قیام مسیح پیروزی او را بر مرگ اعلام کرد
اما خبر خوشی داریم که عیسی مسیح در دنیای مردگان با دیگر مردگان یکی نیست. او به دنیای مردگان تعلق ندارد بلکه به دنیای زندگان.
روزی زنی شوهرش را از دست داد. دختر کوچولوی این زن از مادر پرسید که پدرش الآن کجاست؟ مادرش پاسخ داد نزد مسیح. روز بعد دختر کوچولو با مادرش نزد یکی از دوستان بودند و مادر شروع به گریه کرد و از غم از دست دادن شوهرش حرف میزد. دختر رو به مادر کرد و گفت: آیا وقتی میدانی چیزی کجاست آن را از دست دادهای. مادر پاسخ داد خیر. دختر جواب داد: پس چطور با اینکه میدانی بابا کجاست باز هم میگویی او را از دست دادهای؟
شخصی که مسیح را دارد مرگ برای او مفهومی ندارد و به آن میخندد. اما افرادی که بدون مسیح و بدون پاک شدن گناهانشان از این دنیا میروند، پر از ترس و وحشت هستند. مسیح نیش مرگ را از بین برد. او بر مرگ غلبه یافت.
میشود گفت که مرگ نیرومندترین دشمن انسان است که مسیح آن را شکست داده است.
روزی بچهای از پدرش پرسید: بابا مگر مسیح بر مرگ غلبه نیافت پس چرا ما میمیریم. پدر چیزی به یادش نیامد که پاسخ دهد. روز بعد با بچه در خیابان بودند، یکدفعه پدر دید که کامیونی از چهارراه گذشت و سایه آن بر پیاده رو افتاد. پس پاسخ بچه را یافت و رو به بچه کرد و گفت. برای آنانیکه بدون مسیح میمیرند مرگ مانند این است که کامیون از روی آنها رد شود. ولی برای ما که به مسیح ایمان داریم مرگ مانند سایه کامیون است که از روی ما رد میشود. هللویاه.
در اول قرنتیان 15: 26 در مورد دشمن آخر صحبت میکند که مرگ است و مسیح بر آن چیره شده است. در آیه 55 همین باب میگوید: ای موت نیش تو کجاست و ای گور ظفر تو کجا؟
2- قیام مسیح قدرت برای زندگی جدید بخشید.
قرون متمادی است که انسان به دنبال قدرتی است که بتواند بر گناه و نفسش پیروز شود. من آدمهای خیلی قوی دیدهام که اسیر یک تکه سیگار بودهاند و برایشان سخت بوده که از آن آزاد شوند. اسارت انسان یک چیز عمیقی است که فقط قیام مسیح از مردگان میتواند ضمانت کند که قوت برای آزادی از آن وجود دارد.
در افسسیان 1: 19 و 20 پولس رسول برای ایمانداران دعا میکند که قوت قیام مسیح برایشان آشکار شود تا با آن قوت بر هر وسوسه و حیله و مکر شیطان و هر نوع کشش نفس پیروز شوند. در دوم پطرس 1: 3 و 4 میگوید که قوت او یعنی همان قوت قیام او به ما امکان زندگی خداپسندانه را بخشیده است.
نه فقط قیام مسیح زندگی روحانی ما را قیام میدهد بلکه قوتی عالی میبخشد تا زندگی قیام کرده را هر روزه تجربه کنیم و آیات و معجزات و شفاها را در زندگیمان مرتباً مشاهده کنیم.
3- قیام مسیح وعده جلال را می دهد.
در اول قرنتیان 12: 22-24 در مورد امید پرجلال ما ایمانداران صحبت میکند. در اول تسالونیکیان 4: 13 و 14 نیز در مورد قیام ما از مردگان صحبت میکند. ایماندار به مسیح بدون هدف و امید زندگی نمیکند، بلکه امیدی پرجلال دارد که قیام مسیح این امید را به او میدهد که روزی از مردگان بر خواهد خواست و با دیگر مقدسین وارث جلال خواهد شد.
ویکتور فرانکل که جانشین زیگموند فروید بود و در کمپهای کار اجباری نازیها بوده، میگوید: "در این کمپها اگر کسی امیدی نداشت و هدفی برای زندگی نمییافت به گوشهای می خزید و بالآخره با مرگ جانخراشی میمرد."
انسان بدون امید و آن هم امید پرجلال مرده است.
زن شخصی، بیماری سختی گرفت و شوهر او که خیلی او را دوست میداشت و نمیتوانست بدون او زندگی کند. به او پیشنهاد داد که خودکشی کنند تا بدون هم زندگی نکنند. اینها اگر چه یکدیگر را خیلی دوست داشتند ولی امیدی بالاتر از حال حاضر برای خود نداشتند.
در زمان پولس رسول نوشتهای که زیاد در قبرها دیده می شد این بود:
من نبودم
بوجود آمدم
نیستم
دیگر برایم مهم نیست
این اوج ناامیدی و بی هدفی انسان را بدون مسیح نشان می دهد.
امروز آیا شما امید پرجلال را داری؟ آیا در این قیام عیسی مسیح به فراتر از مرگ نگاه می‌کنی؟
مسیح با قیامش از مردگان بر مرگ و بر گناه و بر تمام ناامیدیهای ما خط بطلان کشید.
