تلمود

با سلام و احترام

من امیر شفیعی از ایمانداران به مسیح خداوند و خادمین کلیسای خداوند میباشم. طی دروسی که با استاد عزیزم برادر کشیش م.مدبر داشتم در یکی از دروس خادم سازی مطالبی در مورد کتبی با نامهای میشنا، گمارا و تلمود را گذراندم.


بعد از جلسه هر چه خواستم از دوستان و خادمان دیگر مطلبی دقیق در این مورد پیدا کنم موفق نشدم. پس بر آن شدم تا با یکی از ربای های یهودی در ایران ربای ن . روشن، که پدر قدیمی ترین دوستم هم بود تماس بگیرم و توضیحات کامل را از وی جویا شوم وچنین نیز شد. بعد از نوشتن این مطالب حیف دانستم که کسی غیر از من ازاین موضوع با خبر نباشد پس تصمیم گرفتم که این مطالب زیبا را با همه ایمانداران تقسیم کنم وقبل از همه این مطلب نوشته شده را به حضور دوست و معلمان عزیزم کشیش لازارس یقنظر و کشیش مدبر تقدیم میدارم... 

كلمه تلمود به معنی آموزش از فعل ثلاثی عبری لامد یعنی یاد داد می ید و یا واژه تلمیذ و مشتقات آن كه در زبان عربی رباعی هستند ارتباط دارد. تلمود كتاب بسیار بزرگی است كه احادیث و احكام یهود و فتاوی فقیهان این قوم را دربر دارد. تلمود نماد عقلانیت، تفكر اجتهاد فقه كلام و در یك كلمه سمبل ادبیات دینی یهود است. سخن گفتن از تلمود سخن گفتن از تاریخ اندیشه و فرایند رو به رشد اجتهاد یهود است تلمود اثری دیرپاست كه ریشه در تاریخ و متن حوادث واقعه در زندگی پرمشقت یهودیان بویژه عالمان فقیهان و حكیمان این قوم دارد. تلمود آمیزه ای است از زبان آرامی و عبری و مجموعه ای است در دو عنوان جداگانه كه خود گواهی است بر آوارگی قوم یهود و حكایتی است از عصر پراكندگی حاكمیت رومیان و ظلم لشكریان روم. تلمود بابلی ،تلمود فلسطینی نشانه جدایی دوری و آوارگی یهودیان در سرزمین بابل وفلسطین هستند. اما به تلمود از زاویه ای دیگر نیز نگریسته و در توصیف آن چنین گفته شده است: برخی از بیانات تلمود با ارزش بعضی نازیبا و برخی دیگر كفر بنظر میرسند ولی در همان شكل به هم آمیخته اش تشكیل دهنده اثری است فوق العاده در مورد تلاش انسان، خرد انسان و حماقت انسان.

انهدام معبد و آوارگی یهود
اداره امور دینی و انجام مراسم عبادی مذهبی در عصر معبد - آبادی بت همیقداش(بیت الاقدس) و تا قبل از انهدام آن توسط لشكریان روم در فلسطین متمركز بود و مسئولیت پاسخ گویی به سوالات شرعی برعهده شوری بزرگ عالمان یهود - سنهدرین بود.

اما دیری تپایید كه شكوه و عظمت حاكمیت دینی و سیاسی یهودیان بر سرزمین فلسطین بار دیگر پس از حمله لشكریان بخت النصر توسط سپاهیان روم درهم كوبیده شد و بساط سنهدرین برچیده گشت و معبد این كانون اجتماعات مذهبی و عبادی منهدم گردید. اكثر یهودیان از سرزمین فلسطین رانده شدند و دوران پراكندگی فرارسید دورانی بس سرنوشت ساز و در عین حال پر از درد و رنج برای قومی كه طبق تعالیم دینی خود اتكایی بسیار زیاد بر معبد فقیهان دین و سرزمین خود دارد. اینك جامعه یهودی با چالشی بزرگ مواجه بود چالشی كه آینده حیات معنوی قوم را سخت تهدید میكرد حال قوم یهود با این پرسشهای اساسی روبه رو بود كه چگونه باید اعمال عبادی خود را كه بسیاری از آنها بر معبد و سرزمین فلسطین متكی است بجای آورد؟ در نبود سنهدرین مسایل شرعی خود را چگونه و با مراجعه به چه كسانی حل وفصل كند؟ و از همه مهمتر تورات كه منبع اصلی حیات معنوی قوم یهود است و در نظر آنها تمسك به آن و عمل به احكامش به عنوان تنها را ه نجات است در حصار تنگ كلمات و عبارات چگونه میتواند پاسخگوی نیازمندیهای دنیوی و اخروی این قوم باشد؟

