحمتش و كارهاي‌بزرگي كه در حق آنها انجام داده است، تشكـر كنند. 16 او درهاي برنجين زندانها را مي‌شكند و زنجيرهاي اسارت را پاره مي‌كند.
17 افراد نادان، بسبب رفتار شرارت‌بار و آلوده به گناه خود، ضعيف و بيمار شدند، 18 اشتهاي خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسيد. 19 آنگاه در اين گرفتاري خود، نزد خداوند فرياد برآوردند و او ايشان را از گرفتاريهايشان رهايي بخشيد. 20 او با كلام خود آنها را شفا بخشيد و ايشان را از مرگ نجات داد. 21 پس بايد خداوند را بسبب رحمتش و كارهاي بزرگي كه در حق ايشان انجام داده است، سپاس گويند. 22 بايد با تقديم قرباني از او تشكر كنند و با سرودهاي شـاد كارهايي را كه كرده است اعلام نمايند.
23 برخي به كشتي سوار شده، به دريا رفتند و به كار تجارت مشغول شدند. 24 آنان قدرت خداوند را ديدند و كارهاي شگرف او را در اعماق درياها مشاهده نمودند. 25 به امر او بادي شديد ايجاد شد و دريا را طوفاني ساخت، 26 چنانكه كشتيها دستخوش امواج گرديدند و بالا و پايين مي‌رفتند. سرنشينان آنها، از ترس نيمه جان شدند 27 و مثل مستان، تلوتلو خورده، گيج و سرگردان بودند. 28 آنگاه در اين گرفتاري خود نزد خداوند فرياد برآوردند و او ايشان را از اين گرفتاري رهايي بخشيد. 29 خداوند طوفان را آرام و امواج دريا را ساكت ساخت. 30 آنها شاد شدند زيرا از خطر رهايي يافته بودند، و سرانجام بسلامت به بندر مراد خود رسيدند. 31 پس آنها نيز بايد خداوند را بسبب رحمتش و كارهاي بزرگي كه در حق ايشان انجام داده است، سپاس گويند. 32 بايد عظمت خداوند را در بين جماعت اسرائيل اعلام كنند و نزد بزرگان قوم، او را ستايش نمايند.
33 خداوند رودخانه‌ها را به خشكي مبدل ساخت و چشمه‌هاي آب را خشك كرد. 34 زمين حاصلخيز را به شوره‌زار تبديل نمود، زيرا ساكنان آن شرور بودند. 35 اما بار ديگر زمين‌هاي شوره‌زار و خشك را حاصلخيز و پر از چشمه‌هاي آب نمود. 36و37 گرسنگان را در آن اسكان داد تا شهرها بسازند،كشت و زرع كننـد و تاكستـانها ايجاد نمايند. 38 خداوند آنها را بركت داده، فرزندان بسياري به ايشان بخشيد، و نگذاشت رمه‌ها و گله‌هايشان كم شوند.
39 هنگامي كه قوم خداوند در زير ظلم و ستم رو به نابودي مي‌رفتند، 40 خداوند كساني را كه بر قومش ظلم مي‌كردند خوار و ذليل ساخت و آنها را در ميان ويرانه‌ها، آواره و سرگردان كرد. 41 او قوم فقير و درمانده خود را از زير بار سختيها رهانيد و فرزندان و گله‌هاي ايشان را افزوني بخشيد. 42 نيكان اين را ديده، شاد خواهند شد اما بدكاران خاموش خواهند شد.
راهنما
مزامير 107 و 108 و 109 رحمت و عدالت خدا
