امیدها و وعده ها برای ایمان
راستی زندگی ایمانی چه وعدهای برای پیروان مسیح دارد؟ پاداش همراه شدن با دیگران در سفر بزرگ ماجراجویانه ایمان چیست؟
امید (یعقوب 5: 1-6)
یعقوب میخواست ما فوراً این را درک کنیم که هیچ وعدهی مدینه فاضله برای زمان حال در مسیحیت وجود ندارد! برعکس، یعقوب به جانبداری از فقرا میپردازد و به ثروتمندان هشدار میدهد که بر کارگران فقیر ظلم میکردند در حالیکه خود" در تجمل و هوسرانی زندگی میکردند" (آیه ۵) گنجهای زمینی زنگ خواهد زد و این زنگزدگی در روز داوری بر علیه ظالمان گواهی خواهد داد.
تاثیر این پیغام این نیست که فقیران ایماندار در امیدشان شاد باشند، بلکه یعقوب چه فقیر و چه ثروتمند را دعوت میکند تا این را در نظر داشته باشند که روزی میآید که خدا داوریاش را با محبتش نشان خواهد داد.
برای ثروتمند، این دعوتی است به توبه و برای فقیر، این پیغام امید است. دنیای کنونی ما جوهر و کل واقعیت نیست. وقتی مسیح بیاید، دنیا و نیز افراد، تازه خواهند شد.
وعدههای حال (یعقوب 5: 7-20)
ولی در حالی که با صبر منتظر بازگشت مسیح هستیم، در حال حاضر چه باید بکنیم؟ یعقوب به ما تعلیم میدهد که شخص ایماندار منابع زیادی دارد:
صبر وجود دارد (آیات 7 الی 12) ایوب منتظر شد و به زمانبندی خدا اعتماد کرد و پایان زندگی ایوب نشاندهنده رحمت و فیض خدا بود (ایوب 42) مانند ایوب، ایماندار زحمتکش امروزی میتواند خود را و زحمات خود را به خداوندش تسلیم کند.
دعا وجود دارد (یعقوب 5: 13-18) ما این امتیاز را داریم که با برادران و خواهرانمان متحد شده، گناه و بیماری را برای شفا نزد خدا بیاوریم. یعقوب تأکید میکند که اهمیت دعا را دست کم نگیریم: "دعای مرد پارسا، قدرت دارد و بسیار اثربخش است." (آیه 16)
توجه داشته باشید که بسیاری در این آیات شفا را با اعتراف، و بیماری را با داوری الهی، مربوط میدانند. به هر ترتیب، ما میباید هر نیاز خود را با این اطمینان که او دعا را میشنود و پاسخ میدهد، نزد عیسی مسیح بیاوریم.
توجه وجود دارد (آیات 19-20) این آخرین منبع ایماندار در کلمات نهایی یعقوب دیده میشود. "برادران من، اگر کسی از شما از حقیقت منحرف شود." (آیه 19) عکسالعمل ایمانداران بجای محکوم کردن می باید اصلاح و برگرداندن باشد. خانواده، جامعهای زنده است و آنچه که زندگی را شامل میشود، در میان خانواده میباید حتماً توجه و مواظبت وجود داشته باشد.
بررسی رساله یعقوب4
یعقوب رساله‌اش را خطاب به مردان و زنانی نوشت که مانند ما در زمانی که بی‌عدالتی معمول بود و ایماندار و بی‌ایمان هم زمان از آن رنج می‌بردند.