بزرگان قوم یهود بخصوص بعد از انهدام معبد برای دوران پراكندگی راهكارهایی را جستجو كردند آنها تلاش كردند تا مشكلات را حل كنند و پاسخ های مناسبی برای این سوالات اساسی بیابند. فقهای یهود كه به ربای یا راو شهرت داشتند عهده دار این وظیفه خطیر شدند. جمعی از آنها پای در جای سنهدرین گذاشته و از آن پس شرح و تفسیر تورات را به عنوان یك تكلیف شرعی پذیرا شدند و بر مسند فتوا تكیه زدند. اینان در فلسطین و در جمع اندك یهودیان باقیمانده در آن دیار و در بابل تبعیدگاه یهودیان به تدریس، تفسیر و تاویل تورات یا شریعت مكتوب پرداختند. این دوره یعنی اواسط قرن سوم میلادی دقیقا زمانی است كه ریاست عقلانی و معنوی قوم یهود به بابل رفته و در آنجا مستقر شده است و یهودیان تبعیدی این سرزمین با بهره گیری از فضای باز و آزاد سرزمین پارس كه آن زمان تحت حاكمیت ساسانیان زرتشتی مسلک بود تلاش بسیار روا میداشتند.

در سال 68 م كه لشكر روم اورشلیم را محاصره كرد یكی از ربای ها بنام ربای یوحنان بن زكی از آنجا به شهرهای ساحلی یونه رفت و در آنجا یك نوع دارالتعلیم ایجاد كرد كه آن را به زبان عبری میدراش گفته اند وی در صدد برآمد كه در آنجا حیات ادبی قوم خود را بوسیله تنظیم و تدوین شریع و اصول آیین موسوی بقا و ثبات بخشد.

و این آغاز راهی بس طولانی به درازی چند قرن بود كه لحظه لحظه آن پر از حوادث خوش و ناخوش است اگرچه ریاست شورایی كه بن زكی تاسیس كرده بود از سوی رومیان به رسمیت شناخته شد و رئیس آن لقب بطرك گرفت اما این حوزه شصت سال بیشتر دوام نیاورد و كارهای بزرگ و ناتمام او بر دوش آن دسته از بازماندگان قلیلی افتاد كه با تومارها اوراق و مكتوبات خود به شهر جلیل كوچ كردند.

گردآوری میشنا
با گسترش فعالیت علمی حوزه های یهود در جلیل و ظهور عالمان بزرگ و برجسته ای نظیر ربای مئیر و ربای یهودا هناسی مدارس علمیه یهودی رونق یافت و طی چند قرن شش نسل از ربایها در همین حوزه ها و مدارس علوم دینی به شرح تفسیر و تاویل تورات پرداختند. ایشان كه در زبان عبری به تناییم - آموزگاران شریعت - شهرت داشتند حجم وسیعی از شرح و تفسیرهای گوناگون كه هنوز بصورت شفاهی بود فراهم آوردند. بعدها با تلاش ربای یهودا هناسی حاصل تلاش این عالمان در مجموعه ای شامل تمامی شریعت شفاهی با نام میشنا یا میشنی كبیر یهودا هناسی ظهور كرد.

