خانم خیلی عصبانی شده و به شوهرش می گوید: " چرا اینطوری می کنی؟ چرا اینطور داد می زنی؟ فکر می کنی که من نمی تونم یه نیمرو درست کنم..."
شوهرش به آرامی پاسخ می دهد: " فقط می خواستم بهت نشون بدم که چه حالتی داره، وقتی من دارم رانندگی می کنم و تو کنارم نشستی."
بدون اینکه حرف زدن خانمها را در رانندگی شوهران و شوهران را در آشپزی خانمها قضاوت کنیم، اجازه بدهید عنوان کنم که همگی ما بایستی مراقب باشیم که چگونه دیگران را نصیحت کنیم. در این مورد نویسندۀ کتاب امثال، سلیمان، حرفهای زیادی برای گفتن دارد. درحقیقت کلماتی از قبیل زبان، دهان، لبها و کلام، تقریباً 150 بار در امثال آمده است.
این نصیحتهای ذیل را هنگام نصیحت کردن دیگران درنظر بگیرید:
1. از همۀ حقایق موجود، قبل از دادن هر گونه پندی مطلع شوید ـ " هر که سخنی را قبل از شنیدنش جواب دهد، برای وی حماقت و عار می باشد." ( امثال 18 : 13 )
2. با رفتاری نرم و ملایم نصیحت کنید ـ " جواب نرم خشم را برمی گرداند، اما سخن تلخ غیظ را به هیجان می آورد." (امثال 15 : 1 )
3. مراقب تعداد دفعات نصیحتهای خود باشید ـ " کثرت کلام از گناه خالی نمی باشد، امّا آنکه لبهایش را ضبط نماید عاقل است." ( امثال 10 : 19 ).
4. وقتی لازم است که دیگران را پند و نصیحت کنید، خود را برای دادن پندهای خدائی آماده کنید ـ " دل مرد عادل در جواب دادن تفکر می کند، اما دهان شریران، چیزهای بد را جاری می سازد." ( امثال 15 : 28 ).
5. مهمتر از همه با محبّتی خالصانه دوست خود را نصیحت کنید ـ " تنبیه آشکار از محبّت پنهان بهتر است. جراحات دوست وفادار است، امّا بوسه های دشمن افراط است." ( امثال 27 : 5 ـ 6 ).
6. وقتی نصیحت می کنید، کلامتان بایستی در محلش گفته شود ( امثال 25 : 11 )، زیرا سخنی که در محلش گفته شود، چه بسیار نیکو است ( امثال 15 : 23 ).
ترجمه: آرش
