پسر انسان
"آنگاه علامت پسر انسان در آسمان پدید گردد، و در آن وقت، جمیع طوایف زمین سینه زنی کنند و پسر انسان را بینند که بر ابرهای آسمان، با قوت و جلال عظیم می آید. "
انجیل متی24 :30
خدا برای تبدیل مصیبت و فاجعه به پیروزی و ظفر، و برای تبدیل توده های خاک به یابود بزرگ پیروزی راه خاصی دارد. از زمانی که فاجعه 11 سپتامبر 2001 برای برجهای تجارت جهانی و ساختمان پنتاگون اتفاق افتاد تا به امروز داستانهای زیادی در مورد این تغییرات الهی شنیده ام. شهادتهای بسیاری در مورد خانواده های قربانیان این فجایع وجود دارد که نه تنها موفق شده اند از این بحرانها عبور کنند بلکه، در ملت خودشان و در این دنیا مانند چراغ درخشیده اند.
در میان خرابه های برجهای تجارت جهانی کشف جالبی شد. و این یافته اشک به چشمها و ایمان را به قلب آنهایی آورد که آن را پیدا کرده بودند. برجهای تجارت جهانی پس از برخورد دو هواپیمای غول پیکر مسافربری به آنها فرریختند و نزدیک به یک میلیون تن آهن و بتون به زمین ریخت. بر این باورند که یک سال طول خواهد کشید تا خرابه های این محل جمع شود.
اما آتش نشانها و اشخاصی که برای نظافت و مرتب کردن آنجا مشغول به کار بودند، تیر آهنی به شکل صلیب پیدا کردند که پس از سقوط از آن ارتفاع سالم مانده بود و فرم کامل خود را حفظ کرده بود. وقتی آنها هزاران تن آهن و خرابه های ساختمان را جابجا کردند، این صلیب را پیدا کردند که هنوز پابرجا مانده بود و هیچ دستنخورده بود. مهندسان سعی کردند که این اتفاق را توجیه کنند. اما دیگران معتقدند که این علامت خدا برای مردم آمریکا بود. تروریستها هدفشان ساختمانهایی بود که نشانگر قدرت اقتصادی و نظامی آمریکا است. آنها برجهای تجارت جهانی را که ساختمانهای بسیار پیچیده و عظیمی بودند، نابود کردند، و همینطور وزارت دفاع آمریکا پنتاگون نیز به سختی صدمه دید.
اما در میان این آوارها و خرابه ها صلیبی پیدا شد. آن مردان شریر هرگز نفهمیدند که بزرگی و عظمت آمریکا بر پایه قدرت اقتصادی یا نظامی اش نیست. بلکه قدرت آمریکا بر پایه ایمان عمیقی است که در قلب مردم قرار دارد. تروریستها می توانند هر چیزی که نشانگر عظمت آمریکا است نابود کنند، اما از میان این فجایع, چیزی که از ابتدای تاریخ امریکا پایه و اساس آن بوده بیرون خواهد آمد، آن صلیب کهنه و قدیمی.
مهاجران اولیه به این دلیل به آمریکا آمدند چون میخواستند عیسی مسیح را با آزادی پرستش کنند، همان مسیحی که 2000 سال قبل بر روی صلیبی کهنه جان خود را فدا کرده بود. شهادت آنان این بود که، از طریق ایمان به عیسی مسیح آنها میتوانند با هر مشکل و مصیبتی در زندگی شان دست و پینجه نرم کنند. و چرا صلیب سمبل بزرگ امید، آرامش و آزادی است؟
این مسئله بر میگردد به کسی که بر روی صلیب بود، و چه کاری برای ما انجام داد. عیسی خداوند بوده، هست و خواهد بود. اما یک روز او تخت جلال خود را رها کرد و لباس انسانی پوشید، از باکره ای متولد شد، و به روح القدس مسح شد. او کاملاً خدا و کاملاً انسان بود. کتابمقدس او را پسر خدا خطاب میکند، اما او پسر انسان نیز نامیده شده است. اولین نام به خداوندی او اشاره میکند، دومین نام به انسانیت او.
نکته خارق العاده درمورد عیسی این است که او خدایی بود که انسان شد، مانند ما زخمی شد و آسیب دید. احساسات او مثل ما بود. همچون ما نیاز به غذا داشت. او با مشکلات و درگیریهای ما آشنا بود. او تنها بر روی تخت خود در جلال نماند، بلکه خود را فروتن کرد و انسان شد. یک انسان ( آدم) همه چیز را برای ما خراب کرد. اما انسانی دیگر( عیسی) به نمایندگی از طرف همه ما به پیروزی رسید. آه عجب نجات دهنده ای.
بله، عیسی 2000 سال قبل به خرابه و آوار بشری قدم گذاشت. او بین دو دزد آویخته شد معلق میان زمین و آسمان. او را بر روی صلیبی کهنه و قدیمی بر پا داشتند. خداوند نبود که بر روی صلیب مرد، بلکه عیسی، پسر انسان، مرد. و 3 روز بعد، او از قبر برخاست. بدون مرگ او، هیچ قیامی ممکن نبود. هللویا! او زنده است. بالاتر از تمام خرابه های انسانی, صلیب هنوز میدرخشد. و تمام اینها فقط بخاطر یک نفر است- پسر انسان.
بله، شیطان ممکن است به ما حمله کند. شاید بخواهد زندگی های ما را درهم بشکند و ما را تبدیل به مشتی خاکستر کند. اما صلیب همیشه به عنوان مکان امید ما باقی خواهد ماند. هیچ چیزی نمی تواند آن را از ما جدا کند. در صلیب آزادی است. عشق و محبت نیز تنها در صلیب یافت میشود. بخشش نیز در صلیب هست. در صلیب نجات وجود دارد. پسر انسان بود که بر صلیب مرد. و دیگر آنجا نیست. او در دست راست خدای پدر است. و یک روز با قوت و پیروزی بر خواهد گشت. پسر خداست که پسر انسان است. به او توکل کنید، او زندگی شما را از نو خواهد ساخت و آن کپه خاکستر را تبدیل به ساختمانی زیبا خواهد نمود. به صلیب بنگرید. در میان ویرانه ای از قلبهای شکسته و زندگیهای از هم پاشیده صلیب را بنگرید. هیچ چیز نمی تواند کاری که پسر انسان بر روی آن صلیب انجام داد از بین ببرد. صلیب تنها یک سمبل و نشانه نیست، بلکه واقعیتی از نجات حقیقی و پیروزی در زندگیهای ماست.