میشنا از ریشه عبری شینون به معنی یادگرفتن ،یاددادن یا تكرار كردن درس است و به تعلیمات شفاهی یعنی آنچه بوسیله تكرار كردن میتوان فرا گرفت اشاره میكند. این اسم در مقابل میقرا كه به معنی قرائت متن كتاب مقدس است آورده میشود و از این رو میشنا بر تمامی احكام شرعی - تورات منقول از حضرت موسی یا تورات شفاهی - كه توسط فقهای یهود طی قرنها از تورات مكتوب استخراج شده اند اطلاق میگردد.

زبانی كه میشنا به آن زبان نوشته شده است شكلی از زبان عبری بومی است كه با زبان عبری كتاب مقدس - عهد عتیق - فرق دارد. صفت مشخص میشنا موجز بودن جملات و فقدان پیرایه های ادبی در آن است.

فهرست مطالب میشنا

میشنا در شش بخش یا به زبان عبری شش سدر تدوین شده است:

1- زراعیم: (بذرها) در 11 رساله. در این بخش از مسایل مربوط به كشاورزی، غذاها، سرزمین فلسطین و مسائل متفرقه دیگر سخن به میان آمده است.

2- موعد: ( عیدها ) در 12 رساله. درباره روز شبات - شنبه- مناسبت ها و اعیاد سال.

3- ناشیم: ( زنان ) در 7 رساله. درباره مسائل و احكام مربوط به ازدواج، طلاق، نذر و قسم.

4- نزیقین: (خسارتها) در 10 رساله. درباره حقوق مدنی و كیفری، ساختار قضایی، دادگاه های حقوقی و كیفری و آئین دادرسی.

5- قداشیم: ( مقدسات ) در 11 رساله. درباره معبد و مراسم عبادی تقدیم قربانی.

6- طهاروت: (طهارت) در 12 رساله. درباره احكام طهارت و نجاست شرعی.


گمارا یا تفسیر میشنا

فقهای یهود با تلاش و جهد وافر خود اجازه ندادند تورات در حصار تنگ كلمات باقی بماند. آنان با شرح و تفسیر و با اجتهاد خویش تورات را پویا ساخته و آن را برای مسایل و نیازهای روز جامعه یهود پاسخگو و انعطاف پذیر نموده اند. از این همه تلاش كه در راه تفسیر تورات برداشته شد مجموعه ای عظیم بنام میشنا برای نسلهای بعدی و تا به امروز باقی مانده است.

اما میشنا بسیار گسترده و در عین حال از ایجاز و اختصاری شدید در عبارات و جملات برخوردار بود. این ایجاز و اختصار مفرط و بیش از اندازه بدان خاطر بود كه از بركردن آن برای حافظان آسانتر شود. از این رو میشنا برای كسی كه به تاریخ و سوابق زندگی یهود معرفتی نداشته باشد به نحو عاجز كننده ای مختصر و مبهم است. این ایجاز و ابهام عده ای از فقها را بر آن داشت كه به شرح و تفسیر آن روی آورند. اینان كه به امورییسم ( شارحان) ملقب بودند، همانند شش نسل پدید آورندگان میشنا یعنی تناییم طی شش نسل تلاش فكری و فقهای خود دو اثر گرانبها را به جامعه یهود تقدیم داشتند.

امورییم بابل و فلسطین همان كاری را كه تناییم آن دو دیار در قبال تورات انجام داده بودند درباره میشنا كرده اند. یعنی اگر تناییم به شرح و تفسیر و روزآمد كردن تورات پرداختند و در نتیجه میشنا را به جامعه عرضه داشتند اینان به توضیح میشنا و اجتهاد در تعالیم آن همت گماردند كه ثمره تلاش آنها دو تفسیر یا دو گمارا تحت عناوین گمارای اورشلیم از امورییم فلسطین و گمارای بابلی از امورییم بابل بود.

این دو تفسیر صرفنظر از تفاوتی كه از نظر مكان كتابت و هویت تدوین كنندگان دارند از لحاظ كمی و كیفی نیز با هم تفاوتهایی دارند كه از افتراق كمی آن دو میتوان به اختلاف در حجم مطالب هریك اشاره كرد گمارای اورشلیم در مقایسه با گمارای بابلی از حجم مطالب كمتری برخوردار است و این تفاوت به حدی است كه حتی نقل شده است كه تفسیر بابلی 11 برابر خود میشنا است.

