"هرکه ایمان آورد و تعمید گیرد، نجات خواهد یافت."
دراین مقاله، بطور مختصر سعی بر اشاره به معنا و مفهوم تعمید دارم و مطالعات عمیقتر را بر عهدهی خواننده عزیز و تعالیم کلیسا میدانم.
نخست بد نیست به تاریخچه تعمید نگاهی بیاندازیم.
سنت تطهیر درآب سابقه طولانی در تمدن بشری دارد. مصر باستان و رود نیل، هند، میان رودان (بینالنهرین) و رود فرات، همه و همه سنت پاکی طهارت در آب را درخود دارند. آب بدلیل سیال بودن، همواره برای پاک کردن مورد استفاده قرار میگرفت. آب پاک میکند و ناپاکیها را با خود میبرد. این آیین همچنان ادامه یافت تا به یک سنت بدل گردید. بدین معنی که تبدیل به نماد پالایش گردید. همانگونه که بشر برای پاکیزگی بدن خود از آب (نهرها، رودخانه و...) استفاده میکرد، همین شیوه را برای تطهیر روحی خود بکار گرفت، که نمونه آنرا در تمدنهای باستانی میبیینیم. در فرهنگ یهود نیز تعمید وجود داشته و دارد، همچنانکه در عهد جدید میخوانیم: "پس یحیی به سرتاسر نواحی اردن میرفت و به مردم موعظه میکرد که برای آمرزش گناهان خود توبه کنند و تعمید گیرند" (لوقا 3: 3). در نهایت، مفهوم تعمید، پاکی و طهارت است.
تعمید در مسیحیت
همچنانکه ذهن بشر در گذر تاریخ با معنای تعمید آشنا و مأنوس شد، این سنت، در مسیح و مسیحیت، به منتهای معنای خود رسید. تعمید دیگر تنها برای پاکی بدن و روح نبود، همچنانکه مسیح در لحظه تعمید خود، به یحیی گفت: "بگذار اکنون چنین شود، زیرا شایسته است که ما پارسایی را به کمال تحقق بخشیم."
پیروی از مسیح
همچنانکه مسیح بوسیله یحیی تعمید یافت، ما نیز به نشان پیروی از او، زندگی روحانی خود را با تعمید آغاز میکنیم. با تعمید نشان میدهیم که زین پس تلاش میکنیم تا در اثر قدمهای مسیح راه برویم و تا پایان زندگی خود او را پیروی کنیم. همچنانکه در برخی کلیساها در زمان تعمید، شخص تعمید گیرنده این را با صدای بلند در برابر حضار اعتراف میکند. ذکر این نکته ضروریست، که واژه تعمید، جدا از واژه لاتین آن که به معنی غوطهخوردن در آب است، (Baptizo)، واژه رایج در زبان فارسی (تعمید) به معنی قائم و ایستاده است. که همانا نمایانگر ایستادگی در تصمیم و اراده راسخ در پیگیری زندگی نوین را نشان میدهد. برخی کلیساهای شرق نیز با توجه به این معنی، افراد را بصورت ایستاده تعمید میدهند.
همچنین فرد، با تعمید، توبه حقیقی خود را نشان میدهد. توبهای که نجات را به همراه دارد. در روز پنطیکاست آنگاه که نخستین همآیش نجات بخش کلیسای اولیه
شکل گرفت، حکم اینچنین بود: "توبه کنید و هریک از شما به نام عیسی مسیح برای آمرزش گناهان خود تعمید گیرید که عطای روحالقدس را خواهید یافت."
(اعمال 2: 38)
مرگ و رستاخیز مسیح
معنای دیگر تعمید، شراکت در مرگ و رستاخیز مسیح است. عیسی گناهان ما را بر خود گرفت و کفاره گناهان ما را پرداخت کرد. او دفن شد و حیات کهنه ما را
با خود به قبر برد. پس از سه روز از مرگ قیام کرد و با قدرت خدا، حیات نوین خود را به ما ارزانی کرد. با تعمید، ما در این رستاخیز مافوق طبیعی عیسی، زندگی در آرامش و شادی و پیروزی بر همه آنچه که قبلاً ما را اسیر کرده بود، شریک میشویم . "و در تعمید، با او مدفون گشتید و با ایمان به قدرت خدا که مسیح را از مردگان برخیزانید، با او زنده شدید." (کولسیان 2: 12)
تولد نوین از کلیسای مادر
این نگرش به تعمید در انجیل یافت نمیشود و میتوان آنرا از سنتهای کلیسایی به شمار آورد، اما به عقیدهی من بسیار با ارزش است و مفهومی عمیقتر به تعمید میبخشد. بنا بر این سنت، تعمید نمایانگر تولد نوین شخص نیز میباشد. ما نیز با تعمید، از مادر خود یعنی کلیسا، زندگی نوین مییابیم. حوض تعمید همان رحم کلیسا است که ما از ان متولد میشویم. با این نگرش، بیشتر به مفهوم بدن، کلیسا، و شراکت مومنین و اتحاد در بدن خداوند پی میبریم و بیشتر خود را در برابر کلیسا مسئول میدانیم.
زمانی که تعمید با چنین ایمانی انجام شود، ما در نجات فوق طبیعی که مسیح با مرگ و رستاخیز خود مهیا نموده، شریک میشویم. آنوقت تعمید، چیزی فراتراز یک
سمبل و یا عملی کلیشهای میگردد. لازم به یادآوریست که بسیاری اتفاقات شگفتانگیز در لحظه تعمید رخ داداهاند. عدهای، عطای تکلم به زبانها را دقیقاً در لحظهی
تعمید دریافت کردند، همچنانکه در اعمال 2: 38 وعده داده شده است.
خواننده عزیز، امیدوارم که با مطالعه این مقاله، توانسته باشم قدری از معنای بیکران تعمید و راز آنرا برای شما بازگو کنم. آرزوی من این است که در نور انجیل و با راهنمایی روحالقدس به تعمیق بیشتر در مفهوم تعمید بپردازید؛ و اگر تعمید گرفتهاید بیشتر به برکتی که یافتهاید آگاه شوید و اگر در شرف تعمید هستید، با نگاهی دقیقتر و عمیقتر و آگاهی بیشتر به حیات نوین خود در آرامش و شادی و پیروزی که عیسی مسیح به شما ارزانی کرده است وارد شوید.
فیض و سلامتی خداوند عیسی با شما باد، آمین.
