آنچه باعث تعجب شما خواهد شد این است که اینها مشکلات عمومی و عادی هستند. در اینجا صحبت از انتقال کوهها به دریا یا انجام دادن معجزات یا حداقل در قبایل دور افتاده، بدون حمایت مالی خدمت کردن نیست. برخلاف اینکه ما ایمان عظیم را در کارهای خارقالعاده میبینیم، یعقوب توجه ما را به زندگی روزمره و عادی انسانها جلب می‌کند.
کنترل زبان (یعقوب 3: 1-12)
زبان اولین چالش ایمان است. خیلی راحت ایت که بلغزیم و شروع به انتقادجویی یا زخم زبان زدن به برادرمان کنیم. البته غیبت نیز خیلی وسوسهآمیز میباشد. کسی که زبانش را بتواند کنترل کند، نشانه خوبی است که در ایمانش رشد کرده.
پیروزی بر نفس (یعقوب 3: 13 - 4: 10)
هر کدام از ما، علایق و تمایلات طبیعی خاص خود را دارد که ایمان را به مبارزه میطلبد. ما تمایلات کهنه را وقتی در دل خود داریم؛ یعنی حسد تلخ و جاهطلبی را، میتوانیم تشخیص دهیم. اما از طرفی دیگر خصوصیات حکمت خدا را نیز میتوانیم تشخیص دهیم. این حکمت پاک، صلحآمیز، ملایم، نصیحتپذیر، سرشار از رحمت و ثمرات نیکو و بری از تبعیض و ریا میباشد. (یعقوب 3: 17) چه چیزی را درباره علایق خود باید خیلی جدی بگیریم؟ اگر با تمایلات کهنه عمل کنیم، روابط ما با دیگران پر از نزاع به نظر خواهد رسید. آنجا است که جنگ و جدال پدید میآید. (یعقوب 4: 1-2) در ضمن، اشتیاق هر چه را داشته باشیم، اشتباه خواهد بود و آن علایق را بدست نخواهیم آورد. زیرا اولاً آنها را در زندگیمان با خدا همراه نکردهایم (آیه 2)، و ثانیاً وقتی هم از خدا سوال میکنیم، با نیت بد درخواست میکنیم (آیه 3).
یعقوب به بحث درباره حاد بودن دیدگاه مادی و خودخواهانه میپردازد که به زندگی ما مربوط میباشد.
دوستی با دنیا، دشمنی با خداست (آیه 4). در اینجا کلمه دنیا از دیدگاه الهیاتی بیان شده و به معنای سیستمی ایت که بر دنیا حاکم میباشد. یعنی تمام ارزشها و طرزتفکرهای آن، علایق و تمایلات آن که نشاندهنده جامعه گناهآلود انسانی است.
پس چالش ایمان در اینجا این است که شخص خود را به خدا تسلیم کند. ما باید دیدگاه و ارزشهای او را دریافت کنیم، حتی اگر این به بهای درد شخصی و فروتن ساختن خود در حضور خداوند باشد (آیات 8-10). در حقیقت وقتی ما خود را تسلیم خدا میکنیم، جهتگیری جدیدی در زندگیمان ایجاد می‌شود که تمایلات ما را عوض می‌کند و از ما شخصی میسازد که بیشتر محبت می‌کند تا چیزی را درخواست کند و در ضمن رابطهی ما با دیگران را نیز تحتالشعاع قرار می‌دهد.
قضاوت کردن قاضی (یعقوب 4: 11-12)
یک مشکل عمومی دیگر که همه ما با آن برخورد میکنیم، کشش ما به داوری و ارزیابی یکدیگر بصورت منفی و با تحکم میباشد. یعقوب نشان می‌دهد که تنها خدا، که شریعت را ساخته، شایسته داوری کردن است. ایمان با این کشش به سوی داوری و انتقاد، مبارزه می‌کند.
فروتن ساختن شخص مغرور (یعقوب 4: 13-17)
و بالاخره، ایمان به جنگ و مبارزه مستقیم با غرور و اشتیاق انسانی بر توکل بر خود میپردازد. غرور و خودبینی و تکبر و طوری به زندگی نگاهکردن که زندگی ما بجای خدا در کنترل ما است، خیلی کوتاه موفق خواهد بود و چیزی به دست خواهد آورد. ایمان این بیداری را در ما ایجاد می‌کند که هر کدام از ما به خدا نیاز داریم و ما را آزاد میسازد تا در اطمینان رهبری محبتانه خدا، برای زندگیمان استراحت کنیم.
کار گروهی
از تک تک افراد گروه بخواهید که این جمله را تکمیل کنند: "من ایمان بیشتری میخواهم تا بتوانم ... کار را کنم."
روی تخته، آنچه پاسخ داده شد، بنویسید. بعد در این مورد بحث کنید: "چگونه میخواهیم ایمان را ببینیم؟ ما میخواهیم ایمانمان به خدا چه چیزهایی را بدست آورد؟"
لیست مشکلات برای ایمان را بنویسید:
- کنترل زبان
- پیروزی بر نفس
- قضاوت کردن قاضی
- فروتن ساختن شخص مغرور
افراد را در تیمهای دو نفره تقسیم کنید و هر کدام از این موضوعات لیست شده را مورد بررسی قرار دهید و توضیح دهید که ما انسانها چه مشکلاتی داریم و چگونه ایمان به ما کمک می‌کند تا با آنها برخورد کنیم.