با گذشت زمان طی حدود 250 سال با كار جدی و جرح و تعدیلهای امورییم تفسیر بابلی شكل گرفت و در قرن پنجم میلادی به شكل مجموعه ی بنام تلمود بابلی مركب از میشنا و گمارای بابل درآمد. در مقابل با ادغام گماری اورشلیم و میشنا - تلمود اورشلیمی یا فلسطینی شكل گرفت. وجه مشترك هر دو تلمود میشنا و نقطه افتراق آنها گماراست.

 

تفاوت های تلمود بابلی و تلمود فلسطینی ( اورشلیمی)

1- تلمود اورشلیمی یا فلسطینی از مباحثی نظیر مسیال مربوط به سرزمین فلسطین و وضعیت كشاورزی در آن مرز و بوم سخن میگوید. در حالی كه در تلمود بابلی از ینگونه مباحث كمتر سخن به میان آمده است.

2- برخلاف تلمود بابلی كه پر از حكایات، داستان و افسانه است در تلمود اورشلیم از این قبیل موارد كمتر میتوان سراغ گرفت.

3- گذشته از ناهمگونی در سازماندهی موضوعات و روشهای فكری و تحقیقی، هر دو تلمود از نظر كیفیت تدوین نیز متفاوتند. انشای تلمود بابلی با احتیاط زیاد و صرف وقت صورت پذیرفته است در حالی كه شتاب در ویرایش و عدم دقت و صرف وقت لازم و كافی از مشخصات بارز تلمود فلسطینی است.

4- از لحاظ تاریخی نیز تلمود بابلی و اورشلیمی با هم تفاوت دارند. تلمود بابلی حدود 200 سال بعد از تلمود اورشلیمی تدوین شد و از این رو در مقایسه با آن از اعتبار بیشتری برخوردار است.

5- روش های تحقیقی و تعلیمی تلمود بابلی با توجه به قلمرو وسیع و تحلیل عقلانی دقیق آن نسبت به تلمود فلسطینی فضای بازتری برای بسط و توسعه مباحث فكری و عقلی فراهم آورده است.

6- و آخرین نكته اینكه تا قرنها توجه جهانیان به تلمود بابلی معطوف بود و تنها در این صد ساله اخیر علایق نهفته نسبت به تلمود فلسطینی بدار گشته است. اما با این همه هنوز از تلمود فلسطینی بعنوان یك منبع درجه دوم بعد از تلمود بابلی یاد میكنند.


طبقه بندی مطالب تلمود

از ویژگیهی بارز و برجسته تلمود احتجاج ها، استدلال ها و مباحثات غامض، پیچیده و سرشار از تعقید آن است. بعضی از مباحثات تلمود همان مباحثی هستند كه امورییم طرح كرده اند، اگرچه احتمالا به هنگام تنظیم و ساماندهی بازسازی شده اند. تلمود برخلاف میشنا خود را به بیان خلاصه ای از دیدگاه هی متناقض و گوناگون، محدود نساخته و در پی شرح و بسط دیدگاه های اساسی و كلان و در بعضی مواقع نظریه هی خرد و جزئی تناییم و امورییم برآمده است.

با این همه تلمود اثری متجانس و یكدست كه حاصل كار یك نویسنده باشد، نیست. تلمود حاصل و ثمره گفتار فقیهان زیادی است كه در یك دوره نسبتا طولانی می زیسته اند و هدف هیچ كدام از آنها خلق یك اثر مدون نبوده است. به همین دلیل ما در تلمود با مباحث و موضوعات پراكنده و به ظاهر غیر مرتبطی مواجه میشویم كه دربرگیرنده طیف وسیعی از دیدگاه ها و علایق تلمودیان است. در تلمود نمیتوان از گرایش روشن با هدف خاصی سراغ گرفت. بطور كلی هر بحث تلمود نسبت به دیگر مباحث در عین حال كه دارای نوعی علاقه و ارتباط است اما بیگانه و مستقل مینماید.

