مجوسیان، تابلوی رنگی منبّت کاری شده ( 1925 ) اثر هنرمند منبّت کار استرالیایی، جان هال تورپ ( 1847 ـ 1947 ).
" ما سه پادشاه از شرق، بدنبال آن ستاره از راه دور آمده و حامل هدایای طلا، کندر و مرّ برای او هستیم." اما واقعاً چرا مجوسیان به این سفر رفتند؟ یک ستاره شناس بلند پایه و مشاور پادشاه فارس ناگهان در شب زنده داریهای خود در حیاط قصر پادشاه از جا می پرد و فریاد می زند: " کاسپر، بیا اینجا. نگاه کن که خط کش صورت فلکی یهودیان را نشانه گرفته. می بینی؟ این ستارۀ درخشان امشب ستارۀ تازه ای است. بایستی بخاطر تولد آن پادشاه قدیر باشد." ناگهان می گوید: " اینجاست." حالا سریعتر حرف می زند: " من متون قدیمی یهود را خوانده ام که در مورد ستارۀ این فرمانروا صحبت می کنند ( اعداد 24 : 17 )." می ایستد و می گوید: " بلند شو، باید بریم. "
آنها 1932 کیلومتر، مسیر کاروانهای فارسی، بابلونی و سوریه ای را با عبور از رودخانه ها، شهرهای باستانی و موانع بیایانی، می پیمایند. با مشقت تمام در سه ماه، بطرف غرب به دنبال آن ستاره حرکت می کنند. سرانجام به اورشلیم رسیده و درآنجا جویا می شوند که: " کجاست آن مولود که پادشاه یهود است زیرا که ستارۀ او را در شرق دیده ایم و برای پرستش او آمده ایم؟ " ( متی 2 : 2 ). پرستش؟ پس آن طفل باید بیشتر از یک پادشاه باشد!
حالا آن ستارۀ درخشان را دنبال می کنند تا به خانۀ ساده ای در بیت لحم می رسند. در سپیدۀ صبح حاضرین برای دیدن مسافرین سرتاسر ردا پوش که درحال پائین آمدن از مرکبهای خود هستند، می آیند. یوسف به استقبال آنها به طرف در می آید. " آمده ایم تا آن طفل پادشاه را ببینیم." مجوسیان زانو زده و دربرابر آن طفل صورتهای خود را بر زمین می نهند و آن مشاوران سلطنتی در حضور آن مسیح مولود، خود را فروتن ساخته و او را می پرستند. در بیرون، مستخدمشان، جعبۀ سنگین هدایا را از شترها پائین می آورد و آن هدایا را در مقابل پادشاه قرار می دهد. همانطور که یکی از جعبه های هدایا باز می شود، عطر خوش کندر و مرّ فضای آنجا را پر می سازد.
درنهایت با لمس انگشتان کوچک طفل و با آخرین نگاه خیره و پر اشتیاق آنها به صورت طفل، وقت رفتن فرا می رسد. صدای زنگولۀ شترهای آنها سریع در فضای ساکت صبحگاه محو می شود. در حقیقت ما نیز در کریستمس برای دیدن دوستان و خانوادۀ خود مسافرت می کنیم. ولی همانند مجوسیان، مهمترین سفر ما در این روزهای نزدیک به تعطیلات، نزدیک شدن به خود عیسی برای دادن هدیۀ قلبمان است.