از سوی دیگر از نحوه و روش بیان مطلب كه در تلمود به استخدام گرفته شده یعنی شكل نقل قول مستقیم نظیر "ابیه میگوید" یا "ربای بیان میدارد" برمی آید كه اثر مزبور تاریخچه نظرات فقیهان اعصار گذشته یهود نیز هست. از ویژگی هی دیگر تلمود میتوان به فضی آزاد حاكم بر مباحث تلمود نیز اشاره كرد. طرح ابهام و ایراد شبهه نه تنها مجاز كه از نظر تلمود مطالعه و تحقیق پیرامون مسیل مختلف و طرح ایراد و اشكال یك ضرورت پژوهشی و لازمه علم آموزی است. از نظر تلمود هیچ پرس و جویی ناصواب نیست و از طلبه انتظار میرود حتی در خود تلمود تامل كرده آن را زیر سوال برده و به نقد بكشد.


هلاخا و اگادا
از مباحث مربوط به تقسیم بندی مطالب تلمود باید به دسته بندی مطالب به هلاخا و اگادا اشاره كرد. هلاخا به آن دسته از مطالب تلمود كه درباره شریعت و احكام شرعی است اطلاق میشود. میتوان گفت كه هلاخا در واقع همان فتاوا و نظرات فقهی عالمان یهود است كه با استناد به تورات و براساس اجتهاد و استنباط شخصی بیان شده اند. به تعبیر دیگر هلاخا واژه ای عبری به معنی قوانین غیر مكتوب است كه در اصطلاح به آن تفسیر شریعت نیز میگویند.

در تعریفی دیگر از هلاخا آنرا عبارت از شرح ها و تفسیرهای منطقی گروهایی از عالمان یهود درباره احكام تورات و نظریاتی كه عزرا برای نجات ملت یهود اظهار كرده بود دانسته اند كه هدف آن زنده نگه داشتن وجدان و هوشیاری یهود است. هلاخا اصول زندگی فرد یهودی را در قالب ریخته و نیز قدمهای او را استوار و هدایت میكند. هلاخا همان فتویی است كه تورات از آن سخن گفته و تجاوز - انحراف - به چپ و راست از آنرا گناه دانسته است.

اگادا نیز در لغت به معنی داستان و حكایت است و در اصطلاح تلمودی به هر چیزی در تلمود اطلاق كرده اند كه هلاخا نباشد. بطور كلی اگادا مشتمل است بر امثله یا داستان هایی كه برای رفع ابهام می اید، تكه هایی از زندگی نامه، تاریخ، پزشكی، سحر، تشویق افراد به پاكدامنی و پیروی از شریعت. اغلب اوقات بعد از بحث درباره موضوع بغرنج و ملامت آور برای انبساط خاطر طلاب علوم، داستانی از اگادا به تعبیر درست تر داستانی اگادایی نقل میشد.

البته باید توجه داشت كه اعتبار و ارزش هلاخا و اگادا متفاوت است. هلاخا یك حكم دینی محسوب میشود و تا روزی كه بوسیله یك مرجع تقلید صلاحیت دار نسخ نشده، عمل به آن واجب است. اما اگادا بعنوان نظر شخصی دانشمندان بشمار آمده و برای جامعه بصورت كلی یا فردی داری نیرویی الزام آور نبوده است.

 

منابع تلمود

علاوه بر میشنا و تعالیم امورییم بابل یا فلسطین از منابع دیگری نیز در تهیه و تدوین تلمود استفاده شده است. از آن جمله میتوان از موارد ذیل نام برد:

الف- آن دسته از تعالیم ربای های میشنا - تناییم - كه در خود میشنا نیامده است. به این منابع اصطلاحا میشنی خارجی با به زبان آرامی بریتا میگویند. بریتا انواع و اقسامی داردكه از باب نمونه میتوان به این موارد اشاره كرد:

 

1- میدراش تناییمی یا هلاخیی:

در هر جای تلمود كه متن اصلی تورات آمده باشد بویژه آنجایی كه بحث مسایل قانونی و شرعی مطرح است، اغلب با نقل یك بریتا كه بظاهر نظر دیگری درباره حكم مورد بحث دارد آغاز میشود. بسیاری از این میدراش هی تناییمی كه در تلمود آمده اند شبیه دیگر آثار میدراشی نظیر مخیلتا در شرح سفر خروج، سفیرا در تفسیر سفر لاویان یا سیفره در شرح سفر اعداد و تثنیه هستند. اینها همه كارهایی هستند كه از مكتب علمی ربای عقیوا بن یوسف و ربای ایشماعیل ناشی شده اند.

2- بریتاهی ضمیمه شده به میشنا:

این منابع شباهت زیادی به توسیفنا دارند - توسیفنا به معنی ضمیمه یا متمم اثری تنییمی است كه مطابق فهرست مطالب میشنا تنظیم شده است و توضیحاتی درباره موضوعات علمی و مطالب اثباتیه ای است كه معمولا از میشنا حذف شده است. رابطه دقیق این اثر با مجموعه رسمی احكام یهود همچنان در هاله ای از ابهام است.


ب- تعالیم اموریی فلسطینی

علیرغم همه تبعیدها و سختگیری ها سرزمین فلسطین همچنان به مطالعه و تحقیق در تورات ادامه میداد و مركزی برای تعلیم تورات محسوب میشد. در آنجا نیز با همان شیوه رایج حوزه هی علمیه بابل باب اجتهاد و استنباط باز و مجالس درس و بحث برپا بود. فعالیت های علمی و تحقیق آنها را میتوان در پیكره تلمود فلسطینی یافت. در تلمود فلسطینی از این منابع بسیار استفاده شده است.

ج- اگادا:

چنانكه در مبحث مربوط به اگادا شرح دادیم، اگادا آن دسته از تعالیم ربانی است كه به مسیل شرعی مربوط نیست. اگادا از منابع تلمودی محسوب میشود و میتوان آنرا در طبقات ذیل دسته بندی كرد:

1- تفسیرهای كتاب مقدس كه اغلب از مواعظ كنیساها اخذ شده اند.

2- تعالیم، معیارها و نكات اخلاقی

3- حكایات و داستانهایی كه درباره ربای های یهود نقل شده اند.

4- عقیده و آداب و رسوم عامه مردم و جزئیاتی از فرهنگ عمومی جامعه بویژه مسایلی نظیر اعتقاد به نیروهای جادویی و برخی دستورالعمل های طبی عامیانه.
د- فتواهی شرعی ربای ها

باید تاكید كنیم كه كتابت سنت شفاهی طی دوره شكلگیری میشنا مجاز نبود. لذا فتواهی شرعی فقیهان و دیگر منابعی كه مورد استناد تلمود هستند، به نقل از حافظان شریعت شفاهی است كه سینه به سینه نقل شده و به نسلهی بعدی - تدوین كنندگان نهایی تلمود - رسیده است. لذا استفاده از آرا و نظرات فقهی عالمان دین و وارد كردن آن در متن تفسیرها شیوه ای رایج بود.

 

زبان تلمود
زبان هر دو تلمود با هم فرق دارد. هر كدام داری گویش خاصی از زبان آرامی هستند. گماری فلسطینی به لهجه آرامی غربی نوشته شده و بسیار شبیه به زبان آرامی كتابهای عزرا و دانیال است. اما گماری بابل با لهجه آرامی شرقی كتابت شده است. از سوی دیگر با زبان عهد عتیق و میشنا كه عبری است نیز تفاوت دارد. زبان عبری میشنا عبری بومی است و با عبری عهد عتیق اندكی متفاوت است.

تفسیر تلمود
از همان ابتدا فهم تلمود حتی برای بااستعدادترین افراد یهود مشكل مینمود. ویرایش غیر روشمند و نامنظم تلمود موجب شده بود كه در درك هر بخش از آن بدون شناخت و معرفتی پیشین از زمینه ها و مبانی مفاهیم و اصطلاحات یا به تعبیر مسامحه آمیز شان نزول مطالب ناممكن شود. زبان نامانوس آرامی تلمود نیز مشكلی مضاعف بود. در این میان یهودیان خارج از سرزمین بابل یا فلسطین بخاطر عدم دسترسی به فقیهان مشكلات بسیاری را متحمل میشدند. در ابتدا با ارسال پیك و طرح پرسش و استفتا از فقیهان و حكیمان تلمودی حل مشكلات و ابهامات خود را جستجو میكردند. همین نامه ها كه از سوی یهودیان خارج از سرزمین بابل یا حتی از طرف شاگردان آنها كه در بابل ساكن بودند، ارسال شده بود و در آنها از معانی واژه، اصطلاح یا شرح و تفسیر عبارتی از تلمود پرسش شده بود و مجموعه پاسخها و فتاوی فقیهان اولین تفسیرهی تلمود را رقم زدند. البته در این زمان كه رویكردی به تفسیر تلمود ظهور كرده بود دیگر نه از تناییم خبری بود و نه از امورییم. حال میبایست از گائون ها سخن گفت. ایشان كسانی بودند كه گامهای اولیه را در مسیر تفسیر تلمود برداشتند. گائون در ابتدا به معنی رئیس دارالعلم یا حوزه علمیه بكار میرفت. اینان وارثان امورییم و مراجع اصلی و اولیه شرح و تفسیر تلمود بودند. گائون ها در تدریس و تفسیر تلمود از همان سنت و سبك امورییم پیروی میكردند.

 

در اینجا تعدادی از تفسیرها را معرفی می نماییم:

1- تفسیر ربای حنانئل بن حوشیئل:

این تفسیر اولین تفسیر مهمی است كه براساس مكتب فكری یهودیان اسپانیا و شمال آفریقا درباره تلمود نوشته شد.

2- تفسیر كلید قفلهای تلمود
اثر ربای نیسیم گائون

3- تفسیر ربنو گرشوم

4- تفسیر راشی

او كه نام اصلی اش ربای شالومون بن ییصحاق ترویی است، از شاگردان ربای گرشوم بحساب می ید. راشی در قرن یازدهم می زیست و در حوزه های آلمان و فرانسه تحصیل كرد. احكام هلاخایی، فتواها و اشعار مذهبی زیادی از او بر جای مانده است كه ابیاتی از آنها امروزه جز ادعیه مشهور یهود است. اما بزرگترین دستاورد او یكی تفسیر كبیرش بر كتاب مقدس - تنخ - و دیگری اثر جاودانه اش درباره تلمود بابلی است.

5- تفسیر توسافوت

تفسیر گروهی حاصل تلاش شصت تن از اندیشمندان بزرگ یهود بنام توسافیست كه با الگوگیری از تفسیر راشی آن را نوشته اند. گردآورندگان با پژوهش دقیق در تلمود اثری را خلق كرده اند كه بر آن نام تلمودی بر تلمود نهادند.


6- تفسیر حیدوشه هلاخوت و اگادوت - نكات جدید بر هلاخاها و اگاداها

این تفسیر از مهمترین تفاسیری است كه بر تلمود نوشته شده است. نویسنده این اثر ربای شموئل الیعزر هلوی ادلز معروف به مهارشا میباشد. او برخلاف بسیاری از مفسرین كه از عنصر اگادیی در تلمود غفلت كردند، تفسیری پردامنه از شرح حكایتها ارائه داد.
چاپ و انتشار تلمود
اگرچه بعد از گردآوری تلمود بخاطر ضرورتهای آموزشی یك یا چند نسخه از آن استنساخ شد، اما با توجه به گرانسنگ، حیاتی و حجیم بودن این مجموعه و دشواری استنساخ، تلمود تا مدت ها در حصار مرزهای فلسطین و بابل یا بعبارت دقیقتر در چهاردیواری حوزه های علمیه قدیم باقی مانده بود و اندك نسخه های دستنویس كه توسط طلاب و از روی مجموعه اوراق یا با بهره گیری از حافظه قوی بعضی از آنها تهیه شده بود، تنه برای حوزویان قابل استفاده بود و عموم مردم از آن محروم بودند و یا اگر به آن دسترسی پیدا میكردند قادر به فهم آن نبودند.

كار كتابت تلمود كه بنا به نقلی حدود 2 میلیون و 500 هزار واژه را در خود جای داده است، درعین حال كه كاری بس عظیم و پراهمیت بود دشوار و پرمشقت نیز می نمود. علیرغم همه این مشكلات طی زمان نسخه هایی از تلمود تهیه شد.

در میان ناشران تلمود از انتشارات بومبرگ باید بعنوان اولین ناشری كه به چاپ تلمود اقدام كرد نام برد. چاپخانه دانیال بومبرگ مسیحی اولین ویرایش تلمود را در سال 1520 م در پی اجازه پاپ لئو دهم در شهر ونیز عرضه كرد. چاپ تلمود بابلی در سالهای 1520 - 1523 م و تلمود فلسطینی در سالهی 1523 - 1524 م انجام گرفت. صفحه بندی خاصی كه دانیال بومبرگ بكار برد تقریبا در تمامی چاپهای بعدی حفظ شده است. وی تلمود فلسطینی را بدون هیچگونه تفسیری چاپ كرد. مطالب هر صفحه از آن در دو ستون تنظیم شده است. اما تلمود بابلی را با قسمتی از گمارا در وسط صفحات چاپ كرد كه در یك طرف آن تفسیر ربای شلومون بن اسحاق كه به نام راشی معروف است دیده میشود و در طرف دیگر یادداشتها و توضیحات مفسران بعدی.

مشكلات چاپ و توزیع تلمود صرفا مسایل اقتصادی، نیروی كار انسانی و فقدان صنعت چاپ نبود. تعقیب و آزار و اذیت یهودیان و دست اندركاران این وظیفه خطیر را نیز باید به آن اضافه كرد آنها را شكنجه كرده، حبس نموده و یا بدار آویختند و به بهانه های گوناگون تلمود را به آتش كشیدند و خونهای زیادی را در این مسیر بر زمین ریختند.
مطالب فوق از ربای ن .روشن و انجمن کلیمیان شیراز میباشد که با رویی گشاده همکاری با بنده را پذیرفتند و تشکر و قدر دانی فراوان از ایشان دارم 
با سپاس از توجه تان به این مطلب امید است که مورد قبول واقع افتد

برادرشما در مسیح خداوند

  • مطالعه 3715 مرتبه
مطالب بیشتر از همین گروه « تهيليم(مزامیر داود) دعای با قوت »

مطالب مرتبط

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
  • 23
  • 24
  • 25
  • 26
  • 27
  • 28
  • 29
  • 30
  • 31
  • 32
  • 33
  • 34
  • 35
  • 36
  • 37
  • 38
  • 39
  • 40
  • 41
  • 42
  • 43
  • 44
  • 45
  • 46
  • 47
  • 48
  • 49
  • 50
  • 51
  • 52
  • 53
  • 54
  • 55
  • 56
  • 57
  • 58
  • 59
  • 60
  • 61
  • 62
  • 63
  • 64
  • 65
  • 66
  • 67
  • 68
  • 69
  • 70
  • 71
  • 72
  • 73
  • 74
  • 75
  • 76
  • 77
  • 78
  • 79
  • 80
  • 81
  • 82
  • 83
  • 84
  • 85
  • 86
  • 87
  • 88
  • 89
  • 90
  • 91
  • 92
  • 93
  • 94
  • 95
  • 96
  • 97
  • 98
  • 99
  • 100
  • 101
  • 102
  • 103
  • 104
  • 105
  • 106
  • 107
  • 108
  • 109
  • 110
  • 111
  • 112
  • 113
  • 114
  • 115
  • 116
  • 117
  • 118
  • 119
  • 120
  • 121
  • 122
  • 123
  • 124
  • 125
  • 126
  • 127
  • 128
  • 129
  • 130
  • 131